บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1596

บทที่ 1596 เติมเต็มหนึ่งความปรารถนา

…………….

บทที่ 1596 เติมเต็มหนึ่งความปรารถนา

หือ? หยานฉีซิงและคณะต่างตะลึง หยุดการเคลื่อนไหวกันทันที

พรึ่บ!

ทันใดนั้น ตาข่ายใหญ่ปากนั้นก็คลุมลงมายังหนอนดาวเรืองแสงทุกตัวที่พุ่งเข้ามา บังคับจองจำพวกมันไว้อย่างเงียบเชียบ

ฮึ่ม! ฮึ่ม! ฮึ่ม!

หนอนจำนวนมหาศาลดิ้นพล่านอย่างรุนแรง ทว่าล้วนไม่ประสบผล ตาข่ายใหญ่หดรวบ ขยี้วิญญาณของพวกมันทั้งปวงเป็นผุยผง เหลือเพียงซากศพไร้วิญญาณ

หยานฉีซิงและคณะต่างตกตะลึงพรึงเพริดยามเห็นเช่นนี้ นั่นคือฝูงหนอนดาวเรืองแสงซึ่งดุร้าย เกรี้ยวกราดยากรับมืออย่างยิ่ง ทว่ายามนี้ พวกมันกลับถูกตาข่ายใหญ่จับกำจัดลงอย่างง่ายดาย!

หากไม่ได้เห็นเหตุการณ์ด้วยตาตน พวกเขาคงไม่กล้าเชื่อกันเป็นแน่

ขณะนี้เอง หนึ่งร่างสูงปรากฏขึ้น แล้วเก็บตาข่ายใหญ่นั้นไป ก่อนจะเอื้อมมือคว้าเหล่าซากหนอนดาวเรืองแสงไปเช่นกัน

คนผู้นี้ย่อมเป็นเฉินซี หลังจากที่เขาลุล่วงในธุระ ร่างสูงใหญ่ก็วูบไหว ใช้ตาข่ายครอบคลุมสวรรค์ครอบลงสู่อีกฝั่งอีกครั้งหนึ่ง

ฮึ่ม! ฮึ่ม! ฮึ่ม!

หนอนดาวเรืองแสงซึ่งแห่กันตามหลังมาสังเกตเห็นนานแล้วว่าสถานการณ์ไม่สู้ดี และคิดจะหนี ทว่าขณะนั้นเอง ตาข่ายครอบคลุมสวรรค์ก็ครอบลงมาแล้ว

เสียงแผดร้องโหยหวนดังระงมจากฝูงหนอน ทว่ามันก็แปรเป็นความเงียบสงัดเช่นป่าช้าอย่างรวดเร็ว

ณ จุดนี้ ฝูงหนอนดาวเรืองแสงซึ่งปรากฏขึ้นล้อมโจมตีอย่างกะทันหันก็ถูกกวาดล้างไปสิ้น ไม่เหลือแม้แต่ตัวเดียว

เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นไวเกินไป นับแต่ยามที่เฉินซีใช้ตาข่ายครอบคลุมสวรรค์จนกำจัดหนอนดาวเรืองแสงเหล่านั้นไปได้ด้วยสองกระบวนท่า ใช้เวลาเพียงไม่กี่อึดใจ

ดังนั้นยามหยานฉีซิงและคณะฟื้นจากความตกตะลึง ทั่วทิศก็คืนความสงบแล้ว

แต่พวกเขาก็ยังไม่อาจคืนสติได้ในชั่วกาลอันสั้น สีหน้าของพวกเขาจึงเต็มไปด้วยความตกใจ ไม่อาจคาดคิดได้เลยว่าฝูงหนอนดาวเรืองแสงจะถูกกำจัดลงได้ง่าย ๆ เช่นนี้….

“ข้าหยานฉีซิงจากนิกายกลยุทธ์ ขอบคุณสหายเต๋าที่ช่วยเหลือ” หยานฉีซิงสูดหายใจลึก ๆ กุมกำปั้นคารวะเฉินซีซึ่งยืนอยู่ไกล ๆ

สายตาของเขาเฉียบแหลมยิ่ง ตระหนักชัดเจนว่าฝูงหนอนดาวเรืองแสงไม่ได้อ่อนแอ แต่เป็นฝีมือชายหนุ่มผู้นี้ต่างหากที่ร้ายกาจเกินไป!

แม้เขาจะรู้ตั้งแต่แรกเห็นแล้วว่าชายหนุ่มผู้นี้อยู่เพียงในขอบเขตเทวารู้แจ้งวิญญาณก็ตาม แต่เขาก็ไม่กล้าประเมินคนผู้นี้ต่ำแต่อย่างใด เพราะถึงอย่างไร หากให้เขามาเผชิญหน้าวงล้อมฝูงหนอนดาวเรืองแสงนี้ กระทั่งตัวเองจะรอดชีวิตหรือไม่ ก็ยังมิอาจประกันด้วยซ้ำ

นี่คือความต่างชั้นระหว่างพวกเขา และหยานฉีซิงก็จำต้องยอมรับ

“ขอบคุณผู้อาวุโสที่ช่วยเหลือ” ขณะเดียวกัน คนอื่น ๆ ก็ฟื้นจากความตะลึงแล้วเช่นกัน พวกเขาประสานกำปั้นคารวะเฉินซีตาม ๆ กัน ทว่านอกจากความขอบคุณ สายตาที่ลอบมองมายังเจือความฉงนสงสัย

จะให้ทำเช่นไรได้ รูปลักษณ์ของเฉินซีอ่อนวัยเกินไปจริงแท้ ท่าทางสงบเงียบเฉยชา ดูไม่เหมือนตัวตนยิ่งใหญ่ ทำให้พวกเขาอกรู้สึกใคร่รู้ไม่ได้ ว่าคนผู้นี้บรรลุเรื่องทั้งปวงได้เช่นไร

เฉินซีเก็บซากหนอนดาวเรืองแสงเหล่านั้นไป แล้วจึงกุมกำปั้นกล่าว “ข้าเพียงผ่านทางมา ไม่ใช่เรื่องลำบากอะไรเลย มิต้องพูดถึงมันหรอก”

เมื่อพวกเขาสังเกตเห็นท่าทีถ่อมตัวของเฉินซี หยานฉีซิงก็อดถอนหายใจโล่งอกอยู่ในใจไม่ได้ ก่อนจะแย้มยิ้มแล้วคุยเล่นอย่างเป็นมิตร “สหายเต๋า เจ้าจะไปไหนหรือ?”

“บอกตามตรง การมาที่นี่ของข้าเป็นเพราะจะหาสำนักเพื่อแสวงโอกาสให้ผู้น้อยสองคนของข้าบ่มเพาะ” เฉินซีตอบยิ้ม ๆ

หยานฉีซิงบังเกิดความเข้าใจขึ้นในอก เหมือนจะจมในภวังค์ความคิด ขณะกล่าวกับเฉินซี “หากสหายเต๋าไม่ถือสา ก็ให้ผู้น้อยทั้งสองข้างกายมาฝึกฝนที่นิกายกลยุทธ์กับข้าได้”

“ใช่เลย นิกายกลยุทธ์ของข้าเป็นกองกำลังชั้นหนึ่งในดาราจักรผาขจี มีวิชาล้ำลึกมากมาย ต้องเป็นที่พอใจของผู้อาวุโสได้แน่” คนอื่น ๆ พากันกล่าวสนับสนุนจากด้านข้าง ท่าทางกระตือรือร้นไม่น้อย

เฉินซีลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “นี่ดูจะไม่เหมาะสมกระมัง”

หยานฉีซิงหัวเราะร่า “สหายเต๋าพูดอะไรกัน? หากมิใช่เจ้ายื่นมือเข้าช่วยเหลือเมื่อครู่ เราก็คงประสบเคราะห์กันไปแล้ว ยามนี้แค่ให้ผู้น้อยสองคนเข้าฝึกฝนในนิกาย เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ ข้าหยานฉีซิงย่อมสามารถตัดสินใจได้”

ในเมื่อพูดออกมาขนาดนี้ เฉินซีย่อมไม่ปฏิเสธ

อันที่จริง การช่วยเหลือคณะของหยานฉีซิงครั้งนี้ เฉินซีย่อมมีเจตนาแอบแฝงอยู่ เพราะเขากังวลว่าจะส่งมู่โถวและไจ่จือเข้าสู่นิกายกลยุทธ์อย่างราบรื่นได้อย่างไร แล้วบังเอิญฝูงหนอนดาวเรืองแสงก็โผล่มา สร้างโอกาสอันดีเลิศพอดิบพอดี

ขณะนี้คำตอบของหยานฉีซิงย่อมเติมเต็มจุดประสงค์ของเฉินซี

เฉินซีเริ่มเดินทางร่วมกับคณะของหยานฉีซิง มุ่งหน้าสู่ที่ตั้งของนิกายกลยุทธ์ ดาวละอองหยกในทันที

…

ระหว่างทาง เฉินซีก็บอกเรื่องนี้แก่มู่โถวและไจ่จือ แนะนำชายหนุ่มทั้งสองกับคณะของหยานฉีซิง

อันที่จริง มู่โถวและไจ่จือก็เคยได้ยินชื่อเสียงของนิกายกลยุทธ์มากันแล้ว เมื่อทราบว่าพวกตนจะได้เข้าร่วมนิกายใหญ่เช่นนี้ ทั้งสองพลันตื่นเต้นยินดีและประทับใจจนไม่รู้จะขอบคุณเฉินซีเช่นไร

ขณะนี้ หากเฉินซีมีสิ่งใดให้พวกเขาช่วยเหลือ พวกเขาคงไม่ลังเลที่จะตอบรับ