บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1201

บทที่ 1201 สุดยอดการประลอง

บทที่ 1201 สุดยอดการประลอง

หลิวเจ๋อเฟิงมีรูปร่างหนาและบึกบึน สวมเสื้อคลุมนักพรตปักด้วยลายต้นสน และมีรูปลักษณ์โดดเด่นเป็นสง่า

คนผู้นี้คือผู้เยี่ยมยุทธ์ของสำนักศึกษาฝ่ายนอก ครองอันดับที่แปดของเทียบอันดับทองคำมวลสวรรค์ ทันทีที่มาถึงลานบำเพ็ญเต๋า เขาก็ดึงดูดเสียงโห่ร้องของผู้คนได้ทันที

ปัจจุบัน มีศิษย์อาวุโสแปดพันคนในสำนึกศึกษาฝ่ายนอก พวกเขากว่าครึ่งล้วนอยู่ที่ขอบเขตเซียนลึกลับ นอกนั้นล้วนอยู่ที่ขอบเขตเซียนทองคำ

มีเพียงห้าร้อยคนเท่านั้นที่สามารถติดอันดับอยู่ในเทียบอันดับทองคำมวลสวรรค์

ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องยากที่จะทำสิ่งนี้ให้สำเร็จ แต่หลิวเจ๋อเฟิงไม่เพียงสามารถขึ้นสู่เทียบอันดับทองคำมวลสวรรค์เท่านั้น แต่ยังเป็นหนึ่งในสิบอันดับแรกด้วย!

ร่างเย่อหยิ่งราวกับพระอาทิตย์และพระจันทร์ ย่อมทำให้เกิดเสียงอุทานอย่างชื่นชมมากมาย ไม่ว่าจะไปที่ใดก็ตาม

“เขาคงไม่ได้มาประลองกับเฉินซีใช่หรือไม่?” มีคนกล่าวติดตลก แต่ไม่มีผู้ใดหัวเราะแม้แต่คนเดียว เพราะทุกคนต่างรับรู้ว่าหลิวเจ๋อเฟิงมาเพื่อเฉินซีอย่างเห็นได้ชัด

นี่คือสาเหตุหลักที่ทำให้ทุกคนแตกตื่นโกลาหล

เฉินซีก็สังเกตเห็นหลิวเจ๋อเฟิงเช่นกัน และเคยได้ยินโจวจื่อหลี อาจารย์ใหญ่ของสำนักศึกษาฝ่ายนอกกล่าวถึงหลิวเจ๋อเฟิงในวันแรกที่ตนเข้าสำนักศึกษา

หลิวเจ๋อเฟิงอยู่เพียงขอบเขตเซียนลึกลับขั้นกลางเมื่อเข้าสู่สำนักศึกษาฝ่ายนอก และใช้เวลาราวสี่ร้อยปีเพื่อบรรลุสู่ขอบเขตเซียนทองคำ หลังจากนั้นใช้เวลาอีกเกือบสามร้อยปีเพื่อติดหนึ่งในห้าสิบอันดับแรก และได้ก้าวขึ้นสู่อันดับที่แปด ด้วยเวลาบ่มเพาะในสำนักศึกษาฝ่ายนอกกว่า 916 ปี!

บางทีความสำเร็จของหลิวเจ๋อเฟิงอาจไม่ได้พิเศษนักเมื่อเทียบกับคนอื่น แต่อันดับของเขาก็เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่าคนผู้นี้แข็งแกร่งเพียงใด

ตุบ! ตุบ!

ฝีเท้าของหลิวเจ๋อเฟิงไม่เร็วหรือช้า เขาเดินตรงไปยังลานบำเพ็ญเต๋าที่เฉินซียืนอยู่ สีหน้าสงบนิ่ง ไร้คลื่นอารมณ์ใด ๆ แต่ด้วยเสียงฝีเท้าที่ดังก้องไปในอากาศ เสียงเซ็งแซ่โดยรอบก็ค่อย ๆ เบาลง ก่อนที่จะเงียบสนิทโดยสิ้นเชิง

หลังจากนั้น หลิวเจ๋อเฟิงก็หยุดอยู่นอกลานประลอง และกล่าวว่า “ข้าจะประลองกับเจ้า”

เมื่อคำพูดเหล่านี้เข้าหูของคนอื่น ๆ ก็ทำให้เกิดคลื่นความโกลาหลทันที และไม่สามารถรักษาความเงียบไว้ได้อีกต่อไป

“เขา… แท้จริงแล้วมาเพื่อประลองกับเฉินซี!”

“ช่างน่ารังเกียจยิ่งนัก! เห็นได้ชัดว่าเขารังแกเด็ก! เป็นถึงเซียนทองคำผู้ได้อันดับแปดของเทียบอันดับทองคำมวลสวรรค์ แต่กลับมาท้าประลองกับศิษย์ใหม่ ช่างเป็นคนพาลอย่างแท้จริง!”

“ไม่จำเป็นต้องเป็นเช่นนั้น นี่คือเขตเซียนลึกลับของฝ่ายบำเพ็ญเต๋า แม้ว่าศิษย์พี่หลิวเจ๋อเฟิงจะเข้าร่วมในการประลอง แต่การบ่มเพาะของเขาก็จะถูกลดขั้นไปยังขอบเขตเซียนลึกลับเป็นการชั่วคราว”

“หรือมาเพื่อแก้แค้นให้หลิวอี่หมิง คู่บำเพ็ญเพียรของเขา? ก่อนหน้านี้เฉินซีสั่งสอนหลิวอี่หมิง และทำให้นางเสียหน้าอย่างมาก ดังนั้นในฐานะคู่บำเพ็ญเพียร หลิวเจ๋อเฟิงจะนิ่งเฉยได้อย่างไร?”

“ที่เขากระทำก่อนหน้านี้ก็เกินไป ต่อให้การบ่มเพาะจะถูกระงับ แต่ปราณเซียนพิสุทธิ์และเคล็ดวิชาไม่ได้รับผลกระทบด้วย และมันเพียงพอที่จะบดขยี้ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนลึกลับคนใดก็ได้”

หลิวเจ๋อเฟิงเมินเฉยต่อการสนทนา การวิจารณ์ และการดูถูกจากคนรอบข้าง สีหน้าสงบไม่เปลี่ยนแปลง เผยให้เห็นว่าหัวใจของคนผู้นี้มั่นคงและแข็งแกร่งเพียงใด

เขาเพียงแค่มอง และกำลังรอคำตอบของเฉินซีอย่างใจเย็น

คล้ายนอกจากเฉินซีแล้ว ไม่มีอะไรในฟ้าดินที่สามารถกระตุ้นความสนใจของคนผู้นี้ได้

เฉินซีจ้องมองอีกฝ่ายเป็นเวลานาน ก่อนจะกล่าวว่า “เดิมพันด้วยอะไร?”

ใช่แล้ว เฉินซีไม่ได้ตอบตรง ๆ แต่ก็ไม่ต่างจากให้คำตอบไปแล้ว เมื่อมันเข้าไปในหูของผู้คนรอบข้าง นอกจากความรู้สึกประหลาดใจแล้ว ความรู้สึกที่ซับซ้อนก็บังเกิดขึ้นในใจของพวกเขา

พวกเขาไม่อาจจินตนาการได้ว่า ศิษย์ใหม่จะใจเย็นและมีความมั่นใจได้อย่างไร ถึงขนาดไม่หวั่นเกรงแม้ต้องเผชิญหน้ากับผู้เยี่ยมยุทธ์ในเทียบอันดับทองคำมวลสวรรค์ ที่ได้สร้างชื่อเสียงให้กับตัวเองมาอย่างยาวนาน

ในตอนแรก เหลียงเริ่นและกู่เยวหมิงตั้งใจที่จะเพิกเฉยต่อทุกสิ่งและหยุดสหายจากการประลองกับหลิวเจ๋อเฟิง แต่เฉินซีดันตอบตกลงก่อนที่จะได้ห้ามปราม ทำให้พวกเขาตกตะลึง ซึ่งนอกจากความรู้สึกกังวลในใจแล้ว ก็อดมีความรู้สึกแปลก ๆ ไม่ได้ บางทีนี่อาจเป็นเหตุผลว่าทำไมเฉินซีถึงได้รับความสำเร็จในปัจจุบัน?

เพราะกล้าทำในสิ่งที่คนอื่นไม่กล้า!

พวกเขาไม่สงสัยเลยว่า แม้ว่าเฉินซีจะพ่ายแพ้ในการประลองครั้งนี้ แต่สหายตนก็ยังคงมีชื่อเสียงในสำนักศึกษา และได้รับความเคารพจากเหล่าศิษย์อย่างมากมาย

“ฮึ่ม! ช่างรนหาที่ตาย!” ภายในฝูงชน มีเพียงจั่วชิวจวินและคนอื่น ๆ เท่านั้นที่หัวเราะในใจอย่างเย็นชาไม่รู้จบ เพราะแน่ชัดแล้วว่า เฉินซีไม่มีโอกาสชนะเลยแม้แต่น้อย จุดจบเดียวของเรื่องนี้มีแต่จะต้องถูกบดขยี้เท่านั้น!

แม้ว่าความพ่ายแพ้ของเฉินซี จะไม่ก่อให้เกิดความเสียหายต่อชื่อเสียงของเขา แต่ถึงอย่างไรเฉินซีก็พ่ายแพ้ เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว

เมื่อเผชิญกับคำถามของเฉินซี หลิวเจ๋อเฟิงยังคงสงบนิ่งเช่นเดิม “ข้าจะเดิมพันเท่าที่เจ้าเดิมพัน”

เฉินซีพยักหน้า “ตกลง”

สิ้นคำ ชายหนุ่มก็หันไปหาชายชราผมขาวและกล่าวอย่างเป็นกันเองว่า “หนึ่งล้านแต้มดารา”

“หนึ่งล้านแต้มดารา!”

ลูกตาของทุกคนแทบจะหลุดออกจากเบ้า เพราะนี่ไม่ใช่กะหล่ำปลีที่สามารถพบได้ตามท้องถนนทั่วไป แต่นี่คือแต้มดาราของสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า! เขาจะโยนมันทิ้งอย่างไม่ใส่ใจได้อย่างไร?

“คนผู้นี้จะต้องเสียสติอย่างแน่แท้!”

หลายคนคิดเช่นเดียวกัน น่าขบขันยิ่ง! แม้แต่ผู้เป็นเซียนทองคำยังต้องใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งปีหรือนานกว่านั้นเพื่อรวบรวมแต้มดาราหนึ่งล้านแต้ม

ทว่า เฉินซีกลับยังวางเดิมพันสูง และเกทับแต้มดาราไปอีกหนึ่งล้านแต้ม ซึ่งภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เขาย่อมรู้อย่างชัดเจนว่าตนไม่มีความหวังที่จะชนะ ถ้าไม่เสียสติ แล้วจะเรียกว่าอะไรเล่า?