บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1408

บทที่ 1408 วางแผนกลับ

บทที่ 1408 วางแผนกลับ

สุดท้ายเฉินซีก็รู้ดีว่า แม้ความเกลียดชังที่มีจะทำให้จั่วชิวไท่อู่รู้สึกเวทนาได้ แต่ก็ไม่อาจเปลี่ยนความคิดจั่วชิวไท่อู่เรื่องผลประโยชน์ของตระกูลจั่วชิวได้

ซึ่งเห็นได้ชัดจากการโจมตีอย่างไร้ความลังเลเมื่อครู่

แต่เหตุผลที่สุดท้ายแล้วจั่วชิวไท่อู่เปลี่ยนใจก็เป็นเพราะผลประโยชน์ของตระกูลจั่วชิวเช่นกัน

เพราะเฉินซีสามารถมอบผลวิญญาณเต๋าให้ตระกูลจั่วชิวได้ และยังรับประกันได้ว่าหลังจากกำจัดพวกของจั่วชิวเฟิงในตระกูลจั่วชิวไปได้แล้ว ตระกูลจั่วชิวก็จะไม่ล่มสลาย แต่กลับแข็งแกร่งขึ้นแทน!

เช่นนี้แล้ว ข้อตกลงระหว่างเฉินซีกับจั่วชิวไท่อู่นั้น สุดท้ายก็เป็นการแลกเปลี่ยนผลประโยชน์กัน!

การแลกเปลี่ยนที่ไม่สนถูกผิด ไม่สนความแค้นใด!

ดังนั้นเฉินซีจึงไม่คิดมองจั่วชิวไท่อู่ในแง่ดี

ถึงจะชื่นชมนิสัยจั่วชิวไท่อู่ แต่หากวันหนึ่งในอนาคตต้องเป็นศัตรูกับจั่วชิวไท่อู่เข้า เขาคงถูกสังหารอย่างไม่ลังเลแน่!

ไม่ได้หรอก!

เฉินซีสูญเสียเรื่องนี้ไปเยอะแล้ว แต่ก่อนเขามองว่า หากสามารถกำจัดตระกูลจั่วชิวให้สิ้นได้ เขาก็จะไม่ปล่อยให้ใครรอดชีวิตไปสักคน

ตอนนี้เพื่อมารดา จั่วชิวเสวี่ย เขาจะยอมประนีประนอมมากเกินพอแล้ว!

…

“เฉินซี” หลังเฉินซีออกจากห้องโถงและคิดอะไรเรื่อยเปื่อยระหว่างทางกลับเคหา ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

เจ้าของเสียงคือหัวเจี้ยนคงในชุดเทาและผมสีขาว

“ผู้อาวุโส” เฉินซีชะงักไปแล้วรีบคำนับให้

“ไม่ต้องมากพิธีหรอก ข้าเห็นทุกอย่างก่อนหน้านี้แล้ว” หัวเจี้ยนคงยังคงมีสีหน้าเย็นชาเหมือนเคย แต่พอได้เห็นหน้าเฉินซีก็คลายลง “เจ้าทำได้ดีมาก”

เฉินซีคิดในใจ ก็หมายความว่าตอนจั่วชิวไท่อู่พาข้าเข้าไป หัวเจี้ยนคงก็รู้เรื่องอยู่ก่อนแล้ว?

หรือหากจั่วชิวไท่อู่ลงมือ และไม่มอบผลวิญญาณเต๋าให้ หัวเจี้ยนคงก็จะยังช่วยเหลือเขาหรือ?

คิดถึงตรงนี้ ความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกก็เอ่อล้นขึ้นมาจากภายในใจเฉินซี เขาป้องมือเอ่ยขอบคุณเสียงขรึม “ขอบคุณผู้อาวุโสที่คอยดูแลข้า”

หัวเจี้ยนคงเอ่ย “ตอนนี้เจ้าได้มรดกจักรพรรดิเต๋ามาแล้ว เรื่องในสำนักศึกษา ไม่ว่าเรื่องใดก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาเจ้าสำนักไปได้หรอก จะไม่มีใครสามารถสังหารเจ้าที่นี่ได้แน่ ครั้งนี้เป็นเจ้าที่ช่วยชีวิตจั่วชิวไท่อู่ไว้ต่างหาก”

เฉินซีอึ้งไป “สรุปแล้วท่านเจ้าสำนักรู้เรื่องทั้งหมดเลยหรือ?”

หัวเจี้ยนคงพยักหน้า “ไม่เพียงเท่านั้น จ้าวไท่ฉือกับอ๋าวจิ่วหุยก็อยู่นอกห้องโถงมาตั้งแต่แรก หากจั่วชิวไท่อู่ไม่ยอมหยุดมือในจังหวะสุดท้ายนั่น…”

ถึงจะพูดไม่จบ แต่ก็สื่อความหมายที่ต้องการออกมาได้แล้ว

หรือก็คือ เจ้าสำนักสังเกตเห็นการกระทำลับ ๆ ล่อ ๆ ของจั่วชิวไท่อู่มาตั้งแต่ต้น และระหว่างนี้ บรรพบุรุษเผ่าวิหคอมตะจ้าวไท่ฉือ บรรพบุรุษภพมังกรอ๋าวจิ่วหุย และหัวเจี้ยนคงก็เตรียมพร้อมช่วยเหลือเฉินซีและลงมือกำจัดจั่วชิวไท่อู่!

ดังนั้นหัวเจี้ยนคงจึงบอกว่าครั้งนี้เฉินซีเป็นคนช่วยชีวิตจั่วชิวไท่อู่ไว้

เมื่อเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว เฉินซีจึงรู้สึกซาบซึ้งมาก ข้าโชคดีเพียงใดถึงได้รับการปฏิบัติเช่นนี้?

แต่เขาก็ไม่เสียใจในข้อตกลงที่ทำไว้กับจั่วชิวไท่อู่ หรือเสียดายผลวิญญาณเต๋าที่ยอมแลกไปเลย เพราะบางอย่างจะมีค่าขึ้นก็ต่อเมื่อได้ลองสัมผัสมัน

ไม่แน่ว่าการที่คนอื่นคอยเป็นหูเป็นตาให้เช่นนี้อาจจะช่วยเขาได้ในตอนนี้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะช่วยได้ตลอด

“นี่คือผลวิญญาณเต๋าสามผล ท่านโปรดรับไว้ด้วย แล้วช่วยเอาที่เหลือมอบให้ผู้อาวุโสจ้าวไท่ฉือกับผู้อาวุโสอ๋าวจิ่วหุยด้วย” ทันใดนั้น เฉินซีก็หยิบกล่องหยกสามกล่องออกมา

จะให้หัวเจี้ยนคงและคนอื่น ๆ ช่วยเหลือเปล่า ๆ ได้อย่างไร ที่สำคัญคือ เขาหวังจะใช้โอกาสนี้ซื้อใจคน

หัวเจี้ยนคงเจอเช่นนี้ก็ชะงักไปเล็กน้อย เขาเงียบไปนานแล้วเอ่ยขึ้น “จริง ๆ แล้ว… เจ้าไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้หรอก”

“นี่เป็นเพียงความปรารถนาดีของข้าเท่านั้น” เฉินส่งสายตาจริงจังให้

หัวเจี้ยนคงยกมุมปากขึ้นดูน่าประหลาด เขาจ้องเฉินซีอยู่นาน “เอาละ เช่นนั้นข้าจะส่งความปรารถนาดีของเจ้าไปให้ถึงมืออีกสองคนก็แล้วกัน”