บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 708

บทที่ 708 เมืองหลีหั่ว

บทที่ 708 เมืองหลีหั่ว

เมืองหลีหั่ว เป็นเมืองใหญ่ที่เฟื่องฟูและเจริญรุ่งเรืองอย่างมากในแดนภวังค์ทมิฬ และเป็นที่ตั้งของตำหนักสำนึกสวรรค์

ตำหนักสำนึกสวรรค์คือกองกำลังอันน่าเกรงขาม ซึ่งรับเฉพาะศิษย์หญิงเท่านั้น และถึงแม้จะไม่ติดหนึ่งในสิบนิกายเซียนที่ยิ่งใหญ่ แต่ความแข็งแกร่งของมันก็ไม่อาจประเมินต่ำเกินไปได้ ด้วยชื่อเสียงและสถานะของพวกเขาเทียบได้กับสิบนิกายเซียนที่ยิ่งใหญ่

ปีนี้เป็นช่วงเวลาในการรับศิษย์ของตำหนักสำนึกสวรรค์ที่เกิดขึ้นทุก ๆ สิบปี และมันได้ดึงดูดความสนใจจากกองกำลังนับไม่ถ้วนของแดนภวังค์ทมิฬ ยิ่งกว่านั้น หญิงสาวมากมายจากทั่วทุกสารทิศต่างก็หลั่งไหลเข้ามาหลังจากได้ยินข่าวนี้

ดังนั้นเมืองหลีหั่วจึงดูจะคึกคักยิ่งกว่าเดิม หญิงงามที่แต่งกายด้วยชุดที่สวยงาม สามารถพบเห็นได้ทั่วไปตามท้องถนนที่สะอาดและกว้างขวาง ซึ่งพวกนางก็เหมือนกับภาพอันสวยงามมากมายที่ดึงดูดความสนใจของผู้อื่น

ไม่เพียงแค่นั้น อัจฉริยะที่อายุน้อยและกล้าหาญหลายคนจากทั่วทุกมุมโลก ต่างยังรีบรุดเข้ามาเพื่อเป็นสักขีพยานต่องานอันยิ่งใหญ่ของเหล่าดอกไม้มากมายที่บานสะพรั่งในคราเดียว

เพราะทุกครั้งที่ตำหนักสำนึกสวรรค์เปิดประตูเพื่อรับสมัครศิษย์ จะมีกลุ่มอัจฉริยะหญิงที่น่าทึ่งและมากด้วยพรสวรรค์ พากันปรากฏตัวออกมา

หญิงสาวเหล่านี้ล้วนมีพรสวรรค์ ร่างกายแข็งแกร่ง อีกทั้งยังมากด้วยเสน่ห์และงดงาม ที่แห่งนี้จึงไม่ขาดแคลนหญิงงามไร้ที่เปรียบซึ่งสามารล่มเมืองได้

ดังนั้นแล้ว งานยิ่งใหญ่ที่เหล่าสาวงามต่างรวมตัวกันราวกับก้อนเมฆบนท้องฟ้า จะไม่ดึงดูดผู้คนให้มาได้อย่างไร?

ถึงขั้นที่ชายหนุ่มส่วนใหญ่แต่งตั้งให้งานนี้เป็น ‘การประกวดหญิงงาม’ เมื่อนานมาแล้ว และพวกเขาทั้งหมดไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการค้นหาคู่บำเพ็ญจากสาวงามเหล่านี้ เพื่อที่พวกเขาจะได้เป็นดั่งนกน้อยสร้างรัง โบยบินไปด้วยกัน และบ่มเพาะอย่างมีความสุข

ดังนั้นเมื่อเวลาผ่านไป มันจึงกลายเป็นงานยิ่งใหญ่ในโลกแห่งการบ่มเพาะที่ผู้คนมักกล่าวถึงกันอย่างสนุกสนาน และทุกครั้งที่งานนี้มาถึง จะมีผู้บ่มเพาะมากมายเดินทางเข้ามา

…

ห่างออกไปราวสองร้อยห้าสิบลี้จากนอกเมืองหลีหั่ว

มันเป็นป่าและแนวเขาที่ขึ้นลงสลับกัน อีกทั้งยังสูงชันและกว้างใหญ่ แม้ว่าจะไม่มีสัตว์อสูรดุร้ายอาศัยอยู่ แต่มันก็มีสมุนไพรวิญญาณมากมายเติบโตอยู่

ผู้อยู่ในตำแหน่งที่ดีย่อมได้เปรียบเป็นพิเศษ ร้านขายโอสถและพ่อค้าในเมืองหลีหั่วส่วนใหญ่มักส่งคนของตนเองเข้าไปในภูเขา เพื่อรวบรวมสมุนไพรมาขาย

และที่เบื้องหน้าของต้นไม้ผลึกโลหิตซึ่งอยู่ภายในป่าในขณะนี้ มีชายหนุ่มอ่อนแอผู้หนึ่งนอนอยู่บนพื้นอย่างระมัดระวัง ดวงตาของเขาหรี่ลง ขณะที่จดจ้องไปยังด้านข้างของต้นไม้ผลึกโลหิต ซึ่งสิ่งที่เขาจ้องมองอยู่นั้นคือ ต้นสมุนไพรที่มีสีเขียวหยกที่ส่งกลิ่นหอมสดชื่นอันหนาแน่นจู่โจมเข้าสู่จมูก

ชายหนุ่มผู้นี้มีชื่อว่าหงซาน เขาเป็นคนเก็บสมุนไพรของร้านยาหม้อของเมืองหลีหั่ว สถานะของเขาไม่ต่างอะไรกับพนักงานต้อนรับและคนรับใช้ อีกทั้งชีวิตของเจ้าตัวก็ลำบากเช่นเดียวกัน

ทว่าแม้ชีวิตจะลำบาก แต่เขาก็ไม่เคยละทิ้งความฝันที่จะเป็นผู้บ่มเพาะ เขาเข้าใจมาตั้งแต่ยังเยาว์ว่า หากต้องการทำตามความฝันให้สำเร็จ ตัวเขาจะต้องทำงานหนักและเสียเหงื่อมากขึ้น!!

ที่สำคัญที่สุดคือ ไม่ว่าจะรู้สึกสิ้นหวังมากเพียงใด หงซานก็จะไม่ยอมแพ้อย่างแน่นอน!

ถ้ามนุษย์ละทิ้งความฝัน แล้วจะแตกต่างอะไรกับปศุสัตว์ที่รอความตายในไร่นา?

หงซานจึงทำงานหนักมาก และเขาก็ทำงานสำเร็จตามคำสั่งทุกครั้งที่ไปรวบรวมโอสถมา ดังนั้นชายหนุ่มจึงได้รับรางวัลมากเช่นกัน

แต่น่าเสียดายที่สมุนไพรในป่าเริ่มลดลงอย่างรวดเร็วเมื่อไม่นานมานี้ และสมุนไพรที่พบเจอได้ง่ายในอดีตก็ได้ถูกรวบรวมไปจนหมดแล้ว ดังนั้นหงซานจึงทำได้เพียงเดินเข้าไปในป่าลึกขึ้นเพื่อรวบรวมพวกมัน

ทว่ายิ่งเข้าไปลึกเท่าไรก็ยิ่งต้องเผชิญกับอันตรายมากขึ้นเท่านั้น!

ตอนนี้ความแข็งแกร่งของหงซานอยู่ที่ขอบเขตก่อกำเนิดเท่านั้น ดังนั้นบางทีเขาอาจจะจัดการกับสัตว์อสูรธรรมดาได้ แต่ตราบใดที่สัตว์อสูรนั้นแข็งแกร่งกว่า หงซานก็จะไม่สามารถจัดการกับมันได้

เช่นเดียวกับตอนนี้ แม้ว่าสมุนไพรจะอยู่ตรงหน้าเขา แต่หงซานก็ไม่กล้าขยับตัว เนื่องจากมีงูลายเหล็กดำอาศัยอยู่ใกล้กับสมุนไพร!

สัตว์อสูรตัวนี้มีความหนาเท่าตะเกียบและยาวเพียงสิบสามจั้ง หากแต่ความแข็งแกร่งของมันกลับทำให้ต้องตกตะลึงยิ่ง และแม้แต่ผู้บ่มเพาะขอบเขตตำหนักอินทนิลก็ไม่สามารถเอาชีวิตรอดจากการเผชิญหน้ากับมันได้!

หงซานแน่ใจว่า หากเขาถูกงูพิษตัวนี้โจมตี ก็จะต้องเสียชีวิตทันทีเป็นแน่ ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าแม้แต่จะขยับกล้ามเนื้อและกลั้นหายใจด้วยสมาธิ เพราะกลัวว่าจะถูกมันสังเกตเห็น

แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้หนีเช่นกัน เพราะสมุนไพรนี้มีค่าเกินไปสำหรับเขา ด้วยมันเทียบได้กับสมบัติวิเศษระดับปฐพี ซึ่งหากได้มันมา เขาก็จะสามารถลาออกจากงาน ก่อนที่จะออกตามหานิกายเล็ก ๆ เพื่อไล่ตามความฝัน!

สาเหตุที่เขารอมาหลายปีก็เพื่อสิ่งนี้ ดังนั้นหงซานจึงต้องทำให้สำเร็จเท่านั้น และไม่อาจล้มเหลวได้ในครั้งนี้!

เขายอมให้ตัวเองทำสำเร็จเท่านั้น ห้ามล้มเหลว!

ตึก! ตึก! ตึก!

แต่ในขณะนี้เอง เสียงฝีเท้าที่ถี่เร็วพลันดังขึ้นจากภายในป่า และมีเสียงดังเล็กน้อยท่ามกลางเสียงฝีเท้าเหล่านี้ ทำให้มันเสียดหูเป็นพิเศษในบรรยากาศที่เงียบสงัดนี้

แล้วงูลายเหล็กดำกลับรู้สึกตื่นตระหนกและตื่นขึ้นในทันที มันเงยหน้าขึ้นพร้อมกับส่งเสียงขู่ฟ่ออย่างโกรธเกรี้ยว

“มารดามันเถอะ!”

“เหตุใดมันถึงเกิดขึ้นตอนนี้?”

หัวใจของหงซานกระตุกวูบ ในขณะที่เขากำลังโกรธจนเกือบจะหลุดคำสาปแช่งออกมา แต่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดสำหรับหงซานก็คืองูตัวนั้นเห็นเขาแล้วจริง ๆ!

ดวงตาสีแดงเลือดและเหมือนเม็ดถั่วของมันนั้นกำลังฉายแววดุร้ายอำมหิตอยู่ในขณะนี้ ซึ่งเพียงแค่จ้องมองก็ทำให้ร่างกายของหงซานสั่นสะท้าน!

ภายใต้สถานการณ์ที่อันตรายอย่างยิ่ง ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะร้องออกมา ก่อนจะลุกขึ้นและวิ่งหนีไป

ฟิ้ว!

เสียงอากาศแยกจากกันดังไล่มาทางด้านหลัง เหมือนกับเสียงประกาศการตายของหงซาน จึงทำให้ขนแขนขาของเจ้าตัวลุกชัน และแม้ไม่ต้องหันกลับไป เขาก็รู้ว่างูลายเหล็กดำกำลังพุ่งเข้ามาหาเขา!

“หรือ… ข้าจะต้องตายวันนี้?”

ในช่วงเวลาคอขาดบาดตายเช่นนี้ ความฝันที่เขาไล่ตามมาอย่างขยันขันแข็งมาเป็นเวลานาน จู่ ๆ ก็แวบเข้ามาในความคิด และความขมขื่นลึก ๆ พลันพรั่งพรูออกมาจากหัวใจของหงซานอย่างช่วยไม่ได้