บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1376

บทที่ 1376 เสาะหากระบี่อมตะ

บทที่ 1376 เสาะหากระบี่อมตะ

ณ ด่านที่เจ็ดสิบสามของแดนเซียนสวรรค์มายา

ร่างของเฉินซีปรากฏขึ้นจากอากาศ แต่คราวนี้ไม่เหมือนเช่นเคย ดวงตาลุ่มลึกและนิ่งสงบ เปี่ยมล้นด้วยแสงแห่งปัญญา พลังกำลังไหลเวียนเงียบ ๆ ทั้งร่างเปล่งรัศมีที่ไม่ธรรมดา ทั้งยังโปร่งแสงและไร้ที่ติ

เมื่อร่างสูงใหญ่เคลื่อนไหว กลิ่นอายที่แผ่ซ่านออกมานั้นกว้างใหญ่ราวกับกลิ่นอายของเทพ คล้ายปราชญ์ได้จุติลงมาด้วยความตั้งใจที่ชี้นำแก่สรรพสิ่งในโลกและเผยแพร่เต๋าไปทั่วปฐพี

นี่คือกลิ่นอายอันเป็นเอกลักษณ์ของเซียนปราชญ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อสามารถสร้างกฎปราชญ์เต๋าของตัวเองแล้ว หากมองจากระยะไกล ก็เหมือนปราชญ์ในยุคบรรพกาลที่แท้จริงได้เชื่อมโยงกับโลก และอยู่เหนือสรรพสิ่งมากมาย

“เริ่ม” เสียงสูงวัยที่คุ้นเคยดังก้องไปทั่วฟ้าดิน

สิ้นเสียง ร่างที่สวมชุดสีดำก็ปรากฏตัวออกมาจากความว่างเปล่า ใบหน้าพร่ามัว ร่างกายท่วมท้นไปด้วยพลังงานที่พลุ่งพล่านของปราชญ์เต๋า

ฆ่า!

ทันทีที่ร่างชุดดำนี้ปรากฏขึ้น มันก็พุ่งผ่านอากาศ ก่อนจะฟาดฝ่ามือไปที่คอเฉินซี ฉับไวประหนึ่งสายฟ้าฟาด โหดเหี้ยมและแม่นยำ ทั้งยังมีกลิ่นอายน่าเกรงขามอย่างยิ่ง

ครืน!

กลิ่นอายอันน่าเกรงขามรอบ ๆ พลันดังกึกก้องราวกับฟ้าร้อง ในขณะที่ผมสีดำหนาทึบปลิวไปด้านหลัง ทั่วทั้งร่างแผ่กลิ่นอายมหาศาล เหมือนปราชญ์จุติลงมาเพื่อควบคุมโลก

ปัง!

เฉินซีฟาดฝ่ามือกลับ ฝ่ามือปะทะฝ่ามือ เฉินซีไม่ขยับเขยื้อนเหมือนหินผาตั้งตระหง่าน แต่ร่างชุดดำกลับถูกซัดกระเด็นถอยกลับ ทำให้เกิดรอยแยกที่แคบและยาวในอากาศ ก่อนที่ร่างชุดดำสั่นสะท้านไปทั้งตัว และในที่สุดก็แตกสลายกลายเป็นฝนแสง

อ่อนแอเกินไป ความแข็งแกร่งของร่างชุดดำในด่านที่เจ็ดสิบสามนั้นอ่อนแอกว่าพี่น้องอวี่เหวินเสียอีก… เฉินซีส่ายหัวอย่างไม่พอใจ

“ผ่านด่านในหนึ่งลมหายใจ”

โอม~

พร้อมกับเสียงนี้ เฉินซีก็เคลื่อนย้ายไปยังด่านต่อไป

ด่านที่เจ็ดสิบสี่

ด่านที่เจ็ดสิบห้า

ด่านที่เจ็ดสิบหก

…

เฉินซีไต่ขึ้นไปทีละระดับอย่างราบรื่น และไม่รู้สึกกดดันแม้แต่น้อย ถึงขั้นที่ไม่ตต้องใช้พลังของเต๋าแห่งปราชญ์ยันต์อักขระที่ยังไม่ได้หลอมรวมจนสมบูรณ์

ไม่ใช่ว่าร่างชุดดำเหล่านั้นอ่อนแอเกินไป แต่เป็นเพราะความแข็งแกร่งที่เฉินซีครอบครองนั้นผิดปกติเกินไป

ในแง่ของการบ่มเพาะปราณ เขาเหนือล้ำกว่าผู้บ่มเพาะในรุ่นเดียวกันเป็นร้อยเท่า

ในแง่ของการบ่มเพาะดวงจิตแห่งเต๋า เขาได้บรรลุขอบเขตพลังดวงใจขั้นสูงสุดแล้ว และคือขอบเขตทารกดวงใจ

ในแง่ของการควบคุมกฎ เขาได้บรรลุความสมบูรณ์ในตราศักดิ์สิทธิ์มวลสวรรค์ทั้งเจ็ด และหลอมรวมตราศักดิ์สิทธิ์เบญจธาตุได้เกือบสมบูรณ์

ในแง่ของประสบการณ์การต่อสู้ เฉินซีได้ผ่านประสบการณ์ต่อสู้อันนองเลือดมานับไม่ถ้วน ได้ต่อสู้เคียงข้างเหล่าราชันเซียน ซึ่งเหนือกว่ามากเมื่อเปรียบเทียบกับผู้บ่มเพาะในขอบเขตเดียวกัน

ในแง่ของการบ่มเพาะในเต๋าแห่งกระบี่ เขาได้บรรลุขอบเขตเซียนกระบี่ที่ไร้เทียมทาน!

ภายใต้ผสมผสานของปัจจัยต่าง ๆ เหล่านี้ แม้ว่าเฉินซีจะยังไม่ได้หลอมรวมเต๋าแห่งปราชญ์ยันต์อักขระของตนอย่างเต็มที่ แต่พลังฝีมือที่มีก็มาถึงระดับที่น่าอัศจรรย์นานแล้ว

…

เมื่อเขาเข้าสู่ด่านที่เก้าสิบของแดนเซียนสวรรค์มายา ในที่สุด เฉินซีก็รู้สึกถึงความกดดัน

คู่ต่อสู้คือร่างชุดดำสิบแปดร่างที่มีการบ่มเพาะขอบเขตเซียนปราชญ์ ซึ่งนอกเหนือจากไร้สติปัญญาและเจตจำนงแห่งเต๋ายุทธ์ พวกมันก็คล้ายกับเฉินซีทุกประการ

เฉินซีไม่ได้ตื่นตระหนก ทั้งยังรู้สึกยินดีแทน เขาทะยานเข้าใส่และเปิดฉากต่อสู้กับพวกมัน

เฉินซีวาดกระบี่ตะขอดารา กวาดลำแสงศักดิ์สิทธิ์ออกมามากมาย ลำแสงแต่ละดวงคือปราณกระบี่คมกริบและเปี่ยมด้วยพลังสังหารอย่างไร้ที่เปรียบ ปราณกระบี่ทุกเล่มมีพลังที่หนาแน่นและพร่างพราวของเต๋าแห่งปราชญ์ยันต์อักขระอยู่ภายใน

อาจกล่าวได้ว่า การโจมตีนี้สามารถทำให้ภูตผีและทวยเทพยังต้องถอยหนี ทั้งยังน่าเกรงขามและทรงพลังถึงขีดสุด

ครืน!

ปราณกระบี่กวาดออกทั้งแนวนอนและแนวตั้ง กลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์อันยิ่งใหญ่เปล่งเสียงกังวานและพลุ่งพล่านราวกับมหาสมุทรแห่งปราณกระบี่ที่โหมกระหน่ำ เข้าห่อหุ้มร่างชุดดำทั้งสิบแปดร่างไว้ภายใน

พรูด! พรูด! พรูด!

ในพริบตา แขนขาที่ถูกฟันขาดก็ปลิ่วว่อน ฝนแสงระเบิดเจิดจ้า และร่างชุดดำทั้งสิบแปดร่างก็ถูกทำลายล้าง!

มันคือพลังอันทรงอานุภาพของปราชญ์เต๋า!

พลังดังกล่าว ไม่เหมือนกับตราศักดิ์สิทธิ์มวลสวรรค์แม้แต่น้อย มันมีอานุภาพทำลายล้างสูงสุด และเพียงพอที่พลิกคว่ำโลกและพังทลายสภาพแวดล้อมได้อย่างง่ายดาย!

แต่เฉินซียังคงรู้สึกเสียใจเล็กน้อย เพราะเขายังไม่ได้หลอมรวมเต๋าแห่งเซียนปราชญ์ของตนเอง มิฉะนั้น พลังที่สำแดงออกไปก็คงจะทรงพลังมากกว่านี้

“ผ่านด่านในสามสิบหกลมหายใจ!”

…

บนแท่นบวงสรวงที่ด้านนอกด่านที่เจ็ดสามสิบของแดนเซียนสวรรค์มายา