บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1093

บทที่ 1093 พายุกำลังก่อตัว

บทที่ 1093 พายุกำลังก่อตัว

บริเวณตรงหน้ากำแพงแสงที่ลอยอยู่นั้น ต่างพลุกพล่านและอึกทึกครึกโครมไปด้วยผู้คน ราวกับมหาสมุทรแห่งเสียงที่แพร่กระจายออกไป

สายตาของทุกคนล้วนจับจ้องไปยังอันดับที่ห้าบนกำแพงแสง ขณะอุทานด้วยความตกใจ พวกเขาไม่ได้สังเกตเห็นเลยสักนิดว่าสีหน้าของเฉินซีได้กลายเป็นเย็นชาและหนักอึ้ง

ในทำนองเดียวกัน ก็ไม่มีใครสักคนที่สังเกตเห็นชายวัยกลางคนในชุดผ้าไหมสีเหลือง คนผู้นี้มีรูปลักษณ์ที่ธรรมดา ซึ่งดูอ้วนเกินไปที่จะเคลื่อนไหว และดูเหมือนกับพ่อค้าที่เต็มไปด้วยกลิ่นของเงินได้ปรากฏตัวต่อหน้าเฉินซี

มือของชายวัยกลางคนกุมไว้ในแขนเสื้อของตน ยืนยิ้มอยู่ตรงหน้าเฉินซี ท่าทางดูธรรมดา และไม่ได้แผ่กลิ่นอายที่น่าเกรงขามใด ๆ ทว่ากลับทำให้ผู้อื่นไม่สามารถหยั่งการบ่มเพาะจากเขาได้

อย่างไรก็ตาม เฉินซีทราบอย่างชัดเจนว่า ก่อนหน้านี้ไม่มีบุคคลผู้นี้อย่างแน่นอน แต่เมื่อเกิดความรู้สึกอันตรายเสียดแทงเข้ามาในใจ ชายคนนี้ก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขาทันที!

ราวกับปรากฏตัวออกมาจากอากาศ!

แม้ว่าจะไม่ได้ดึงความสนใจของคนอื่น ๆ ที่อยู่รอบข้างก็ตาม

เพราะคนที่ทำเช่นนี้ได้ ก็มีแต่เซียนทองคำเท่านั้น! และมีเพียงเซียนทองคำเท่านั้นที่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ ซึ่งสามารถเคลื่อนย้ายผ่านห้วงมิติภายใต้กฎแห่งภพเซียนได้

“เขามาด้วยเจตนาร้าย!”

เฉินซีสามารถแยกแยะได้อย่างชัดเจน ถึงแม้ว่าชายวัยกลางคนจะยิ้ม แต่กลับดวงตากลับไร้แวว มันเต็มไปด้วยความเย็นชา สงบนิ่ง เยือกเย็นและไร้ความรู้สึก

คนผู้นี้เป็นใครกัน?

เฉินซีไม่มีเวลาที่พิจารณาคำถามนี้ เส้นประสาททุกเส้นในร่างกายตึงเครียด ประหนึ่งสายธนูที่ถูกดึงอย่างเต็มที่จนเหมือนพระจันทร์ และสี่มหาสมุทรภายในแดนฮุ่นตุ้นเริ่มเดือดพล่าน ในขณะที่แก่นแท้ ดวงวิญญาณ รวมถึงพลังงานก็พุ่งขึ้นสู่จุดสูงสุดในทันที

แต่จิตใจของเฉินซีกลับสงบนิ่งราวกับน้ำแข็ง เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า ทุกคนที่อยู่รอบข้างรวมถึงเหลียงปิง หลัวจื่อเฟิง และกู่อวี่ถังที่อยู่ใกล้ที่สุด ดูเหมือนจะไม่ได้สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ!

ถึงขนาดที่การเปลี่ยนแปลงในพลังชีวิต ก็ดูเหมือนจะถูกแยกออกโดยพลังที่ไร้รูปร่าง ดังนั้นมันจึงไม่ได้รับความสนใจใด ๆ

กล่าวอีกนัยหนึ่ง แม้จะอยู่ท่ามกลางฝูงชน แต่กลับรู้สึกโดดเดี่ยวและสิ้นหนทาง!

สิ่งนี้ทำให้หัวใจของเฉินซีดิ่งลง เขารู้ว่าสิ่งนี้ย่อมเกิดจากชายวัยกลางคนผู้นี้อย่างแน่นอน และชายวัยกลางคนที่สามารถบรรลุสิ่งนี้ได้อย่างง่ายดาย จะเป็นคนธรรมดาได้อย่างไร

มันอาจใช้เวลานานในการอธิบาย แต่ในยามนี้ ความคิดเหล่านี้แวบเข้ามาในจิตใจของเฉินซีภายในชั่วพริบตา และเป็นเวลาเพียงชั่วพริบตาที่ชายวัยกลางคนปรากฏตัว

หนึ่งลมหายใจอาจจะดูสั้น แต่ในสายตาของผู้เยี่ยมยุทธ์ที่แท้จริง มันก็เพียงพอที่จะสังหารศัตรูไม่ต่ำกว่าร้อยครั้ง!

เห็นได้ชัดว่า ชายวัยกลางคนมาเพื่อสังหารเฉินซีจริง ๆ

เพราะทันทีที่ปรากฏตัว อีกฝ่ายก็เปิดฉากโจมตีทันที มือที่อยู่ในแขนเสื้อยื่นออกมา และรวบนิ้วเป็นกำปั้น ก่อนจะฟาดออกไป ทุบกำปั้นที่สุดแสนจะธรรมลงไปที่ศีรษะของเฉินซี

ทันทีที่เขาลงมือ กลิ่นอายพลันแปรเปลี่ยน ร่างอ้วนท้วนกลับดูน่ากลัวและดุร้าย ใบหน้าแสนธรรมดากลับเต็มไปด้วยท่าทางน่าเกรงขามจนข่มขวัญวิญญาณ ประหนึ่งดาบแหลมคมไร้ที่เปรียบซึ่งถูกผนึกไว้ในฝักที่ยังไม่ได้ปลดออก!

คนผู้นี้จะต้องเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ที่มีประสบการณ์โชกโชนอย่างแน่นอน เพราะเขาไม่ได้กล่าวอะไรเลยแม้แต่คำเดียว และไม่ได้ให้โอกาสเฉินซีได้กล่าวเช่นกัน ชายร่างอ้วนฟาดกำปั้นที่เรียบง่ายแต่รุนแรง พุ่งเป้าไปที่ศีรษะของเฉินซีโดยตรง เห็นได้ชัดว่าไม่คิดที่จะปล่อยให้เฉินซีมีโอกาสรอดชีวิต!

นี่คือนักฆ่าที่แท้จริง!

เพราะยามมา เขาไม่ต่างจากคนธรรมดาทั่วไปจนคนอื่นไม่ทันสังเกตเห็น แต่เมื่อลงมือ กลับรวดเร็วดุจสายฟ้าฟาด!

กำปั้นที่ฟาดลงมาอย่างกะทันหันนี้ รวดเร็วดุจสายฟ้าฟาด แม้จะไร้สุ้มเสียง แต่กลับแผ่กลิ่นอายของสายฟ้าอันน่าหวั่นเกรงได้อย่างชัดเจน ราวกับว่ามันได้ผ่านยุคสมัยและความว่างเปล่า แฝงไปด้วยแรงกดดันที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

ดวงตาของเฉินซีหรี่ลง สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายแห่งความตายอย่างแท้จริง ทว่าเขาได้เตรียมตัวมานานแล้ว และเตรียมใช้เคล็ดวิชาต่าง ๆ เช่นระเบิดสังหารเทวะ หรือใช้ร่างอวตารเพื่อต้านทานการโจมตีนี้…

แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ทำอะไร

เนื่องจากทันทีที่ชายวัยกลางคนโจมตี แขนมากมายก็ปรากฏขึ้นมาจากทุกทิศทาง

แขนหนึ่งผอมแห้งเหมือนไม้ไผ้ และก่อตัวเป็นกรงเล็บที่พุ่งไปยังลำคอของชายวัยกลางคน

อีกแขนขาวและผอมเพรียวแต่ก็ทรงพลัง มันก่อตัวเป็นดาบ ฟาดฟันไปยังชายโครงด้านซ้ายของชายวัยกลางคน

อีกแขนปกคลุมไปด้วยเส้นเลือดโป่งบวมและปกคลุมด้วยชั้นเงาของโลหะแวววาว ก่อตัวเป็นกำปั้นที่ดุร้าย ราวกับค้อนศึกฟาดไปยังหน้าอกของชายวัยกลางคน

แขนมากมายเหล่านี้ แสดงถึงตัวตนอันน่าเกรงขาม และพลังที่พวกมันปล่อยออกมานั้น ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากำปั้นของชายวัยกลางคนแม้แต่น้อย!

ภาพที่ปรากฏนั้นเหี้ยมโหดเสียเป็นอย่างยิ่ง ราวกับฝูงแมงมุมกำลังรุมทึ้งแมลงที่พยายามหนีออกจากใย

ทันใดนั้น เฉินซีรู้สึกว่าภาพตรงหน้าถูกปกคลุมไปด้วยแสงเจิดจ้า จนไม่สามารถมองเห็นอะไรได้ชัด เพราะกลิ่นอายอันน่าเกรงขามนั้นรุนแรงเกินไป เขาที่อยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่ก้าว ก็ได้รับผลกระทบเช่นกัน

ตู้ม!

เสียงระเบิดเขย่าไปทั่วทั้งฟ้าดินดังก้องอยู่ในหู จากนั้นเสียงร้องโหยหวนอย่างโกรธเกรี้ยวก็ดังขึ้น ก่อนจะตามมาด้วยเสียงโหวกเหวกปะปนกับเสียงฝีเท้าอันวุ่นวายดังขึ้นในบริเวณโดยรอบ