บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 525

บทที่ 525 เซียนสวรรค์จุติ

บทที่ 525 เซียนสวรรค์จุติ

ที่มาของหม้อหยกใบนี้ดูลึกลับยิ่ง

ตอนที่เขาเห็นหม้อหยกครั้งแรกเป็นตอนที่อยู่บนเกาะสมบัติที่ร่วงหล่น ตอนนั้นหม้อหยกปลดปล่อยแสงสีขาวนวลออกมาสว่างจ้า ทำให้เฉินซีคิดว่ามันเป็นสมบัติวิเศษในรูปเครื่องประดับหยก

ภายหลังตอนอยู่ที่ก้นแม่น้ำแห่งกระดูก เขาจึงได้เห็นร่างที่แท้จริงของมัน ที่สำคัญคือยังรู้อีกว่าหม้อหยกใช้เพลิงศักดิ์สิทธิ์กระดูกขาวในการกลั่นตัวมัน ทำให้สามารถดูดซับอักขระมหาเต๋าบนกระดูกเซียน

เหตุการณ์นี้ทำให้เฉินซียิ่งมั่นใจว่าที่มาของหม้อหยกต้องไม่ธรรมดา

อีกทั้งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายหลังก็พิสูจน์แล้วว่าสิ่งที่เขาคาดเดาไว้นั้นถูกต้อง

ไม่เพียงแต่หม้อหยกจะสามารถทำลายประกาศิตเซียนสวรรค์ของเผยอวี่ได้ มันยังกลืนเจตจำนงแห่งเซียนสวรรค์ที่ตระกูลซางใช้ได้อีกต่างหาก ช่วยชีวิตเขาไว้ถึงสองครั้ง มีหรือที่สมบัติธรรมดาจะมีอานุภาพมหัศจรรย์เช่นนี้ได้?

และตอนนี้หม้อหยกที่ดูลึกลับอยู่ตลอดพลันพูดขึ้นมา อีกทั้งยังบอกตามตรงว่ามันบาดเจ็บสาหัส แล้วเฉินซีจะไม่ตกใจได้อย่างไร?

หม้อหยกนี่แกร่งกล้าสามารถแม้จะบาดเจ็บหนัก จะมีใครสามารถเอาชนะมันได้อีก?

นอกจากนั้นแล้ว หากมันแข็งแรงดีจะยิ่งมีพละกำลังขนาดไหนกัน?

“ไม่ต้องเค้นสมองคิดอะไรให้มากมายหรอก ใต้หล้ายังสมดุลดี เราไม่เข้าใจหรอกว่าเหตุใดจึงตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ ก็เหมือนกับที่เคหาภายในยันต์หยกในฝ่ามือของเจ้า เมื่อปลดปล่อยออกมาก็จะทำลายสมดุลฟ้าดินได้ ทำให้เกิดสิ่งแปรปรวนต่าง ๆ ขึ้นมากมาย ข้าว่าเจ้าก็รู้เรื่องนั้นดีอยู่แล้ว” ตอนที่เฉินซีกำลังครุ่นคิดอย่างหนัก หม้อหยกก็พลันเอ่ยคำ

ชายหนุ่มชะงักไปทันที ไม่คิดว่าหม้อหยกจะสังเกตเห็นความลับสำคัญข้อนี้ของเขาได้!

อีกครั้ง… ก็เป็นอย่างที่มันกล่าว เขาไม่กล้าใช้เคหาบ่มเพาะภายในจี้หยกตอนอยู่ในสมรภูมิบรรพกาลจริง ๆ เพราะเป็นอย่างที่จี้อวี๋ว่าไว้ เมื่อเคหาแห่งนี้ปรากฏขึ้น ผู้บ่มเพาะในคณะทูตจากแดนภวังค์ทมิฬก็จะสังเกตเห็น ซึ่งไม่รู้ว่าจะนำภัยหรือโชคมาสู่ตัวกันแน่

แต่ก็เพราะเช่นนี้ มู่ขุย หลิงไป๋ และไป๋คุยจึงสามารถหลบซ่อนอยู่ภายในนั้น และเข้ามาในสมรภูมิบรรพกาลได้อย่างปลอดภัยโดยไร้คนเห็น

ทว่าตอนนี้หม้อหยกกลับเอ่ยเช่นนี้ เพราะเห็นได้ชัดว่าเป็นกังวลว่าจะมีผู้เยี่ยมยุทธ์คนใดสังเกตเห็นเคหานั้นและนำภัยมาสู่เฉินซีได้

“ใต้หล้านี้ยังมีใครที่สามารถจับตามองทุกย่างก้าวของทุกสรรพสิ่งบนโลกนี้ด้วยหรือ?” เฉินซีอดถามขึ้นไม่ได้

“ทั้งมีและไม่มี” หม้อหยกตอบ “หรือก็คือ เจ้าเพียงต้องเข้าใจว่ากฎแห่งฟ้าดินมีสมดุล หากมีสิ่งใดสั่นคลอนสมดุลนั้น ก็จะถูกสังเกตเห็นได้”

ชายหนุ่มจึงเข้าใจขึ้นมา ในใจรู้สึกตกตะลึงนัก หรือก็คือเคหาบ่มเพาะภายในจี้หยกของฝ่ามือเขาสามารถสั่นคลอนสมดุลฟ้าดินได้อย่างนั้นหรือ?

‘ต่อไปข้าคงต้องระวังสักหน่อย ไม่เช่นนั้น หากมีใครอยากได้จี้หยก คงตกที่นั่งลำบากแน่…’ เฉินซีคิดในใจ

“ส่งจารึกนั่นมาให้ข้า ข้าจะส่งความลึกล้ำแห่งการทำลายล้างไปให้เจ้าเอง” หม้อหยกเอ่ยย้ำอีกครั้ง

ครั้งนี้เฉินซีตกลงโดยไม่ลังเล ถึงมันจะไม่ยอมส่งความลึกล้ำแห่งการทำลายล้างมาให้ เขาก็ยังยอม เพราะอย่างไรหม้อหยกนี้ก็ช่วยชีวิตเขาไว้ถึงสองครั้ง บุญคุณใหญ่หลวงเช่นนี้เทียบกับศิลาแผ่นหนึ่งไม่ได้เลย

เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ!

ลูกบอลสีขาวสว่างไสวราวกับน้ำนมขยายคลุมจารึกพลังแห่งการทำลายล้าง ปลดปล่อยเสียงลั่นเปรี๊ยะออกมา พริบตาเดียวหม้อหยกก็กลืนกินมันไปจนหมด ในขณะที่ตัวหม้อดูกระจ่างใสขึ้น เรืองไปด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ดูงดงามตานัก

“เต๋ารู้แจ้งไร้รูปไร้ร่าง การใช้งานขึ้นอยู่กับความเฉลียวฉลาดของบุคคล ความรู้แจ้งในการทำลายล้างมาจากกฎแห่งการทำลายล้าง มันมีอำนาจกล้าแกร่ง และหาได้ยากนัก… จงสงบจิตใจและทำความเข้าใจมันเสีย มันไม่ได้ยากอะไรอยู่แล้ว…” จากนั้นหม้อหยกก็ส่งต่อพลังลึกล้ำแห่งการทำลายล้างให้เฉินซีจริง ๆ

พริบตาต่อมา ก็เกิดเสียงหึ่งอยู่ภายในจิตใจของเขา ทันใดนั้นก็เหมือนกับเขากำลังแหวกว่ายอยู่ท่ามกลางอวกาศอันเวิ้งว้าง เห็นภาพทางช้างเผือก อีกทั้งยังเห็นโลกต่าง ๆ เกิดขึ้นและดับสลับกันไป

เห็นดวงดาวพุ่งชนกัน เกิดเสียงปะทะดังลั่นขึ้นในจักรวาล

เห็นโลกทั้งหลายพุ่งเข้าใส่กัน โลกสองใบที่ทับซ้อนกันถูกลบล้างไปกลายเป็นความว่างเปล่า

เห็นสิ่งมีชีวิตทั้งหลายบนโลกหายไปท่ามกลางการปะทะรุนแรง กลายเป็นความว่างเปล่า เลือนหายไปตลอดกาล…

ภาพที่เกี่ยวกับ ‘การทำลายล้าง’ ทั้งหลายฉายผ่านเข้ามาในหัว ราวกับว่าพวกมันถูกหน่วงให้ช้าลงหลายเท่า ทำให้เขาเห็นภาพทุกรายละเอียดอย่างเด่นชัด

ความเข้าใจและประสบการณ์ต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับ ‘การทำลายล้าง’ ทำให้ฉินซีพลันรู้แจ้งขึ้นมา เกิดช่วงเวลาสงบสุขและปีติยินดีในความเข้าใจนั้น ทันใดนั้นร่างของเขาก็แวบหายไป จากนั้นเริ่มฝึกฝนเพลงหมัดมหาทำลายล้างอย่างไม่ทันรู้ตัว

เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ!

เขาออกหมัดนับครั้งไม่ถ้วน เงาร่างซ้อนทับกันครั้งแล้วครั้งเล่า แม้จะยังไม่ได้ใช้ปราณแท้ แต่เมื่อหมัดนั่นวาดผ่านอากาศ ก็ราวกับวาฬสะเทือนสมุทร ทำให้พื้นที่ถูกลบล้างไปทีละนิด มวลอากาศรอบกายถูกระเบิดออกจากกัน ในขณะที่ปลดปล่อยเสียงลั่นออกมา

เมื่อมองไกล ๆ ทั่วทั้งร่างของเฉินซีจึงราวกับกำลังแหวกว่ายอยู่ในอวกาศ ซึ่งแตกเป็นเสี่ยง ๆ ทุกพื้นที่ที่แรงหมัดพุ่งปะทะ ห้วงเวลาจะถูกทำลายและเกิดใหม่เหมือนวัฏจักร เป็นการกลับชาติมาเกิดอันไร้ที่สิ้นสุด นับเป็นภาพที่ดูแปลกตายิ่ง