บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 671

บทที่ 671 การลอบทำร้ายจากเซียนปฐพี

บทที่ 671 การลอบทำร้ายจากเซียนปฐพี

การลงมือของเฉินซีที่สามารถบีบบังคับให้ผู้บ่มเพาะอัจฉริยะที่ไร้เทียมทั้งสองคนอย่างเหวินเต้าหรานกับนักพรตเต๋าสุริยันชาดต้องล่าถอย ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว และยึดวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่บนโต๊ะศิลาไป ทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องโถงต่างตกใจจนอ้าปากค้าง

แม้เหลิ่งฉานเอ๋อร์จะมาช้าไปก้าวหนึ่ง แต่ถ้อยคำที่เปล่งออกมาโดยไม่ตั้งใจนั้นก็เหมือนกับการเติมเชื้อไฟ และทำให้ทุกคนได้ตระหนักอีกครั้งว่า เฉินซีนั้นแข็งแกร่งเพียงใด!

เพราะคงไม่มีผู้ใดคาดคิดได้ว่า คนคลั่งการต่อสู้ที่มีชื่อเสียงเลื่องลือที่สุดของนิกายวิถีกระแสสวรรค์ ซึ่งเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ที่มีฝืมือร้ายกาจอย่างที่ไม่มีผู้ใดเทียบได้ อีกทั้งยังมีพรสวรรค์ที่ไม่ธรรมดากลับต้องพ่ายแพ้ให้แก่เฉินซี!

บรรยากาศพลันเงียบลงทันที มันเงียบสนิทจนแม้แต่เสียงเข็มหล่นยังได้ยิน

ทุกคนต่างมองไปที่ชายหนุ่มด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ขณะที่ทางฝั่งเฉินซีเองก็ชำเลืองมองมาเช่นกัน เขาได้เห็นการมาถึงของเหลิ่งฉานเอ๋อร์แล้ว แต่ความสนใจเขากลับจดจ้องไปที่ชายชรารูปร่างผอมสูง ผู้มีผมขาวราวกับหิมะและสวมเสื้อคลุมสีขาวที่ยืนอยู่เคียงข้างของเหลิ่งฉานเอ๋อร์มากกว่า

ชายชรายืนเอามือไพล่หลังและจ้องมองอย่างเฉยเมย ทว่าร่างกายของเขากลับเปี่ยมไปด้วยปราณเซียน ตัวคนราวกับเหวลึกที่ไร้ก้นบึ้ง ดลบันดาลให้ผู้คนรู้สึกใจสั่นและมิอาจหยั่งถึงได้

ที่แท้คนผู้นี้ก็คือผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพี!

ดวงตาของเฉินซีพลันหรี่ลงจนแทบมองไม่เห็น และเขาก็คิดในใจว่า ‘ทั้งนิกายเซียน นิกายอสูร และเผ่าบรรพกาลเหล่านี้ล้วนมีผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีเป็นผู้นำอย่างที่ข้าคิดไว้ และชราชราในชุดคลุมสีขาวตรงหน้า ย่อมเป็นบุคคลสำคัญจากนิกายวิถีกระแสสวรรค์!’

เมื่อเฉินซีเหลือบมองไปทางชายชราผู้นั้น เขาก็เงยหน้าขึ้นและจ้องมองมาที่มาชายหนุ่มเช่นกัน ดวงตาของชายชรานั้นลึกล้ำและเยือกเย็น จากนั้นเขาก็ระเบิดพลังที่คมดุจมีดดาบไปทางเฉินซีอย่างรวดเร็ว มันคมกริบเสียจนดูจะสามารถฟันวิญญาณของเฉินซีให้ขาดออกจากกันได้!

“ไม่ได้การ! ตาเฒ่านี้ดูเหมือนจะมีเจตนาฆ่าข้า!”

เฉินซีรู้สึกหวาดสะพรึงอยู่ในใจ เพราะเขาสัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่มองไม่เห็น ซึ่งแฝงมากับสายตาของชายชรา

แม้ว่ามันจะหายวับไปในพริบตา แต่จิตสังหารที่แฝงอยู่ในสายตาของคนผู้นี้กลับชัดเจนมาก มันทั้งเยือกเย็นและน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง คล้ายกับว่าหากชายชราจ้องมองไปที่ใครแล้ว คนคนนั้นจะต้องตายอย่างแน่นอน

ฟู่ว!

เฉินซีโคจรปีกกำราบผกผันโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย เพียงชั่วพริบตาต่อมา เขาก็พุ่งทะยานออกจากห้องโถงไปอย่างรวดเร็ว ร่างของชายหนุ่มดูคล้ายกับลำแสงที่เคลื่อนตัวด้วยความเร็วที่เหนือจินตนาการ

มีทางเดินหลายสายที่มุ่งสู่ห้องโถงนี้ แต่ส่วนลึกที่สุดของมัน มีประตูใหญ่ทองสัมฤทธิ์ปิดสนิทอยู่ มันเต็มไปด้วยรอยด่างดำของสนิม พื้นผิวของมันถูกประทับด้วยลวดลายโบราณที่ไม่ชัดเจน ทำให้มันดูเก่าแก่ราวกับผ่านกาลเวลามาอย่างยาวนาน

ก่อนจะมาถึงห้องโถงนี้ เฉินซีเคยได้รับคำเตือนจากหม้อใบจิ๋วว่า พื้นที่หลักของพระราชวังแห่งการรังสรรค์อยู่ที่ด้านหลังของประตูนี้ และไกลออกไปก็มีด่านแห่งความลึกล้ำที่ลี้ลับและมิอาจหยั่งได้คอยอยู่

แต่ในขณะนี้ ประตูนี้ถือเป็นทางหนีของเขา!

เพราะเขาไม่มีทางเลือกอื่น จิตสังหารที่ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีเผยออกมาอย่างไม่ตั้งใจ ทำให้เฉินซีสัมผัสถึงภัยคุกคามร้ายแรง และถ้าเขาไม่รีบหนีออกไปในตอนนี้ ชายหนุ่มอาจจะต้องทอดร่างทิ้งไว้ตลอดกาล!

ถึงอย่างไร ชายชราคนนั้นคือผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพี !

คำว่า ‘เซียนปฐพี’ ก็มีอักษร ‘เซียน’ อยู่ในคำอยู่แล้ว แม้ว่าจะไม่สามารถเทียบได้กับเซียนสวรรค์ แต่สำหรับผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีทุกคน ย่อมสามารถดูถูกดูแคลนผู้บ่มเพาะทุกคนในโลกได้ ด้วยพวกเขาครอบครองพลังที่สะท้านฟ้าสะเทือนดิน ซึ่งนับเป็นสิ่งมีชีวิตสูงสุดที่อยู่ต่ำกว่าเพียงตัวตนในภพเซียน

เมื่อเผชิญกับตัวตนที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ แล้วเฉินซีจะกล้าเอาชีวิตไปเสี่ยงได้อย่างไร?

การจากไปอย่างกะทันหันของเฉินซี ทำให้ทุกคนตกตะลึง เพราะต่างไม่เข้าใจว่าเหตุใดชายหนุ่มถึงจากไปเช่นนั้น แต่ชายชราในชุดคลุมสีขาวยังคงจ้องมองที่เฉินซี และดูจะไม่แปลกใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายหนีไป

“ไอ้หนู ในเมื่อเจ้ามาแล้ว ก็ทิ้งชีวิตไว้ซะ!” ชั่วพริบตาต่อมา ชายชราในชุดคลุมสีขาวพลันสะบัดแขนเสื้อของเขา และทันใดนั้น เจ้าตัวก็ปล่อยสายฟ้าที่เปล่งประกายสีม่วงออกมาอย่างรุนแรง

วูบ~ วูบ~ วูบ~

หลังจากสายฟ้าสีม่วงหมุนวนไปชั่วขณะ หลุมดำนับไม่ถ้วนก็ก่อตัวขึ้น และทำให้เกิดแรงดูดอันน่าสะพรึงกลัว ซึ่งทำให้พื้นที่รอบกายเฉินซีเริ่มแปรปรวนและส่งเสียงอึกทึกครึกโครม

“ไม่ได้การ!”

ชั่วพริบตาเดียว เฉินซีก็รู้สึกเย็นยะเยือกไปทั่วทั้งกาย ความหวาดกลัวแผ่ซ่านไปทั่วทั้งหัวใจ และโดยสัญชาตญาณ ชายหนุ่มพลันใช้พลังทั้งหมดที่มีเพื่อสร้างม่านพลังป้องกันขึ้นเป็นชั้น ๆ รอบตัว อีกทั้งยังใช้เคล็ดวิชาล้ำลึกมากมาย เพื่อปกคลุมร่างกายเอาไว้

แต่ถึงกระนั้นเฉินซีก็ยังไม่สบายใจ เขาจึงโคจรแดนฮุ่นตุ้นอีกครั้ง และทำให้มันสั่นสะเทือนอย่างบ้าคลั่ง ยิ่งไปกว่านั้น ชายหนุ่มยังเรียกปีกกำราบผกผันให้กางออก ก่อนจะโคจรพลังทั้งหมดที่มีไปยังมัน

ครืนน!

สายฟ้าสีม่วงระเบิดอย่างรุนแรง

ชายหนุ่มรู้สึกเจ็บแปลบไปทั่วทั้งร่างกาย ในขณะที่ทุกสิ่งรอบตัวเขากำลังถูกทำลาย ราวกับประสบกับภัยพิบัติใหญ่วันสิ้นโลก สภาพแวดล้อมปั่นป่วนวุ่นวายราวเป็นทะเลเพลิงในนรก และม่านพลังป้องกันของชายหนุ่มก็พังทลายลงทีละชั้น

เพียงแค่ชั่วพริบตา ร่างกายของเฉินซีก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสและแทบจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ มันร้ายแรงถึงขั้นที่สายฟ้าสีม่วงได้ทะลวงไปถึงแดนฮุ่นตุ้นในกายของเขา!

“ต้นอ่อนเงาทมิฬ พันหมื่นแสนความลึกล้ำ เก็บหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว จงลุกโชนและฟื้นฟู!”

ในช่วงเวลาวิกฤต จู่ ๆ แดนฮุ่นตุ้นของเฉินซีก็ปล่อยคลื่นเสียงดังกัมปนาท ในขณะที่ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ซึ่งก่อตัวขึ้นจากต้นอ่อนเงาทมิฬ ก็พ่นปราณเซียนออกมา และหมุนวนไปมาเพื่อกำจัดสายฟ้าสีม่วงที่รุกรานเข้ามาในแดนฮุ่นตุ้น แต่เส้นลมปราณและอวัยวะภายในร่างกายของชายหนุ่มก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสและถูกทำลายไปแล้ว

พรวด!