บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1163

บทที่ 1163 ระฆังเต๋าแห่งการประชัน

บทที่ 1163 ระฆังเต๋าแห่งการประชัน

จุดไฟแห่งวิญญาณปฐพี กำจัดปราณที่มัวหมอง และรวมจิตวิญญาณของสวรรค์และปฐพีเป็นหนึ่งเดียวกับจักรวาล

นี่คือขอบเขตเซียนลึกลับขั้นกลาง

แต่สำหรับเฉินซีแล้วมันมีความหมายต่างไปมาก เพราะมันหมายความว่าพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่งได้รับการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง!

หากเริ่มการทดสอบรอบแรกใหม่ในตอนนี้ เขาก็มั่นใจว่าตนจะสามารถติดอันดับหนึ่งในห้าอันดับแรกได้!

ทว่าเขาก็ยังไม่แน่ใจว่าขีดจำกัดของความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของตนอยู่ที่ระดับใด

กล่าวโดยสรุป ก่อนหน้านี้เฉินซีอาจกลัวเจิ่นลู่ จี้เซวียนปิง และจ้าวเมิ่งหลีอยู่บ้าง แต่ตอนนี้ไม่เป็นเช่นนั้นอีกต่อไป

นี่คือการเปลี่ยนแปลงสภาพจิตใจที่เกิดจากการขัดเกลาฐานการบ่มเพาะ!

“ถึงเวลาที่จะผสานความลึกลับทั้งหมดที่มีอยู่ในกระบวนท่าทั้งสามของเคล็ดกระบี่วารี… ”

เฉินซีค่อนข้างพอใจกับการเปลี่ยนแปลงนี้ อย่างไรก็ตาม ก่อนที่จะทันคิดเรื่องนี้ ชายหนุ่มก็สังเกตเห็นว่าทุกสายตากำลังจับจ้องมาที่ตน…

แต่ในอึดใจต่อมาเขาก็เข้าใจทุกอย่าง มันคงเป็นเพราะการสรรเสริญจากทวยเทพ

เขาไม่เคยได้ยินชื่ออวินฟูเซิงมาก่อน แต่ตระหนักดีว่า ความสำเร็จเมื่อครู่ดูเหมือนจะเหนือกว่าเจิ่นลู่ด้วยซ้ำ…

หลังจากนั้น เฉินซีก็หยุดคิดถึงเรื่องทั้งหมดนี้

สิ่งที่ต้องใส่ใจไม่ใช่อันดับในการทดสอบของตน แต่เป็นการสามารถเข้าสู่สำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าได้หรือไม่ ตอนนี้ในที่สุดเขาก็ทำสำเร็จ ทำให้ภาระที่ค้างอยู่ในใจถูกปลดเปลื้องโดยสมบูรณ์

ขวับ!

ในขณะเดียวกัน หวังต้าวหลูก็สะบัดแขนเสื้อ ทำให้เกิดพลังที่มองไม่เห็นห่อหุ้มทะเลสาบสะท้อนดวงกมลทั้งหมด รวมไปถึงเฉินซีและคนอื่น ๆ ด้วยเช่นกัน

“การทดสอบรอบที่สามสิ้นสุดลงแล้ว ข้าจะพาพวกเจ้าทุกคนไปที่โถงแห่งการประชัน หลังจากการทดสอบขั้นสุดท้ายและการจัดอันดับสิ้นสุด ข้าจะจัดเตรียมสถานที่ฝึกฝนให้กับพวกเจ้าทุกคน”

ฟุ่บ!

ก่อนที่เสียงของหวังต้าวหลูที่ยังคงดังก้องไปในอากาศจะเงียบลง เฉินซีและคนอื่น ๆ รู้สึกวิสัยทัศน์พร่ามัว จากนั้นพวกเขาก็ถูกพลังที่มองไม่เห็นพาตัวออกไป

“ทุกคนไปกันเถอะ ความช่วยเหลือทั้งหมดของพวกเจ้าจำเป็นสำหรับการเตรียมการสำหรับศิษย์ใหม่เหล่านี้”

โจวจื่อหลีลุกขึ้นและสั่งการอาจารย์คนอื่น ๆ แม้จะดูเชื่องช้า แต่เพียงพริบตาร่างก็หายไปจากจุดจุดนั้นแล้ว

…

โถงแห่งการประชัน

ในห้องโถงเก่าแก่และโอ่อ่างดงามที่เต็มไปด้วยร่องรอยความผันผวนของกาลเวลา

ยามนี้ เฉินซีและศิษย์อีกสี่ร้อยเก้าสิบเก้าคนที่ผ่านการทดสอบรอบที่สาม กำลังยืนอยู่อย่างเงียบงันในห้องโถงนี้

กลางห้องโถงใหญ่มีระฆังทองสัมฤทธิ์แต้มรอยด่างอยู่ มันมีความสูงประมาณเก้าจั้ง ลอยอยู่กลางอากาศ พื้นผิวสลักลวดลายดอกไม้ สัตว์ต่าง ๆ แมลง ภูมิทัศน์ การเสียสละของบรรพบุรุษ กำลังเปล่งรัศมีอันเก่าแก่และป่าเถื่อนออกมา

ชื่อของระฆังเต๋านี้คือ ‘เจิงหมิง’ ตามความหมายของไป่เจียเจิงหมิงหรือหลากสำนักประชันแข่งธรรม มันได้รับการขัดเกลาโดยราชาศัสตรา จากช่วงยุคก่อตั้งของสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า มันทำจากเหล็กกล้าโกลาหล และเป็นสมบัติอมตะระดับว่างเปล่า!

สมบัติอมตะระดับว่างเปล่า นับเป็นสมบัติล้ำค่าที่ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตราชันเซียนเท่านั้นที่สามารถควบคุมได้

ระฆังเต๋าแห่งการประชันลอยอยู่ในห้องโถงนี้มานานนับปี มันมีประโยชน์มหัศจรรย์มากมาย หลังจากการสรุปการทดสอบรับสมัครที่จัดขึ้นโดยสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าในแต่ละครั้งแล้ว การจัดอันดับครั้งสุดท้ายก็จะถูกกระจายผ่านทางระฆังเต๋าแห่งการประชันนี้

ในเวลานั้น เมื่อระฆังดังขึ้น ไม่เพียงแต่ภายในสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าเท่านั้น แต่ทุกชีวิตทั้งหมดในเมืองเซียนสัประยุทธ์เอง ก็สามารถได้ยินอย่างชัดเจนทั่วกัน

และความจริงที่ว่าชื่อของพวกเขาปรากฏขึ้นจากระฆังเจิงหมิง ก็ถือเป็นการพิสูจน์ให้เห็นว่าคนผู้นี้เป็นศิษย์ที่แท้จริงของสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า และได้รับการคุ้มครองโดยสำนัก!

เนื่องจากมันเป็นตัวแทนของการประชันแข่งธรรม การทำเช่นนี้หมายความว่าผู้ที่ได้รับคัดเลือกใหม่ทั้งหมด คือคนที่กำลังจะสร้างชื่อไว้ที่ภพเซียนในภายภาคหน้า

ตอนนี้โจวจื่อหลี หวังต้าวหลู และบุคคลสำคัญทั้งหมดของสำนักศึกษา ต่างก็ยืนอยู่ใต้ระฆังเต๋าแห่งการประชัน ด้วยสีหน้าจริงจัง ราวกับกำลังรอบางสิ่งบางอย่างอย่างเงียบ ๆ

โอม!

ครู่ต่อมา เสียงระฆังกังวานก็ดังก้องไปทั่วห้องโถง ราวกับเสียงของบทสวดเต๋าที่ลงมาจากสวรรค์และให้ชี้ทางสว่างแก่ทุกคนที่ได้ยิน

ในเวลาเดียวกัน ที่จัตุรัสด้านนอกสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า ซึ่งแต่เดิมเต็มไปด้วยการสนทนาก็เงียบลง เพราะเสียงระฆังที่ดังขึ้นนี้!

การทดสอบสิ้นสุดลงแล้ว!

ทุกคนมีปฏิกิริยาโต้ตอบทันที จิตวิญญาณสดชื่นขึ้นอย่างมาก และอดไม่ได้ที่จะเผยความคาดหวังเล็ก ๆ ออกมาให้เห็น

การจัดอันดับครั้งสุดท้ายของการทดสอบครั้งนี้จะเป็นอย่างไร?

ใครคือผู้ได้รับเกียรติสูงสุดอันดับแรก?

ภายในเมืองเซียนสัประยุทธ์ จู่ ๆ ก็เงียบสงบลงทั้งถนนที่อึกทึกครึกโครม ร้านอาหารที่พลุกพล่าน ร้านรวงต่าง ๆ… ทุกอย่างล้วนเงียบสนิท แม้แต่กระแสของผู้คนที่เคลื่อนไหวอย่างวุ่นวายไปตามถนนก็หยุดเคลื่อนไหว และจับจ้องไปทางสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าโดยพร้อมเพรียงกัน

บรรยากาศเงียบสงบประดุจแดนความตาย ทำให้มีเพียงเสียงระฆังดังก้องเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้นที่สะท้อนผ่านสวรรค์และปฐพี

“โม่ฉีหลง อันดับที่ห้าร้อย”

ความเงียบนี้เกิดขึ้นได้ไม่นาน ก่อนที่เสียงหนึ่งดังก้องไปทั่วสวรรค์และปฐพี มันเป็นเสียงของระฆัง แต่กลับฟังคล้ายเสียงของพระเจ้าที่กำลังอ่านคำตัดสิน ด้วยเสียงที่มีพลังเข้าถึงใจผู้คน

ไม่ว่าจะเป็นบุคคลสำคัญที่รวมตัวกันที่จัตุรัสหน้าสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าเหล่านั้น หรือทุกชีวิตทั้งหมดในเมืองเซียนสัประยุทธ์ พวกเขาต่างก็รู้ดีว่าการจัดอันดับสุดท้ายของการทดสอบรับสมัครในปีนี้จะเริ่มประกาศจากอันดับสุดท้าย

สำหรับคนทั่วไป การฟังรายชื่อทั้งห้าร้อยชื่อนั้นคงเป็นสิ่งที่น่าเบื่อหน่ายอย่างยิ่ง แต่ผู้คนในเมืองเซียนสัประยุทธ์นี้ มันก็ไม่ต่างอะไรกับการฟังบทเพลงชั้นยอดที่ไพเราะยิ่ง