บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 597

บทที่ 597 แดนฮุ่นตุ้น

บทที่ 597 แดนฮุ่นตุ้น

ฟ่อ!

ประกายกระบี่ที่พุ่งเข้ามาจากทางด้านหลังของเสวียนเจิงอย่างกะทันหันนั้น เต็มไปด้วยกลิ่นอายที่อ้างว้างและเงียบงันเหมือนหุบเหว กลิ่นอายที่ไม่ใช่การสร้างหรือการทำลาย ทั้งไม่มีชีวิตหรือตาย และมันทำให้ผู้เป็นเป้าหมายรู้สึกสิ้นหวัง ทำอะไรไม่ถูก ท้อแท้ หรือแม้แต่ไม่สบายใจ

มันน่าสะพรึงกลัวมาก!

การโจมตีด้วยกระบี่นี้ดูจะสามารถทำลายล้างทุกสิ่งได้ และทำให้พื้นที่ทั้งหมดของที่นี่กลายเป็นน้ำแข็งในทันทีราวกับว่ามันตกอยู่ในภาวะแห่งการทำลายล้างไปชั่วนิรันดร์

“หืม?” เสวียนเจิงสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่อันตรายเป็นอย่างยิ่ง ซึ่งแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเขาอย่างกะทันหัน และรู้สึกราวกับว่ามีภูเขาขนาดมหึมากำลังกดทับหัวใจของตนอยู่ ทำให้แม้แต่การหายใจก็ยังยากลำบาก

ฟิ้ว!

ท่ามกลางสถานการณ์เฉียดตาย เสวียนเจิงแทบจะหลบไปด้านข้างโดยสัญชาตญาณ แต่ก่อนที่เจ้าตัวจะทันได้หายใจ การจู่โจมจากมือยักษ์ก็สะท้อนอยู่ในดวงตาของเขาแล้ว!

มือขนาดมหึมาเป็นดั่งแม่น้ำจากโลกใต้พิภพที่ไหลเชี่ยว และพลังฝ่ามือที่ฟาดออกมานี้ก็พุ่งออกไประลอกแล้วระลอกเล่า และทุก ๆ ฝ่ามือที่ฟาดออกมาจะทรงพลังยิ่งกว่าครั้งก่อน อีกทั้งยังสว่างไสวและกดดันจิตวิญญาณของทุกคน

พลังฝ่ามือทับซ้อนกันไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด อีกทั้งยังแข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิมอย่างไม่มีหยุดยั้ง และชั้นฝ่ามือที่ทับซ้อนกันอยู่ก็ดูเหมือนจะก่อตัวเป็นทะเลฝ่ามือที่ถาโถมลงมาด้วยความตั้งใจที่จะกลืนกินทุกสิ่ง!

ช่างน่าทึ่ง นี่คือศาสตร์เต๋า… ฝ่ามือหมื่นคลื่นใต้พิภพ!

นี่คือการโจมตีของเฉินซี ในขณะที่เขาต้องการเปิดฉากการโจมตีอย่างฉับพลันพร้อมกับประกายแสงกระบี่ที่พุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว ด้วยความตั้งใจที่จะฆ่าเสวียนเจิงในคราวเดียว!

อย่างไรก็ตาม เสวียนเจิงเป็นลูกหลานของสัตว์อสูรไก่ฟ้าทมิฬซึ่งไม่มีใครเทียบได้ นอกจากนี้เขายังมีสายเลือดบริสุทธิ์และบรรลุขอบเขตสถิตกายาแล้ว หากพวกเขาต้องสู้กัน มันจะเป็นการต่อสู้ที่รุนแรงอย่างแน่นอน และเฉินซีก็กังวลว่าการต่อสู้ในครั้งนี้จะส่งผลกระทบต่อชิงอวี่ ดังนั้นเขาจึงพยายามกำจัดอสูรตนนี้ด้วยกำลังทั้งหมดที่มีให้เร็วที่สุด!

และประกายกระบี่นั้นก็เกิดขึ้นจากฝีมือของหลิงไป๋ ซึ่งเขาได้รับการบอกกล่าวผ่านกระแสปราณจากอีกฝ่ายทันทีที่เขาได้ก้าวเท้าเข้ามาในพื้นที่ใต้พื้นดินอันกว้างใหญ่ โดยหลิงไป๋นั้นได้ใช้เคล็ดวิชาซ่อนเร้นและซ่อนตัวอยู่ข้าง ๆ ชิงอวี่อยู่ตลอดเวลาด้วยตั้งใจรอโอกาสที่จะโจมตี

ซึ่งการมาถึงของเฉินซี ทำให้หลิงไป๋หยุดลังเลในทันที และหลังจากปรึกษาหารือกันสั้น ๆ พวกเขาพลันตัดสินใจที่จะดำเนินการร่วมกันเพื่อทำฆ่าเสวียนเจิง!

นี่จึงเป็นที่มาของสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในตอนนี้

“สารเลว! ข้าจะกินพวกเจ้าทั้งคู่!” เมื่อมันเห็นว่าตนเองถูกบังคับให้อยู่ในสภาวะที่คับขันอย่างฉับพลัน สิ่งนี้ได้กระตุ้นสัญชาตญาณดุร้ายที่อยู่ภายในตัวของเสวียนเจิง จากนั้นเจ้าตัวก็ตะโกนออกมาด้วยเสียงที่น่ากลัว ร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านและเปล่งแสงเจิดจ้าออกมา ซึ่งมันได้พัฒนากลายเป็นโลกใบหนึ่ง

โลกนี้ช่างสดใสและร้อนระอุ มีภูเขา แม่น้ำ ดวงดาว พระอาทิตย์และพระจันทร์ ซึ่งทั้งหมดนั้นก็เต็มไปด้วยร่องรอยมากมายของมหาเต๋า ในขณะนี้ พวกมันสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และพลังงานที่ลึกล้ำอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านออกมาจากพวกมัน

ช่างน่าทึ่ง นี่คือพลังที่มีเพียงผู้บ่มเพาะขอบเขตสถิตกายาเท่านั้นที่สามารถใช้ได้… แดนฮุ่นตุ้น!

สิ่งที่เรียกว่าฮุ่นตุ้นนั้น คือการสร้างเส้นทางภายในท้องทะเลแห่งลมปราณ และเป็นเหมือนสะพานที่นำไปสู่อีกโลกหนึ่ง

ดินแดนภายในฮุ่นตุ้นนั้นก่อตัวขึ้นจากการผสมผสานของปราณแท้กับมหาเต๋าอันลึกล้ำที่อยู่ภายในร่างกาย ซึ่งทุกสิ่งในโลกล้วนมีพลังงานอันลึกล้ำของโลก และยิ่งผู้บ่มเพาะเชี่ยวชาญเกี่ยวกับเต๋ารู้แจ้งมากเท่าไร ขอบเขตของเต๋ารู้แจ้งเหล่านี้ก็จะยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น ซึ่งแดนฮุ่นตุ้นก็จะยิ่งแข็งแกร่งและยิ่งใหญ่มากขึ้นเช่นกัน

ว่ากันว่า เมื่อบ่มเพาะถึงขีดจำกัด การเปลี่ยนแปลงของกาลเวลา มิติหรือสิ่งมีชีวิตต่าง ๆ อาจก่อตัวขึ้นภายในแดนฮุ่นตุ้น ซึ่งเทียบได้กับโลกที่แท้จริงแล้ว!

เมื่อผู้บ่มเพาะขอบเขตสถิตกายาใช้ศาสตร์เต๋า พลังต่อสู้ของพวกเขาก็จะทวีคูณอย่างมหาศาล และที่เป็นเช่นนี้ได้ก็เป็นเพราะแดนฮุ่นตุ้นของพวกเขา! ยิ่งแดนฮุ่นตุ้นแข็งแกร่งมากเท่าใด พลังต่อสู้ก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น!!!!

สิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวในยุคบรรพกาลบางตนสามารถโจมตีด้วยพลังแข็งแกร่งกว่าเดิมหลายสิบเท่า หลังจากที่พวกมันได้บรรลุสู่ขอบเขตสถิตกายาและมันก็น่ากลัวอย่างยิ่ง

เสวียนเจิงเป็นสัตว์อสูรไก่ฟ้าทมิฬสายเลือดบริสุทธิ์และได้บรรลุถึงขอบเขตสถิตกายา ดังนั้นทันทีที่ปลดปล่อยแดนฮุ่นตุ้นออกมา ร่างกายของเจ้าตัวก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งอำนาจขั้นสูง

ตู้ม!

เสวียนเจิงต้านทานการโจมตีด้วยฝ่ามือของเฉินซีโดยตรง ในขณะที่แดนฮุ่นตุ้นของเขาก็กวาดออกไปและปล่อยพลังหมุนที่น่าสะพรึงกลัว ซึ่งกลืนกินปราณกระบี่ที่หลิงไป๋แทงออกมา

เพียงแค่กระบวนท่าเดียว มันก็สามารถทำลายการโจมตีผสานของเฉินซีกับหลิงไป๋ได้!

“เป็นไปได้อย่างไรกัน? แม้แต่ศาสตร์เต๋าก็ไม่สามารถทำร้ายคนผู้นี้ได้แม้แต่น้อย?” ดวงตาของชายหนุ่มหรี่ลง เขาได้ตระหนักถึงความห่างชั้นระหว่างขอบขอบเขตจุติกับขอบเขตสถิตกายาอย่างลึกซึ้งแล้วในครานี้

โดยเฉพาะพลังที่สร้างขึ้นจากแดนฮุ่นตุ้นนั้นจะแข็งแกร่งเป็นพิเศษ และทำให้เขารู้สึกราวกับว่ากำลังต่อสู้กับโลกทั้งใบอยู่เพียงลำพัง

“ฮึ่ม! เจ้าสามารถพิชิตข้ามขอบเขตเพื่อเอาชนะศัตรูได้จริง ๆ หรือ? แต่ต่อให้เจ้าเชี่ยวชาญในศาสตร์เต๋า มันก็ไร้ประโยชน์สำหรับข้า เพราะข้าได้เชี่ยวชาญมหาเต๋าแห่งวารีจนถ่องแท้แล้ว อีกทั้งข้ายังเชี่ยวชาญเคล็ดวิชาหยินน้ำแข็งทมิฬ ซึ่งเป็นศาสตร์เต๋าโดยกำเนิดของเผ่าไก่ฟ้าทมิฬ และข้าสามารถดึงพลังต่อสู้ออกมาได้ถึงสองเท่า ดังนั้นเจ้าจะต่อกรกับข้าได้อย่างไร?” เสวียนเจิงระเบิดเสียงหัวเราะซึ่งแฝงไปด้วยความรู้สึกพึงพอใจระคนหยิ่งยโสออกมา

“เฉินซี แม้ว่ามันจะมีการบ่มเพาะอยู่ที่ขอบเขตสถิตกายา แต่สัตว์อสูรตัวนี้ก็นับเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ระดับแนวหน้า และผู้บ่มเพาะขอบเขตสถิตกายาทั่วไปไม่สามารถเทียบได้เลย แต่แม้จะเป็นเช่นนั้น การฆ่ามันยังง่ายดายเหมือนการปัดฝุ่นสำหรับข้าอยู่ดี!” ร่างที่สูงเพียงสี่ชุ่นของหลิงไป๋ปรากฏขึ้นในอากาศพร้อมกับเสียงดังฟิ้ว เขายืนอยู่ตรงหน้าของเฉินซีและกล่าวอย่างเร่งรีบว่า ”เจ้าคอยเฝ้าระวังบริเวณโดยรอบเอาไว้ โดยเฉพาะสระเปลวเพลิงนั้น ที่เหลือปล่อยให้ข้าจัดการเอง!”

“เจ้า… แน่ใจแล้วหรือ?” ชายหนุ่มลังเล