บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1354

บทที่ 1354 ป้ายหยกอำนาจเทวะ

บทที่ 1354 ป้ายหยกอำนาจเทวะ

เนตรทัณฑ์สวรรค์ พลังต้องห้ามที่มาจากเต๋าแห่งสวรรค์

แม้จะเป็นซุ่ยเหรินถิง เขาก็ยังต้องพึ่งธงวิญญาณราชาศักดิ์สิทธิ์เป็นตัวเร่ง แล้วยังต้องสละแก่นโลหิตราชันเซียนเพื่อใช้อำนาจเนตรทัณฑ์สวรรค์ แต่กลับไม่สามารถควบคุมมันได้

แสดงให้เห็นถึงความน่ากลัวของเนตรทัณฑ์สวรรค์ได้อย่างชัดเจน

ดังนั้นเมื่อราชันเซียนทั้งหลายเห็นเฉินซีสามารถต่อต้านเนตรทัณฑ์สวรรค์ได้ พวกเขาก็ตกใจจนไม่อยากเชื่อสายตาตน

เหมือนกับได้เห็นมดตัวน้อยกระโจนขึ้นเขย่าต้นไม้สูงใหญ่จนสั่นไหว ความแตกต่างเช่นนี้ทำให้พวกเขารู้สึกตกตะลึงจนไม่อาจอธิบายได้

แต่ภายในชั่วพริบตา สืออวี๋และคนอื่น ๆ ก็ฟื้นคืนสติ ด้วยรู้ว่าตอนนี้ไม่มีเวลาให้เสียแล้ว!

“โจมตีพร้อมกันแล้วสังหารสองคนนี้เลย!” สืออวี๋มีใบหน้าโหดเหี้ยมพลางหยิบศิลาเบญจรงค์ออกมาแล้วพุ่งใส่ซุ่ยเหรินถิง

ตอนนี้พวกเขาไม่ถูกกดดันจากเนตรทัณฑ์สวรรค์อีก หากไม่ฉวยโอกาสนี้สังหารศัตรูก็คงโง่แล้ว

“ฆ่ามัน!”

“ข้ารอจังหวะนี้มานานแล้ว!”

“โจมตีพร้อมกันเลย!”

เซียงหลิวหลี ปราชญ์ย่ำสวรรค์ ซุนอู๋เหิ่น และกระทั่งต้าวเหยากับผางตู่ลงมือโจมตีในจังหวะนี้พร้อมกัน

ก่อนหน้านี้พวกเขาถูกกดดันจนไร้ทางสู้ เกือบจะถูกเนตรทัณฑ์สวรรค์สังหารไปแล้ว ตอนนี้เป็นโอกาสดีสังหารศัตรู มีหรือจะให้หลุดมือไปได้?

ชิ้ง~

ศิลาเบญจรงค์แผ่แสงสว่างจ้าออกมาแล้วกลายเป็นแสงศักดิ์สิทธิ์ห้าสี

ฟ้าว!

มงกุฎหยกเก้ากระจ่างหมุนวนอยู่กลางอากาศก่อนจะปล่อยแสงศักดิ์สิทธิ์เก้ากระจ่างออกมา

ตู้ม!

ปราชญ์ย่ำสวรรค์ง้างขวานยักษ์สีดำแล้วพุ่งเข้าไป

…

สมบัติศักดิ์สิทธิ์มากมายพุ่งขึ้นฟ้าไปพร้อมกับวิชาทรงพลังเริงระบำ ล้วนเป็นพลังอันน่าตกใจที่หากได้เห็นในยามปกติก็คงต้องอ้าปากค้างด้วยความเหลือเชื่อ ทว่าตอนนี้วิชาอันลึกลับทรงพลังทั้งหลายกลับปรากฏขึ้นพร้อมกัน!

นี่คือความสามารถของราชันเซียน ผู้ยืนอยู่เหนือใครในสามภพ เป็นผู้ทรงพลังแห่งยุค

ครั้งนี้ถึงตาซุ่ยเหรินถิงกับเจี้ยงหลิงเซียวที่ต้องมีสีหน้าจริงจังบ้างแล้ว

เนตรทัณฑ์สวรรค์ที่พวกเขาเสียแรงตระเตรียมมาไม่มีโอกาสได้แสดงอำนาจ เพราะถูกสกัดไว้ได้โดยสหายน้อยที่ไหนก็ไม่รู้เสียอย่างนั้น

ซึ่งเกินกว่าที่พวกเขาคาดคิดไปมาก ทำให้ทั้งสองตกที่นั่งลำบากทันที

เมื่อเห็นสืออวี๋และคนอื่น ๆ พุ่งเข้ามา สีหน้าก็ยิ่งไม่สู้ดี ในใจแทบจะหลั่งเลือด โกรธจนแทบเสียสติไปแล้ว

ตั้งค่ายกลศักดิ์สิทธิ์พินาศเต๋าแห่งเก้าวิบัติสวรรค์ แต่กลับล้มเหลว

เปิดสามสิบหกข้อจำกัดของทวยเทพแห่งตำหนักบรรลุเทพ แต่สุดท้ายก็ล้มเหลวเช่นกัน

แล้วตอนนี้ก็ต้องมารับกรรม ทั้งยังต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการดึงเอาธงวิญญาณราชาศักดิ์สิทธิ์มาเพื่อเปิดใช้อำนาจเนตรทัณฑ์สวรรค์ หรือว่ามัน… จะล้มเหลวอีกรอบ?

ซุ่ยเหรินถิงกับเจี้ยงหลิงเซียวมีสีหน้าอับเฉานัก

ทว่าสถานการณ์ในตอนนี้ไม่เปิดโอกาสให้พวกเขาได้คิดอะไรมาก พริบตาต่อมาพวกเขาก็เข้าต่อสู้กับสืออวี๋และคนอื่น ๆ ทันที

แม้ตอนนี้สถานการณ์จะจวนตัว แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีโอกาสพลิกกลับ พวกเขายังมีความหวังว่าจะใช้เนตรทัณฑ์สวรรค์ในการกำจัดเฉินซีอยู่

ถึงตอนนั้น พวกเขาจะใช้วิชาลอบโจมตี!

ฆ่า!

ฆ่า!

ฆ่ามัน!

สถานการณ์ตกอยู่ในความวุ่นวายอีกครั้ง แสงสว่างจ้าสะท้านตาซัดดังโครมอยู่บนฟากฟ้า เป็นการต่อสู้อันดุเดือดระหว่างราชันเซียน สมบัติศักดิ์สิทธิ์น่าเกรงขามมากมายถูกนำมาประชันพลัง ราวกับว่าความวิบัติครั้งใหญ่กำลังโรยตัวลงมาก็มิปาน

เห็นได้ชัดว่าซุ่ยเหรินถิงกับเจี้ยงหลิงเซียวถูกกดดันอย่างง่ายดาย ตอนนี้ตกที่นั่งลำบากจนจวนตัว จนถึงขั้นที่หากไร้สมบัติศักดิ์สิทธิ์ล้ำค่าใดให้ใช้ก็คงถูกสังหารไปนานแล้ว

เทวาคารบรรลุเทพในวันนี้ถูกลิขิตไว้แล้วว่าให้ไร้ความสงบ

บนทางเดินหินที่ทอดตัวยาว ราชันเซียนหลายคนกำลังประมือกันอยู่ ส่วนเฉินซีก็เข้าปะทะกับเนตรทัณฑ์สวรรค์เพียงลำพังอยู่บนฟ้า!

ตอนนี้ทั้งความคิดและจิตใจของเฉินซีมีแต่ความโกรธเกรี้ยว ทั่วร่างปกคลุมไปด้วยกลิ่นอายแปลกประหลาดของชิ้นส่วนแผนภาพวารีหลาก

ชายหนุ่มพุ่งเข้าไปไม่หยุดหย่อน ทักษะเต๋าทุกอย่างที่ใช้ทั้งน่าเกรงขามและดูลึกลับยิ่ง พวกมันไม่ใช่วิชาของเขา และแค่พลังเสี้ยวหนึ่งของมันก็มากพอที่จะบดขยี้ทั้งโลกและทำลายจักรวาล แม้จะเป็นผู้อยู่ขอบเขตราชันเซียนก็คงไม่อาจมีพลังมากมายเช่นนี้

ด้วยเหตุนั้นเขาจึงสามารถเผชิญหน้ากับเนตรทัณฑ์สวรรค์ตัวต่อตัวได้ หากเขาใช้ขอบเขตพลังตนเอง คงได้ถูกทำลายหายไปสิ้นแล้ว

…

ตู้ม!

จังหวะที่เนตรทัณฑ์สวรรค์หายไปนั้น ธงวิญญาณราชาศักดิ์สิทธิ์ในมือซุ่ยเหรินถิงก็ส่งเสียงร้องครืน ก่อนแสงศักดิ์สิทธิ์ที่มันเปล่งออกมาจะหม่นแสงลง

พร้อมกันนั้น ซุ่ยเหรินถิงก็กระอักเลือดออกมา ใบหน้าซีดขาวลงทันใด

เห็นได้ชัดว่าการหายตัวไปของเนตรทัณฑ์สวรรค์ทำให้พลังในธงวิญญาณราชาศักดิ์สิทธิ์เสียสมดุล ซุ่ยเหรินถิงถูกพลังตีกลับบางส่วน

เพราะเขาเป็นเพียงราชันเซียนคนหนึ่ง ในขณะที่ใช้ธงวิญญาณราชาศักดิ์สิทธิ์เพื่อใช้เนตรทัณฑ์สวรรค์ แต่ก็ใช่ว่าจะสามารถควบคุมมันได้จริง ๆ แต่หากเขาเป็นเจ้านิกายอำนาจเทวะสถานการณ์ก็จะไม่เป็นเช่นนี้

“ศิษย์พี่!!” เจี้ยงหลิงเซียวร้องด้วยความตกใจ ในใจพลันบังเกิดความสิ้นหวังขึ้นมา

พวกเขาถูกสืออวี๋และคนอื่น ๆ ไล่ต้อนจนแทบไม่มีจังหวะพักหายใจ ไม่ว่าด้านใดก็สู้ไม่ได้ นับว่าอยู่ในสถานการณ์ล่อแหลม ตอนนี้เนตรทัณฑ์สวรรค์ยังมาหายไป ทั้งซุ่ยเหรินถิงก็ถูกพลังตีกลับอีก ยิ่งทำให้ฝ่ายพวกเขาเสียเปรียบหนักกว่าเดิม

“ฆ่ามัน!”

“ฆ่าพวกมันสองคนพร้อมกันเลย!”

สืออวี๋และคนอื่น ๆ เห็นดังนั้นก็ยิ่งมีกำลังใจ ยิ่งโจมตีรุนแรงมากขึ้น

“ฆ่าเราน่ะหรือ? พวกเจ้าไม่คู่ควรหรอก!” ซุ่ยเหรินถิงโกรธจัดจนหัวเราะลั่นคล้ายคนเสียสติ ทั่วร่างลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิง พร้อมกันนั้นป้ายหยกในฝ่ามือเขาก็ส่งเสียงสะท้อนอันลึกลับ ฟังดูโบราณและมืดมน เผยให้เห็นเป็นภาพเทพกำลังสิ้นใจอย่างน่าหดหู่ ภาพพระโพธิสัตว์อาบเลือด ภาพเทพอสูรกำลังกรีดร้อง และภาพโครงกระดูกกองรวมกันสูงเสียดฟ้า

เมื่อภาพปรากฏ กลิ่นอายดุดันก็เข้าบีบคั้นสืออวี๋และคนอื่น ๆ ให้ถอยกลับไปทันใด!

“ป้ายหยกอำนาจเทวะ!” ทุกคนร้องด้วยความตกใจ

ยังไม่มีใครทันตอบสนอง แรงผันผวนน่าสะพรึงก็กระจายตัวไปรอบทิศ ป้ายหยกโบราณลึกลับเริ่มส่องแสง โอบล้อมซุ่ยเหรินถิงกับเจี้ยงหลิงเซียวแล้วหายไปในพริบตา!

ที่นี่คือเทวาคารบรรลุเทพซึ่งเต็มไปด้วยข้อจำกัดมากมาย ไม่อาจเคลื่อนมิติได้ ทว่าซุ่ยเหรินถิงกับเจี้ยงหลิงเซียวกลับหายไปได้เช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าป้ายหยกอำนาจเทวะทรงพลังเพียงใด!

ซึ่งมันก็เป็นสิ่งที่ทรงพลังจริง ป้ายหยกอำนาจเทวะเป็นของเจ้านิกายอำนาจเทวะ แม้จะไม่ได้มีพลังเข่นฆ่าเช่นธงวิญญาณราชาศักดิ์สิทธิ์ แต่ก็ได้ฉายาว่า ‘จักรวาลพริบตา’

เพราะป้ายหยกนี้ก็สามารถพาข้ามจักรวาลไปได้ทันที!

“วันที่เกิดภัยพิบัติใหญ่ในสามภพจะเป็นวันตายของพวกเจ้า!” น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้นชิงชังของซุ่ยเหรินถิงยังคงล่องลอยอยู่ในอากาศ ไม่หายไปอยู่เป็นเวลานาน

พวกมันหนีไปได้… สืออวี๋และคนอื่น ๆ ก็ไม่พอใจเช่นกัน ได้แต่ยืนหน้าเครียดขึงอยู่ตรงนั้น

ไม่มีใครคิดเลยว่านิกายอำนาจเทวะจะเตรียมของมากมายเช่นนี้ ขนาดแผนหลบหนียังเตรียมเอาไว้

“ไม่แปลกเลยที่นิกายอำนาจเทวะสามารถรั้งอยู่ได้นานขนาดนี้แม้จะเป็นศัตรูกับสามภพอยากเปิดเผย…” เซียงหลิวหลีถอนหายใจเล็กน้อย น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเสียดาย