บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 761

บทที่ 761 เสวี่ยเหยียนกลายเป็นข้ารับใช้ของเขา

บทที่ 761 เสวี่ยเหยียนกลายเป็นข้ารับใช้ของเขา

เสวี่ยเหยียนเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่มีความสามารถของปิงซื่อเทียน นางอ่อนโยนยิ่งกว่าดอกไม้และมีเสน่ห์ที่เป็นธรรมชาติ หากมีนางอยู่เคียงข้างกาย มันก็ถือเป็นอาหารตาไม่น้อย

แต่ในขณะเดียวกัน นางก็เป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพี!

โฉมงามที่เยาว์วัยและความสูงส่งเช่นนี้ กลับกำลังรินสุราให้เฉินซีอย่างเชื่อฟังเหมือนข้ารับใช้ หากปิงซื่อเทียนไม่โกรธเคือง ก็คงจะขี้ขลาดเกินไปแล้ว!

แสงในดวงตาของเขาประหนึ่งสายฟ้า ซึ่งสอดประสานกับกฎเกณฑ์อันไร้ตัวตนและพร่าเลือน ทันทีที่โทสะก่อตัวขึ้นในใจของปิงซื่อเทียน กฎแห่งฟ้าดินพลันตรวจจับพลังของเขาได้ในทันที ทำให้อากาศสั่นสะเทือน กระแสลมปั่นป่วน และบรรยากาศเต็มไปด้วยจิตสังหาร

ทว่าใบหน้าของเฉินซียังคงไม่เปลี่ยนแปลง ในขณะที่เขายกจอกสุราดื่ม และสั่งให้เสวี่ยเหยียนรินให้อีกครา

ใบหน้าของหญิงสาวเปลี่ยนไปมา ขณะพยายามดิ้นรนในใจอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน แต่สุดท้ายนางก็ยังต้องทำหน้าที่ต่อไป

เพล้ง!

จอกสุราในมือของปิงซื่อเทียนถูกขยี้จนแหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ทำให้เศษกระเบื้องกระเด็นไปรอบ ๆ ขณะที่ใบหน้าของเจ้าตัวซีดเผือดและเย็นยะเยือกยิ่ง ทำให้ทั่วทั้งห้องโถงดูจะตกอยู่ในมหาสมุทรแห่งความพิโรธ ยิ่งกว่านั้นอากาศ แสง กระแสลมและทุกสิ่งที่อยู่รอบข้างดูเหมือนจะคำรามและโกรธเกรี้ยว ราวกับความโกรธของเซียนสวรรค์ทำให้โลหิตหลั่งไหลเป็นแม่น้ำ!

“ราชทูตปิง การไม่โกรธเกรี้ยวย่อมเป็นเรื่องดี เพราะหากโลหิตหลั่งไหลเป็นแม่น้ำ มันอาจเป็นอันตรายต่อเจ้าเช่นกัน เช่นนั้นก็ควรระงับความโกรธของเจ้าเสีย!” เวินหัวถิงกล่าวด้วยน้ำเสียงประหนึ่งเสียงคำรามของมังกรจากสวรรค์ทั้งเก้า มันดังก้องไปทั่วห้องโถง ทำให้ปรากฏการณ์ทั้งหมดในบริเวณโดยรอบสงบลง สภาพแวดล้อมกลับคืนสู่ความสงบ และเป็นระเบียบเรียบร้อย

“ประเสริฐมาก!” ปิงซื่อเทียนยืนขึ้น ร่างของเขาตรงดุจเสาค้ำฟ้า ในขณะที่เจ้าตัวเป็นเหมือนจักรพรรดิที่ควบคุมโลกา การจ้องมองของเขาเหมือนสายฟ้าที่ฟาดผ่านทุกคนอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ชายหนุ่มจะกล่าวอย่างเฉยเมยว่า “วันนี้ทุกคนทำให้ข้าประหลาดใจอย่างยิ่ง ความกรุณาต้องได้รับการตอบแทน หากมีโอกาสในภายภาคหน้า ข้าย่อมทดแทนความกรุณาคืนให้เช่นกัน!”

ทันทีที่กล่าวจบ ปิงซื่อเทียนก็เดินออกไป ก่อนแวะมาถึงตรงหน้าเฉินซี จากนั้นจึงจ้องมองไปที่ชายหนุ่มอยู่เป็นเวลานาน ทว่าสุดท้ายเจ้าตัวก็ไม่กล่าวอะไร ก่อนจะหันหลังกลับและจากไป

“เสวี่ยเหยียน มากับข้า”

น่าตกใจที่เขาตั้งใจจะจากไปทั้งแบบนี้!

“นายท่าน โปรดอภัยให้ข้าด้วย แต่ข้าไม่สามารถทำตามความปรารถนาของท่านได้ ข้าได้เข้าร่วมกับเฉินซีแล้ว และไม่อาจติดตามท่านได้อีกต่อไป จากนี้ไปจะไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างเราอีกต่อไป ข้าหวังว่าท่านจะอภัยให้ข้าได้” เสวี่ยเหยียนยืนอยู่ตรงนั้นและพยายามดิ้นรนเป็นเวลานาน ก่อนที่จะกัดฟันและกล่าวด้วยเสียงที่สั่นเทา แผ่วเบา และแหบแห้ง ซึ่งแฝงความเด็ดเดี่ยวไว้

ภายนอกห้องโถง ร่างที่เหมือนภูเขาของปิงซื่อเทียนถูกอาบไล้ท่ามกลางแสงแดด จนไม่มีใครมองเห็นใบหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน ก่อนที่เจ้าตัวจะก้าวออกไปข้างหน้าพร้อมกับกล่าวว่า “เสวี่ยเหยียน อย่าได้ลืมในสิ่งที่เจ้ากล่าวในวันนี้เสียเล่า!”

เสียงของเขาดังกึกก้องราวกับคำตัดสินจากสวรรค์ ขณะที่ร่างของปิงซื่อเทียนหายตัวไปแล้ว ทิ้งไว้เพียงเสียงของเจ้าตัวที่ยังคงดังก้องอยู่ในอากาศ

เมื่อเห็นปิงซื่อเทียนจากไป ทุกคนในห้องโถงต่างอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก แสดงท่าทีราวกับว่าเทพเจ้าแห่งภัยพิบัติในที่สุดก็จากไปเสียที มีเพียงใบหน้างดงามของเสวี่ยเหยียนเท่านั้นที่ยังคงเย็นชา ขณะที่นางยืนอยู่เงียบ ๆ ตรงนั้น

มีเพียงนางเท่านั้นที่เข้าใจนิสัยของปิงซื่อเทียนได้ดีที่สุด เนื่องจากอีกฝ่ายประสบกับความสูญเสียในนิกายกระบี่เก้าเรืองรองในวันนี้… เขาจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปอย่างแน่นอน และนางที่เป็น ‘คนทรยศ’ อาจจะต้องพบกับจุดจบที่น่าสยดสยอง…

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง บรรยากาศในห้องโถงก็กลับสู่สภาพเดิม

สายตามากมายอดไม่ได้ที่จะจับจ้องไปยังเฉินซี เพราะผู้เยาว์คนนี้ได้ทำให้มุมมองของผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีทั้งหมดกว้างขึ้น พวกเขาก็กะทั่งประหลาดใจด้วยซ้ำ

ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขายังประหลาดใจที่อีกฝ่ายกล้าเผชิญหน้ากับปิงซื่อเทียน และไม่แม้แต่จะตกอยู่ในตำแหน่งเสียเปรียบ กระทั่งพวกเขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกชื่นชมศิษย์คนนี้เล็กน้อย

พวกเขาเชื่อมั่นว่า เฉินซีย่อมรู้ชัดเจนยิ่งกว่าพวกเขาว่าตัวตนเช่นปิงซื่อเทียนนั้นยิ่งใหญ่เพียงใด และความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายนั้นน่าเกรงขามมากขนาดไหน แต่ชายหนุ่มกลับกล้าที่จะแสดงท่าทีเช่นนั้นออกไป ทั้งยังทำได้ดีมากเสียด้วย! ไม่ต้องกล่าวถึงผู้บ่มเพาะขอบเขตสถิตกายา แม้แต่พวกเขาที่อยู่มานานก็ยังไม่กล้าทำเช่นนี้!

“เฉินซี เจ้ามีลูกกับชิงซิ่วอี้จริง ๆ หรือ?” เวินหัวถิงไม่อาจยับยั้งความอยากรู้อยากเห็นในใจได้ และเอ่ยถามออกไป

ถ้าปิงซื่อเทียนเป็นตัวตนที่ยิ่งใหญ่ซึ่งไม่มีใครกล้าเพิกเฉย ชิงซิ่วอี้ก็คือการดำรงอยู่ที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจ เมื่อหลายปีก่อน นางได้รับการกล่าวขานว่าเป็นอัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้ในแดนภวังค์ทมิฬ!

นางเอาชนะทัณฑ์สวรรค์ถึงเก้าครั้งในคืนเดียว แต่นางไม่ได้ทะยานสู่การเป็นเซียนสวรรค์ ทว่าเลือกที่จะเวียนว่ายตายเกิดหนึ่งร้อยชาติ และนั่นทำให้โลกต้องตกตะลึง ในตอนนี้นางได้กลับไปยังนิกายวิถีกระแสสวรรค์อย่างยิ่งใหญ่ และขจัดกรรมของนางทั้งร้อยชาติ! ดังนั้นเมื่อหญิงสาวประสบความสำเร็จในการบ่มเพาะ นางจะต้องทำให้ภพทั้งสามตกใจอย่างแน่นอน และกระทั่งตัวนางอาจบรรลุเส้นทางสู่เต๋าสูงสุด!

ทว่าหญิงสาวที่มีพรสวรรค์อันน่าประหลาดใจ และเป็นดั่งตัวตนในตำนานผู้นี้กลับมีความสัมพันธ์กับศิษย์ในนิกายของพวกเขา ดังนั้นผู้เป็นประมุขนิกายจึงอดไม่ได้ที่จะสงสัย

ไม่ต้องกล่าวถึงเขา เหล่าผู้อาวุโสทั้งหมดที่อยู่ที่นี่ ซึ่งมีชีวิตอยู่มานานนับไม่ถ้วนก็อยากรู้อยากเห็นเช่นกัน เพราะเรื่องดังกล่าวน่าตกใจเกินไปจริง ๆ ดั่งการได้รับรู้ว่าเทพธิดาจากสวรรค์ทั้งเก้ากำลังแต่งงานกับเด็กยากไร้จากโลกมนุษย์อย่างไรอย่างนั้น …ดังนั้นผลกระทบที่รุนแรงเช่นนี้ย่อมไม่มีใครรับได้อย่างแน่นอน!

แม้เสวี่ยเหยียนก็หายจากความรู้สึกหวาดกลัวและความไม่สบายใจที่ซับซ้อนแล้ว นางเองก็กำลังเงี่ยหูฟังและเผยสีหน้าอยากรู้อยากเห็นออกมาอย่างอดไม่ได้

เมื่อเผชิญกับสิ่งนี้ จิตใจของเฉินซีกลับสงบมาก และทำเพียงพยักหน้ารับอย่างซื่อตรงเท่านั้น

ทำให้ทุกคนที่อยู่ในนั้นต่างตกใจจนกล่าวไม่ออก!

…

ในวันนี้ ปิงซื่อเทียนได้มายังนิกายกระบี่เก้าเรืองรองด้วยความยินดี แต่เขาต้องจากไปพร้อมกับความโกรธ

ในวันเดียวกันนั้น นิกายวิถีกระแสสวรรค์ได้กระจายข่าวว่า ผู้อาวุโสเยว่ฉือ ปรมาจารย์ของยอดเขาจรัสตะวันออกของนิกายกระบี่เก้าเรืองรองได้หายตัวไป และเขาอาจทรยศต่อนิกาย!

ในเวลาเดียวกัน นิกายกระบี่เก้าเรืองรองก็กระจายข่าวเช่นเดียวกันว่า ผู้ใต้บังคับบัญชาที่มีความสามารถของปิงซื่อเทียนแห่งนิกายวิถีกระแสสวรรค์ จิ้งจอกเก้าหางสายเลือดบริสุทธิ์ เสวี่ยเหยียนได้เข้าร่วมกับนิกายกระบี่เก้าเรืองรอง และตัดความสัมพันธ์ทั้งหมดกับปิงซื่อเทียน!

ข่าวทั้งสองนี้เป็นดั่งเสียงฟ้าร้องที่ผ่าลงมาจากท้องฟ้าสองครั้ง ทำให้โลกแห่งการบ่มเพาะทั้งหมดตกตะลึง และทำให้ผู้คนนับไม่ถ้วนตื่นตระหนก

แม้กระทั่งคนส่วนใหญ่ก็พอคาดเดาได้ราง ๆ ว่านี่อาจเป็นผลมาจากการต่อสู้ระหว่างนิกายวิถีกระแสสวรรค์และนิกายกระบี่เก้าเรืองรอง