BAD RELATIONSHIP สัมพันธ์รัก นิยาย บท 12

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป...

@CONDO PAPEAR

"ฮือออออ..." ร่างบางร้องโหยหวยอย่างคนเสียสติ ตั้งแต่วันที่เธอก้าวเข้าไปที่บริษัทนั้นชีวิตเธอก็ไม่มีความเป็นส่วนตัวอีกเลย

ทุกส่วนบนร่างกายมันบอบช้ำจากการโดนผู้เป็นเจ้านายในคราบผู้ชายบ้ากามรังแกอยู่ตลอดเวลา ต่อหน้าพนักงานทุกคนนาวินเป็นอบอุ่นและขี้เล่น แต่เวลาอยู่กับเธอเขากลายเป็นเสือที่หิวเหยื่ออยู่ตลอดเวลา

"ไอ้บ้าเอ้ย! " ผ้าแพรกระฟัดกระเฟียดอยู่บนเตียงด้วยความหงุดหงิด โชคดีที่วันนี้เป็นวันเสาร์ทำให้เธอได้รอดพ้นจากเงื้อมมือของปีศาจอย่างนาวิน

ติ๊งงงงง ติ๊งงงงง~

' เงินโอนเข้าบ/ช x7688 จาก PROMPTPAY 40,000 '

"อย่าบอกนะว่าโอนมาผิด..."

"...ฮ่าๆๆ ได้เงินฟรีอีกแล้ว" เสียงหัวเราะของหญิงสาวดังลั่นเมื่อเงินจากบัญชีของนาวินถูกโอนเข้ามาให้เธอ แต่ถ้าให้เลือกระหว่างเงินกับความสงบสุขของชีวิตเธอเลือกอย่างหลังดีกว่า เพราะหลังจากครั้งแรกหลังจากวันนั้นนาวินก็ไม่เคยอ่อนโยนกับเธออีกเลย

แกร๊ก! เสียงประตูห้องบานเล็กถูกเปิดกว้าง ทำให้คนตัวเล็กถึงกับตาโตด้วยความตกใจที่เห็นนาวินเป็นคนเปิดเข้ามา

"คุณเข้าห้องฉันได้ยังไง! " ร่างเล็กลุกจากเตียงที่อยู่ห่างจากประตูไม่มากนักเพราะห้องของเธอไม่ใช่คอนโดหรูหราถึงมีห้องนอนแยกออกมา

"นี่ไง" นาวินชูคีย์การ์ดในมือขึ้นมา มันเป็นคีย์การ์ดที่เขาขโมยมาจากกระเป๋าของผ้าแพรในวันศุกร์ก่อนที่เธอจะกลับล้าน

"ขี้ขโมย! " คนตัวเล็กโวยวายอย่างไม่พอใจ แต่ก็นั่นแหละนาวินก็ยังคงไม่สนใจอยู่ เขาวางถุงอาหารจากร้านอาหารดังลงบนโต๊ะหน้าโซฟาตัวเล็กแล้วถอดรองเท้าวางไว้บนชั้นของมัน

"ฉันโอนเงินให้แล้ว..."

"...มาทำหน้าที่ตัวเองซะสิ" นาวินปลดกางเกงยีนส์ของตัวเองออกแล้วโยนมันไปพาดไว้บนโซฟาแล้วก้าวขายาวๆ เดินไปหาผ้าแพรทันที

"หยุด! หยู้ดดดดด! " ร่างบางกระโดดขึ้นยืนบนเตียงก่อนจะลงไปยืนอยู่ฝั่งพลางส่งเสียงห้ามชายหนุ่มที่กำลังจะเข้ามาหาเธอ

"..." นาวินยืนมองใบหน้าสวยใสไร้เครื่องสำอางค์นิ่ง แค่เห็นหน้าเธอเขาก็รู้สึกบางอย่างขึ้นมาทันที

"นี่มันเป็นวันหยุดนะ เท่ากับว่าข้อตกลงของเราก็ต้องหยุดด้วยสิ" หญิงสาวพูดออกมาเสียงเรียบแต่ทว่าก็หวาดหวั่นกับสายตานิ่งของนาวินอยู่ดี ยิ่งกลางลำตัวของเขาที่มันนูนออกมาดุนดันบ็อกเซอร์เธอก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาแล้ว

"งานนอกเวลา ที่ตกลงกันไว้สามหมื่น..."

"...ฉันให้เพิ่มอีกหมื่นค่าล่วงเวลาทำในวันหยุด" เขาโอนเงินให้หญิงสาวเกินกว่าที่ตกลงกันไว้เพราะเห็นว่ามันเป็นวันหยุดแต่ทำยังไงได้ก็เขาต้องการเธอนี่

"ฉันต้องการวันหยุดไม่ได้ต้องการเงิน" เพราะตลอดหลายวันที่ผ่านมาเธอได้เงินจากเขาก็หลายแสนบาทแล้ว เธอไม่ได้ต้องการเงินเพิ่ม

"งั้นฉันขอซื้อตัวเธอ..."

"...เหมือนที่เธอเคยขอซื้อตัวฉัน" นาวินพูดเสียงเรียบแต่ทว่าขายาวของเขามันเริ่มก้าวเข้าไปหาผ้าแพรอีกครั้งและครั้งนี้เธอก็ไม่สามารถหนีเขาได้

"วินไม่เอา..." มือเล็กดันศีรษะคนตัวสูงไว้ด้วยมือสองข้างของตัวเองเมื่อเห็นว่าเขากำลังเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้เธอ

"แค่นิดเดียว..."

"...ขอหน่อย" น้ำเสียงทุ้มนุ้มของนาวินทำผ้าแพรถึงกับชะงัก มือเล็กค่อยๆ ปล่อยมือออกจากศีรษะเขาแล้วปล่อยให้เขาทำสิ่งที่ต้องการ

"ขอบคุณครับ" คำพูดของนาวินยิ่งทำให้ร่างกายของหญิงสาวอ่อนยวบ น้ำเสียงที่ดูสุขุมของเขามันทำเธอไปไม่เป็น

แผล่บบบบ แผล่บบบบ~ ปากหนาเริ่มจูบลงบนกลีบสาวอย่างแผ่วเบาก่อนจะตวัดเรียวลิ้นอุ่นชื้นติ่งเกสรอย่างชำนาญ ร่างบางเม้มปากแน่นเมื่อรับรู้ถึงสัมผัสของนาวิน เรียวลิ้นของเขามันทำให้ร่างกายของเธอเกร็งแทบจะทุกส่วน

"อ๊าาา...วินพอ" เสียงครางอย่างสุดกลั้นดังขึ้นเมื่อนิ้วกลางหนาของนาวินเริ่มลูบไล้บริเวณปากทางรักของเธอก่อนจะพยายามดันมันเข้าไปแต่ทว่านาวินก็หยุดการกระทำตัวเองแล้วเงยหน้ามองผ้าแพรที่ตอนนี้เหงื่อเริ่มผุดออกจากกรอบหน้า

"จะทำมากกว่านี้ไหม..." ผ้าแพรมองใบหน้าหล่ออย่างชั่งใจเพราะดูก็รู้ว่าอยากมากแค่ไหนแต่ทว่าเธอยังคงเจ็บอยู่จริงๆ

"ขอพัก"

"อืม" นาวินพยักหน้าเข้าใจก่อนจะหยัดตัวนั่งบนเตียงนุ่มใช้หลังมือเช็ดน้ำหวานของผ้าแพรออกจากปลายคาง

พรึ่บ! ร่างบางลุกขึ้นมานั่งบนเตียงโดยที่ยังมองหน้าเขาอยู่ก่อนจะเอ่ยถามอีกคนออกไปโดยที่ไม่รู้ว่าทำไม

"อยากให้ฉันช่วยนายไหม? "