BAD RELATIONSHIP สัมพันธ์รัก นิยาย บท 42

​

"พริษฐ์ เที่ยงนี้กายมีนัดที่ไหนรึเปล่าครับ? " นาวินเอ่ยถามเลขาของเพื่อนรักเสียงเรียบ

"ไม่มีครับ ท่านประธานแจ้งจะกลับเร็ว" พริษฐ์ตอบผู้เป็นเจ้านายเสียงเรียบ แต่สายตาเขากลับมองที่เจ้าของใบหน้าสวยข้างนาวินด้วยความประหลาดใจที่ทั้งคู่เดินจับมือกันเข้ามา

"แล้วตอนนี้ว่างอยู่ไหม"

"ถ้าท่านประธานก็น่าจะเคลียร์งานอยู่ครับ" พริษฐ์ตอบออกไปตามความจริงเพราะช่วงนี้กายน่าจะรีบเคลียร์งานและรีบกลับไปหาภรรยาของเขา

"งั้นผมรบกวนคุณหาเลขาคนใหม่ให้ผมหน่อยนะ ขอเป็นผู้ชาย ไม่เอาผู้หญิงเด็ดขาด" เขาทำเพื่อความสบายใจของตัวเองและผ้าแพร ไม่อยากมานั่งกังวลว่าแฟนสาวจะคิดมากรึเปล่า

"แล้วคุณผ้าแพรล่ะครับ? "

"อีกสามเดือนผ้าแพรจะออกจากที่นี่ครับ ระหว่างนี้ให้เลขาใหม่ ผมเป็นผู้ช่วยคุณไปก่อนแล้วกัน" เขาเองก็ไม่อยากให้ผ้าแพรทำงานและก็ไม่อยากให้เลขาใหม่ที่เป็นผู้ชายมาวุ่นวายกับเธอด้วยจึงดลือกให้เป็นผู้ช่วยของเลขาเพื่อนรักไปก่อน

"รับทราบครับ เรื่องนี้จะให้ผมเรียนท่านประธานด้วยไหมครับ"

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็น่าจะรู้พร้อมๆ กับคนอื่น" เพราะว่าเขาเองก็ตั้งใจจะบอกข่าวดีให้กับบรรดาเพื่อนสนิทรับรู้เกี่ยวกับผ้าแพรและลูกของเขาด้วย

"ครับคุณนาวิน" นาวินพยักหน้ารับก่อนจะหันหลังจูงมือผ้าแพรเดินมาที่ลิฟต์เพื่อลงมายังห้องของตัวเอง

"ทำไมต้องเลือกเลขาด้วยอะ"

"อยากให้ฉันทำงานกับผู้หญิงหรอ"

"ก็ไม่เห็นเป็นอะไรนี่"

"แล้วถ้าผู้หญิงสวยเหมือนเธอล่ะ ไม่หึง? " นาวินเลิกคิ้วถามแฟนสาวด้วยความกวนประสาท

"ก็หึงแต่มันเป็นงานก็เข้าใจ"

"แต่ถ้าเป็นฉันไม่มีทางเข้าใจหรอก ถ้าเธอทำงานกับผู้ชายคนอื่นน่ะ" นาวินโพล่งออกมาทันทีเพราะเขาคิดแบบนี้ เขาจึงคิดว่ามันจะดีกว่าถ้าผ้าแพรจะไม่ทำให้เธอรู้สึกไม่ดีเพราะเอาหึงหวงเขา

"เป็นอย่างนี้ทุกที ถ้าลูกเป็นผู้ชายหวังจะไม่หึงนะ" ผ้าแพรพูดประชด

"ก็ถ้ามาแย่งเมียฉัน ฉันก็หึง"

"ถามจริง!? " เธอชะงักเท้าตวัดสายตามองพ่อของลูกด้วยอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง

"ฮ่าๆๆ พูดเล่น" นาวินหัวเราะอย่างชอบใจก่อนจะเอื้อมมือขยี้หัวแฟนสาว

"ตกใจหมด ถ้านายหึงฉันกับลูกแบบนั้นก็ไม่ไหวปะ" คนตัวเล็กถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่คิดว่านาวินจะคิดแบบนั้นจริงๆ

"ถึงฉันจะขี้หวงมาก แต่กับลูกฉันก็ไม่ได้เป็นขนาดนั้นหรอก"

"อือฮึ...แล้วถ้าเรามีลูกสาวนายก็คงจะไปหวงลูกแทนใช่ไหม"

"หึ..." นาวินรีบส่ายหัวปฏิเสธก่อนจะพูดต่อ