บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1240

บทที่ 1240 สู้ตัวคนเดียว

บทที่ 1240 สู้ตัวคนเดียว

เสียงตะโกนยังไม่สิ้นสุด เงาร่างจำนวนมากก็พุ่งเข้าใส่เฉินซีแล้ว

พวกเขาคือศิษย์สำนักศึกษาระทมสันต์ นอกจากศิษย์ที่ครอบครองขุมทรัพย์อมตะโบราณเพื่อรับมือกับราชาปลาหยินหยางแล้ว ศิษย์ที่เหลือก็พุ่งเข้ามาพร้อมกัน

เงาร่างจำนวนมากพุ่งผ่านฟ้าเข้าหาเฉินซีจากทั่วทุกทิศด้วยท่าทางน่าเกรงขาม

เช่นเดียวกับสำนักศึกษานภาไพศาล สำนักศึกษาระทมสันต์เองก็ถูกอวิ๋นฝูเซิงท้าทายไว้เมื่อนานมาแล้ว ผลลัพธ์ออกมาไม่ต่างกัน อวิ๋นฝูเซิงเอาชนะคนรุ่นเดียวกันไปได้อย่างหมดจด ทำให้พวกเขาสูญเสียชื่อเสียงอย่างยิ่ง

ทำให้ภายในเกิดความรู้สึกเกลียดชังต่อศิษย์สำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า ในขณะนี้ และการกระทำของเฉินซีก็จุดประกายไฟในหัวใจพวกเขาขึ้นมา!

ฆ่ามัน!

วิชาน่าเกรงขามจำนวนมากซัดผ่านฟ้า รวมกันเข้ามาเป็นคลื่นพลัง สาดเข้าใส่เฉินซีจากไกล ๆ พร้อมกับแรงกดดันหนาแน่น

“ไม่ต้องทำอะไร เฉินซีทำตัวเอง พวกเจ้าไม่ได้ยินเขาไล่ให้พวกเราไสหัวไปอย่างนั้นหรือ?” ศิษย์อาวุโสหลายคนจากสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋ามุ่นคิ้วเมื่อเห็นภาพนี้ คิดจะลงมือช่วยเหลือ แต่ก็ถูกจั่วชิวจวินยั้งไว้ “ให้เขาทนทุกข์สักหน่อยจนไร้ทางเลือก และต้องร้องขอความช่วยเหลือจากเรา เราค่อยลงมือก็ยังไม่สาย จะได้เป็นบทเรียนให้เขา ต่อไปจะได้ไม่ทำตัวเย่อหยิ่งเช่นนี้อีก”

คนอื่น ๆ ได้ยินแล้วจึงเงียบไป ยอมรับคำของจั่วชิวจวินไปโดยปริยาย เพราะคำพูดก่อนหน้านี้ของเฉินซีก็ทำพวกเขาเสียหน้าไม่ใช่น้อย ในเมื่อจั่วชิวจวินว่าเช่นนั้น พวกเขาย่อมใช้โอกาสนี้อย่างเต็มใจ

ทว่าเหล่าศิษย์สำนึกอื่นที่คอยระแวดระวังอยู่กลับถอนหายใจออกมา และรู้สึกยินดีในโชคร้ายของเฉินซีขึ้นมาในใจ ความสัมพันธ์ของเฉินซีกับคนอื่นช่างน่ากลัวยิ่ง กระทั่งศิษย์จากสำนักเดียวกันยังไม่คิดยื่นมือช่วยเหลือด้วยซ้ำ

อาจเป็นเพราะคนผู้นี้เย่อหยิ่งเกินไปกระมัง! แต่แล้วทุกคนก็ต้องตกใจเมื่อจังหวะที่ศิษย์สำนักศึกษาระทมสันต์ลงมือ เฉินซีกลับชิงลงมือก่อน ทั้งยังน่าเกรงขามกว่าที่คาดคิดไว้เสียด้วยซ้ำ

…

เฉินซีโกรธขึ้นมาจริง ๆ เขาทนคนเหล่านี้ไม่ไหวแล้ว ไม่เพียงเข้ามาขัดขวางหม้อใบจิ๋ว แต่ยังคิดฉวยโอกาสจากสถานการณ์อีก นับว่าทำเกินไปจริง ๆ

ที่สำคัญคือเขาอยากช่วยหม้อใบจิ๋ว!

ขุมทรัพย์อมตะโบราณเหล่านั้นถูกควบคุมโดยศิษย์ตรงหน้า หากสามารถบีบให้คนเหล่านั้นเข้าต่อสู้ได้ แรงกดดันจากสี่ขุมทรัพย์อมตะโบราณที่ข่มหม้อใบจิ๋วไว้ก็จะไร้ผล

ตูม!

วิชาของพวกศิษย์สำนักศึกษาระทมสันต์ทะยานขึ้นฟ้า และมาบรรจบกันเหมือนภูเขาสีแดง ก่อนจะซัดลงมาที่เฉินซี กระแสเพลิงสีเลือดอันน่าเกรงขามจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งลงมาจากภูเขานั้น ผสานเข้ากับพลังกฎแห่งไฟรอบข้างได้อย่างสมบูรณ์

แสดงให้เห็นว่าศิษย์สำนักศึกษาระทมสันต์ไม่ธรรมดา สามารถใช้สภาพแวดล้อมในการต่อสู้ได้

น่าเสียดาย แม้พวกเขาไม่ได้ประเมินตนสูงไป แต่ก็นับว่าประเมินศัตรูครั้งนี้ต่ำเกินไป

เฉินซีมีสีหน้าเย็นชาไร้อารมณ์ ทั่วร่างเต็มไปด้วยแสงทองแห่งเซียนทองคำ ฝ่ามือเรียวถือกระบี่ตะขอดาราไว้ มันพลันหายวับไป ก่อนคลื่นกระบี่ทับซ้อนหลายชั้นจะกรีดเสียงระรัวลงมา!

นี่คือเคล็ดกระบี่วารี… มหาสมุทรไร้พรมแดน!

ความต่างเพียงหนึ่งเดียวคือการโจมตีครั้งนี้มีพลังของตราศักดิ์สิทธิ์เบญจธาตุ!

ตูม!

ภูเขาสีแดงเพลิงถูกพลังครั้งนี้ทำลายสิ้น กระจายกลายเป็นสะเก็ดไฟปลิวว่อนทั่วฟ้าแล้วโปรยลงมา ทำให้ผูู้คนสงสัยว่ามันทำมาจากกระดาษหรืออย่างไร เหตุใดท่ากระบี่เดียวยังทานทนไม่ได้

นี่มันอะไรกัน?

ทุกคนต่างตกตะลึง

ต่อจากนั้นปราณกระบี่ก็พุ่งออกมาเป็นแนวราบและแนวตั้ง ทั้งห้าธาตุโคจร ปราณเซียนพิสุทธิ์ที่เหนือกว่าคนรุ่นเดียวกันร้อยเท่าพลันปะทุ เข้าโอบล้อมทุกคนตรงหน้าไว้

“ไม่นะ!” เหล่าศิษย์สำนักศึกษาระทมสันต์ตื่นตะลึง พยายามต้านด้วยกำลังทั้งหมดที่มี พากันโคจรปราณเซียนพิสุทธิ์สุดกำลังซัดพลังหลากหลายออกไป แต่ก็ไร้ประโยชน์เมื่อเจอกับปรานกระบี่ที่มีตราศักดิ์สิทธิ์เบญจธาตุ

ตูม! ตูม! ตูม!

พริบตาเดียว เงาร่างจำนวนมากก็ต้องส่งเสียงกรีดร้องแล้วถูกดีดกระเด็น กระจัดกระจายอยู่ทั่วพื้น หากไม่กระอักเลือด กระดูกหัก ก็บาดเจ็บหนักถึงจิตวิญญาณ

เหตุการณ์นี้ดังลมฤดูใบไม้ผลิพัดผ่าน กวาดเอาใบไม้แห้งไปในคราวเดียวจนหมดจด ไม่มีใครหาญกล้าต้านทานแรงพลังสูงส่งได้!

ส่งผลให้ศิษย์สำนึกอื่น ๆ ตื่นตะลึงจนหวาดกลัว ไม่คิดเลยว่าเฉินซีจะมีพลังน่าเกรงขามถึงเพียงนี้ ทั้งยังยืนอยู่บนสะพานสู่ห้วงลึก เผยแววจองหองอวดดีอย่างถึงที่สุด

ถึงขนาดที่หลายคนมีความคิดขึ้นมาว่า เมื่อครั้งอวิ๋นฝูเซิงท้าประลองสามสำนักด้วยตัวคนเดียวตอนอยู่ขอบเขตเซียนทองคำ พลังต่อสู้ของเขาท้าทายสวรรค์เช่นนี้หรือไม่?

พลังต่อสู้ของไอ้บัดซบคนหนึ่งจะสูงสะท้านฟ้าเช่นนี้ได้อย่างไรกัน!? จั่วชิวจวินใจสะท้าน สีหน้าดูไม่ได้เป็นอย่างยิ่ง

อ๋าวจ้านเป่ยและคนอื่น ๆ เองก็ตกตะลึงพรึงเพริดไปตาม ๆ กัน พลังต่อสู้ของเฉินซีนั้นสูงมากจนเกินที่ใครจะคาดคิดได้

“ศิษย์น้อง!!!” เมื่อเห็นศิษย์ในสำนักตนพ่ายแพ้ สีหน้าของชายหนุ่มที่คุมขุมทรัพย์อมตะโบราณเพื่อชิงราชาปลาหยินหยางก็แปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม เบิกตาแทบถลนแล้วตะโกนดังลั่น