บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1501

บทที่ 1501 บดขยี้เหล่าราชันเซียนด้วยข้อจำกัดเทวะ

……………………………………………………………………..

บทที่ 1501 บดขยี้เหล่าราชันเซียนด้วยข้อจำกัดเทวะ

ในครั้งนี้ เจี้ยงไท่จงและราชันเซียนอีกสิบเอ็ดคนได้นำกองกำลังของตระกูลเจี้ยง ตระกูลว่านฉี ตระกูลจงหลี สำนักศึกษานภาไพศาล สำนักศึกษาระทมสันต์ สำนักศึกษาเต๋าเร้นลับ และสำนักศึกษามหาเดียวดาย โดยตั้งใจที่จะกวาดล้างสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าให้สิ้นซาก

แต่พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่า การต่อสู้ครั้งแรกซึ่งเผชิญหน้ากับเฉินซีเพียงลำพัง จะทำให้ได้รับบาดเจ็บสาหัสและสูญเสียราชันเซียนสี่คนติดต่อกัน

เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดดังกล่าว เป็นเหมือนการถูกฟาดเข้าศีรษะอย่างจัง และทำให้พวกเขาหนาวสั่นไปทั้งกาย สีหน้าก็ไม่น่าดูจนถึงขีดสุด รู้สึกสยองขวัญและหนักใจอย่างอธิบายไม่ได้

ในทางกลับกัน สำหรับกองกำลังที่มาพร้อมกับกองกำลังอันยิ่งใหญ่เหล่านี้ พวกมันหวาดกลัวจนวิญญาณแทบหลุดออกจากร่าง และรู้สึกราวกับกำลังตกลงไปในบ่อน้ำแข็ง เพราะแค่เฉินซีเพียงคนเดียวก็ลำบากและน่ากลัวมากแล้ว ดังนั้นจึงรู้สึกสงสัยว่าจะต่อสู้ในสถานการณ์เช่นนี้อย่างไรดี

เมื่อมาถึงจุดนี้ พวกมันได้สูญเสียความภาคภูมิที่เคยมีก่อนหน้าไปจนสิ้น และเหมือนกับถูกถังน้ำเย็นราดรดลงหัว ร่างกายรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว ในขณะที่จิตวิญญาณต่อสู้ก็ค่อย ๆ พังทลายลง และหายไป

ในทางกลับกัน ขวัญกำลังใจของฝ่ายสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก พวกเขาส่งเสียงร้องไชโยดังก้องกังวานไปทั่วท้องฟ้า ไม่ว่าจะเป็นศิษย์ อาจารย์ หรือมู่หรงเทียนและคนอื่น ๆ ทุกคนต่างก็มีสีหน้าตกใจ ดีใจ และเหลือเชื่อ

ความแข็งแกร่งของเฉินซีนั่นเกินความคาดหมายของพวกเขาเช่นกัน มันทำให้พวกเขารู้สึกถึงความสุขและความตื่นเต้นอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน เลือดอันร้อนระอุในกายเดือดพล่าน และไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการพุ่งทะยานไปข้างหน้าเพื่อต่อสู้เคียงข้างเฉินซี

…

ชิ้ง!

ยันต์ศัสตราส่งเสียงกังวานอย่างชัดเจน และดูเหมือนปรารถนาจะดื่มเลือดสด ๆ

บนท้องฟ้า เฉินซีเปิดฉากโจมตีอีกครั้ง การเข่นฆ่าจะไม่มีวันสุดสิ้นสุดจนกว่าศัตรูจะพินาศหมดสิ้น

เขาอดกลั้นมานาน และต้องการชัยชนะอย่างแท้จริงเพื่อแสดงความแข็งแกร่ง ทั้งยังต้องการใช้เลือดและความตายของศัตรูเพื่อประกาศแก่คนทั้งโลกว่าผู้ที่เข้าร่วมกับนิกายอำนาจเทวะ จะต้องทุกข์ทรมานจากการทำลายล้างอย่างไร้ปรานี!

ในเวลาเดียวกัน เจี้ยงไท่จงและราชันเซียนอีกเจ็ดคนก็เคลื่อนไหวเช่นกัน ร่างกายของพวกมันเปล่งแสงเรืองรอง และก่อตัวเป็นม่านแสงศักดิ์สิทธิ์ซึ่งปกคลุมบริเวณโดยรอบ โดยที่เป็นการรุกและรับในเวลาเดียวกัน

การต่อสู้ได้ปะทุขึ้นอีกครั้ง

โครม

ครั้งนี้หลังจากผ่านไปไม่ถึงหนึ่งก้านธูป ราชันเซียนอีกคนก็ถูกสังหาร เดิมทีคนผู้นี้ไม่สามารถต้านทานแรงกดดันของเฉินซีได้ และตั้งใจที่จะหลบเลี่ยง แต่เฉินซีได้ใช้ตาข่ายครอบคลุมสวรรค์ และจัดการศัตรูในกระบวนท่าเดียว

นี่เป็นราชันเซียนคนที่ห้าที่เสียชีวิตด้วยน้ำมือของเฉินซี ดังนั้นความตกตะลึงที่เกิดจากสิ่งนี้ก็ไม่จำเป็นต้องกล่าวอะไรอีกต่อไป

แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนตกตะลึงอย่างแท้จริงนั้น แม้ราชันเซียนเหล่านี้จะใช้พลังอย่างเต็มที่และต่อสู้อย่างสิ้นหวัง ไม่เพียงไม่สามารถพลิกสถานการณ์ได้ แต่ยังถูกเฉินซีกดดันและถูกสยบอย่างช้า ๆ สิ่งนี่ทำให้ความติดหนึ่งผุดขึ้นในใจโดยพร้อมเพรียงกัน

ในบรรดาผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตราชันเซียนทั้งหมด เฉินซีนั่นไร้เทียมทานและสามารถบดขยี้ทุกคนได้หรือไม่?

แม้เขาจะยังไม่บรรลุถึงสถานะดังกล่าว แต่คงอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม…

“ไป! ถอนตัวเร็วเข้า!”

ทันใดนั้นบนท้องฟ้า เจี้ยงไท่จงตะโกนด้วยเสียงอันทุ้มลึกไปยังราชันเซียนคนอื่น ๆ ผ่านกระแสปราณ เขาตระหนักดีว่าตนได้สูญเสียการควบคุมต่อสถานการณ์นี้แล้ว หลังจากที่สูญเสีญราชันเซียนทั้งห้าคนอย่างต่อเนื่อง

ในทางกลับกัน ยิ่งการต่อสู้ดำเนินต่อไป เฉินซีก็ยิ่งห้าวหาญมากขึ้นเรื่อย ๆ และดูเหมือนจะไม่อาจสั่นคลอน ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ มันจึงไร้หนทางที่จะพลิกสถานการณ์ และทางเลือกเดียวที่เหลืออยู่ตรงหน้า คือต้องล่าถอยกลับไปตั้งหลัก

ราชันเซียนคนอื่น ๆ มีสีหน้าโกรธจัด แม้ว่าพวกมันจะรู้สึกไม่เต็มใจ แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับว่าการปฏิบัติการครั้งนี้ ได้จบลงด้วยความล้มเหลวจริง ๆ

“ไอ้หนู ครั้งหน้าเราจะต้องทำให้เจ้าชดใช้ด้วยเลือดอย่างแน่นอน!”

“ไอ้สารเลว! ไม่ว่าเจ้าจะทำตัวหยิ่งผยองเพียงใด เจ้าก็เป็นแค่ตั้กแตนตำข้าวที่พยายามหยุดรถศึกเมื่อเผชิญกับเจตจำนงของนิกายอำนาจเทวะ และเจ้ากำลังรนหาที่ตาย! ฝากไว้ก่อนเถอะ!”

ท่ามกลางเสียงตะโกนที่ขุ่นเคืองและโกรธเกรี้ยว ราชันเซียนทั้งหมดทำการเคลื่อนย้ายผ่านห้วงมิติ และตั้งใจที่จะนำกองกำลังของตนล่าถอยไปด้วย

“ในเมื่อมากันแล้ว เหตุใดถึงจากไปเร็วนัก!?” เฉินซีแค่นเสียงเย็น ก่อนที่ร่างกายจะวูบไหว พลันทะยานไปในความว่างเปล่านับร้อยนับพัน และทุก ๆ ย่างก้าวก็ทำให้แผนผังยันต์เทวะที่ไม่ชัดเจนและคลุมเครือปรากฏขึ้นในอากาศ

โครม!

เมื่อเขาหยุดเคลื่อนไหวกะทันหัน ฟ้าดินอันกว้างใหญ่นี้ก็เปลี่ยนไปในทันใด ยันต์เทวะอันยิ่งใหญ่ก็ปรากฏขึ้นมาจากความว่างเปล่า ในขณะที่มันพลุ่งพล่านไปด้วยแผ่นยันต์ที่มีมากมายมหาศาล พวกมันสะท้อนซึ่งกันและกันจากระยะไกล แล้วจึงผสานเข้าด้วยกัน ก่อนที่จะครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมดนี้

ยันต์อักขระอยู่ที่นี่นั่นไร้ขอบเขตราวกับท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวและปกคลุมบริเวณโดยรอบอย่างหนาแน่น พวกมันลี้ลับ คลุมเครือ และแผ่กลิ่นอายอันศักดิ์สิทธิ์ออกมา ในขณะที่แสงศักดิ์สิทธิ์ก็พุ่งออกมาจากตัวมัน!

ทั้งหมดเสร็จสิ้นในพริบตา และมันกลายเป็นข้อจำกัดอันยิ่งใหญ่ที่เกิดจากยันต์เทวะต่าง ๆ มากมาย มันกักขังมิติและกาลเวลา และเข้าปกคลุมราชันเซียนเหล่านั้น ก่อนที่พวกมันจะหลบเลี่ยงได้

“บ้าเอ๊ย!”

“นี่มันข้อจำกัดเทวะ!”