บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1419

บทที่ 1419 ความจริงที่ถูกเปิดเผย

บทที่ 1419 ความจริงที่ถูกเปิดเผย

จักรพรรดิเต๋า!

เมื่อทราบว่าจี้อวี๋ที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือจักรพรรดิเต๋า ผู้ซึ่งก่อตั้งสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า เฉินซีก็ตกตะลึงอย่างแท้จริง

เขารู้สึกประหลาดใจ ตกใจ มึนงง และสับสนในคราเดียว

ที่ผ่านมา ตัวตนของจี้อวี๋เป็นเหมือนปริศนา นับตั้งแต่วันที่ได้รับเคหาดารา เขาเพียงคิดว่าจี้อวี๋เป็นเพียงร่างวิญญาณที่คอยดูแลเคหา และมีชีวิตอยู่มานาน ทั้งยังมีสติปัญญาและประสบการณ์อันสูงสุด

หลังจากได้พบกับศิษย์พี่สามจากเขาเทพพยากรณ์ และด้วยการพูดระหว่างศิษย์พี่สามกับจี้อวี๋ ทำให้ได้รับรู้เกี่ยวกับตัวตนของจี้อวี๋มากขึ้น ปรากฏว่าจี้อวี๋เป็นศิษย์น้องของปรมาจารย์แห่งเขาเทพพยากรณ์ และเหตุผลที่จี้อวี๋อยู่ภายในเคหา ก็เพราะเขาได้กลายเป็นอาชญากรของทั้งสามภพ

เดิมทีเฉินซีคิดว่าค้นพบตัวตนของจี้อวี๋แล้ว แต่ไหนเลยจะคาดคิด ว่าตัวตนที่แท้จริงจะเป็นจักรพรรดิเต๋า!

เรื่องนี้น่าตกตะลึงอย่างยิ่ง จนเฉินซีแทบไม่อยากเชื่อ

เพราะเมื่อตอนอยู่ที่สำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า เขาเคยได้ยินข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับจักรพรรดิเต๋ามากมาย เช่นจักรพรรดิเต๋าเป็นหนึ่งในห้าจักรพรรดิบรรพกาล ซึ่งเมื่อหลายปีก่อนได้ก่อตั้งสำนักศึกษาแห่งแรกในภพเซียน ซึ่งคือสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า และทิ้งมรดกไว้เบื้องหลัง โดยเรียกว่าแดนโบราณจักรพรรดิเต๋า และอื่น ๆ อีกมากมาย

บัดนี้ บุคคลในตำนานคนนั้น ได้กลายเป็นคนเดียวกันกับศิษย์น้องของปรมาจารย์แห่งเขาเทพพยากรณ์ ซึ่งตัวเขารู้จักมานาน ดังนั้นชายหนุ่มย่อมรู้สึกตกใจอย่างมากจนอธิบายไม่ถูก

จิตวิญญาณของเคหา อาจารย์ลุงแห่งเขาเทพพยากรณ์ อาชญากรของสามภพ หนึ่งในห้าจักรพรรดิบรรพกาล เจ้าสำนักคนแรกของสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า… เมื่อตัวตนทั้งหมดเหล่านี้ซ้อนทับกัน คงไม่มีใครที่จะจินตนาการได้ว่า ตัวตนทั้งหมดเหล่านี้ จะเป็นของคนคนเดียว

ด้วยความงุนงง เฉินซีนึกถึงตำราที่เคยอ่าน เมื่อครั้งที่เข้าไปฝ่ายสงวนคัมภีร์ของสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าเป็นครั้งแรก ตำราทดสอบแก่นแท้แห่งมวลสวรรค์

ตำราเล่มนี้ไม่ได้เขียนโดยจักรพรรดิเต๋า แต่ได้รับการอธิบายเพิ่มเติมโดยจักรพรรดิเต๋า ซึ่งเขาก็สังเกตเห็นว่า ช่วงเวลาที่เขียนตำราเล่มนี้ ดูเหมือนจะเป็นก่อนที่จักรพรรดิเต๋าจะบรรลุเต๋าด้วยซ้ำ สำหรับเหตุผลนั้นธรรมดามาก การแสดงความคิดเห็นและการอธิบายอย่างละเอียด เป็นรูปแบบหนึ่งของการเข้าใจและการตีความ ที่คนรุ่นหลังทำกับตำราของคนรุ่นก่อน

เมื่อเฉินซีสังเกตเห็นนามของผู้เขียนที่แท้จริงของหนังสือเล่มนี้ เขากลับต้องประหลาดใจ เพราะแท้จริงแล้ว ตำราเล่มนี้ถูกเขียนโดยปรมาจารย์แห่งเขาเทพพยากรณ์ ฝูซี!

ในเวลานั้น เฉินซีสงสัยว่า จักรพรรดิเต๋านั่นอาจมีความสัมพันธ์กับเขาเทพพยากรณ์ แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่แค่ความสัมพันธ์ธรรมดา ๆ เท่านั้น แต่ยังเป็นความสัมพันธ์ระหว่างศิษย์พี่และศิษย์น้อง!

ด้วยเหตุนี้ ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไม ศิษย์พี่หญิงอย่างหลียาง ถึงขอให้เขาเข้าสู่สำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าเพื่อที่จะสามารถตั้งหลักด้วยตนเองหลังจากที่ขึ้นสู่ภพเซียนแล้ว อีกทั้งในที่สุด ก็เข้าใจว่าทำไมหัวเจี้ยนคง ผู้ซึ่งเป็นศิษย์ของเหมิงซิงเหอผู้เป็นเจ้าสำนักคนปัจจุบัน กลับเอายันต์ศัสตราของเขาไป

ทั้งหมดนี้ย่อมเกี่ยวข้องกับผู้อาวุโสจี้อวี๋อย่างแน่นอน!

“ไม่น่าแปลกใจ ไม่น่าแปลกใจเลย…” เฉินซีพึมพำด้วยความรู้สึกสะเทือนใจอย่างมาก

ปรากฏว่าข้าได้รับการคุ้มครองจากเขาเทพพยากรณ์มาตลอดเส้นทางการบ่มเพาะ!

แท้จริงแล้ว ไม่ว่าจะเป็นตอนที่เขาเข้าสู่แดนภวังค์ทมิฬผ่านสมรภูมิบรรพกาล หรือเมื่อตอนที่เข้าสู่สำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า ทั้งหมดนี้ถูกเตรียมการโดยศิษย์พี่หญิง มันถูกกระทำอย่างเงียบ ๆ จนกระทั่งเฉินซีเพิ่งเข้าใจบัดนี้ อารมณ์ความรู้สึกทุกรูปแบบ ก็พรั่งพรูอยู่ในใจอย่างอดไม่ได้

“การที่ข้าไม่ได้บอกเรื่องกับเจ้าในอดีต เป็นเพราะการบ่มเพาะของเจ้ายังต่ำเกินไป แต่ที่สำคัญที่สุด จุดเริ่มต้นของเจ้าก็สูงเกินไปเช่นกัน เพราะเจ้าได้กลายเป็นศิษย์เอกของเขาเทพพยากรณ์ตั้งแต่ตอนที่ยังอยู่ขอบเขตตำหนักอินทนิล ในสามภพจะมีสักกี่คนที่เทียบเคียงกับจุดเริ่มต้นของเจ้าได้? ถ้าข้าบอกความจริงแก่เจ้าในเวลานั้น มันจะทำเส้นทางสู่เต๋าของเจ้าล่าช้า และจะเป็นผลร้ายมากกว่าผลดี”

เมื่อเห็นสีหน้าของเฉินซีค่อย ๆ กลับมาชัดเจนอีกครั้ง จี้อวี๋จึงกล่าวว่า “ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ว่าใครก็ต้องแสวงหาเส้นทางสู่เต๋าด้วยตนเอง แล้วเจ้าจะแสวงหาเต๋าโดยไม่ต้องประสบกับการขัดเกลาที่ขึ้น ๆ ลง ๆ ไปตลอดทางได้อย่างไร? การช่วยเหลือและปกป้องอย่างต่อเนื่อง จะทำให้เจ้ากลายเป็นผู้บ่มเพาะธรรมดา ๆ ที่ต้องได้รับการช่วยเหลืออยู่ตลอดเวลา และมันไม่มีทางที่เจ้าจะขึ้นสู่จุดสูงสุดของมหาเต๋าได้”

เฉินซีเข้าใจหลักการนี้ดี เพราะในช่วงต้นของการบ่มเพาะ จี้อวี๋ได้เตือนเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่หลายต่อหลายครั้ง ดังนั้นเขาจึงเข้าใจหลักการนี้ดีกว่าใคร ๆ

ใช่แล้ว การบ่มเพาะเป็นสิ่งที่ต้องเผชิญเพียงลำพัง

ความช่วยเหลือของผู้อื่นนั่นเป็นเพียงชั่วคราวเท่านั้น และหากใครต้องการที่จะไปไกลกว่านี้ ก็มีแต่จะต้องพึ่งพาตนเองเท่านั้น!

เพราะตราบเท่าที่เรายังคงเดินต่อไปในเส้นทางของตน สักวันหนึ่งก็จะก้าวข้ามผู้ยิ่งใหญ่ที่อยู่บนตำแหน่งสุดยอด จากนั้นจึงมุ่งหน้าไปบนเส้นทางที่ไกลออกไปและสูงขึ้นไป ซึ่งนำไปสู่เต๋า เมื่อถึงตอนนั้นจะยังมีใครคอยช่วยได้บ้าง?

นี่คือเส้นทางสู่เต๋า มันเป็นเส้นทางที่ไม่มีจุดสิ้นสุด ทั้งยังเปลี่ยนแปลงไปตามแต่ละคน!

การอาศัยความช่วยเหลือจากตระกูล คนรัก ผู้อาวุโส และนิกายจะช่วยให้แข็งแกร่งแค่ชั่วคราว แต่ก็ไม่อาจสามารถไปปลายทางของเส้นทางของมหาเต๋าได้!

…

“จริง ๆ แล้วข้าเป็นผู้ขัดเกลาโลงศพเซียนยมโลก น่าเสียดายที่มันถูกการโจมตีจากเนตรทัณฑ์สวรรค์ ทำให้มันเสร็จสมบูรณ์เพียงบางส่วน ในท้ายที่สุด ข้าก็ไม่สามารถขัดเกลามันได้สำเร็จ และยังก็ถูกลดสถานะให้เป็นอาชญากรของสามภพ”