บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1594

บทที่ 1594 เทียบอันดับศักดิ์สิทธิ์ปรากฏ

…………….

บทที่ 1594 เทียบอันดับศักดิ์สิทธิ์ปรากฏ

ฟึบ!

ครั้งนี้ เยี่ยเหยียนถืออาวุธเหล็กแหลมยาวสามฉื่อฉีกมิติกรีดตัวมาอย่างรวดเร็ว

ถึงนางจะบาดเจ็บหนัก แต่นางเป็นบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาล แค่โจมตีออกมาก็มีอำนาจทำลายล้างสูงส่งแล้ว

อย่างที่เขากล่าวว่า อูฐผอมโซตายไปอย่างไรตัวยังใหญ่กว่าม้า

ชิ้ง!

เมื่อเป็นเช่นนี้ เฉินซีจึงยกมือขึ้นทำท่า ตาข่ายครอบคลุมสวรรค์เคลื่อนออกมา แสงดาวหนาวเหน็บพลันส่องประกายทั่วแดน ปกคลุมร่างเยี่ยเหยียนไว้ทันที

“ตาข่ายครอบคลุมสวรรค์!” เยี่ยเหยียนร้องเสียงแหลมออกมา ทั้งตกใจและโกรธเกรี้ยว นับตั้งแต่ที่ไล่ล่าเฉินซีมา ก็ไม่คิดเลยว่านอกจากเหรียญทองแดงโปรยสมบัติกับกระบี่เต๋าวิบัติแล้ว เฉินซียังมีสมบัติวิญญาณธรรมชาติอันดับที่สิบหก แห่งสามภพอยู่อีกด้วย

ทันทีที่โดนกักตัวไว้ นางก็รู้ว่าตนเองแย่แล้ว แต่ก็ไม่ได้ผลีผลามพยายามรีบออกไป กลับยังอยู่ในนั้นแล้วพุ่งเข้าใส่เฉินซีโดยไม่สนพลังข้อจำกัดใด หมายบีบให้เขายกตาข่ายครอบคลุมสวรรค์ออกด้วยตัวเอง

แต่นางยังไม่ทันขยับ เฉินซีก็ดึงตาข่ายครอบคลุมสวรรค์มาแล้วฟาดมันเข้ากับดาวดวงใกล้เหมือนเอาค้อนทุบ

ตู้ม!

ดวงดาวระเบิดออกเป็นเสี่ยง ๆ ส่วนเยี่ยเหยียนในตาข่ายก็ให้รู้สึกเหมือนถูกค้อนทุบ ร่างกระแทกอย่างแรง ท่ามกลางฝุ่นควันคลุ้งโขมง นางกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง ใบหน้างดงามบิดเบี้ยวเปลี่ยนรูป

“ไอ้บัดซบน้อย! ข้าฆ่าเจ้าทิ้งแน่!” เยี่ยเหยียนร้องเสียงแหลมราวกับเสียสติไปแล้ว สองตาแดงก่ำ นางพยายามดิ้นรนออกจากตาข่ายครอบคลุมสวรรค์หมายโจมตีเฉินซีอีกครั้ง

ตู้ม!

มีหรือเฉินซีจะปล่อยให้นางทำได้? เขาไม่หยุดการกระทำยังเหวี่ยงตาข่ายครอบคลุมสวรรค์ต่อ ร่างสูงใหญ่เคลื่อนผ่านห้วงอากาศแล้วฟาดเยี่ยเหยียนเข้ากับดาวดวงอื่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ความโกรธและความชังที่สั่งสมในใจเขามาตลอดหนึ่งปีที่ถูกไล่ล่าได้รับการปลดปล่อยก็คราวนี้

ท้องฟ้าพร่าดาวเต็มไปด้วยฝุ่นคลุ้งจากดวงดาวระเบิดอยู่พักใหญ่ พร้อมด้วยเสียงกรีดร้องแหลมของเยี่ยเหยียนที่ดังก้องทั่วจักรวาล เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและโกรธเกรี้ยวนัก

ตอนนี้เยี่ยเหยียนผมเผ้าไม่เป็นทรง ฝุ่นดินเปรอะร่างและเลือดอาบทั่วกาย อีกทั้งผิวงามยังเต็มไปด้วยรอยแผล เทียบกับท่าทางยั่วยวนแต่ก่อน หญิงสาวในตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากขอทาน

เฉินซีดูไม่ได้สงสารแม้แต่น้อย การกระทำยังไม่ลดความรวดเร็วทั้งยังไร้ลังเล

เมื่อปีก่อน หากอาเหลียงไม่เสี่ยงชีวิตช่วยเขาไว้ตอนอยู่ในอุโมงค์มิติ เขาก็คงเกือบถูกนางเอาชีวิตไปได้แล้วสุดท้ายถึงจะรอดมาได้ แต่อาเหลียง็หลับไม่ได้สติ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ลืมตาตื่น

พอเข้ามาในดาราจักรผาขจี เยี่ยเหยียนก็ยืมมือนิกายศักดิ์สิทธิ์ทุคตินีลโลหิตเพื่อออกตามหาและล่าสังหารเขา ชายหนุ่มจึงไร้ทางเลือกต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ และตกที่นั่งลำบากยิ่ง

จากนั้นก็โดนไล่ล่าอีกปีเต็ม ระหว่างนั้นเขาบาดเจ็บอยู่ตลอด ถูกรังแกและทำร้ายจากฝีมือเยี่ยเหยียนหลายครั้ง หากไม่บังเอิญบรรลุขอบเขตขึ้นเป็นเทวารู้แจ้งวิญญาณ เฉินซีก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขาบ้าง

เรื่องเป็นเช่นนี้มีหรือเฉินซีจะยั้งมือ?

ตู้ม!

ตู้ม!

ตู้ม!

ดาวดวงแล้วดวงแล้วระเบิดออกเป็นเสี่ยง ในระหว่างนี้ร่างของเยี่ยเหยียนก็ถูกแรงระเบิดหลายต่อหลายครั้งจนเนื้อหนังเหวอะหวะ เต็มไปด้วยเลือด

“เฉินซี! เจ้าบีบให้ข้าทำแบบนี้เองนะ!!” ทันใดนั้นน้ำเสียงแค้นเคืองของเยี่ยเหยียนก็ดังขึ้นอีกครั้งราวกับกัดฟันพูด คล้ายว่าคนพูดใกล้เสียสติเต็มทน

เฉินซีหรี่ตา ทันใดนั้นก็สังเกตเห็นกระแสพลังอันน่าเกรงขามไหลพล่านอยู่ในร่างเยี่ยเหยียน คล้ายภูเขาไฟใกล้ระเบิด

เวรแล้ว!

หรือนางบ้านี่คิดจะระเบิดตนเอง?

เฉินซียื่นแขนออกไป เก็บตาข่ายครอบคลุมสวรรค์กลับมาแล้วรีบเคลื่อนมิติออกไปทันที

ตู้ม!

จังหวะนั้นเอง กระแสพลังอันน่าหวาดกลัวก็พุ่งออกจากเยี่ยเหยียน กินพื้นที่ไกลกว่าแสนลี้ทันที ทั้งดวงดาว อุกกาบาต และฝุ่นควันทั้งหลาย กระทั่งการไหลของมวลอากาศภายในบริเวณนั้นก็ถูกทำลายสิ้นทันใด!

เป็นเหตุที่น่าหวั่นผวายิ่งนัก หากเยี่ยเหยียนระเบิดร่างด้วยพลังรุนแรงเช่นนี้ตั้งแต่ต้น เฉินซีก็คงไม่รอดไปตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว

แต่เคราะห์ร้ายที่นางคิดว่าตนเองมีพลังบ่มเพาะเหนือกว่า จึงมองว่าเฉินซีเป็นแค่มดตัวหนึ่งที่คิดจะเหยียบเมื่อไหร่ก็ได้ มีหรือจะใช้วิธีนี้คิดลากเฉินซีให้ตายตกไปตามกันได้?

ถึงตอนนี้เยี่ยเหยียนจึงต้องพบชะตากรรมเลวร้าย เพราะดันมาเจอยอดฝีมือพิสดารเกินเข้าใจอย่างเฉินซีเข้า

ตายหรือยังนะ? เฉินซีเหินร่างอยู่บนฟ้าไกล สอดส่องสายตามองมา ท้องฟ้าบริเวณนั้นเกิดรอยโหว่มิติขึ้นจำนวนมาก มีแต่ความวุ่นวายฉิบหายวายวอด