BAD RELATIONSHIP สัมพันธ์รัก นิยาย บท 41

ตึก ตึก ตึก! เจ้าของขาเรียวรีบก้าวเดินออกมาจากลิฟต์ตรงมาที่ห้องพักของตัวเองทันทีที่กินข้าวเสร็จเรียบร้อย

"ที่รักไม่ต้องรีบเดินขนาดนั้นก็ได้" นาวินที่ก้าวเดินตามแฟนสาวมานั้นก็ต้องเอ่ยห้ามให้เธอใจเย็นลง

"ไม่ได้ ก็อยากรู้นี่" ผ้าแพรตอบก่อนจะพยักให้บอกให้นาวินแสกนคีย์การ์ดเปิดประตูห้องให้กับเธอ

"ที่ตรวจที่บอกว่าซื้อมาอยู่ไหนอะ" คนตัวเล็กเอ่ยถามอย่างรีบร้อนทันทีที่ประตูห้องหรูปิดลง

"..." นาวินไม่ได้ตอบอะไร เขาพลางล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วดึงกล่องที่ตรวจครรภ์ออกมายื่นให้กับผ้าแพร คนตัวเล็กรับแล้วรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันที นาวินยืนมองท่าทางของแฟนสาวด้วยความรู้สึกบางอย่าง ท่าทางเธอในตอนนี้เหมือนคนดีใจแต่ก็เหมือนคนที่พยายามหลอกตัวเองว่าไม่ใช่อย่างที่คิด

ปัง! ประตูห้องน้ำถูกปิดอย่างแรงด้วยฝีมือของผ้าแพร เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเสิร์ชหาวิธีการใช้ที่ตรวจครรภ์ในมืออยู่สักพัก

"ตรวจตอนเช้าจะได้ผลแม่นยำที่สุดงั้นหรอ..."

"...ไม่รอแล้วเว้ย! " คนตัวเล็กสบถออกมาอย่างทนไม่ไหว ตอนที่นาวินพูดแบบนั้นเธอมือไม้สั่นทำตัวไม่ถูกเลยด้วยซ้ำ แต่เธอเองก็ค่อนข้างแน่ใจมากว่าเธออาจจะท้องจริงๆ เพราะอารมณ์ของเธอที่แปลกไปในตอนนี้

"..." ดวงตากลมก้มมองสิ่งที่อยู่ในมือเล็กน้อยเพื่อรอดูผลการตรวจว่าจะเป็นอย่างที่เธอกับนาวินคิดรึเปล่า

ผ่านไปสักพัก...

แอดดดดดด! ผ้าแพรเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยใบหน้านิ่งเรียบ เธอค่อยๆ เดินตรงเข้าไปหานาวิน

"เป็นไง ท้องไหม? " นาวินเองก็ถามออกมาด้วยความตื่นเต้นแต่ก็ต้องชะงักเมื่อคนตัวเล็กส่ายหัวตอบ

"ไม่..."

"..." นาวินนิ่งไปอย่างไม่เชื่อและรู้สึกผิดหวังที่อาการผ้าแพรมันทำให้เขาคิดว่าตัวเองกำลังจะมีลูกแล้วแท้ๆ แต่เขากลับคิดผิด

"...ไม่ท้องก็บ้าแล้วเล่นปล่อยในแทบจะทุกวันขนาดนั้น" รอยยิ้มบนใบหน้าของนาวินเริ่มผุดออกมาทีละนิดเมื่อได้ยินคำพูดที่ถูกพ่นออกมาจากปากบาง

"สรุปท้องใช่ไหม...ท้องจริงๆ ใช่ไหม! " นาวินรั้งเอวเล็กเข้ามาใกล้ก่อนจะถามเสียงดังด้วยความดีใจ

"นี่ไง! " ผ้าแพรชูที่ตรวจครรภ์ในมือไปตรงหน้าของแฟนหนุ่มก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาด้วยความดีใจไม่ต่างจากเขา

"มาสักทีตัวเล็กของพ่อ" นาวินพึมพำออกมาด้วยความโล่งอก เขารู้สึกดีใจจนแทบจะพูดไม่ออกเมื่อทุกอย่างมันชัดเจนแบบนี้ ในตอนแรกที่เขารู้จักฮันเตอร์มันเป็นแค่ข้อสันนิษฐานแต่ทว่ามันกลับกลายเป็นเรื่องจริง...เป็นเรื่องที่ดีที่สุดสำหรับเขาเลยก็ว่าได้

"ฉันกับนายจะเป็นพ่อคนแม่คนแล้วหรอ ไวจังแฮะ" ผ้าแพรพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม เธอเองก็รู้สึกดีใจมากเพราะมันเป็นข่าวดีสำหรับเธอเหมือนกัน

"ลูกจะต้องรู้สึกดีแน่ๆ ที่เกิดมาจากความรักของพ่อแม่" มือหนาลูบหน้าท้องแบนราบอย่างอ่อนโยน ริมฝีปากหนาจุมพิศลงบนศีรษะทุยหนักหนึ่งที

"..." เพราะนาวินเป็นคนดีและรักเธอมาก เธอจึงยอมเสียสละร่างกายตัวเองเพื่อให้ของขวัญที่ดีที่สุดกับเขา

"ฉันจะดูแลเธอให้มากกว่านี้...ให้ดีกว่านี้นะ" นาวินพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องไหนที่เกี่ยวกับผ้าแพรล้วนแต่สำคัญกับเขาทั้งสิ้น

"ที่ผ่านมานายก็ดู ฉันดีมากมาตลอด..."

"...นายไม่เคยทำให้ฉันรู้สึกแย่เลยด้วย" ผ้าแพรสอดมือโอบรัดเอวสอบของชายหนุ่มแน่นก่อนจะซบหน้าลงที่อกแกร่ง

"รับอะไรดีครับ"

"เอานมร้อนกับอเมริกาโน่เย็นหวานน้อย ขอแซนด์วิชแฮมหนึ่งอันด้วยครับ" นาวินพูดก่อนจะหยิบธนบัตรสีม่วงส่งให้กับบาริสต้าแล้วจึงพาผ้าแพรมานั่งรอที่โต๊ะ

"นั่งรอตรงนี้ก่อน เดี๋ยวฉันไปรอเอากาแฟก่อน" ผ้าแพรพยักหน้ารับพลางมองตามแผ่นหลังบางของนาวินไป เธอยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปเขาเก็บไว้

"ยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่อะไรครับ" ไม่นานนักนาวินก็เดินกลับมาที่โต๊ะ เอ่ยถามแฟนสาวที่ยิ้มเยาะอยู่คนเดียวอย่างอารมณ์ดี

"มีความสุขน่ะ" เธอตอบด้วยรอยยิ้มก่อนจะเอื้อมมือหยิบแก้วนมของตัวเองมาวางตรงหน้า

"เรื่องอะไรครับ? "

"พ่อของลูกหล่อ" ดวงตากลมขยิบตาส่งให้กับคนตัวสูงตรงหน้า

"แม่ของลูกวินก็สวยมากเหมือนกัน" นาวินชมแฟนสาวตัวเองกลับไปก่อนจะหยิบแซนด์วิชขึ้นมาแกะแล้วส่งให้กับผ้าแพร

"กินของมีประโยชน์เยอะๆ เธอกับลูกจะได้แข็งแรง" เขาไม่ได้เป็นห่วงแค่ลูกในท้องของผ้าแพรหรอกนะ เขาเองก็เป็นห่วงแม่ของลูกเขามากเหมือนกัน

"ขอบคุณนะนาวิน"

"ยินดีครับผม"