BAD RELATIONSHIP สัมพันธ์รัก นิยาย บท 11

แอดดดดดด! ประตูห้องน้ำถูกเปิดโดยเจ้าของร่างเล็ก ผ้าแพรชะโงกหน้าออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทีกล้าๆ กลัวๆ พลางมองหาแพนตี้ของตัวเองที่ชายหนุ่มวางไว้บนโต๊ะเมื่อกี้

เธอเดินออกมาด้วยขาเรียวที่สั่นเทา ความเจ็บแปลบที่แล่นเข้ามาเล่นงานบริเวณช่องทางรักที่บอบช้ำจากการร่วมรักกับอีกคน มันหนักหน่วงจนเธอแทบจะเดินไม่ไหว

"..." ผ้าแพรยืนนิ่งอยู่หน้าโต๊ะทำงานของผู้เป็นเจ้านาย พยายามมองหาของๆ ตัวเอง แต่ทว่ากลับไม่เจอมันอยู่บนโต๊ะของเขา เธอก้มมองด้านล่างหรือแม้แต่บริเวณใกล้ๆ ก็ไม่เจอมัน

"หาอะไร? " เสียงทุ้มของนาวินทำให้หญิงสาวสะดุ้งด้วยความตกใจในขณะที่เธอกำลังเปิดลิ้นชักผู้เป็นเจ้านายหามันอย่างถือวิสาสะ

"กางเกงในฉันที่วางอยู่บนโต๊ะล่ะคะ? " หญิงสาวเดินกระเผลกเข้าไปยืนตรงหน้าผู้เป็นเจ้านายแล้วขมวดคิ้วถาม

นาวินไม่ได้ตอบเป็นคำพูดเขาหยิบล้วงมือหยิบสิ่งที่คนตัวเล็กต้องการออกมาจากกระเป๋ากางเกงตัวเองแล้วยื่นไปตรงหน้าเธอ

"คุณเอากางเกงในฉันไปด้วยเนี่ยนะ!? " มือเล็กคว้าแพนตี้ตัวเองมาจากมืออีกคนด้วยความไม่พอใจ เธอมองใบหน้าหล่ออย่างหงุดหงิด พลางคิดว่าเขาเป็นคนยังไงถึงหยิบของแบบนี้ติดตัวไปด้วย

"มากกว่านี้ก็ทำมาแล้ว แค่นี้มันจะสักเท่าไหร่กันเชียว" นาวินพูดก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะแล้วกวักมือเรียกเลขาใหม่ของตัวเองให้เดินไปหา

"..." ผ้าแพรยังคงยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่ยอมเดินไปหาเขา

"เดินมานี่" นาวินทำเสียงเข้มแต่ทว่าเขาก็ยังเป็นเขาถึงจะดุแต่ก็ยังคงความอบอุ่นอยู่ดี

"ฉันจะไปใส่กางเกงใน..." คนตัวเล็กพูดอย่างไม่สนใจอีกคน ทำท่าเดินไปที่ห้องน้ำอยู่อีกทางนึง

พรึ่บ! นาวินสบถหงุดหงิดก่อนจะเดินมารั้งเอวคอดแล้วอุ้มเธอมาวางบนโต๊ะทำงาน ส่วนเขาเองก็นั่งลงบนเก้าอี้แล้วเคลื่อนมันเข้าไปอยู่กลางหว่างขาของร่างบาง

"ทำอะไรเนี่ยคุณนาวิน! " ผ้าแพรโวยวายที่นาวินร่นกระโปรงเธอขึ้นมาบนสะโพกมน

"ชันเข่าแล้วเอาพาดตรงนี้" นาวินพูดก่อนจะตบที่พักแขนสองสามทีเป็นคำสั่ง

"..." หญิงสาวยังคงนิ่งเบือนหน้าหนีเขา ไม่มีหรอกคนอย่างผ้าแพรจะยอมง่ายๆ อย่างน้อยให้ได้ดื้อรั้นสักนิดก็ยังดี

"อยากจะโดนฉันสัมภาษณ์อีกสักดอกสองดอกไหม? " คำพูดข่มขู่ของนาวินทำให้ผ้าแพรยกขาขึ้นแต่ทว่าเธอกับวางไว้บนหน้าตักคนตัวสูงอย่างกวนประสาท

พรึ่บ! มือหนากระชากเรียวขาสวยออกจากกันอย่างแรงจนทำให้ช่องทางรักบอบช้ำเมื่อสักครู่กระทบกระเทือน

"อ๊ะ! " ผ้าแพรร้องออกมาเสียงหลงที่คนตัวสูงทำรุนแรงกับเธอแบบนี้ นาวินจับขาเธอแยกออกจากกันโดนที่ขาข้างหนึ่งพาดอยู่บนขาเขา อีกขานึงเขาจับมันอ้าเหยียดออกไปให้เห็นกลีบกุหลาบของเธอได้ชัดเจน

"คะ...คุณจะทำอะไร"

"ถ้าอยู่กันสองคนให้เรียกฉันว่า วิน..."

"...เข้าใจไหมผ้าแพร" หญิงสาวพยักหน้ารับรู้แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกมาพูดง่ายๆ ขี้เกลียดต่อปากต่อคำกับคนอย่างนาวินนั่นเอง

มือหนาของนาวินกดร่างบางให้นอนราบไปกับโต๊ะทำงานของเขาและจับมันไว้อยู่อย่างนั้น แล้วจับขาเรียวของคนตัวเล็กพาดบ่าตัวเองไว้ แล้วเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้ใจกลางความเป็นสาวมากกว่าเดิม

"เอาหน้าออกไปเลยนะ! " ผ้าแพรดิ้นพล่านพยายามขยับตัวหนีแต่ทว่าแรงดันของนาวินก็ยังมากกว่าเธออยู่มาก

"ถ้าเธอดิ้นอีกที ลูกชายฉันได้เข้าไปอยู่ในตัวเธอแน่" คำพูดของนาวินทำให้ผ้าแพรสงบลงมองเขาด้วยสายตาไม่พอใจ แต่ถึงอย่างนั้นนาวินเองก็ไม่สน เขาเอื้อมมือแยกกลีบสาวออกจากกัน แล้วสำรวจความผิดปกติของมัน

"ของเธอมันเป็นแผลฉีก" เขาพูดออกมาตามสิ่งที่เห็น ร่องสาวมีรอยฉีกเป็นแผลยาวมีเลือดซึมออกมาเล็กน้อย