บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1317

บทที่ 1317 สุริยันอันเจิดจ้าดวงที่เจ็ด

บทที่ 1317 สุริยันอันเจิดจ้าดวงที่เจ็ด

หลังจากสิ้นสุดการถกวิถีเต๋าของเจ็ดสำนัก ชีวิตการบ่มเพาะของเฉินซีก็กลับมาสงบอีกครั้ง

นอกจากการนั่งสมาธิทุกวันแล้ว เฉินซีก็ควบแน่นกฎ แล้วก็ดื่มสุราเป็นครั้งคราว พลางถกเต๋ากับเยี่ยถังและชิงเยี่ย ซึ่งก็ผ่านวันเวลาไปอย่างมีความสุขและสงบ

ทว่าในบรรดาสี่พันเก้าร้อยทวีปของภพเซียน ทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับเฉินซี ได้กลายเป็นหัวข้อที่ร้อนแรงที่สุดตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา

หัวข้อที่ทุกคนกล่าวถึงมากที่สุด ย่อมเป็นการต่อสู้ที่เขาเอาชนะเซียวเชียนซุ่ย ผู้เยี่ยมยุทธ์หลายคนต่างรู้สึกว่า ภายในขอบเขตเซียนทองคำ คงไม่มีใครในภพเซียนที่สามารถต่อกรกับเฉินซีได้!

แม้แต่หกสุริยันอันเจิดจ้า ก็ยังทำไม่ได้!

แน่นอนว่ามีบางคนที่ไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้ โดยที่คิดว่าแม้เฉินซีจะกำราบเซียวเชียนซุ่ยได้ แต่หกสุริยันอันเจิดจ้าของภพเซียนก็ยิ่งใหญ่เกินไป ยากที่จะเอาชนะ

โดยสรุปแล้ว ในช่วงเวลานี้ การสนทนาเช่นนี้ได้เกิดในทุกซอกทุกมุมของภพเซียน แม้ว่าทุกคนจะมีความคิดเห็นที่แตกต่างกัน ว่าเฉินซีจะสามารถสยบสุริยันอันเจิดจ้าทั้งหกดวงได้หรือไม่ แต่ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ชื่อเสียงและพลังฝีมือในปัจจุบันของเฉินซี ย่อมสามารถเทียบเคียงสุริยันอันเจิดจ้าทั้งหกดวงได้

หลังจากการถกเถียงกันอย่างดุเดือดเหล่านี้เองที่ทำให้เฉินซีได้กลายเป็นสุริยันอันเจิดจ้าดวงที่เจ็ด! ยิ่งกว่านั้น ยังโดดเด่นและสะดุดตาที่สุดในหมู่พวกเขา!

…

นอกจากนี้ หลังจากที่การถกวิถีเต๋าของเจ็ดสำนักสิ้นสุดลง ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับนิกายอำนาจเทวะก็แพร่กระจายไปทั่วภพเซียนราวกับพายุ และทำให้เกิดความปั่นป่วนครั้งใหญ่

นิกายอำนาจเทวะ

ศัตรูร่วมของทั้งสามภพ ในช่วงเวลาเนิ่นนานไร้ขอบเขตที่โลกแห่งการบ่มเพาะดำรงอยู่ นิกายที่ไล่ตามเส้นทางความปราศจากอารมณ์แห่งนี้ ได้ก่อให้เกิดฝนโลหิตนับไม่ถ้วน และสร้างความหายนะไปทั่วใต้หล้า

ตั้งแต่หนึ่งล้านปีก่อน เมื่อภัยพิบัติของเทพอสูรสิ้นสุดลง แม้ว่านิกายอำนาจเทวะจะหายไปอย่างไร้ร่องรอย แต่ก็ไม่มีใครลืมเหตุการณ์นองเลือดที่บันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ได้

ปัจจุบัน ข่าวของนิกายอำนาจเทวะได้ปรากฏขึ้นอีกครั้ง หลังจากผ่านมาเนิ่นนาน มันจึงดึงดูดความสนใจของหลาย ๆ คนได้ทันที

มีข่าวลือว่า สำนักศึกษาระทมสันต์ สำนักศึกษามหาเดียวดาย และสำนักศึกษานภาไพศาล ได้ตกเป็นเบี้ยของนิกายอำนาจเทวะ

นอกจากนี้ยังมีข่าวลือที่กล่าวว่า การปรากฏตัวของนิกายอำนาจเทวะ อาจเกี่ยวข้องกับกลียุคครั้งใหญ่ที่กำลังจะมาถึง และนิกายอำนาจเทวะตั้งใจคว้าโอกาสนี้ เพื่อนำภัยพิบัติมาสู่ทั้งสามภพอีกครั้ง

แต่ถึงอย่างไร ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพียงข่าวลือ อย่างน้อยที่สุด กองกำลังส่วนใหญ่ในภพเซียนยังไม่ได้ประกาศจุดยืนที่ชัดเจน

…

ในเวลาเดียวกัน

ณ ทวีปเนตรสวรรค์ ภายในตระกูลจั่วชิว

จั่วชิวคงที่สวมเสื้อผ้าสีขาวและมงกุฎขนนก กำลังอ่านแผ่นหยกในมือเงียบ ๆ

สุริยันอันเจิดจ้าดวงที่เจ็ดของภพเซียน?

พลังฝีมือที่เหนือล้ำกว่าเยี่ยถัง?

ผู้ชนะเลิศในการถกวิถีเต๋าของเจ็ดสำนัก?

เขานึกถึงข้อมูลที่บันทึกไว้ในแผ่นหยก จากนั้นความโกรธแล่นเข้าสู่หัวใจอย่างไร้การควบคุม ทั้งยังพลุ่งพล่านอยู่ในอกจนไม่สามารถยับยั้งได้แม้แต่น้อย

ตู้ม!

แผ่นหยกในมือระเบิดเป็นชิ้น ๆ มันกลายเป็นธุลีที่ลอยหายไปในอากาศ

สีหน้าของจั่วชิวคงมืดมน และโมโหอย่างสุดขีด

ผ่านไปเพียงไม่นาน แต่ไอ้สารเลวที่ขึ้นสู่ภพเซียน กลับมีความแข็งแกร่งทัดเทียมข้าแล้วหรือ? ถ้าข้ารู้ก่อนหน้านี้ ข้าคงจะบดขยี้มันตั้งแต่ตอนที่อยู่ภพมนุษย์ไปแล้ว!”

เมื่อเผชิญหน้ากับความแข็งแกร่งที่เฉินซีได้เผยออกมา และข่าวลืออันน่าตื่นตะลึงเกี่ยวกับเฉินซีนั้น จั่วชิวคงสูญเสียการควบคุมตนเอง และอารมณ์ก็สั่นคลอนอย่างรุนแรง

เขาสงสัยอย่างยิ่ง ว่าเฉินซีบ่มเพาะอย่างไร เพราะมันไม่มีทรัพยากรหรือความสัมพันธ์ที่จะช่วยเหลือ แล้วความแข็งแกร่งจะเพิ่มอย่างรวดเร็วเช่นนี้ได้อย่างไร?

“ไม่ได้การแล้ว! ข้าไม่อาจนิ่งเฉยได้อีก เจ้าเด็กนี่กำลังพัฒนาอย่างก้าวกระโดด และหากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป มันจะนำหายนะมาสู่ตระกูลจั่วชิวของข้าแน่!” จั่วชิวคงหายใจเข้าลึก ๆ พยายามอย่างหนักที่จะควบคุมความเกลียดชังและความกระสับกระส่ายในใจ

จากนั้นสีหน้าของเขาก็ค่อย ๆ สงบลง มีเพียงดวงตาที่ยังคงทอประกายด้วยเย็นเยียบเสียดกระดูก

“พ่อบ้าน!”

“นายน้อย มีสิ่งใดให้บ่าวรับใช้” ชายชราที่ดูเหมือนพ่อบ้าน พลันปรากฏตัวออกมาจากอากาศ

“ส่งคนของเราออกไป เฉินซีออกมาจากสำนักเมื่อไหร่ จงใช้ทุกวิถีทาง ฆ่าเจ้าเด็กบัดซบนั้นซะ!” จั่วชิวคงกล่าวทีละคำ เค้นเสียงลอดไรฟันอย่างโกรธแค้น

ชายชราตกใจและกล่าวว่า “นายน้อย นี่เป็นเรื่องใหญ่มาก เราควรแจ้งท่านผู้นำตระกูลก่อนตัดสินใจหรือไม่?”

จั่วชิวคงขมวดคิ้วและกล่าวอย่างไม่พอใจ “อะไร? เจ้าคิดว่าอำนาจของข้าในตระกูล ไม่เพียงพอที่จะออกคำสั่งหรือ?”