บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1477

บทที่ 1477 เข่นฆ่าเข้าสู่สำนัก

……………………………………………………………………..

บทที่ 1477 เข่นฆ่าเข้าสู่สำนัก

ท่ามกลางจิตสังหารอันเดือดพล่าน ร่างกายของว่านฉีชิงพลันเปล่งรัศมีสีทองเข้มของราชันเซียน ขณะเข้าควบคุมฟ้าดิน

โครม

ในเวลาเดียวกัน ร่างของเฉินซีก็ทะยานขึ้นสู่อากาศ เหยียดฝ่ามือออกแล้วกดลง ทำให้เกิดเมฆขนาดมหึมาที่ก่อตัวจากแผ่นยันต์อักขระ ซึ่งเอ่อล้นด้วยแสงอันเป็นมงคล ขณะที่พวกมันฟาดลงมาทางนาง

รอยยิ้มเยาะเย้ยผุดขึ้นที่ริมฝีปากของว่านฉีชิง ร่างกายพลุ่งพล่านไปด้วยแสงแพรวพราว นางฟาดฝ่ามือออกไปเบา ๆ ทำให้เมฆที่กว้างใหญ่แตกสลายกลายเป็นฝนแสงโปรยปรายลงมา

“ไม่มีใครในโลกนี้ที่รบกวนเราแล้ว เจ้าหนู ข้าจะส่งเจ้าไปบัดนี้!”

ท่ามกลางเสียงที่สง่างามและราบเรียบ ว่านฉีชิงพลันเหยียดมือออกและกางเป็นกรงเล็บ ทำให้ปิ่นปักผมสีทองแวววาวกลายเป็นแสงสีทองที่พุ่งผ่านห้วงมิติและกาลเวลา พุ่งเข้าใส่เฉินซีอย่างดุเดือด

“อย่างเจ้านะหรือ?” กลิ่นอายของเฉินซีเป็นเหมือนมหาสมุทรที่ไร้ขอบเขต และทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาก้าวผ่านความว่างเปล่า พลันรวบนิ้วเข้าหากัน แล้วจึงฟันด้วยดรรชนีกระบี่

หวด!

ปราณกระบี่ถาโถมออกไป พร้อมแฝงด้วยพลังงานแห่งระเบียบอันน่าสะพรึงกลัว มันก่อตัวเป็นมวลแผ่นยันต์อักขระที่กว้างใหญ่และคลุมเครือ ซึ่งบดขยี้ปิ่นปักผมสีทองอย่างแรงจนเกิดเสียงดังสนั่น

“หืม? เจ้าก็พอมีฝีมืออยู่บ้าง ไม่แปลกใจที่กล้าจองหองได้ถึงเพียงนี้”

ว่านฉีชิงหรี่ตาลง ประกายแสงศักดิ์สิทธิ์วูบวาบอยู่ภายในดวงตาคู่นั้น นางเป็นราชันเซียนที่เหนือกว่าราชันเซียนทั่วไป ดังนั้นนางจึงสังเกตเห็นความผิดปกติในการโจมตีครั้งนี้

หญิงสาวไม่ลังเลอีกต่อไป เหนือศีรษะของนาง ปิ่นปักผมสีทองเปล่งแสงเรืองรอง และจากนั้นก็กลายเป็นฝนสีทองที่ปกคลุมผืนฟ้า ซึ่งแท้จริงแล้ว มันก่อตัวเป็นมวลหนาแน่นของสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์จำนวนนับไม่ถ้วนที่ฟาดเข้าใส่เฉินซี

หากการโจมตีนี้เกิดขึ้นในโลกภายนอก มันก็เพียงพอที่จะทำลายล้างเมืองทั้งเมืองและบดขยี้ทุกสิ่งที่อยู่ในระยะหลายแสนลี้ อานุภาพของมันนั่นน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างยิ่ง ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงอานุภาพที่ราชันเซียนสามารถทำได้

“จองหอง? เจ้าขวางเส้นทางข้าและตั้งใจจะฆ่าข้า แต่เจ้ากลับโทษข้าว่าจองหอง!? ฮ่า ๆ! ประเสริฐมาก! วันนี้ข้า เฉินซีจะจองหองเพื่อเจ้า!” ชายหนุ่มเริ่มหัวเราะด้วยความโกรธสุดขีด ร่างกายสั่นสะเทือน ในขณะที่ปราณกระบี่ที่ปกคลุมท้องฟ้าก็ม้วนอยู่รอบกาย ซึ่งเปี่ยมล้นด้วยพลังมหาศาลขณะที่พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า และปะทะกับการโจมตีของว่านฉีชิง

โครม โครม โครม!

สายฟ้าศักดิ์สิทธิ์จำนวนมากมายถูกฉีกกระชากโดยเฉินซี และพวกมันก็ระเบิดออกเป็นชิ้น ๆ อย่างต่อเนื่อง แต่เฉินซีกลับไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ ทั้งยังดูเหมือนยมทูตที่อาบด้วยสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ พร้อมกับมีสีหน้าที่ดูอำมหิตขณะที่พุ่งเข้าใส่ว่านฉีชิงอย่างโกรธจัด

“หืม?” ว่านฉีชิงขมวดคิ้วและรู้สึกสะท้านอยู่ในใจ เพราะผู้บ่มเพาะที่ขอบเขตราชันเซียนครึ่งขั้นกลับต้านการโจมตีที่ร้ายแรงของนางได้ นี่เป็นเรื่องที่เหนือจินตนาการนัก

ภายใต้การโจมตีด้วยปิ่นทองคำวิญญาณอัสนี แม้แต่ราชันเซียนก็ยังไม่กล้าเผชิญหน้ากับมันโดยตรง ทว่าตอนนี้มันถูกบดขยี้ด้วยการปะทะของผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตราชันเซียนครึ่งขั้น และนี่เป็นสิ่งที่น่าเหลือเชื่อ

“เจ้าหนู หยุดซะ! การดิ้นรนขัดขืนรังแต่จะทำให้เจ้าตายเร็วขึ้นเท่านั้น!” ว่านฉีชิงหายใจเข้าลึก ๆ และในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะใช้กำลังทั้งหมดของนาง ทำให้ดวงตาที่สุกใสพลันกลายเป็นเยือกเย็น

ปิ่นทองคำวิญญาณอัสนีที่ลอยอยู่เหนือศีรษะก็สั่นไหวอยู่กลางอากาศ มันเปล่งแสงสีทองระยิบระยับเพื่อขัดขวางการโจมตีของเฉินซี

“หลีกไป!” ด้วยคำพูดไม่กี่คำ แต่กลับเผยให้เห็นถึงเจตนาฆ่าอันไร้ที่สิ้นสุด ท่าทางของเฉินซีก็ยิ่งเย็นชาและไม่แยแส เพราะ ณ ปัจจุบันต้องมีเหตุบางอย่างเกิดขึ้นในสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าอย่างแน่นอน แต่คนผู้นี้กลับมาขวางทาง เห็นได้ชัดว่าไม่ต้องการให้ตนเข้าสู่สำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าในช่วงเวลาวิกฤตนี้ และเจตนาดังกล่าวสมควรตาย!

“ดูเหมือนเจ้ากำลังรนหาที่ตาย?” ใบหน้าของว่านฉีชิงมืดหมอง และหยุดลังเล ปิ่นปักผมที่ลอยอยู่เหนือศีรษะพลันระเบิดเสียงดังกึกก้อง ขณะที่สายฟ้าพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า และแท้จริงแล้ว มันสร้างค่ายกลขนาดใหญ่ที่พลุ่งพล่านด้วยสายฟ้า ยิ่งกว่านั้น กลิ่นอายมหาเต๋าแห่งราชันเซียนก็พุ่งสูงขึ้น และดังก้องกังวานเหมือนกระแสน้ำเชี่ยวกราก!

เคร้ง!

ในขณะนี้ เฉินซีก็หยุดเก็บงำพลังเช่นกัน เขาชักกระบี่เต๋าวิบัติออกมา พร้อมกับฟันปราณกระบี่ที่หนาและใหญ่ออกไป มันแวววาว คมกริบ และคุกคาม พลังของมันเอ่อล้นจนทำให้จักรวาลสั่นสะเทือน!

นี่เป็นหนึ่งในความสามารถที่แข็งแกร่งที่สุดที่เขามีในตอนนี้ และมันมีร่องรอยของพลังงานแห่งระเบียบที่เขายึดมาจากเต๋าสวรรค์ การโจมตีด้วยกระบี่เพียงครั้งเดียวนี้ สามารถฟันดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดวงดาวให้เป็นจุณ!

โครม!

ค่ายกลใหญ่สายฟ้าปะทะกับปราณกระบี่ และมันสั่นสะเทือนไปถึงสวรรค์ทั้งเก้า ทั้งยังก้องกังวานไปทั่วบริเวณโดยรอบ คลื่นพลังปั่นป่วนได้กวาดไปทุกทิศทุกทาง ซึ่งพลิกฟ้าดินอันกว้างใหญ่นี้ให้กลายเป็นซากปรักหักพัง

พรวด!

ร่างของว่านฉีชิงสั่นสะท้านในขณะที่นางกระอักเลือดออกมา และอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ในขณะที่ความหวาดกลัวแวบขึ้นมาภายในใจ ช่างเป็นพลังฝีมือที่ท้าทายสวรรค์เสียจริง!

แต่นับว่าโชคดี ที่นางไม่ลังเลที่จะใช้เคล็ดวิชาต้องห้าม และทำให้พลังแก่นแท้ของราชันเซียนหมดไป นางจึงสามารถกักขังเฉินซีให้อยู่ในค่ายกลสายฟ้าได้ในที่สุด

“เจ้าหนู ข้าไม่อยากที่จะฆ่าคนมีฝืมือเช่นเจ้า เหตุใดเจ้าถึงไม่เข้าร่วมตระกูลว่านฉีของข้าเล่า? ในอนาคตข้างหน้า บางทีเราอาจจะสนับสนุนเจ้าให้ครองตำแหน่งเจ้าสำนักก็เป็นได้” ว่านฉีชิงกล่าวขณะที่มองออกไปไกล

“ฮึ่ม! อย่าได้หลอกตัวเอง!” ในค่ายกล ชายหนุ่มก็รู้สึกกดดันเช่นกัน และต้นเหตุก็มาจากปิ่นทองคำวิญญาณอัสนี เนื่องจากสมบัติชิ้นนี้มีพลังเหนือธรรมดา ทั้งยังลึกล้ำยิ่งกว่าหอกทลายวิญญาณเขียวของอูถิงเล็กน้อย

หากแค่ว่านฉีชิงเพียงคนเดียว นางคงไม่สามารถหยุดเขาได้อย่างเต็มที่

แน่นอนว่านางโป้ปดจริง ๆ เพราะนางตั้งใจจะกักขังและฆ่าเฉินซีด้วยค่ายกล…

“จงเปิด!” เฉินซีตวาดอย่างเย็นชาขณะที่ร่างสูงใหญ่เปล่งประกาย ผิวหนังทุกซอกทุกมุมนั่นเต็มไปด้วยอักขระที่ก่อตัวเป็นชั้นเงาที่ล้ำลึกอยู่หลายชั้น และพลังที่เผยออกมาก็ไร้ขอบเขต

ทันใดนั้น อักขระนับไม่ถ้วนเหล่านี้ก็ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าราวกับดวงอาทิตย์ที่แผดเผา และพวกมันกลายร่างเป็นปราณกระบี่อันแวววาวที่ปะทะกับปิ่นทองคำวิญญาณอัสนีโดยตรง

ตู้ม!

ท่ามกลางคลื่นอากาศที่สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ปราณกระบี่ของเฉินซีที่เหมือนกับลำแสงก็ระเบิดปิ่นปักผมอย่างแรง

สีหน้าของว่านฉีชิงซีดลงจากความหวาดกลัว เพราะเมื่อปิ่นปักผมถูกโจมตีด้วยพลังเช่นนี้ นางก็ได้รับผลกระทบเช่นเดียวกัน และสิ่งนี้เกินความคาดหมายของนาง! เพราะใครจะคิดว่าราชันเซียนครึ่งขั้นจะสามารถระเบิดพลังที่ท้าทายสวรรค์ได้ทั้งที่ตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนั้น

“จงหยุด!” นางกัดปลายลิ้นและพ่นแก่นโลหิตลงบนปิ่นปักผม เพื่อกระตุ้นพลังของมันและใช้ค่ายกลสายฟ้าเพื่อบดขยี้เฉินซีอีกครั้ง