BAD RELATIONSHIP สัมพันธ์รัก นิยาย บท 43

"ตื่นเต้นขนาดนั้นเลยหรอ" นาวินถามคนตัวเล็กในขณะที่เขากำลังเลี้ยวรถเข้ามาในซอยบ้านของผ้าแพร

"อือ ไม่รู้จะพูดกับพ่อแม่ยังไงเลยที่ท้องก่อนแบบนี้" เจ้าของร่างสูลที่ได้ยินแบบนั้นก็เอื้อมจับมือบางมากุมไว้แน่น

"ไม่เป็นไรนะ ท่านทั้งสองต้องเข้าใจเราแน่นอน..."

"...ฉันจะเป็นคนพูดทั้งหมดเองเธอไม่ต้องกังวลไปนะ" ผ้าแพรมองใบหน้าหล่อด้วยความรู้สึกที่ใจชื้นมากขึ้น นาวินพูดสร้างความมั่นใจให้เธอได้ดีมากเลยทีเดียว

"อื้ออออ~" ร่างเล็กโน้มตัวกอดเจ้าของร่างสูงพลางเอาใบหน้าซุกอกของเขา

"หึ..." นาวินทำเสียงออกมาจากลำคอเบาๆ ก่อนจะแนบแก้มตัวเองลงบนศีรษะทุย แต่ก็ยังคงประครองรถมาจนถึงหน้าบ้านของผ้าแพร

"ถึงแล้วครับ" นาวินเอ่ยบอกแม่ของลูกเสียงทุ้มก่อนจะดับเครื่องยนต์แล้วจัดการปลดเข็มขัดนิรภัยตัวเองออกช้าๆ

"นั่นรถใคร? " ทันทีที่หญิงสาวเงยหน้าออกมาจากอกแกร่งของแฟนหนุ่ม เธอก็ถามออกมาด้วยความสงสัยเมื่อเห็นรถคันหรูจอดตระหง่านอยู่หน้าบ้านเธอ

นาวินไม่ได้ตอบอะไร เขาจัดการเปิดประตูรถลงไปยืนข้างล่างแล้วไม่ลืมที่จะก้าวขาเดินมาเปิดประตูให้คนตัวเล็ก

"จับมือวินไว้นะ" หลังจากที่ผ้าแพรลงมาจากรถนาวินก็เอื้อมจับมือเล็กผสานไว้แน่นแล้วเปล่งเสียงออกมาอย่างอบอุ่น

"..." หญิงสาวพยักหน้ารับรู้ก่อนจะก้าวขาเดินตามนาวินที่จูงเธออยู่ข้างหน้าเพียงเล็กน้อย เธอไม่เคยได้รับความรู้สึกอบอุ่นอย่างที่นาวินกำลังทำให้เธอจากใครเลยสักครั้งมีเพียงแค่ผู้ชายคนนี้...คนตรงหน้าเธอที่ทำให้เธอเพียงเพราะเขารักเธอก็เท่านั้น

"สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่" นาวินกล่าวทักทายชายหญิงวัยกลางคนที่นั่งมองทั้งสองด้วยใบหน้านิ่งเรียบ เขาค่อยๆ เดินมานั่งข้างผู้เป็นพ่อแม่ของตัวเองที่นั่งอยู่ตรงนี้เหมือนกัน

"..." ผ้าแพรเองก็นิ่งไปกับสายตาผู้เป็นพ่อ ที่เธอคิดว่าพ่อแม่ของเธอนั้นอาจจะรู้เรื่องราวทั้งหมดแล้ว

"ที่ผมกับภรรยามาในวันนี้ก็เป็นเพราะอยากจะมาขอโทษและก็สู่ขอหนูผ้าแพรให้กับนาวินลูกชายของผม" เมธาเอ่ยขึ้นขัดบรรยากาศที่เงียบงันในตอนนี้

"เรื่องนั้นผมไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ..."

"...แต่ว่าเรื่องที่ลูกสาวผม ท้องก่อนแต่งอันนั้นผมรับไม่ได้ครับ" ภูผาพูดออกมาตามความเป็นจริง ถึงแม้ว่าเขาจะโอเคกับการที่ผ้าแพรคบกับนาวินแต่ทว่าในเรื่องนี้มันก็ยังคงมากไปอยู่ดี

"เรื่องนั้นผมผิดเองครับที่ใจร้อนมากไป แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันมาจากการไตร่ตรองของผมแล้วทั้งสิ้น จะมีใครผิดก็คงเป็นผมครับ" นาวินพูดยอมรับออกมาอย่างลูกผู้ชาย เพราะการที่ผ้าแพรท้องนั้นมันไม่ใช่ความผิดพลาด เขาไม่เคยคิดว่าการที่เขามีลูกนั้นมันมาจากความผิดพลาดเลยสักนิดเดียว

"..." ภูผามองใบหน้าหล่อนิ่ง

"ไม่ใช่ความผิดของนาวินคนเดียวนะคะ แพรเองก็ผิด แพรขอโทษนะคะ" คนตัวเล็กพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือราวกับกำลังกังวลถ้าทางนิ่งเรียบของพ่อตัวเองในตอนนี้เอามากๆ

"ที่รักไม่ผิดเลยครับ" คนตัวสูงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอบอุ่นก่อนจะหันหน้าไปหาชายวัยกลางคนที่พูดประโยคหนึ่งขึ้นมา

"ที่อยากจะรับผิดชอบลูกสาวกับหลานฉัน เพราะคิดว่ามันเป็นความผิดพลาดรึเปล่า? "