บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 417

บทที่ 417 คลังสมบัติราชวงศ์

บทที่ 417 คลังสมบัติราชวงศ์

บนชั้นเก้าของพระราชวังธารสายไหมคือพื้นที่ที่แปลกประหลาด ซึ่งปกคลุมไปด้วยแสงและปราณมงคล ยังมีภูเขา น้ำตก และดอกไม้พืชพันธุ์หายาก ทำให้ทิวทัศน์ดูวิจิตรตระการตานัก

คลังสมบัติราชวงศ์ถูกสร้างขึ้นภายในเขตหวงห้ามที่งดงามและลึกลับแห่งนี้ ห้ามมิให้ใครเข้ามา เนื่องจากเป็นพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์สูงสุดของราชวงศ์ซ่ง

เมื่อเขาเดินตามแม่ทัพใหญ่เพื่อเข้าไปในพื้นที่เหมือนสวรรค์ของเหล่าเซียนนี้แล้ว เฉินซีก็สังเกตเห็นได้ในแวบเดียวว่ามีอาคารโบราณขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า มันปลดปล่อยลมปราณโบราณออกมา และมีอายุมากราวกับว่าอยู่ที่นั่นมาชั่วนิรันดร์ ทนทรหดต่อสรรพสิ่งมานานนับไม่ถ้วน

อาคารหลังนี้สร้างขึ้นจากหินขนาดใหญ่ มันกว้างใหญ่และสูงมาก ในขณะที่กระเบื้องบนผนังราวกับแก้วที่เคลือบด้วยลำแสงสีทองไว้ชั้นหนึ่ง ซึ่งอาบด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์และปราณมงคลเหมือนวิหารเซียน เจือด้วยความศักดิ์สิทธิ์ชั้นบาง ๆ ที่ทำให้คนรู้สึกอยากบูชา

นี่คือคลังสมบัติราชวงศ์ คลังสมบัติที่กว้างขวางเป็นยิ่งนัก!

เมื่อหันหน้าไปทางอาคารกว้างใหญ่ซึ่งคล้ายวิหารเซียนแห่งนี้ สีหน้าของเฉินซี ชิงซิ่วอี้ และจ้าวชิงเหอก็ดูเคร่งขรึมราวกับว่าเกิดความรู้สึกเคารพและความเงียบสงบขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ ราวกับว่าพวกเขากำลังเดินทางแสวงบุญเพื่อชำระล้างจิตวิญญาณ

แม้แต่สีหน้าของคนที่นำทางก็ยังมีร่องรอยความเคารพเมื่อเข้ามาถึงที่นี่

ที่นี่คือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์สูงสุดแห่งราชวงศ์ ไม่แปลกที่จะมีผู้เยี่ยมยุทธ์เฝ้ายามอยู่ บนบันไดหินก่อนถึงตัวอาคารยังมีชายชราคนหนึ่งนั่งขัดสมาธิอยู่โดยไม่ขยับแม้แต่น้อย ราวกับเป็นรูปปั้นหิน

ชายชราลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นพวกเขาเข้าไป สายฟ้าสองสายเต้นระริกอยู่ภายในนัยน์ตา ก่อนเขาจะกวาดสายตามองไปทั่ว ทันใดนั้น ใจของเฉินซีและคนอื่น ๆ ก็สั่นสะท้าน รู้สึกถึงแรงกดดันที่หนักจนแทบหายใจไม่ออก

ชายชราผู้นี้เป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ที่น่าสะพรึงกลัวเป็นยิ่งนัก! ส่วนเฉินซีและคนอื่น ๆ ยิ่งระมัดระวัง ไม่กล้าล่วงเกินแม้แต่น้อย

“สามสหายน้อยเหล่านี้คือสามอันดับแรกในการชุมนุมดาวรุ่งในครั้งนี้หรือ?” ชายชราพูดออกมาด้วยเสียงแผ่วเบา ฟังดูเรียบเฉย ทั้งร่างไร้พลังใดเล็ดลอดออกมา ดูเหมือนคนธรรมดาที่ไม่รู้จักการบ่มเพาะ

เช่นนี้ทำให้เฉินซีเข้าใจว่า ผู้เยี่ยมยุทธ์ที่แท้จริงนั้น บางครั้งดูจากรูปลักษณ์ภายนอกเพียงอย่างเดียวก็ไม่อาจตัดสินได้ เพราะยิ่งผู้บ่มเพาะน่าเกรงขามมากเท่าไร ก็ยิ่งมีทักษะในการเร้นปราณมากขึ้น ถึงขนาดที่เป็นเหมือนพืชเหมือนหินธรรมดา ไร้แรงกดดันใดแผ่จากกาย

“ขอรับ” แม่ทัพใหญ่โค้งคำนับ ดูยิ่งให้ความเคารพอีกฝ่ายมากกว่าตอนเข้าเฝ้าเจอจักรพรรดิซ่งเสียอีก

“ไม่เลวเลยจริง ๆ พวกเขาแข็งแกร่งกว่าศิษย์ที่ครองตำแหน่งสามอันดับแรกในการชุมนุมดาวรุ่งคราก่อนเสียอีก” ชายชรามองประเมินด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง ปราณทั้งหมดหายไปในพลัน ราวกับว่าเขาไม่เคยมีอยู่จริงอย่างไรอย่างนั้น

แม่ทัพใหญ่โค้งคำนับให้อีกครั้ง จากนั้นก็พาเฉินซีและคนอื่น ๆ เข้ามาในคลังสมบัติ

ทันทีที่เข้าไป เฉินซีก็ตกตะลึงกับภาพตรงหน้า ทุกที่ที่เห็นคือชั้นวางที่เต็มไปด้วยแผ่นหยกชั้นแล้วชั้นเล่าที่ปล่อยแสงสลัวออกมาไม่รู้จบ เหมือนมหาสมุทรแผ่นหยกโดยแท้!

“ด้วยมาตรฐานของเจ้า พวกเจ้าทุกคนอาจดูถูกวิชายุทธ์ธรรมดา ๆ ตามข้ามา” แม่ทัพใหญ่ออกปาก ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังภายในคลังสมบัติ

เฉินซีและคนอื่น ๆ รีบตามเขาไป ตลอดเส้นทางนั้น ไม่เพียงแต่จะได้เห็นวิชายุทธ์ประเภทต่าง ๆ วางเรียงรายกันกว้างใหญ่ดั่งมหาสมุทร พวกเขายังเห็นสมบัติวิเศษและสมบัติหายากหลายชิ้น ซึ่งล้วนมีคุณภาพสูงสุด เปล่งแสงหลากสีสัน ละลานตาไปหมด

หลังจากเดินไปรอบ ๆ อยู่ชั่วหนึ่งก้านธูป ก็มาถึงส่วนที่ลึกที่สุดของคลังสมบัติ แม่ทัพใหญ่หยุดและชี้ไปที่โต๊ะด้านข้างพลางพูดว่า “กระบวนยุทธ์ระดับเต๋าและพลังอิทธิฤทธิ์ที่ดีที่สุดอยู่ที่นี่ พวกเจ้าทุกคนเลือกได้คนละวิชา แต่จงจำไว้ว่าได้แค่อย่างเดียวเท่านั้น!”

เฉินซี ชิงซิ่วอี้ และจ้าวชิงเหอพยักหน้า

ต่อมา สายตาของทุกคนก็มองไปยังโต๊ะที่ถูกปกคลุมไปด้วยแสงจ้า บนนั้นคือแผ่นหยกสีทองหม่นนับไม่ถ้วนที่มีกระบวนยุทธ์ระดับเต๋าหรือพลังอิทธิฤทธิ์อยู่ มีอยู่อย่างน้อย ๆ ก็ร้อยวิชา

ก้าวย่างทองคำ

ศรเจ็ดสลัก

เพลิงวายุ

กรงเหล็ก