BAD RELATIONSHIP สัมพันธ์รัก นิยาย บท 35

หนึ่งเดือนผ่านไป...

"ทำไมกระโปรงทำงานมันยิ่งสั้นขึ้นทุกวัน! " นาวินโพล่งพร้อมกับตวัดสายตาดุแฟนสาวหลังจากผ้าแพรหยิบกระโปรงทรงสอบสั้นออกมาจากตู้เสื้อผ้า

"ก็ตัวเดิม" คนตัวเล็กเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเอือมระอาที่นาวินทักแบบนี้แทบจะทุกวัน แถมยังชอบบ่นไม่หยุดอีกต่างหาก

"เธอแอบซื้อมาใหม่" นาวินยังคงเชื่อในความคิดตัวเองที่ว่าคนตัวเล็กซื้อมันมาใหม่ทั้งๆ ที่เขาบ่นแล้วบ่นอีก

"จะเอาเวลาไหนไปซื้อ? " ผ้าแพรขมวดคิ้วถามแฟนหนุ่มอย่างหาเรื่อง ทุกวันนี้นาวินแทบจะสิงเข้ามาอยู่ในร่างเธออยู่แล้ว ปลีกตัวไปไหนก็ไม่ได้

"เดี๋ยววันนี้พาไปซื้อใหม่ ใส่ให้มันยาวๆ บ้าง"

"ไร้สาระ..." หญิงสาวพึมพำที่นาวินชอบหึงไม่เข้าเรื่อง ต่อให้เธอจะใส่สั้นหรือยาวก็ไม่มีใครมาสนใจหรอกเพราะเธอเองก็อยู่แค่โต๊ะตัวเองกับห้องทำงานของนาวินนั่นแหละ

"พูดว่าไงนะ!? " นาวินตวัดสายคมมองแฟนสาวก่อนจะเดินเข้ามาใกล้แล้วดึงผ้าแพรเข้ามากอดแน่น

"ยังไม่ได้พูดอะไรเลยปะ อย่าหาเรื่องนะวิน! " ผ้าแพรโวยวายเมื่อคนตัวสูงกอดรัดร่างเธอแน่นจนหายใจไม่ออก

จ๊วบบบบบบ~ มือหนารั้งท้ายทอยร่างบางเข้ามาจูบอย่างดูดดื่ม เขาขบเม้มริมฝีปากเล็กตามอารมณ์ไม่ได้แรงแต่ทว่าก็ไม่ได้เบา

"อ๊าาา..." มืออีกข้างเริ่มลูบไล้เนินสาวผ่านแพนตี้ตัวจิ๋วก่อนจะค่อยๆ แหวกมันไปด้านข้าง

"หยุดเลย! จะไปทำงานสายแล้วเนี่ย! " ร่างบางจับมือหนาที่กำลังจะสอดแทรกนิ้วกลางเข้าไปในร่องสาวของเธอแน่น ก่อนจะใช้เข่าดันนาวินออกไป

"ว่าผัวก็ต้องโดนแบบนี้แหละ" นาวินพูดกระแนะกระแหนก่อนจะเดินไปหยิบสูทของตัวเองขึ้นมาสวม

"ชิ! " ร่างบางสบถอย่างหมั่นไส้ก่อนจะสวมกระโปรงทำงานแล้วเดินไปแต่งแต้มเครื่องสำอางค์ลงบนใบหน้าสวยของตัวเอง

นาวินนั่งมองคนตัวเล็กอยู่ที่ปลายเตียงด้วยความรู้สึกหงุดหงิด นั่นก็เพราะช่วงนี้มีผู้ชายที่ทำงานมาวอแวกับอยู่ตลอดเวลา เขาแทบจะทนไม่ไหวแล้วด้วยซ้ำ

"เมื่อไหร่จะเปิดตัวได้สักที..."

"...นี่ก็ผ่านมาหนึ่งเดือนตามที่ตกลงกันไว้แล้วนะ" น้ำเสียงทุ้มเอ่ยถามผ้าแพรที่ยืนหันหลังให้ตัวเองอยู่ซึ่งเธอก็ไม่ได้ตอบอะไร

"..."

"ที่ไม่ตอบเพราะไม่คิดจะจริงจังกันใช่ไหม..."

"...กลัวเรตติ้งตกรึไง! " นาวินเริ่มไม่พอใจอีกครั้งที่ผ้าแพรเงียบ เมินเฉยกับคำถามของเขา

"ที่ไม่ตอบเพราะทาปากอยู่! " ผ้าแพรหันมาแวดคนตัวสูงเสียงเขียวทั้งๆ ที่ถือลิปสติกจ่ออยู่ที่ปาก

"..."

"ช่วงนี้เป็นอะไรหงุดหงิดง่ายไปรึเปล่า" นาวินนิ่งไปกับคำพูดของแฟนสาว เพราะเขาเองก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน

"..." ผ้าแพรวางลิปสติกลงก่อนจะเดินเข้ามาหาชายหนุ่มแล้วจับใบหน้าของเขา

"ฉันทำอะไรที่ทำให้นายไม่สบายใจงั้นหรอ" ร่างเล็กนั่งย่อลงตรงหน้าชายหนุ่มพลางเงยหน้าถามเขา

"เธอไม่ได้ทำแต่ฉันไม่ชอบที่มีผู้ชายมาวุ่นวายกับเธอ" นาวินรั้งศีรษะเล็กเข้ามาในอ้อมกอด

"ฉันเป็นเลขานายก็ต้องมีคนนู้นคนนี้มาติดต่ออยู่แล้วนี่" มันเป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้เพราะยังไงเธอก็ต้องทำ

"ลาออกไหม ฉันไม่อยากให้เธอทำแล้ว"