บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 654

บทที่ 654 ทะลวงพลังอย่างต่อเนื่อง

บทที่ 654 ทะลวงพลังอย่างต่อเนื่อง

อาณาจักรเร้นลับเงาทมิฬ ณ เขตอัคคี

ผู้บ่มเพาะกลุ่มหนึ่งต่างยืนเรียงรายและเตรียมพร้อมจะต่อสู้ ดวงตาของพวกเขาลุกโชนไปด้วยความโลภอันร้อนแรง เผยท่าทีดั่งฝูงหมาป่าดุร้ายที่จดจ้องไปยังเหยื่อของมัน และทุกคนต่างก็พร้อมที่จะลงมือโดยปราศจากความเกรงกลัว!

ที่เบื้องหน้าของพวกเขาคือแอ่งหินหลอมเหลวที่กินพื้นที่กว้างใหญ่มหาศาล หินหลอมเหลวสีแดงสดพวยพุ่งเป็นฟองปุด ๆ และภายในก็ปกคลุมไปด้วยหมอกหนาทึบสีขาวขุ่น ซึ่งแม้แต่อากาศก็ยังบิดเบี้ยวจากอุณหภูมิที่สูงและร้อนระอุ

นี่คือพื้นที่ใจกลางของเขตอัคคี ซึ่งชิ้นส่วนของมหาเต๋าที่ประทับด้วยความลึกล้ำของธาตุไฟซุกซ่อนอยู่ภายในนั้น ดังนั้นมันจึงสามารถดึงดูดเหล่าผู้บ่มเพาะมากมาย

ตู้ม!

ทันใดนั้น แอ่งหินหลอมเหลวที่สงบนิ่งพลันปะทุขึ้นมา จนก่อให้เกิดคลื่นมหึมาสีแดงที่พุ่งสูงขึ้นไปบนท้องฟ้าถึงพันจั้ง ซึ่งไดย้อมฟ้าดินจนกลายเป็นสีแดงเข้ม ในขณะที่คลื่นความร้อนที่ปล่อยออกมานั้นก็เกินจะทานทน

บางคนไม่ทันตั้งตัวเพราะอยู่ใกล้เกินไป จึงถูกพัดพาเข้าไปในแอ่งหินหลอมเหลวนั้นทันที

คนเหล่านั้นต่างส่งเสียงร้องโหยหวนอย่างน่าสมเพช ในขณะที่ร่างกายก็ถูกหลอมละลายอย่างรวดเร็ว พวกเขาล้วนตายในชั่วพริบตา และมันก็น่าสยดสยองอย่างมาก

ทว่าไม่มีใครสนใจเหตุการณ์อันน่าสยดสยองนี้ เพราะสายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ใบไม้สีแดงเข้มขนาดใหญ่ที่ค่อย ๆ ผุดขึ้นมาจากหินหลอมเหลว ใบไม้มีสีแดงเหมือนใบเฟิง*[1] เป็นผลึกและโปร่งแสง เส้นสายของมันหนาแน่นและลึกล้ำ อีกทั้งยังส่องแสงมากมายออกมา มันค่อย ๆ กลายเป็นร่างโปร่งแสงที่มีขนาดเล็กจำนวนมาก ซึ่งร่ายรำและโบยบินไปมา

เห็นได้ชัดว่ามันเป็นชิ้นส่วนมหาเต๋า!

ทุกคนต่างตื่นเต้นเมื่อเห็นมัน พวกเขาล้วนหายใจแรงขึ้นและกระสับกระส่ายอย่างมาก จากนั้นก็พากันพุ่งออกไปในทันทีที่เป็นไปได้ เนื่องจากพวกเขากลัวว่าตนเองจะช้ากว่าคนอื่นและพลาดโอกาสที่ได้จะรับชิ้นส่วนมหาเต๋า

“บุก!”

“ไสหัวไปซะ ชิ้นส่วนมหาเต๋าจะต้องเป็นของเผ่าวานรขาว!”

“หึ! เมื่อสมบัติร่วงหล่นจากสวรรค์ ผู้มีวาสนาย่อมได้ครอบครอง อย่าได้ใช้ตัวตนของเจ้าเพื่อข่มขู่คนอื่น!”

“เจ้ากำลังรนหาที่ตาย! เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงลอบโจมตีข้า ไปตายซะ!”

ทันใดนั้น ทั่วทั้งสวรรค์และโลกก็อยู่ในความปั่นป่วนวุ่นวาย การต่อสู้สั่นสะเทือนไปถึงสวรรค์และเลือดก็ไหลนองไปทั่ว ซึ่งไม่ต่างกับนรกบนดิน

อย่างไรก็ตาม การต่อสู้ในครั้งนี้ยังไม่ทันจบสิ้น แต่ทุกคนกลับหยุดการต่อสู้และดูเหมือนจะถูกวิญญาณชั่วร้ายเข้าสิง

ภายในขอบเขตการมองเห็นของพวกเขา ชิ้นส่วนมหาเต๋าได้เปลี่ยนเป็นลำแสงและบินออกไปราวกับว่ามันมีสติปัญญา! มีคนพยายามจะหยุดมัน แต่ร่างของคนผู้นั้นกลับถูกมันทะลุทะลวง และตายลงอย่างน่าอนาถในทันที

“นี่มันเกิดบ้าอันใดขึ้น!” ทุกคนตกใจจนกรามแทบหลุด พวกเขาต่างงุนงงและเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าพวกเขานั้นแปลกประหลาดเป็นอย่างยิ่ง

“บัดซบ เป็นเพราะไอ้เด็กนั่น!” มีบางคนเห็นชายหนุ่มรูปงามกำลังโบกมือจากระยะไกล ในขณะที่ชิ้นส่วนมหาเต๋าก็บังเอิญตกอยู่ในมือของเขาอย่างพอดิบพอดี

“อะไรนะ? มีคนกล้าใช้ลูกไม้ชั้นต่ำต่อหน้านายน้อยคนนี้จริง ๆ หรือ!?”

“ไอ้สารเลว! ทิ้งชิ้นส่วนมหาเต๋าไว้ซะ มิฉะนั้นวันนี้จะเป็นวันตายของเจ้า!”

“ฆ่า! ฆ่าไอ้สารเลวนั่นซะ!”

เมื่อพวกเขาเห็นชิ้นส่วนมหาเต๋าอยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่กลับถูกชายหนุ่มแปลกหน้าแย่งไปโดยไม่คาดคิด ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็บันดาลโทสะด้วยการกระทืบพื้นด้วยความโกรธ ในขณะที่ดวงตาก็เบิกโพลงจนแทบถลน พวกเขาต่างก่นด่าสาปแช่งขณะที่ไล่ตามชายหนุ่มแปลกหน้าคนนั้นไป

แน่นอนว่าชายหนุ่มคนนั้นย่อมคือเฉินซีนั่นเอง หลังจากได้รับชิ้นส่วนมหาเต๋ามาแล้ว เจ้าตัวก็หันหลังกลับและจากไปโดยไม่รีรอแม้แต่น้อย และการเคลื่อนไหวของเขาก็ไหลลื่นเป็นธรรมชาติ ราวกับว่าเคยทำมานับครั้งไม่ถ้วน

ฟุ่บ!

ในช่วงเวลาต่อมา เฉินซีอาศัยความเร็วของปีกกำราบผกผันที่เทียบได้กับการเคลื่อนย้ายมิติ และหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

…

เหตุการณ์นี้ไม่ได้เกิดขึ้นแค่ในเขตอัคคีเท่านั้น ทว่าเหตุการณ์ที่คล้ายกันยังเกิดขึ้นในเขตอื่น ๆ เช่น เขตวารี เขตพฤกษา เขตอัสนี…

ทันใดนั้น อาณาจักรเร้นลับเงาทมิฬทั้งหมดก็ตกอยู่ในความโกลาหล และทุกคนต่างก็พบว่า เหตุการณ์ที่ถูกใครบางคนชุบมือเปิบอย่างต่อเนื่องนั้น แท้จริงแล้วเกิดจากน้ำมือของคนคนเดียวกัน!

เรื่องนี้น่าตกใจเกินไป ถึงอย่างไร ชิ้นส่วนมหาเต๋าเหล่านั้นก็ปราบได้ยาก และไม่ต้องกล่าวถึงผู้บ่มเพาะขอบเขตสถิตกายา เพราะแม้แต่ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีก็ยังต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างมาก แต่คนผู้นี้เพียงแค่โบกมือของเขาและชิ้นส่วนมหาเต๋าก็จะเข้าสู่อ้อมกอดอย่างเชื่อฟังเหมือนเด็กที่ว่านอนสอนง่าย

สิ่งนี้ทำให้ทุกคนประหลาดใจและไม่กล้าเชื่อสายตาของตัวเอง เพราะผู้เยี่ยมยุทธ์เหล่านี้ไม่มีทางยอมรับว่า คนผู้นี้จะสามารถทำเรื่องดังกล่าวซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยไม่ล้มเหลวเลยแม้แต่ครั้งเดียว!

หลังจากมีคนนับรวมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเหล่านี้ พวกเขาก็พบว่า เพียงครึ่งวัน คนผู้นี้ก็ได้ชิ้นส่วนมหาเต๋าไปถึงห้าชิ้นแล้ว!

นี่เป็นจำนวนที่พอจะทำให้ทุกคนคลุ้มคลั่ง เพราะสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่เศษกะหล่ำปลี แต่เป็นสมบัติล้ำค่าที่แท้จริงของสวรรค์และโลก!

ชิ้นส่วนทุกชิ้นล้วนประเมินค่ามิได้ และแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะพบได้ที่ด้านนอกของเหวเงาทมิฬ แต่คนผู้นั้นกลับได้ไปถึงห้าชิ้นในเวลาอันสั้น และข้อเท็จจริงนี้ก็ทำให้ทุกคนถึงกับคลุ้มคลั่ง!

“คนผู้นั้นคือใครกัน?”

“เขามาจากไหน?”

“เหตุใดเขาถึงได้ชิ้นส่วนมหาเต๋าไปอย่างง่ายดาย?”