บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1854

บทที่ 1854 ใช้กำลังสกัดศัตรู

………………..

บทที่ 1854 ใช้กำลังสกัดศัตรู

ศึกปะทุขึ้น

คงโหยวหรานแปรลักษณ์เป็นนกยูง เรืองรัศมีศักดิ์สิทธิ์ห้าสี โฉบลงอย่างอหังการชวนตะลึง ขณะเดียวกับที่สารพัดความคลุมเครือเผยออกมาจากในกระบี่เปลื้องมลทินซึ่งถูกเฉินซีเงื้อขึ้น แผ่ปราณกระบี่รวนโลกา

ทั้งสองล้วนเป็นตัวตนสูงสุด ใช้สุดยอดวิชากันทันทีที่เปิดฉากประชัน อำนาจการโจมตีของทั้งสองร้ายกาจ แต่ก็สง่างามเหนือใด

เปรี้ยง!

มิติรอบข้างเดือดพล่าน ขณะที่สารพัดสุดยอดวิชาพริบพรายเต็มไปหมด

ศิษย์สำนักเต๋ายี่สิบกว่าคนเหล่านั้นต่างก็ไม่ธรรมดา พวกเขาใช้สมบัติศักดิ์สิทธิ์สารพัดสี ใช้วิชาอันลึกล้ำโจมตีประสาน ทำให้เผยอำนาจไร้ขอบเขต

ชั่วขณะนั้น บริเวณแสนกว่าลี้รอบทิศต่างปกคลุมด้วยรัศมีศักดิ์สิทธิ์ ธารเพลิง รัศมีเต๋า และปราณสมบัติ ละอองแสงพร่างพรม วจีสนั่นกึกก้อง เผยนิมิตน่าสะพรึงกลัวยามเทพอสูรกู่ก้อง มิติพังทลาย สรรพสิ่งแหลกเป็นผุยผงดุจสิ้นโลกา

ยามผู้บ่มเพาะในโลกภายนอกซึ่งพินิจศึกนี้อยู่เห็นเหตุการณ์อหังการไร้ใดเทียบตรงหน้า พวกเขาก็ล้วนตกตะลึงยากหายใจ

ถึงขนาดที่ทั่วจารึกประวัติศาสตร์ ศึกเช่นนี้ยังกล่าวได้ว่าชวนตะลึงอย่างไม่เคยมี!

ไร้ผู้ใดคาดคิดว่าคงโหยวหรานและเฉินซีจะสามารถต่อกรกับเหล่าศิษย์จากสำนักเต๋าได้

นอกจากนั้น ยังไร้ผู้ใดคาดฝันว่าภาพสะท้านโลกาเช่นนี้จะปรากฏขึ้นทันทีที่เริ่มศึก

ขณะนี้ ไม่ว่าจะเป็นในโถงบรรจบ จัตุรัสแห่งการประชันหรือทั่วเมืองทศทิศ โลกภายนอกต่างเงียบกริบ

ไร้ผู้ใดปริปากเสวนา ทุกคนล้วนเบิกตากว้างจ้องมองศึกตรงหน้าเขม็งด้วยหัวใจแปรปรวน หวาดนักว่าจะพลาดรายละเอียดใด ๆ

พวกเขารู้สึกว่า ศึกนี้อาจเป็นศึกอันดุเดือดสูงสุดในการถกวิถีเต๋ารอบแรก

ศึกนี้ยังจะถูกจารึกสู่ประวัติศาสตร์ตราบนิรันดร์ เป็นเกียรติประวัติสะท้านกาลเวลา ส่งอิทธิพลต่อหลายรุ่นสมัยต่อจากนี้!

…

ในสมรภูมิ เฉินซีสู้กับศิษย์สิบเอ็ดคนจากสำนักเต๋าตามลำพัง ขณะที่ศิษย์สำนักเต๋าอีกสิบห้าคนรุมโจมตีคงโหยวหราน

เห็นได้ชัดว่าในใจเหล่าศิษย์จากสำนักเต๋า คงโหยวหรานผู้ลือนามแต่เนิ่นนานเป็นภัยกว่าเฉินซีผู้เพิ่งมีชื่อเสียงไม่กี่สิบปีอย่างชัดเจน

เฉินซีหาถือสาไม่ ทันทีที่ศึกเริ่ม เขาก็ตั้งใจจบมันโดยเร็วที่สุดอยู่แล้ว จึงมิได้สนใจรายละเอียดเหล่านี้

เคร้ง!

ทันใดนั้น ร่างของศิษย์สำนักเต๋าผู้หนึ่งก็โผนทะยาน แปรสภาพเป็นปักษาวายุสีทองกู่ก้องขยี้สรวง ฟาดปีกลงเช่นมีดเทวะ กรงเล็บคมกริบขย้ำเข้าใส่ศีรษะของเฉินซีอย่างดุดันไร้ปรานี การโจมตีนี้พัวพันด้วยเพลิงเต๋าสีทอง!

กระบี่เปลื้องมลทินสั่นสะท้าน เรืองรองด้วยอักขระยันต์ เจตจำนงกระบี่โผนทะยานดุจหุบเหวไร้สิ้นสุด ฟาดฟันเพลิงเต๋าสีทองแหลกเป็นเสี่ยง ขณะที่ปราณกระบี่กวาดเข้าปะทะปีกและกรงเล็บสีทองนั้นเป็นเสียงเคร้งสนั่น

ตู้ม!

ขณะเดียวกัน หม้อสีแดงสดใบหนึ่งพลันพุ่งเข้าโจมตีเฉินซี มันเป็นสมบัติวิญญาณธรรมชาติอย่างชัดเจน เผยปราณหยินหยางยิ่งใหญ่ไร้ขอบเขต โถมกระแทกลงใส่เฉินซีดุจคิดกลืนกินโลกา

เฉินซีสะบัดแขนเสื้อซ้าย ส่งอักขระยันต์เรืองรองชุดหนึ่งสานตัวเข้าด้วยกันกลายเป็นยันต์เทวะลึกลับ มันหมุนวนส่งเสียงครืนโครม แล้วออกแรงกระแทกเข้าใส่หม้อสีแดงสด ทำให้มันกระเด็นไปพร้อมเสียงสั่นสะท้าน

ทั่วทิศปั่นป่วน ศิษย์สำนักเต๋าผู้หนึ่งจำแลงเป็นต้าเผิงเหลืองทอง ขณะที่อีกหนึ่งใช้สมบัติวิญญาณธรรมชาติล้อมโจมตีเฉินซีจากทั่วทิศ

ต้าเผิงเหลืองทองเป็นหนึ่งในสิบอสูรมีปีกยิ่งใหญ่ในบรรพกาล ครอบครองเพลิงเต๋าระลอกทองจากในแก่นแท้โกลาหล นอกจากนั้น มันยังมีอำนาจร้ายกาจบ้าคลั่ง

เห็นได้ชัดว่าสำนักเต๋าผู้นี้เป็นทายาทเผ่าต้าเผิงเหลืองทอง บรรลุมรดกสูงสุดในเผ่าแล้ว มีเพียงตัวตนอย่างเฉินซีผู้บรรลุจุดสูงเหนือใครในขอบเขตบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลเท่านั้นที่สู้กับเขาได้อย่างไร้ความกลัว

ความแข็งแกร่งของศิษย์สำนักเต๋าคนอื่น ๆ ก็เสมอเหมือนต้าเผิงเหลืองทองนี้เช่นกัน พวกเขาจู่โจมเฉินซีจากต่างทิศอย่างสุดฝีมือ น่าตกตะลึงอย่างยิ่ง

ตู้ม!

ขณะนี้ เฉินซีสู้กับพวกเขาโดยลำพัง รัศมีสมบัติเรืองรองทั่วทิศ ปราณกระบี่โรจน์รุ่งแผ่ทั่วแดนดิน เผยอำนาจแท้จริงของเขาออกมา

นับแต่การถกวิถีเต๋าเปิดฉาก นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินซีประสบเหตุเช่นนี้ ย่อมไม่กล้าเผชิญหน้าอย่างเลินเล่อ

สถานการณ์นี้ เขาถูกล้อมไว้อย่างสมบูรณ์ โทสะที่สั่งสมในใจอยู่เนิ่นนานจึงปะทุออก เขาต่อสู้สุดกำลังโดยไม่ออมมือ จึงยิ่งเรืองอำนาจยามศึกดำเนิน!

ปราณร้ายกาจโผนทะยานตามกาล ยิ่งเข้มข้นขึ้นทุกที แม้จะอยู่ในวงล้อม ก็ยังไร้ผู้ใดกลบรัศมีเขาลง

“ฮึ!” หนึ่งเสียงแค่นขึ้นเย็นเยียบ ดังสนั่นเช่นฟ้าผ่า หลี่หลูเฟิงผู้อาวุโสที่สุดในเหล่าศิษย์สำนักเต๋าลงมือ ร่างของเขาสะท้าน รัศมีเต๋าเรืองโรจน์ทั่วกาย ย่างสามขุมเข้ามาขณะบดขยี้มิติแหลกเป็นเสี่ยง

สมบัติวิญญาณธรรมชาติ ขวดหยินหยางทวิปราณ!

เฉินซีหรี่ตาลง ขณะที่กระบี่เปลื้องมลทินกู่ร้องเสียงใส ก่อนจะโจมตีด้วยผาสมุทร เจตจำนงกระบี่ไหลบ่าเช่นสมุทรคลั่ง ถาโถมเปี่ยมกำลัง ให้ความรู้สึกหาญตะบึงบดขยี้สรรพสิ่ง

เปรี้ยง!

“อ๊าก!!” ท่ามกลางเสียงแผดสนั่น ต้าเผิงเหลืองทองถูกส่งตัวออกจากการถกวิถีเต๋าทันที!

“เวรเอ๊ย!” หลี่หลูเฟิงตวาดอย่างเดือดดาล เขาหรือจะคาดคิดว่าหลังใช้ค่ายกลสังหาร มิเพียงไม่อาจทำร้ายเฉินซี ทว่าอีกฝ่ายยังสามารถทำลายเพลิงกรรมโกลาหล กำจัดสหายของพวกตนไปได้หนึ่งคน

วูบ!

รัศมีเต๋าทะยานเวหาจากทั่วร่างของหลี่หลูเฟิง เขาเดือดดาลสุดขีด ใช้ขวดหยินหยางทวิปราณเข้าปะทะเฉินซีตรง ๆ

เปรี้ยง!

พริบตาต่อมา หลี่หลูเฟิงก็ถูกฟาดกระเด็น ไม่อาจขัดขืนการโจมตีของเฉินซีได้เลย

แต่ศิษย์จากสำนักเต๋าอีกคนก็อาศัยจังหวะการปะทะนี้เหวี่ยงกระบองหนามสีทองเข้าใส่ศีรษะของเฉินซีอย่างรุนแรง

เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

ราวคาดไว้แล้ว เฉินซีสะบัดแขนเสื้อ ส่งเหรียญทองแดงเรืองจรัสสามเหรียญพุ่งทะยานไปเป็นรูปตัว ‘品’ พร้อมเสียงกังวานใส เพียงพริบตา พวกมันก็สกัดกระบองหนามไว้กลางอากาศ ไม่อาจดิ้นหลุดการจองจำของเหรียญทั้งสามได้ ทำให้จะเดินหน้าก็มิอาจ จะถอยก็มิได้

“เหรียญทองแดงโปรยสมบัติของนิกายอำนาจเทวะ!” สีหน้าของศิษย์สำนักเต๋าผู้นั้นแปรเปลี่ยนเฉียบพลัน

ทว่าก่อนที่เขาจะได้ตอบโต้ ปราณกระบี่สายหนึ่งก็ฟาดฟันลงปกคลุมทั่วร่าง อึดใจต่อมา คนผู้นั้นก็ถูกอำนาจฟ้าดินส่งตัวออกไปทันที!

ผู้บ่มเพาะทั้งมวลในโลกภายนอกต่างตกตะลึงใจสะท้านกับเหตุการณ์นี้

แต่ศิษย์สองคนจากสำนักเต๋าถูกกำจัดออกไปในช่วงเวลาอันสั้นนี้เช่นกัน ก่อนหน้านี้ ใครจะกล้าเชื่อว่าเหตุนี้จะเกิดได้?

เฉินซีถูกศิษย์สำนักเต๋ารุมอยู่ถึงสิบเอ็ดคน!

แต่กลับยังสามารถทำเช่นนี้ได้โดยลำพัง เป็นเรื่องเกินเข้าใจอย่างยิ่ง จึงเห็นได้ชัดว่ามันสร้างความตกใจมหาศาลแก่ฝูงชนผู้รับชม

“เจ้าเด็กนี่รับมือยาก รีบเข้ามาเสริมกำลังทุ่มสุดฝีมือจัดการเขาก่อน!” หลี่หลูเฟิงแผดเสียงสนั่น ในที่สุดเขาก็ตระหนักว่าเมื่อเทียบกับคงโหยวหราน เฉินซีก็ประมาทไม่ได้เช่นกัน

ฟิ่ว! ฟิ่ว! ฟิ่ว! ฟิ่ว!

พริบตานั้น ศิษย์สี่คนพลันทะยานออกจากกลุ่มศิษย์ที่ล้อมโจมตีคงโหยวหรานอยู่ มาเสริมกำลังทางหลี่หลูเฟิง ล้อมโจมตีเฉินซีอย่างสุดกำลัง

สถานการณ์ศึกแปรเปลี่ยนเฉียบพลัน กลายเป็นศิษย์สิบสามคนจากสำนักเต๋าล้อมโจมตีเฉินซี ขณะที่อีกสิบเอ็ดคนล้อมโจมตีคงโหยวหราน!

………………..