BAD RELATIONSHIP สัมพันธ์รัก นิยาย บท 8

วันต่อมา...

ผ้าแพรยืนอยู่หน้ากระจกภายในห้องนอนของตัวเอง วันนี้เธอมาในลุคใหม่ ทั้งการแต่งหน้า แต่งตัวและทรงผม ทุกอย่างถูกจัดการอย่างเฟอร์เฟคในช่วงเวลาที่เธออยู่แต่คอนโดไม่ได้ไปทำงาน เธอได้เปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเริ่มต้นเป็นคนใหม่ เธอจะได้อยู่ในสังคมที่มีแต่อะไรโหดร้ายแบบนี้ได้

"เธอต้องทำได้แพร...เธอต้องทำได้! " หญิงสาวพูดให้กำลังใจตัวเองก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายใบหรูที่สุดในชีวิตพนักงานออฟฟิศอย่างเธอขึ้นมาสะพายไว้

ขาเรียวก้าวเดินออกมาจากคอนโดราคาแพงหูฉี่ที่เธอผ่อนมันด้วยเงินเดือนครึ่งเดือนของตัวเอง และงานใหม่ของเธอจะทำให้เธอรอดไม่ให้ถูกธนาคารยึดไป เธอต้องรอดไปพร้อมกับมัน

@NINE-11

หญิงสาวเดินขึ้นมาด้านบนตามคำแนะนำของพนักงานที่อยู่ด้านหน้า ที่ทำหน้าเหม็นเบื่อทันทีที่เห็นใบหน้าสวยของเธอ

"เหอะ อิจฉาความสวยของฉันล่ะสิ" ผ้าแพรพึมพำออกมาตามความคิดตัวเอง จะบอกอย่างนั้นก็ใช่เพราะตอนนี้เธอไม่ใช่ผู้หญิงเรียบร้อยเหมือนในอดีตอีกแล้ว ตอนนี้เธอเป็นสาววัยยี่สิบห้าที่สวยสะพรั่งอย่างเต็มที่

"สวัสดีค่ะ..." ผ้าแพรขึ้นมาชั้นบนสุดของบริษัทก่อนจะเดินเข้ามาหาชายหนุ่มที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของประตูบานใหญ่

"สวัสดีครับ คุณแพรพิชชาใช่ไหมครับ? " พริษฐ์ เลขาหนุ่มของประธานบริษัทเอ่ยถามหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้ม

"ใช่ค่ะ" ผ้าแพรยิ้มตอบเมื่อชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยชื่อจริงเธอขึ้นมา

"ผมชื่อพริษฐ์นะครับ เป็นเลขาของท่านประธาน งั้นเชิญทางนี้นะครับ" พริษฐ์ผายมือไปที่ห้องประชุมเล็กๆ แล้วเดินนำหญิงสาวเข้าไปด้านใน

"นี่เป็นกฏของบริษัทครับ..."

"...คุณแพรพิชชาเคยเป็นเลขามาก่อนใช่ไหมครับ" พริษฐ์ยื่นเอกสารหนากว่มหนึ่งนิ้วให้กับหญิงสาวก่อนจะเอ่ยถามเธอ

"ใช่ค่ะ แต่ถ้าไม่ถือเรียกฉันว่าผ้าแพรก็ได้ค่ะ..."

"...ฉันไม่ค่อยชินที่มีคนเรียกชื่อจริงแบบนี้สักเท่าไหร่" ผ้าแพรยิ้มหวานตอบชายหนุ่มไปอีกครั้ง

"ครับ งั้นคุณผ้าแพรอ่านกฏตรงนี้ให้เข้าใจก่อนครับ..."

"...เพราะท่านรองไม่ใช่คนถือตัวอะไร คุณน่าจะทำงานกับท่านได้สบายๆ " พริษฐ์บอกหญิงสาวก่อนจะปล่อยให้ผ้าแพรอ่านเอกสารตรงหน้าก่อนจะเริ่มทำงานจริงในวันนี้เลย เพราะดูท่าแล้วนาวินเองก็เริ่มจะไม่ไหวกับการทำงานคนเดียวแล้วเหมือนกัน

ผ่านไปสักพัก...

"คุณพริษฐ์คะ ฉันอ่านเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ" ผ้าแพรถือเอกสารออกมาจากห้องประชุมแล้วเดินตรงมาหายังพริษฐ์ที่นั่งอยู่ในที่ของเขา

"มีตรงไหนไม่เข้าใจไหมครับ"

"ไม่มีค่ะ มันเป็นกฏทั่วๆ ไป ฉันค่อนข้างชินแล้วค่ะ" เธอทำงานเป็นเลขามาตั้งแต่จบมหาวิทยาลัยเพราะแฟนของเธอ ไม่แปลกที่เธอจะชินกับมัน

"ครับ เดี๋ยวไปพบท่านรองเลยแล้วกันนะครับ..."

"...คุณเริ่มงานวันนี้เลยสะดวกใช่ไหมครับ" พริษฐ์เองก็มีงานเกี่ยวกับกายที่ต้องจัดการ เขาเองก็ไม่สามารถดูแลสองคนได้ทั่วถึงจึงต้องรีบหาคนมาเป็นเลขาของนาวินให้ไวที่สุด

"สะดวกค่ะ ไม่มีปัญหา"

"ครับ" เลขาหนุ่มพยักหน้าพร้อมกับยิ้มตอบให้กับผ้าแพร แล้วจึงพาเธอลงลิฟต์มาหนึ่งชั้น ขาเรียวก้าวเดินมาตามทางสุดทางเดินมีโต๊ะทำงานและคอมพิวเตอร์ตั้งอยู่ เธอคิดว่าตรงนี้แหละ น่าจะเป็นที่ของเธอเพราะทั้งโต๊ะดูสะอาดราวกับไม่มีใครใช้งาน

ก๊อกๆๆๆๆๆ ~

"เชิญเลยครับ" เสียงทุ้มเล็ดลอดออกมาจากในห้องทำให้ผ้าแพรชะงักเล็กน้อย ก่อนจะมองชื่อที่อยู่บนประตูห้อง

' นาวิน วัฒนประภากร'

"ว่าไง..."

"...ตอบสิ จำฉันได้ไหม" มือหนาจับประตูคร่อมร่างเล็กไว้แล้วเค้นคำถามออกมาอีกครั้ง

"ฉันก็ไม่คิดเหมือนกันว่าจะเจอคุณในสถานะนี้..."

"...Thanks for SEX that night " ในเมื่อเลี่ยงไม่ได้เธอก็ต้องเรียนรู้ที่จะเผชิญหน้ากับเขา

"เหลือเชื่อจริงๆ ..."

"...เธอหลอกฟันผู้ชายแล้วพูดแค่ขอบคุณงั้นหรอ" นาวินพูดด้วยความหงุดหงิดที่อีกคนไม่มีท่าที่รู้สึกผิดที่ทำให้เขาว้าวุ่นแบบนี้เลยด้วยซ้ำ

"ฉันไม่ได้หลอกฟันคุณสักหน่อยนี่คะ..."

"...เราทั้งสองคนต่างรู้อยู่แล้ว" ผ้าแพรเบือนหน้าหนีเมื่อนาวินเริ่มโน้มหน้าเข้ามาใกล้ตัวเองมากกว่าเดิม

"ฉันว่าคืนนั้นฉันพูดชัดเจนแล้วนะ" เขายังจำคำพูดของตัวเองในวันนั้นได้ดีและเธอก็ตอบรับคำพูดเขาด้วยกันตกลงแล้วด้วย

"ที่บอกว่าจะเป็นแฟนกันน่ะหรอคะ? "

"..." หน้าเอื้อมมือจับปลายคางมนของผ้าแพรให้หันมาสบตาเขา

"คุณจะถือสาอะไรกับคำพูดของคนต้องการเรื่องอย่างว่าล่ะคะ..." นาวินมองดวงตาของเธอที่ดูว่างเปล่าราวกับไม่ได้คิดอะไรกับคำตอบของตัวเองเพราะเธอตั้งใจตอบแบบส่งๆ ออกมาอยู่แล้วสินะ

"แล้วถ้าฉันต้องการเรื่องอย่างว่าตอนนี้ล่ะ..."

"...เธอก็อย่าถือสามันเลยแล้วกันนะ"