BAD RELATIONSHIP สัมพันธ์รัก นิยาย บท 10

"เดี๋ยวๆๆๆ! " มือเล็กยกขึ้นห้ามเจ้าของร่างสูงที่พยายามปลดกระดุมเสื้อทำงานเธอ

"มีอะไรอีก" นาวินขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิดเมื่อถูกขัดจังหวะ

"นี่มันที่ทำงานคงไม่เหมาะ..." ถ้าคนอื่นได้ยินเสียงหรือมีคนเปิดประตูเข้ามาเจอจะทำยังไง

"เธอกำลังทดลองงานก็ต้องทำที่ทำงานไม่ใช่ที่อื่น" นาวินเลิกคิ้วถามหญิงสาวตรงหน้าที่กำลังเม้มปากแน่นเมื่อเขาพูดความจริง มือหนาค่อยๆ ปลดเสื้อสีขาวของคนตัวเล็กออกเผยให้เห็นเสื้อกล้ามสายเดี่ยวสีขาวตัวเล็กที่ปกปิดบราเซียร์สีดำลายลูกไม้

"คุณนาวิน..." เสียงติดขัดของหญิงสาวเรียกชายหนุ่มที่กำลังปลดเปลื้องเสื้อผ้าเธอ

"...อย่าถอดออก" ผ้าแพรจับมือหนาที่กำลังจะดึงเสื้อออกจากตัวเธอไป

"..." นาวินพยักหน้ารับรู้แล้วเปลี่ยนมาร่นกระโปรงทรงสอบสีดำของเธอแทน เขาร่นมันขึ้นไปบนเอวคอดก่อนจะเกี่ยวแพนตี้ตัวบางออกจากเรียวขาสวยแล้ววางมันไว้บนโต๊ะทำงานตัวเอง

ลมหายใจอุ่นของนาวินทำให้ผ้าแพรหายใจติดขัด แต่ก็ยังคงทำใจดีสู้เสือโดยการเอื้อมมือจับเนคไทสีดำของเขาก่อนจะรูดมันออกเล็กน้อย พร้อมกับปลดกระดุมเสื้อเขาออกอย่างช้าๆ

"รอบนั้นเธอกินยาคุมฉุกเฉินรึเปล่า? " นาวินเอ่ยถามคนตัวเล็กเพราะถ้าหากว่าไม่กิน เขาเองก็คงต้องเตรียมตัวเป็นพ่อคนแน่นอน

"กินแล้ว"

"ฉันสามารถสดได้ใช่ไหม" มือหนาเริ่มปลดกระดุมกางเกงตัวเองพร้อมกับรูดซิบลงมาเล็กน้อย เผยให้เห็นท่อนเอ็นขนาดใหญ่แข็งชันอยู่ภายในกางเกงในราคาแพงของเขา

"แต่ฉันก็ไม่อยากกินมันอีก..." ในตอนนั้นเธอก็แอบกังวลอยู่หลายวันแต่มันก็ผ่านมาได้ด้วยดี

"ครั้งหน้าฉันจะป้องกัน วันนี้ไม่มี..." นาวินพูดพร้อมกับดึงตัวตนที่กำลังแข็งชันออกมาจากกางเกงใน มันทำให้ผ้าแพรแอบกลืนน้ำลายเล็กน้อยเพราะมันดูใกล้และชัดเจนกว่าวันนั้นมาก แถมเส้นเลือดที่โอบล้อมความใหญ่โตอยู่นั้นทำให้ความเจ็บในวันนั้นแล่นแปลบเข้ามาในความรู้สึกของเธออีกครั้ง

"อ๊าาาา..." มือหนาเลื่อนมือลูบไล้กลีบกุหลาบอย่างเบามือก่อนจะค่อยๆ สอดนิ้วหนาของตัวเองเข้าไปในร่องสาวคับแคบของผ้าแพร

"..." นาวินมองใบหน้าสวยขึ้นสีแดงระเรื่อก่อนจะก้มมองทางเชื่อมแสนคับแคบนั้นด้วยความรู้สึกพอใจ เขาสัมผัสได้ว่าร่องสาวนี้มันยังไม่ถูกใช้งานต่อจากเขาในวันนั้นแน่นอน

"อื้ออออ~" นาวินขยับนิ้วตัวเองอย่างเนิบนาบก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นหนักหน่วงมากกว่าเดิม จนร่องสาวเริ่มปล่อยน้ำหวานสีใสไหลออกมาชโลมนิ้วของเขาโดยอัตโนมัติ

จ๊วบบบบบบ~ ร่างสูงรั้งท้ายทอยหญิงสาวเข้ามาประกบริมฝีปากเมื่อผ้าแพรเริ่มครางดังกว่าเดิม เขาเองก็กลัวคนอื่นจะได้ยินเพราะชั้นนี้ยังคงมีพนักงานอยู่หลายคน

"พะ...พอก่อน" ผ้าแพรกดมือหนาของนาวินลงกับโต๊ะเพื่อให้เขาหยุดพักให้เธอตั้งตัว เธอเสียวจนแทบจะทนไม่ไหว

"งั้นทำให้ฉันแทน" นาวินใช้มืออีกข้างอุ้มผ้าแพรเดินมานั่งที่เก้าอี้แล้วยืนตรงหน้าเธอ

"...? " หญิงสาวเงยหน้ามองเจ้านายหนุ่มอย่างตั้งคำถาม

"ทำให้ฉันพอใจ ถ้าอยากให้ฉันอ่อนโยนแบบวันนั้น..." นาวินแทรกตัวเข้าไปหว่างขาเธอ ทำให้แก่นกายใหญ่เกือบจะชิดริมฝีปากกระจับได้รูปของผ้าแพร

"อยากให้มันเข้าไปในตัวฉันมากกว่า..." เธอเลือกที่จะพูดแบบนี้เพราะเธอรู้สึกอายที่จะต้องทำแบบนั้น

"ครั้งหน้าไม่มีผลัดแล้วนะ" นาวินพูดอย่างรู้ทันเมื่อเห็นดวงตากลมหลุบมองที่พื้นด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ เขาดึงร่างบางให้ลุกขึ้นยืนแล้วจัดแจงให้เธอมานั่งคร่อมเขาแทน

"ถ้าเจ็บ อย่ากรี๊ด..."

"...ให้กัดไหล่ฉัน เข้าใจไหม" เขาเองก็ไม่รู้ว่าห้องทำงานนี้มันเก็บเสียงขนาดไหน ถึงแม้จะรู้ว่ามันเก็บเสียงแต่เขาเองก็ไม่อยากเป็นขี้ปากพนักงาน

"..." ผ้าแพรพยักรับรู้ก่อนจะซบหน้าลงบนบ่าแกร่งของนาวินอย่างจำใจ ในตอนนั้นเธอรู้สึกคิดผิดมหันต์ที่เลือกชายหนุ่มคนนี้เป็นคนแรกของตัวเอง

"ยกตัวขึ้นหน่อย อย่าเกร็ง" มือหนาจับสะโพกมนให้ยกตัวขึ้นเล็กน้อยก่อนจะจับท่อนเอ็นใหญ่ของตัวเองไปจ่อที่กลีบกุหลาบสวยของเธอ

สวบบบบบบ!

"อื้ออออออ! " นาวินไม่รอให้อีกคนได้ตั้งตัวเขากดสะโพกมนลงบนตัวตนของเขาอย่างแรง การกระทำของเขามันสร้างความเจ็บปวดให้ร่างบางเป็นอย่างมาก การกระแทกเข้ามาในกายเธอทีเดียวมันทั้งเจ็บและจุกมากมาย

"หึ..." นาวินเค้นหัวเราะในลำคอด้วยความพอใจเพราะเขาเองก็รู้สึกอย่างลงโทษอีกคนที่ทำแบบนั้นไว้กับเขาและวันนี้ที่เธอพูดจาไม่เข้าหูเขา

"นะ...ไหนบอกจะอ่อนโยน" ผ้าแพรซบหน้าลงบนแกร่งอีกครั้ง น้ำเสียงสั่นเครือที่มาจากความเจ็บบริเวณช่องทางรัก

"ฉันเป็นผู้ชายกลับกลอกน่ะ เผื่อเธอไม่รู้..."

"...เหมือนกับเธอไงที่กลับกลอกหลอกฟันฉัน" นาวินหันหน้าเข้าหาคนตัวเล็กที่กำลังซบไหล่เขาอยู่ ก่อนจะเม้มซอกคอขาวอย่างลืมตัว