บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 311

บทที่ 311 พลังของพุทธองค์และอสูร

บทที่ 311 พลังของพุทธองค์และอสูร

โอม!

ในเวลาเดียวกันกับที่ฝ่ามือนับพันของจี้เยว่ปรากฏขึ้น ทันใดนั้น เสียงสวดมนต์ที่เป็นประหนึ่งเสียงธรรมชาติก็ดังกึกก้องไปทั่วสวรรค์และโลก จากนั้นบนฝ่ามือแต่ละข้างก็ปรากฏพระพุทธรูปขึ้น แต่ละองค์มีสามเศียรและหกแขนทั่วร่างเปล่งแสงเรืองรอง

บทสวดพุทธคุณ!

พุทธองค์ประทับร่าง!

เมื่อได้เห็นฉากตรงหน้านี้ หัวใจของผู้คนรอบ ๆ สังเวียนต่างก็สั่นสะท้าน พวกเขารับรู้ได้ถึงกลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวอันไร้ขอบเขต ทว่าก็งดงามและน่าเกรงขามอย่างชัดเจน

“พลังอิทธิฤทธิ์ของสหายจากนิกายพุทธผู้นี้ช่างน่าอัศจรรย์นัก กลิ่นอายของมันยิ่งใหญ่จริง ๆ และแม้แต่ข้าก็อยากจะสู้กับเขาเช่นกัน…” นายน้อยโจวเลิกคิ้วที่เหมือนกับกระบี่ของเขา ความตื่นเต้นฉายชัดในดวงตาที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้

“น่าแปลก เพราะนิกายพุทธถูกฝังอยู่ในแม่น้ำแห่งกาลเวลา ทักษะการบ่มเพาะของนิกายพุทธในโลกยามนี้จึงมีอยู่น้อยยิ่ง เดิมทีข้าคิดว่าเขาฝึกฝนเพียงแค่ทักษะการบ่มเพาะธรรมดา แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะไม่ด้อยไปกว่ากระบวนยุทธ์ระดับเต๋าขั้นสูงเลย” อันเชี่ยนอวี้พึมพำกับตัวเอง

แม้ว่าหวังเต้าซวี่จะไม่ได้พูดอะไร แต่ใบหน้าที่สง่างามของเขาแสดงให้เห็นว่าหัวใจของเขาไม่ได้สงบเลย

“ตอนนี้เด็กคนนั้น เฉินซีกำลังจะพ่ายแพ้” คิ้วของซูเฉินขมวดเข้าหากัน เขายังคงเฝ้ารอที่จะพุ่งขึ้นไปบนสังเวียนการต่อสู้และเหยียบย่ำเฉินซีอย่างโหดเหี้ยม แต่หากจี้เยว่เอาชนะอีกฝ่ายลงได้ เขาก็คงรู้สึกเสียใจเล็กน้อย

“ท่านต้องต่อต้านมันให้ได้นะ!” ย่าชิงกำหมัดของนางเงียบ ๆ ดวงตาที่เต็มไปด้วยดวงดาวนั่นจ้องมองไปที่เฉินซีอย่างไม่กะพริบ

“หากมีโอกาส ข้าอยากจะลองสู้กับจี้เยว่ เพื่อดูว่าพลังอิทธิฤทธิ์ของนิกายพุทธนี้ทรงพลังเพียงใด…” ดวงตาที่ราวกับมีหมอกปกคลุมของเจิ้นหลิวชิงพลุ่งพล่านไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ ขณะที่ชายเสื้อผ้าของนางปลิวไสวตอบรับ

“ฟู่!” บนเวทีการต่อสู้ จี้เยว่เปล่งเสียงอันแผ่วเบาที่แฝงด้วยแก่นแท้ออกมา จากนั้นฝ่ามือนับพันก็หยุดลง ก่อนที่จะรวมกันเป็นฝ่ามือขนาดมหึมาที่โปร่งใสดุจผลึกแก้ว ที่ลุกไหม้ด้วยเปลวเพลิงสีทองและเปล่งแสงศักดิ์สิทธิ์เจิดจ้า เสียงราชสีห์มังกรคำรามดังขึ้นจากด้านใน พุทธองค์จับจ้องมาด้วยความโกรธ มันปล่อยกลิ่นอายที่น่าเกรงขามและน่าสะพรึงกลัวออกมาอย่างไม่สิ้นสุด

ปัง!

จี้เยว่เปิดการโจมตีครั้งที่สองของเขา ฝ่ามือขนาดมหึมาและทรงพลัง สร้างรอยแยกที่น่ากลัวทิ้งเอาไว้กลางความว่างเปล่า บดขยี้ท้องฟ้าเป็นผงราวกับกระดาษแห้งในทันที

“หากไม่โต้กลับมันก็คงจะไม่สุภาพ ดังนั้นเจ้าควรรับการโจมตีจากข้าเสียบ้าง!” ร่างของเฉินซีสั่นไหว เขาเคลื่อนที่ผ่านท้องฟ้า ยันต์ศัสตราในมือของเขาถูกเต๋ารู้แจ้งปกคลุมอย่างหนาแน่น ในขณะที่เขาใช้เต๋าแห่งกระบี่อัคคีวารีที่เกิดจากการผสมของน้ำและเปลวไฟรวมเข้าไป ฟันทะลุเข้าที่ฝ่ามืออย่างรวดเร็ว ปราณกระบี่ที่น่าสะพรึงกลัวอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ฉีกท้องฟ้าออกและควบแน่นเป็นรอยกระบี่ขนาดมหึมาขึ้นกลางความว่างเปล่า ราวกับว่าพื้นที่ทั้งหมดบนเวทีการต่อสู้ถูกเฉือนออกเป็นสองส่วน ช่างเป็นการโต้กลับที่แข็งแกร่งยิ่งนัก

ตู้ม!

ฝ่ามือผลึกแก้วขนาดมหึมาถูกเฉือนออกเป็นสองท่อน ราชสีห์มังกรที่อยู่ในนั้นแตกเป็นเสี่ยง ๆ พุทธองค์ถูกสังหารสิ้น ทั้งหมดก็กลายเป็นชิ้นส่วนของแสงที่แตกสลายกระจายไปรอบ ๆ

พลังโจมตีเพียงครั้งเดียวนี้ช่างน่ากลัวยิ่งนัก!

ผู้คนที่อยู่ ณ ที่แห่งนั้นต่างก็ตกใจจนพูดไม่ออก พวกเขายังคงครุ่นคิดอย่างยากลำบากว่าเฉินซีจะต้านทานฝ่ามือนั้นอย่างไร แต่เฉินซีกลับใช้กระบี่ที่ทรงพลังอย่างยิ่งทำลายวิกฤตตรงหน้าโดยตรง การโต้กลับอันทรงพลังเช่นนี้ทำให้พวกเขาแทบไม่กล้าเชื่อสายตาของตัวเอง

“น้ำกับไฟ สองขั้วสลับกัน กลับเข้ากันได้อย่างอัศจรรย์! เขาเข้าใจกระบี่ข่านแห่งวารีและกระบี่หลีแห่งอัคคีของเคล็ดกระบี่หมื่นบรรจบไปแล้ว การบ่มเพาะเต๋าแห่งการต่อสู้ของเด็กคนนี้ไม่อาจดูถูกได้จริง ๆ!” นายน้อยโจวรู้สึกสะเทือนใจในทันใด และอดไม่ได้ที่จะปรบมือชื่นชมเฉินซี

อันที่จริง ไม่ใช่แค่นายน้อยโจวเท่านั้น อันเชี่ยนอวี้ หวังเต้าซวี่ ซูเฉิน ย่าชิง เจิ้นหลิวชิงและคนอื่น ๆ เอง ก็รับรู้ได้ถึงจิตกระบี่ที่น่าสะพรึงกลัวในการโจมตีของเฉินซี มันก่อระลอกคลื่นขึ้นในใจทำให้ทุกคนควบคุมความรู้สึกไม่ได้

ในตอนนี้ จี้เยว่ไม่มีเวลาแม้แต่จะถอนหายใจ เขากำลังเผชิญกับการคุกคามจากกระบี่ที่น่าสะพรึงกลัวของเฉินซี ไม่ต้องพูดถึงการถอนหายใจ เขาไม่มีเวลาคิดฟุ้งซ่านด้วยซ้ำ

ช่วงเวลาวิกฤตนี้ เขาหรี่ตาลง ก้าวเท้าขวาถอยหลัง พนมมือขึ้น พลังพุทธองค์อันยิ่งใหญ่ดุจกระแสน้ำ กลั่นตัวเป็นราชสีห์มังกรขนาดใหญ่ หนวดราชสีห์มังกรสะบัดไปรอบ ๆ ดวงตาทอแสงสว่างดุจโคมไฟ ราวกับมันอ้าปากคำรามออก แสงศักดิ์สิทธิ์ม้วนตัวขึ้นอย่างรุนแรง ก่อเป็นกระแสน้ำวนหนาทึบ

“ราชสีห์มังกรจุติ โพธิสัตว์พิโรธ!”

ครืน!

พริบตาต่อมา กระบี่อัคคีวารีฉีกผ่าอากาศ พุ่งเข้าหากระแสน้ำวนและฉีกกระชากมันออกเป็นชิ้น ๆ เมื่อราชสีห์มังกรที่ก่อตัวขึ้นจากแสงศักดิ์สิทธิ์สีทองปะทะกับการโจมตีนี้ ร่างกายทั้งหมดของมันก็บิดเบี้ยวอย่างรุนแรงและเกือบจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ ไปในทันที รัศมีของมันหม่นหมองลง ไร้ซึ่งความแวววาวดังแรกเริ่ม ราวกับไม่เหลือจิตวิญญาณอยู่เลยแม้แต่น้อย

“ต้องการเอาชนะข้าด้วยกระบวนกระบี่เพียงท่าเดียวหรือ? พินาศไปซะ!” ในที่สุดจี้เยว่ก็เข้าใจว่าเขาประเมินความแข็งแกร่งของเฉินซีต่ำไป นอกจากความรู้สึกตกใจที่ผุดขึ้นในใจของเขาแล้ว พลังพุทธองค์ในร่างกายของเขาถูกเปิดใช้งานอย่างสมบูรณ์ในทันที ภาพมายาของราชสีห์มังกรฟื้นกลับขึ้นมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง ร่างของมันปกคลุมไปด้วยชั้นเกล็ดสีทองที่แวววาวดุจโลหะ

ปัง!