บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1536

บทที่ 1536 กลับมาพร้อมหญิงงาม

……….

บทที่ 1536 กลับมาพร้อมหญิงงาม

นอกสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า

บรรยากาศในวันนี้ผิดปกติอย่างเห็นได้ชัด มีผู้คนมากมายเบียดเสียดแน่นขนัดนอกสำนักศึกษา กล่าวได้ว่าเป็นทะเลมหามวลชน

“ขณะนี้ กองกำลังของเราทั้งหมดที่อยู่ในเมืองเซียนสัประยุทธ์ตกลงกันแล้วว่าจะจู่โจมโต้ตอบนิกายอำนาจเทวะในวันนี้ รอเพียงความเห็นชอบจากผู้อาวุโสชิวเสวียนซูเท่านั้น”

“อนิจจา ท้ายที่สุด ผู้อาวุโสชิวเสวียนซูก็ไม่ใช่เจ้าสำนักเฉินซี ข้าเกรงว่าเขาอาจตัดสินใจครั้งสำคัญเช่นนี้ไม่ได้”

“ไม่ต้องห่วงไป ปฏิบัติการนี้ได้รับความเห็นชอบจากผู้ทรงอำนาจมากมายในสำนักศึกษาอย่างหวังต้าวหลู โจวจื่อหลี และเซวียนหยวนพัวจวินแล้ว ขณะนี้พวกเขากำลังขอคำอนุมัติจากผู้อาวุโสชิวเสวียนซู ด้วยเหตุนี้ ผู้อาวุโสชิวเสวียนซูจะไม่ปฏิเสธอย่างแน่นอน”

“หวังว่าจะเป็นเช่นนั้นนะ”

ผู้คนพูดคุยกันอย่างเป็นมิตร เผยสีหน้ามีความหวังขณะมองไปยังสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า

ไม่กี่วันมานี้ สถานการณ์ทั่วทั้งภพเซียนแปรเปลี่ยนไป กองกำลังของนิกายอำนาจเทวะถอยร่นออกไปจากภพเซียน ผู้คนล้วนหลบซ่อน สิ่งนี้ทำให้เหล่ายอดฝีมือผู้มาหลบภัยในสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าบังเกิดความหวังในฉับพลัน และออกคำร้องขอจู่โจมโต้ตอบนิกายอำนาจเทวะ ชิงการควบคุมของภพเซียนคืนมา

จนบัดนี้ เสียงเรียกร้องในทำนองเดียวกันทวีคูณสูงกว่าหนใด และยอดฝีมือทั้งหลายล้วนขอความเห็นชอบในการลงมือ ไม่อยากรีรออีกต่อไปแล้ว

ขณะนี้ พวกเขารอเพียงคำสั่งของชิวเสวียนซู ก่อนจะนำกำลังของเมืองเซียนสัประยุทธ์เข้ารุกบริเวณต่าง ๆ ในปกครองของนิกายอำนาจเทวะในภพเซียน

……

ตำหนักศักดิ์สิทธิ์จักรพรรดิเต๋า

ชิวเสวียนซูครุ่นคิดหนักอย่างเงียบเชียบ

โจวจื่อหลี หวังต้าวหลู เซวียนหยวนพัวจวิน และอาจารย์ทั้งหลายต่างยืนเรียงกันตรงหน้า รวมถึงจั่วชิวเฟยหมิงและตัวตนชั้นผู้นำจากกองกำลังอื่น ๆ อย่างภพมังกรและเผ่าวิหคอมตะ

ตัวตนยิ่งใหญ่เหล่านี้ล้วนแล้วมาเพื่อขอคำอนุญาต ต้องการให้ชิวเสวียนซูเห็นชอบในปฏิบัติการนี้

เพราะถึงอย่างไร สถานการณ์ปัจจุบันของภพเซียนเป็นไปได้ดียิ่ง กองกำลังของนิกายอำนาจเทวะหนีไปหลบซ่อน เป็นโอกาสงามในการจู่โจมโต้กลับ ดังนั้นพวกเขาย่อมไม่เต็มใจทำเพียงมองโอกาสนี้หลุดมือไป

“ทุกท่าน แม้อาจารย์อาของข้าจะฝากหน้าที่ดูแลสำนักศึกษาทั้งหมดไว้ที่ข้าชั่วคราว แต่เรื่องนี้สำคัญยิ่งนัก หากเกิดข้อผิดพลาดประการใด ก็จะไร้ผู้สามารถรับผิดชอบเรื่องนี้ได้” ครู่สั้น ๆ ต่อมา ชิวเสวียนซูก็รำพึงเบา ๆ อันที่จริง เขาเห็นชอบการโต้ตอบนี้แล้ว แต่มีเรื่องให้ต้องพิจารณามากเกินไป และไม่สามารถตัดสินใจโดยอิงความรู้สึกของตัวเองได้

ยอดฝีมือทั้งหลายอดเผยความผิดหวังเล็กน้อยยามได้ยินเช่นนี้ไม่ได้

พวกเขาเข้าใจแน่แท้ ว่าการตัดสินใจของชิวเสวียนซูต่อปฏิบัติการนี้คลุมเครืออย่างยิ่ง หากผิดพลาดขึ้นมา พวกเขาก็จะไม่อาจให้คำอธิบายต่อเฉินซียามหวนคืนได้เลย

“หากพวกเจ้าคิดลงมือ ก็ทำได้เลย ไม่ต้องลังเลเลยสักนิด” ขณะนี้เสียงแผ่วเบาดังขึ้นในตำหนักศักดิ์สิทธิ์ พร้อมกันนั้น ร่างเพรียวบางงามสง่าของฟ่านอวิ๋นหลานก็ปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นฟ่านอวิ๋นหลานปรากฏตัว ชิวเสวียนซูก็ผงะไปเล็กน้อย ก่อนจะรีบร้อนก้มหัวคารวะนาง

ขณะเดียวกัน ผู้ทรงอำนาจทั้งหลายต่างเผยเค้าความปรีดายามได้ยินเช่นนี้ พวกเขาตระหนักดีว่าฐานะของฟ่านอวิ๋นหลานไม่ธรรมดา นางเป็นคู่บำเพ็ญเพียรของเฉินซี

หากเรื่องนี้ได้รับความเห็นชอบจากฟ่านอวิ๋นหลาน ก็เท่ากับมีชัยไปครึ่งหนึ่งแล้ว

“แต่ทำเช่นนี้เหมือนว่า…” ชิวเสวียนซูลังเล็กน้อย

“เจ้าห่วงว่ามันจะล้มเหลวหรือ?” ฟ่านอวิ๋นหลานเอ่ยขัดทันที

ชิวเสวียนซูส่ายหัว “ปัจจุบัน สถานการณ์ของภพเซียนเหมาะสมแก่การโจมตีตอบโต้อย่างยิ่ง จึงห่างไกลหากจะล้มเหลว แต่ข้าก็ไร้ทางเลือกนอกจากต้องพิจารณามัน”

“เช่นนั้น เจ้ากังวลว่าอาจารย์อาของเจ้าจะลงโทษที่ตัดสินใจตามความรู้สึกตัวเองยามกลับมาหรือ?” ฟ่านอวิ๋นหลานถามต่อ

ชิวเสวียนซูคิดหนักอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงยิ้มเจื่อน “มิใช่เช่นนั้น”

“เช่นนั้น เหตุใดเจ้าจึงลังเล?” ฟ่านอวิ๋นหลานว่า “ภายหน้ายามอาจารย์อาของเจ้าจากไป เจ้าก็จะเป็นเจ้าสำนักศึกษาแทนเขา ต้องจำไว้ว่าเจ้าไม่สามารถโลเล ลังเล ตัดสินใจเชื่องช้ายามกระทำการ เพราะนี่รังแต่จะทำให้เจ้าอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก”

ชิวเสวียนซูรู้สึกละอายยิ่งนัก ประสานกำปั้นกล่าว “ท่านพูดถูก เสวียนซูเข้าใจแล้วว่าต้องทำเช่นไร”

……

ชั่วครู่ต่อมา ชิวเสวียนซูก็นำผู้ทรงอำนาจทั้งหลายออกไปนอกสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า

เห็นเช่นนี้ ผู้คนที่รวมตัวอยู่พลันตื่นเต้น ส่งเสียงโห่ร้องไร้สิ้นสุด ทราบแล้วว่าชิวเสวียนซูเห็นชอบต่อปฏิบัติการนี้แล้วแน่แท้!

“ผู้อาวุโสชิวเสวียนซู โปรดวางใจเถิด เราไม่ทำให้ท่านผิดหวังแน่นอน!”

“ถูกต้อง! เราสาบานแล้วว่าจะไม่กลับมา จนกว่าจะทวงคืนแดนดินภพเซียนที่นิกายอำนาจเทวะบุกรุกคืนมาได้!”

“ฮ่า ๆ ๆ! ผู้อาวุโสอนุญาตแล้ว ข้าไร้ความปรารถนาอื่นใดนอกจากทะลวงสามสิบสามด่านแดนอำนาจเทวะ ทำลายรังนิกายอำนาจเทวะให้สิ้น!”

“อย่าเพ้อเจ้อหน่อยเลย! แดนอำนาจเทวะอันตรายเกินธรรมดา นับแต่กาลก่อน ทวยเทพมากมายมุ่งหน้าไปที่นั่นเพื่อหวังถอนรากถอนโคนนิกายอำนาจเทวะ แต่พวกเขากลับล้มเหลวกลับมา เจ้าพูดเล่นเรื่องพรรค์นี้ไม่ได้นะ!”

ผู้คนโหวกเหวกเจี๊ยวจ๊าว สุดแสนตื่นเต้น

หัวใจของชิวเสวียนซูเต็มไปด้วยความฮึกเหิมยามเห็นเช่นนี้ แต่ขณะที่เขากำลังจะเอ่ยปากนั้นเอง ม่านตาพลันหดตัว สายตาเบนไปมองไกลออกไปทันที

เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!

ทันใดนั้นเอง คลื่นเสียงกระหึ่มสะท้านฟ้าดินก็กึกก้องจากบริเวณหนึ่งอันสุดแสนห่างไกล ประหนึ่งสายฟ้าฟาดสนั่นเวหา กึกก้องทั่วโลกา

ขณะนั้น ทั้งเหล่าผู้ทรงอำนาจในสำนักศึกษาหรือผู้คนที่รวมตัวกันนอกสำนักศึกษาล้วนชะงัก สีหน้าแปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม เบนสายตาตาม ๆ กันไปอย่างพร้อมเพรียง

เฉินซีและชิงซิ่วอี้กระโดดลงมาที่ข้างกายชิวเสวียนซูและคณะ

“เจ้าสำนัก!”

“อาจารย์อา!”

คนอื่น ๆ เหมือนเพิ่งฟื้นจากฝัน รีบร้อนก้มหัวคารวะ

ผู้คนซึ่งรวมตัวกันนอกสำนักศึกษาก็พากันก้มหัว ทักทายเฉินซีเสียงดังเช่นกัน

ชั่วขณะนั้น นามของเฉินซีกึกก้องทั่วฟ้าดิน เป็นสภาพการณ์ยิ่งใหญ่สุดขั้ว

นี่เป็นครั้งแรกที่ชิงซิ่วอี้เห็นเหตุการณ์เช่นนี้ และนางก็อดขยับเข้าไปใกล้เฉินซีกว่าเดิมมิได้ เพราะนางเป็นคนเงียบขรึม ไม่ชอบเป็นศูนย์กลางจุดสนใจ

เฉินซีตบบ่านาง จากนั้นก็กล่าวกับชิวเสวียนซูและคณะ “พวกเจ้าทำอันใดกันอยู่?”

ขณะเดียวกัน เขาก็กวาดสายตามองผู้คนนอกสถานศึกษาแล้วอดขมวดคิ้วมิได้

ชิวเสวียนซูรีบร้อนบอกเหตุผลกับเฉินซีทันที และเมื่อพูดจบก็เสริมว่า “อาจารย์อา ยามนี้ท่านกลับมา โปรดตัดสินใจเรื่องนี้ด้วยเถิด”

หลังทราบเรื่องทั้งหมด เฉินซีก็นิ่งไป เผยสีหน้าคลับคล้ายพิกล

“อาจารย์อา หรือเรื่องนี้จะมีข้อไม่สมควรใดขอรับ?” ชิวเสวียนซูสังเกตเห็นสีหน้าของเฉินซีแล้วใจสะท้านอย่างช่วยไม่ได้ คิดไปว่าเฉินซีไม่ชอบใจการกระทำของเขาอย่างยิ่ง

ตัวตนทรงอำนาจอื่น ๆ ก็หันมองเฉินซีอย่างพร้อมเพรียงกัน ทั้งประหม่าและกระวนกระวายในใจไม่แตกต่างกัน

ตำหนิพวกเขาที่รู้สึกเช่นนี้ไม่ได้ ขณะนี้ ชื่อเสียงของเฉินซีเกรียงไกรเสียจนกระทั่งเผยเค้ากลบรัศมีเหมิงซิงเหอ เจ้าสำนักคนเก่าแล้ว ภายในภพเซียนปัจจุบัน เขาคือตัวตนดุจตะวันกลางนภา

แม้จะเป็นหวังต้าวหลูและคณะซึ่งอยู่มาแสนนาน มากอาวุโสกว่าเฉินซีเกินนับก็มิกล้ากระทำการตามใจ ขนาดที่ยามเผชิญหน้ากัน พวกเขายังเปี่ยมความยำเกรงในใจ

บรรยากาศเงียบกริบ ผู้คนนอกสำนักศึกษาต่างมุ่งสายตามายังเฉินซี หัวใจกระวนกระวายยิ่ง

เฉินซีเห็นเช่นนี้ก็อดส่ายหัวไม่ได้ “ไม่ต้องประหม่ากันหรอก ข้าไร้เจตนาคัดค้านการกระทำนี้”

ทุกผู้ผ่อนหายใจโล่งอกกันทันที

“เช่นนั้น อาจารย์อามีความเห็นเช่นไรขอรับ?” ชิวเสวียนซูอดถามมิได้

“ทำตามเจ้าว่านั่นแหละ” เฉินซีตบบ่าชิวเสวียนซู กล่าวปลอบว่า “ไม่ต้องกลัวล้มเหลว แดนอำนาจเทวะถูกทำลายแล้ว ยอดฝีมือทั้งหลายตายสิ้น พวกเขาจะไม่เป็นภัยต่อภพเซียนอีกต่อไป”

“อะไรนะ?” ทันทีที่วาทะเหล่านี้ถูกกล่าว ทุกผู้ก็ตกตะลึง ผู้ทรงอำนาจทั้งหลายร้องออกมาอย่างตกใจ

……….