BAD RELATIONSHIP สัมพันธ์รัก นิยาย บท 9

"...!! " ผ้าแพรเบิกตาโพลงด้วยความตกใจกับคำพูดของเจ้านายหนุ่มตรงหน้า เขาจะมาทำอะไรในที่ทำงานแบบนี้ไม่ได้นะ

หมับ! มือหนาเลื่อนจากบานประตูมาเป็นจับสะโพกมนของคนตัวเล็กแทน

"อยากให้ฉันรับเธอเข้าทำงานที่นี่ไหม? " นาวินพูดอย่สงเหนือกว่าพร้อมกับเบียดร่างกายแนบชิดเข้ากับประตูห้องทำงานตัวเองมากกว่าเดิม

"คุณไม่แยกแยะเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานเลยนะคะ" ผ้าแพรเชิดหน้าตอบอีกคนอย่างไม่ยอมแพ้ก็เพราะเธอไม่ใช่ผ้าแพรคิดเดิมแล้วไง

"เพราะเธอทำให้ฉันทำงานทำการไม่ได้..."

"...รู้ไหมมันน่าหงุดหงิดขนาดไหน" ริมฝีปากหนาเค้นเสียงลอดไรฟันอย่างหงุดหงิด เขามัวแต่คิดถึงเรื่องเธอจนสมองมันแทบจะไม่เหลือพื้นที่ให้คิดงาน

"อย่าบอกนะว่าคุณติดใจเซ็กส์ในคืนนั้น..." ผ้าแพรยังคงเชิดหน้าถามคนตัวสูงตรงหน้าที่เป็นทั้งผู้ชายคนแรกของเธอและยังเป็นเจ้านายคนใหม่ของเธออีกต่างหาก

"เธอควรรักษาคำพูด..."

"...ด้วยการเป็นแฟนฉัน" นาวินยังคงพูดด้วยความไม่พอใจอยู่แบบนั้น ที่เธอทำท่าทางไม่ได้คิดอะไรแบบนี้

"ไม่ค่ะ ฉันไม่ได้รักคุณ"

"..." คำพูดนิ่งเรียบของผ้าแพรมันทำให้คำพูดของเธอในคืนนั้นมันฉายเข้ามาในหัวเธออีกครั้ง

'จะเป็นแฟนฉันไหมคะ...'

'เธอจะเสียใจทีหลัง'

'ไม่ค่ะ ฉันจะไม่เสียใจ...'

'...ฉันชอบคุณ'

"หึ ผู้หญิงอย่างเธอนี่มันจริงๆ เลยนะ..." เสียงประชดของนาวินไม่ได้ทำให้ผ้าแพรคิดอะไรกับมัน แต่ประโยคถัดไปของเขาทำให้เธอขมวดคิ้วงุนงง แถมริมฝีปากหนาที่กำลังแสยะยิ้มอยู่นั้นมันทำให้เธอเสียวสันหลังหวาบ

"...งั้นก็ใช้ความหน้าตายของเธอทำให้ฉันพอใจ แล้วฉันจะรับเธอเข้าทำงาน"

กึก! มือหนากดล็อคประตูห้องทำงานก่อนจะโอบรัดเอวบางเข้ามาใกล้ตัว

"ฉันไม่ทำ..." ริมฝีปากบางพูดออกมาเสียงแข็งแต่ทว่านาวินกลับพูดแทรกขึ้นโดยที่เธอยังไม่ทันจะพูดจบ

"ไม่ทำก็ไม่มีสิทธิ์ออกไปเหมือนกัน..."

"...เก่งให้เหมือนวันที่ขอฉันมีเซ็กส์หน่อย" มือหนาบีบสะโพกหน้าเพราะตั้งใจจะแกล้งคนตัวเล็ก ท่าทีเธอมันทำให้เขาหงุดหงิดอยู่ตลอดเวลา

"ฉันลืมมันไปแล้ว"

"ขอบคุณสำหรับสำหรับเซ็กส์เมื่อคืนนะคะ ฉันจะไม่ลืมมันเลย..." นาวินเอ่ยออกมาเสียงเรียบแต่ทว่าทำคนฟังใจเต้นไม่เป็นส่ำ มันเป็นประโยคที่เธอเขียนลงบนกระดาษทิ้งไว้ให้กับเขา

"..."

"สรุปเธอลืมมันไปแล้ว? " นาวินเลิกคิ้วถามร่างเล็กตรงหน้าว่าเขาจะจัดการกับเธอยังไง

"ค่ะ ลืมไปแล้ว มันก็แค่เซ็กส์..."

"งั้นก็จำวันนี้ให้ได้..." สิ้นเสียงของผ้าแพร นาวินก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

"...ฉันจะทำให้เธอลืมไม่ลงเลย"

จ๊วบบบบบบ~ ริมฝีปากหนาของนาวินกระแทกลงบนปากบางของผ้าแพรอย่างที่เธอไม่ได้ทันตั้งตัว มือหนาบีบเอวคนตัวเล็กอย่างแรงให้เธอเปิดปากออกเพื่อให้เขาแทรกเรียวลิ้นเข้าไปในปากของเธอได้

"อื้อออออ~ อ่อยย...อุนอาอิน!! " มือบางพยายามดันหน้าอกของคนตัวสูงตรงหน้าที่กำลังทำอุกอาจเธออยู่อย่างที่เธอไม่ได้ยินยอม รสจูบของนาวินมันทำให้เรียวขาเล็กยืนไม่อยู่เหมือนครั้งแรกที่เธอจูบกับเขา

นาวินยืนขาตัวเองแทรกระหว่างกลางคนตัวเล็กไม่ให้เธอทรุดลงไปกับพื้นแต่ก็ยังคงตักตวงความหวานจากโพรงปากบางของเธอจนพอใจ

"เฮือกกก! " มือเล็กที่พยายามดันหน้าอกคนตัวสูงออกนั้นเป็นมาเป็นจับบ่าแกร่งแน่นเพื่อยึดตัวเอง

พรึ่บ! นาวินอุ้มร่างบางเดินมาที่โต๊ะทำงานตัวเองก่อนจะวางเธอลงบนโต๊ะแล้วแทรกไปยืนตรงกลาง

"...ฉันไม่มีทางนอนกับคุณฟรีๆ หรอกนะ" นาวินแสยะยิ้มออกมากับคำพูดของผ้าแพรที่ดูเหมือนว่าเธอจะเลือกทดลองงานมากกว่าที่จะเป็นแฟนกับเขา

"ทุกอย่าง"

"บ้าน รถ เงิน? " ผ้าแพรถามด้วยรอยยิ้มหวานซึ่งครั้งนี้นาวินจะไม่หลงกลรอยยิ้มนี้ของเธออีกแล้ว

"อืม ถ้าเธอทำให้ฉันพอใจ"

"สายเปย์ดีนะคะ..."

"...งั้นก็ครั้งละ สามหมื่น" นาวินเลิกคิ้วเชิงถามกับคำพูดที่ไม่เคลียร์ของร่างบาง

"...? "

"ถ้าคุณจะทำแบบนั้นกับฉันต้องโอนเงินเข้ามาก่อน..."

"...ครั้งละสามหมื่นบาท" หญิงสาวตั้งใจเรียกเงินจำนวนนั้นในมันดูเยอะเพื่อให้อีกคนล้มเลิกความตั้งใจ

"สามหมื่นบาทเชียวหรอ..."

"...เซ็กส์ของเธอมันต้องเป็นที่น่าพอใจนะ" นาวินล้วงมือหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูของตัวเองก่อนจะกดเข้าแอพธนาคารแล้วกดเบอร์หญิงสาวที่เขาเมมไว้ในเครื่อง เขารู้เบอร์เธอได้ยังไงน่ะหรอ ก็เพราะประวัติที่พริษฐ์เอามาให้มันมีทั้งเบอร์และรูปเธออยู่ยังไงล่ะ

ติ๊งงง ติ๊งงงง~ เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ที่มาจากกระเป๋าสะพายของคนตัวเล็ก นาวินผละตัวออกเล็กน้อยเพื่อให้เธอหยิบโทรศัพท์ตัวเองออกมาดู

' เงินโอนเข้าบ/ช x7688 จาก PROMPTPAY 100,000 '

"..." ผ้าแพรเม้มปากแน่นด้วยความงุนงงเมื่อเห็นเงินปริศนาถูกโอนเข้ามายังบัญชีตัวเองเป็นจำนวนเงินเยอะพอสมควร

"เริ่มเลยไหม..."

"...ฉันให้แสนนึงเลยแต่เธอต้องทำให้ฉันพอใจ ถ้าฉันไม่พอใจเธอเตรียมตัวลางานได้เลย"