บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1439

บทที่ 1439 ปราการไร้แดน

บทที่ 1439 ปราการไร้แดน

มหาเต๋าแห่งเวลาก็เหมือนกับมหาเต๋าแห่งมิติ รวมถึงมหาเต๋าแห่งความเป็นและความตาย พวกมันถูกแบ่งออกเป็นกิ่งก้านมากมายนับไม่ถ้วน

เช่นการพยากรณ์กาลเวลาที่สามารถอนุมานอนาคตได้ หรือการย้อนเวลาที่สามารถคืนบางสิ่งบางอย่างให้กลับสู่สภาพเดิมได้ หรือเงาแห่งกาลเวลา ชั้นห้วงเวลา ผนึกเวลา เร่งเวลา และอื่น ๆ เป็นต้น

เพียงดูจากชื่อของพวกมันอย่างเดียว ก็เห็นได้ชัดว่าเหตุใดพลังแห่งกาลเวลาถึงควรได้รับการกล่าวขานว่า เป็นหนึ่งในสามมหาเต๋าสูงสุดในบรรดากฎมหาเต๋า

ตราบใดที่เซียนปราชญ์ทั่วไปเข้าใจความลึกลับของเวลา มิติหรือความเป็นและความตายแค่เล็กน้อย พวกเขาก็สามารถบุกทะลวงและก้าวเข้าสู่ขอบเขตราชันเซียนครึ่งขั้นได้แล้ว

ในทางกลับกัน หากใครปรารถนาที่จะก้าวไปสู่ขอบเขตราชันเซียน เงื่อนไขเบื้องต้นย่อมเป็นการเข้าใจกฎมหาเต๋าทั้งสามนี้อย่างสมบูรณ์

กล่าวอีกนัยหนึ่ง หากเฉินซีเพียงตั้งใจที่จะก้าวเข้าสู่ขอบเขตราชันเซียนครึ่งขั้น เขาก็จะต้องเชี่ยวชาญสายใดสายหนึ่งของมหาเต๋าแห่งเวลาเท่านั้น

มหาเต๋าสูงสุดอีกสองอย่างก็เป็นเช่นเดียวกัน

ภายในดินแดนกาลเวลา กระแสน้ำวนแห่งกาลเวลาเต็มไปด้วยแสงแวววาวราวกับแก้วโปร่งใส หมุนวนเป็นลูกคลื่นเหนือศีรษะของเฉินซี กระจายคลื่นพลังแห่งกาลเวลาอันมหาศาลออกมา

ในเวลานี้ ร่างกายของชายหนุ่มเหมือนจะมีการเปลี่ยนแปลงขึ้นอย่างกะทันหัน

ผมสีขาวราวหิมะค่อย ๆ กลายเป็นสีดำสนิท

ใบหน้าที่เต็มไปด้วยร่องรอยความแก่ชราและประสบการณ์ชีวิต เริ่มเผยให้เห็นความอ่อนเยาว์ เปล่งปลั่ง และกระจ่างใส

แม้แต่พลังชีวิตและอายุขัยที่เสียไปเกือบกว่าครึ่ง ก็เริ่มฟื้นตัวด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ

เพียงไม่กี่ลมหายใจ รูปลักษณ์ของเฉินซีก็กลับคืนสู่สภาพเดิมอีกครั้ง ทั้งร่างเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา เลือดไหลเวียนอย่างอบอุ่น พลังชีวิตเพิ่มขึ้นอย่างแข็งแกร่ง และแก่นแท้ก็กู่ร้องดุจมังกร!

พรึ่บ!

เฉินซีซึ่งแต่เดิมยืนนิ่งอยู่อย่างเงียบงัน ในที่สุดก็ลืมตาขึ้นเป็นครั้งแรกในรอบยี่สิบปี สายตาราวกับสายฟ้าฉีกผ่านความว่างเปล่า และเต็มไปด้วยพลังอันน่าหวั่นเกรง

ตอนนี้แม้รูปร่างหน้าตาจะดูเหมือนกาลก่อน แต่ท่าทีนั้นกลับแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ชายหนุ่มเป็นดั่งก้อนหินในมหาสมุทรแห่งกาลเวลา ไม่ว่าคลื่นเวลาอันทรงพลังและไร้ขอบเขตจะพัดเข้ามากระทบมากเพียงใด มันก็ไม่สามารถสั่นคลอนเขาได้แม้แต่น้อย

เวลาไม่สามารถทำให้รูปลักษณ์ของเขาดูชราได้อีกต่อไป

เวลาไม่ใช่เรื่องโหดร้ายอีกต่อไป

เวลาเป็นเช่นเดียวกับรอยแผลบนฝ่ามือของเขา ที่ผสานตัวกันไปนานแล้ว

เวลาไม่สามารถจำกัดอดีต ปัจจุบัน และอนาคตของเขาได้อีกต่อไป!

“เวลา!” เฉินซีพึมพำด้วยสีหน้าสงบ ไม่โศกเศร้าหรือมีความสุข แสงและเงาในดวงตาจางลง ในขณะที่ประกายแห่งปัญญาอันล้ำลึกไหลวนอยู่ภายใน ราวกับว่ามันสามารถทลายกำแพงแห่งกาลเวลา เพื่อมองไปยังต้นกำเนิดของสวรรค์และปฐพีได้

ควับ!

จู่ ๆ ชายหนุ่มก็สะบัดแขนเสื้อออก ทันใดนั้น ปราณกระบี่นับพันก็ปรากฏขึ้นมาจากอากาศ พวกมันถูกซัดออกไปคนละทิศคนละทาง

ราวกับว่าเฉินซีหลายพันคน ลงมือโจมตีจากทุกทิศทุกทางในเวลาเดียวกัน

“เงาแห่งกาลเวลา!” นอกดินแดนกาลเวลา ดวงตาของหัวเจี้ยนคงทอประกายด้วยความประหลาดใจ

เมื่อใดที่สามารถเชี่ยวชาญกิ่งก้านของมหาเต๋าแห่งเวลา ก็จะสามารถควบคุมเวลาและสร้างเงาแห่งกาลเวลาขึ้นได้ ดังนั้นการซ้อนทับของปราณกระบี่นับพันที่โจมตีจากทุกทิศทาง ทรงพลังและถูกปล่อยออกมาราวกับเงาทับซ้อนในเวลาเดียวกัน จึงถือว่าเหลือเชื่อและน่าประหลาดใจยิ่ง

นั่นคือสาเหตุที่ทำให้อวิ๋นฝูเซิงมีชื่อเสียงขึ้นมาเมื่อหลายปีก่อน

ฟุ่บ!

เฉินซีเอื้อมมือออกไป ปราณกระบี่นับพันที่เพิ่งปล่อยออกไป ก็เร่งความเร็วขึ้นกลางอากาศ จนเร็วกว่าเดิมถึงสองเท่า นี่เป็นเรื่องที่เกินความคาดหมาย จนชวนให้ผู้อื่นประหลาดใจอย่างยิ่ง

“การเร่งเวลา!” หัวเจี้ยนคงรู้สึกตกใจอีกครั้ง เมื่อได้เห็นเหตุการณ์นี้ ในที่สุดเขาก็ตระหนักว่า ช่วงเวลายี่สิบปีของเฉินซีไม่ได้สูญเปล่า แต่กลับเข้าใจพลังแห่งกาลเวลาถึงสองรูปแบบ!

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่หัวเจี้ยนคงจะฟื้นคืนสติ เขาก็เห็นเฉินซีเคลื่อนไหวอีกครั้ง และลงมือใช้รูปแบบของเวลาอีกสองอย่าง การเปลี่ยนแปลงเวลาและกงล้อแห่งเวลา!

“สหายผู้นี้…” หัวเจี้ยนคงผู้ไม่แยแสสิ่งใด ในยามนี้ยังอดไม่ได้ที่จะหวั่นไหว เขารู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก ในเวลายี่สิบปี เฉินซีสามารถเข้าใจพลังแห่งกาลเวลาที่ต่างกันสี่รูปแบบ! เมื่อเทียบจากทั้งสามภพแล้ว เกรงว่าจะคงจะมีสหายเช่นนี้เพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เทียบเคียงได้

โดยเฉพาะกงล้อแห่งเวลา ท่ามกลางกิ่งก้านของกฎแห่งเวลา มันนับเป็นสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวที่สุด

เมื่อมันถูกใช้งาน เวลาก็เหมือนวงล้อ ไม่ว่าจะดิ้นรนเพียงใด คนผู้นั้นก็จะหายไปในกงล้อแห่งเวลา ชีวิตและความตายจะถูกควบคุมโดยผู้อื่นโดยสมบูรณ์!

ฟุ่บ!

ในขณะเดียวกัน คลื่นแห่งความผันผวนก็เกิดขึ้นในดินแดนกาลเวลา ก่อนที่ร่างของเฉินซีจะก้าวออกมา ทำให้หัวเจี้ยนคงตื่นขึ้นด้วยความตกใจ

“ผู้อาวุโส” เฉินซีประสานมือ