บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1612

บทที่ 1612 สร้างชื่อ

…………….

บทที่ 1612 สร้างชื่อ

บนทุ่งหญ้ากว้างขวางใต้ฟ้าสีคราม ฝูงอาชาเกล็ดทองที่ตัวใหญ่ราวขุนเขา แผงคอสีทอง กีบเท้าดั่งเหล็กกระแทกพื้นอย่างบ้าคลั่ง ให้เสียงเหมือนฟ้าลั่นสะท้านไปทั่วฟ้าดิน

อาชาเกล็ดทองเป็นอสูรดึกดำบรรพ์ประเภทหนึ่ง สามารถเรียกได้อีกชื่อว่าอาชามังกร รวดเร็วดั่งสายลม สามารถข้ามมิติฝ่าดวงดาวได้ มีนิสัยดุร้าย ดูดกินวิญญาณของผู้อื่น

อาชาเกล็ดทองฝูงนี้มีจำนวนกว่าร้อยตัว โดยมีราชาอาชาเกล็ดทองด้านหน้าเป็นผู้นำ พวกมันควบผ่านทุ่งหญ้า ฝ่าสายลมเสียงหวีดหวิวด้วยความรวดเร็ว ผู้เข้าร่วมทั้งหลายที่ต้องเผชิญหน้ากับพวกมันล้วนหลบเลี่ยง ไม่กล้าต่อสู้กับฝูงม้าฝูงนี้

อสูรร้ายกลุ่มนี้มีฝีมือทัดเทียมขอบเขตเทวารู้แจ้งโลกา แต่ราชาอาชาเกล็ดทองย่อมมีพลังสูงกว่า

ไม่เพียงแต่มันจะมีพลังอยู่ขอบเขตเทวารู้แจ้งวิญญาณ แต่ยังถือเป็นยอดฝีมือในขอบเขตอีกด้วย หลายวันที่ผ่านมามีหลายคนอยากลองของ แต่สุดท้ายก็ล้มเหลว บ้างก็ถูกตัดสิทธิ์ออกจากการชุมนุมล่าดารา ตอนนี้ยังไม่มีใครเอาชนะมันได้สำเร็จ

แสดงให้เห็นว่าราชาอาชาเกล็ดทองมีพลังขนาดไหน ไม่ใช่สิ่งที่อสูรซึ่งอยู่ขอบเขตเทวารู้แจ้งวิญญาณจะเทียบได้

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงบางอย่าง ปราณกระบี่จ้ากระจ่างซัดลงจากฟ้า มันมีความยาวมากถึงหกสิบลี้ และเต็มไปด้วยเจตจำนงกระบี่ เหมือนมหาสมุทรสาดซัดลงมาบดบังหนทางด้านหน้าของอาชาเกล็ดทองไว้

ฝูงม้าแตกฮือทันใด ราชาอาชาเกล็ดทองที่นำอยู่ด้านหน้าร้องฮี้เสียงยาวออกมา แต่ก็ไม่หยุดฝีเท้าแล้วใช้กีบเท้าทำลายห้วงอากาศ รุดหน้าเข้าโจมตีร่างสูงนั้น

หลายวันที่ผ่านมานี้ มันก็ใช้วิธีป่าเถื่อนเช่นนี้ในการกำจัดเทวารู้แจ้งวิญญาณกว่ายี่สิบคน ครั้งนี้มันก็มั่นใจว่าจะสามารถจัดการศัตรูตรงหน้าได้เช่นกัน

ที่น่ารำคาญใจคือ ทุกครั้งที่ทำสำเร็จ มันก็ไม่อาจกลืนวิญญาณของคนพวกนั้นได้ ทำให้มันโจมตีด้วยความโกรธเกรี้ยว ความโจมตียิ่งทวีความรุนแรง

“สวรรค์! มีคนรนหาที่ตาย หมายล่าอสูรดุร้ายนั่นด้วย!”

“ดูท่าจะมีหัวหน้ากลุ่มถูกตัดสิทธิ์ออกไปอีกแล้วสินะวันนี้…”

ผู้เข้าแข่งขันบางคนที่อยู่ไกลสังเกตเห็น ได้แต่เบิกตากว้างตกใจ ไม่ก็ยินดีในความโชคร้ายของผู้อื่น

ฟ่าว!

แต่ว่าจังหวะนั้นเอง ลำแสงอันเย็นเยือกก็ปรากฏขึ้นสู่สายตา มันส่องสว่างกระจ่างแจ้ง สว่างจ้าจนแสบตาไปหมด

พริบตาเดียวมันก็หายไป

จากนั้นทุกคนก็เห็นว่าร่างสูงยังคงยืนอยู่ที่เดิม ส่วนราชาอาชาเกล็ดทองนั้นวิ่งผ่านเขาไปแล้ว

มันคำรามเสียงออกมาแล้วพุ่งเข้าใส่อย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง

หรือเขาจะหลบได้?

ทุกคนตกตะลึง แต่จังหวะนั้นเองก็ต้องเบิกตาโพลงสีหน้าแข็งค้าง

เพราะเห็นว่ากีบเท้าของราชาอาชาเกล็ดทองถูกเฉือนออกจนโลหิตพุ่ง มันร่วงลงกับพื้นเสียงดังจนเกิดหลุมใหญ่ที่พื้น

ฮี้!

มันคำรามเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด แต่ก็ยังพยายามจะยืนขึ้น

ฉัวะ!

จังหวะนั้นเอง คนงามผู้หนึ่งก็ปรากฏตัว ก่อนจะซัดกระบี่ลงมา ฟันศีรษะราชาอาชาเกล็ดทองสะบั้นในกระบี่เดียว เลือดสาดกระเซ็น มันสิ้นใจตายทันที

ฉูด! ฉูด!

เลือดยังคงพุ่งออกมาจากร่างราชาอาชาเกล็ดทองไม่หยุดจนย้อมฟ้าเป็นสีแดง เมื่ออาชาเกล็ดทองตัวอื่น ๆ เห็นดังนั้นก็พากันแตกตื่น ส่งเสียงฮี้เศร้าโศกออกมาแล้วหนีกระจัดกระจายกันไป

คนที่ยืนสังเกตการณ์อยู่ไกล ๆ ได้แต่นิ่งไม่อยากเชื่อสายตา

แค่กระบี่เดียวก็สามารถฟันขาราชาอาชาเกล็ดทองขาด ทำให้มันไม่อาจต่อสู้ได้แล้วหรือ!?

นอกจากกวนหงอวี่ เสวียนท่าจื่อ อี้สวิน และคนอื่น ๆ อีกไม่เท่าไหร่แล้ว จะมีหัวหน้ากลุ่มคนไหนที่สามารถทำเช่นนี้ได้อีก?

เขาเป็นใครกัน?

หรือจะเป็นยอดฝีมือจากกองกำลังใหญ่สักแห่ง?

ทุกคนจึงจับตามองอย่างใกล้ชิด แต่ก็เห็นเพียงว่าร่างสูงจากไปพร้อมกับหญิงสาวอย่างรวดเร็ว แวบเดียวก็หายไปไม่เหลือร่องรอย

พอเห็นดังนี้ก็เกิดเสียงอื้ออึงขึ้นมาทันใด พากันพูดคุยไม่หยุด

“คนผู้นั้นเป็นใครกัน? มีเต๋าแห่งกระบี่น่าเกรงขามยิ่ง”

“ข้าก็ไม่เคยเห็นหรือเคยได้ยินเรื่องเขามาก่อน แต่ข้าจำหญิงสาวคนนั้นได้ ตอนช่วงลงชื่อเข้าร่วมการชุมนุม ข้อมูลบอกว่านางมาจากนิกายศักดิ์สิทธิ์ทุคตินีลโลหิต มีนามว่าเถี่ยอวิ๋นผิง”

“นิกายศักดิ์สิทธิ์ทุคตินีลโลหิต? เถี่ยอวิ๋นผิง? เป็นใครกัน?”

“ไปสืบมา! รีบไปสืบมา! ฝีมือเช่นนั้นกลับปิดบังตัวตนเสียเงียบเชียบ! หากเราไปทะเลาะกับเขาเข้าคงได้พบความพินาศ!”