บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 478

บทที่ 478 ศัตรูอยู่ทั่วทุกสารทิศ

บทที่ 478 ศัตรูอยู่ทั่วทุกสารทิศ

“เร็วเข้า! หากช้าไปเราจะไม่ได้อันใดเลย!”

“พวกเจ้าจะยอมให้คนอื่นไปถึงก่อนอย่างนั้นหรือ? ถ้าไม่ยอมงั้นรีบตามข้ามา ข้าได้ยินว่าเฉินซีครอบครองสมบัติเอาไว้มากมายนัก ดังนั้นขออย่าให้ถึงจุดที่แม้แต่เศษเสี้ยวก็ไม่อาจคว้าไว้ได้ ไม่งั้นพวกเราคงตรอมใจตายเป็นแน่”

“รีบเร็ว! ไปข้างหน้าต่อ!”

ด้านนอกบึงหนอง กลุ่มคนรุดฝีเท้าเข้ามาด้วยความเร็วสูงในขณะที่ปราณภายในร่างกายของพวกเขาพลุ่งพล่าน ตัวคนก็พุ่งทะยานเข้าหาหนองน้ำ

พวกเขาคือผู้เยี่ยมยุทธ์อัจฉริยะแห่งราชวงศ์ต้าเสวียนและราชวงศ์ต้าเฉียน ซึ่งล้วนเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ที่มีเป้าหมายหลักคือการสังหารเฉินซีและแบ่งสมบัติที่อีกฝ่ายมี

พวกเขาเคยได้ยินมาว่าไม่เพียงแต่เฉินซีจะครอบครองสมบัติกึ่งอมตะเช่นพัดนกยูงเพลิงเท่านั้น อีกฝ่ายยังบดขยี้ประกาศิตเซียนสวรรค์อีกด้วย หากชายหนุ่มไม่มีสมบัติชิ้นอื่น พวกเขาก็จะไม่เชื่อไม่ว่าอย่างไรก็ตาม!

มีผู้เยี่ยมยุทธ์อีกกลุ่มปรากฏตัวขึ้นอีกฝั่งหนึ่งเช่นกัน พวกเขาล้วนเปล่งกลิ่นอายอันน่าเกรงขาม สายตาที่จ้องมองมาเหมือนสายฟ้าแลบและเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วราวกับดวงดาราที่พร้อมบดขยี้ห้วงมิติ ซ้ำยังมีแรงผลักดันมหาศาล

ผู้เยี่ยมยุทธ์เหล่านี้มาจากแคว้นเยว่หลุน ผู้นำกลุ่มคือองค์ชายซวีเหลิ่งเยี่ย เพื่อนำพัดนกยูงเพลิงกลับมา อาจกล่าวได้ว่าเขาได้จ่ายเงินไปจำนวนมหาศาลเพื่อเชิญผู้เยี่ยมยุทธ์อัจฉริยะจากหลายราชวงศ์มาช่วย ในขณะนี้ พวกเขาเหาะเหินอยู่บนเวหาเป็นแนวขบวนที่หนาแน่นและมีขนาดใหญ่ถึงห้าสิบหกสิบคน

“กองกำลังนี้มาจากไหนกัน มีผู้เยี่ยมยุทธ์มาเตรียมการมากขนาดนี้เลยหรือ?”

ผู้คนในพื้นที่ใกล้เคียงเงยหน้าขึ้นพลางแสดงสีหน้าตกใจเพราะในแต่ละราชวงศ์จะมีการจำกัดจำนวนคนที่สามารถเข้าสู่สมรภูมิบรรพกาล และแม้แต่ราชวงศ์ระดับสูงสุดก็สามารถส่งคนมาได้เพียงสามสิบคน ทว่าคนกลุ่มนี้กลับมีมากถึงห้าสิบหกสิบคน และนี่ก็ถือได้ว่าเป็นกองกำลังที่น่าสะพรึงกลัวอย่างไม่ต้องสงสัย

โครม!

ซวีเหลิ่งเยี่ยกำลังคึกคัก และไม่ได้คิดซ่อนกองกำลังของเขาแต่อย่างใด พวกเขาพุ่งทะยานท่ามกลางท้องนภามาตลอดทาง กระแสลมที่พัดมาจากคณะนี้ทำให้ก้อนหินนับไม่ถ้วนปลิวออกไป ทรายฟุ้งกระจายไปทั่วอากาศ

“รีบไปกันเถอะ พวกเราไม่ควรตามหลังใคร สมบัติกึ่งอมตะนั้นหาค่าไม่ได้ และมีเพียงคนจากราชวงศ์ระดับสูงเท่านั้นที่ครอบครองมันได้ ถ้าพวกเราได้มันมา พวกเราย่อมจะเข้าสู่บททดสอบสุดท้ายแห่งสมรภูมิบรรพกาลได้อย่างแน่นอน”

กลุ่มของผู้เยี่ยมยุทธ์จากหลายราชวงศ์วิ่งกรูเข้ามาและไม่ยอมถอยหลังแม้จะเห็นทัพของซวีเหลิ่งเยี่ย จากนั้นพวกเขาก็พุ่งเข้าสู่ก้นหนองบึงอย่างรวดเร็ว

เสียงฟ้าแลบและเสียงหวีดหวิวดังขึ้นเป็นช่วง ๆ ส่งเสียงกึกก้องไปทั่วโลกา

“ช่างเป็นกองกำลังที่ใหญ่โตเสียจริง” เฉินซีหยุดขยับ เสื้อผ้าของเขาปลิวไสวด้วยลมภูเขาที่พัดผ่าน ในขณะนั้น ดวงตาที่ล้ำลึกของชายหนุ่มเป็นดั่งอัสนีสองสายที่พร้อมปะทุออกมาเมื่อสัมผัสได้ถึงเจตจำนงสังหารมากมาย

เขาไม่ได้เกรงกลัว ทว่ารู้สึกเจ็บใจเล็กน้อยที่การจู่โจมก่อนหน้านี้ไม่สามารถปลิดชีพเผยอวี่ ฉินเซียว ปี้หลิงอวิ้นและพรรคพวกได้ จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกขุ่นเคือง

ทว่าเขาก็ทราบว่าตราบเท่าที่ตนยังมีชีวิตอยู่ เจ้าพวกนี้คงไม่อาจกินนอนได้อย่างสงบสุข และจะต้องปรากฏตัวต่อหน้าเฉินซีอีกครั้งอย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องเสียเวลาไล่ตาม

“เจอแล้ว เขาอยู่ที่นี่!”

“ฮ่า ๆ เขายังมีชีวิตอยู่อีก ดูเหมือนว่านี่จะเป็นประโยชน์ต่อพวกเรา!”

ในขณะนี้ กลุ่มเมฆเริ่มปกคลุมทั่วทุกทิศทุกทาง ขณะที่ผู้เยี่ยมยุทธ์อัจฉริยะจากหลากหลายราชวงศ์กรูเข้ามา บางคนสังเกตเห็นเฉินซีพลางหัวเราะอย่างเริงร่า เพราะพวกเขาไม่ได้มาสายเกินไป โชคดีสำหรับพวกเขาที่เฉินซียังไม่ถูกฆ่าตาย

นี่คือกลุ่มของผู้เยี่ยมยุทธ์อัจฉริยะที่ส่วนใหญ่มาจากราชวงศ์อื่น ๆ ที่เคยเผชิญหน้ากันมาก่อนตรงหนองบึง ก่อนที่จะร่วมกันบุกเข้าโจมตี และพวกเขาในขณะนี้ได้สร้างกองกำลังที่น่ายำเกรงเพื่อปิดล้อมเฉินซีเอาไว้ที่นี่