บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 812

บทที่ 812 ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งยันต์อักขระ

บทที่ 812 ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งยันต์อักขระ

ณ ริมสระชำระกระบี่

หญิงสาวผู้หนึ่งยืนอยู่ริมทะเลสาบสีคราม นางสวมชุดคลุม เห็นได้ชัดว่าเป็นสตรีที่ปลอมเป็นบุรุษ ทว่ากลับไม่อาจบดบังเสน่ห์ตามธรรมชาติที่มี ซึ่งเมื่ออีกฝ่ายขยับยกมือและเท้า มันก็ราวกับทั่วทั้งโลกกำลังสรรเสริญ ตะโกน และโลดเต้นตามท่วงท่าของนาง เผยเสน่หาที่หาได้ยากในโลกหล้าออกมา

ระหว่างทาง เฉินซีสงสัยว่าเหตุใดพวกศิษย์พี่ถึงหายไป แม้กระทั่งอาซิ่ว เสวี่ยเหยียน และไป๋คุยก็ไม่เว้น แต่เมื่อพบกับสตรีซึ่งปลอมเป็นบุรุษนางนี้ เขาก็เข้าใจเหตุผลในทันที

“ศิษย์น้อง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” หญิงสาวยิ้มแล้วกล่าวออกมา …ริมฝีปากแดงดุจกุหลาบ ฟันขาวดั่งกระเบื้องเคลือบ ทำให้นางงดงามมีเสน่ห์ราวกับสามลมอบอุ่น จนทำให้ทุกคนอดที่จะประทับใจกับท่าทางของนางไม่ได้

“ศิษย์พี่” เฉินซีประสานมือ ในใจเปี่ยมด้วยอารมณ์ที่อธิบายได้ยาก

ตอนที่เห็น ‘ศิษย์พี่’ คนนี้เป็นครั้งแรก เป็นที่ภูเขาทางด้านหลังของนิกายกระบี่เมฆาพเนจร ในตอนนั้น หญิงสาวได้มอบผลดอกบัววิญญาณเพลิงกับชิ้นส่วนแผนภาพวารีหลากให้แก่เขา

ตอนที่พวกเขาพบกันเป็นครั้งที่สอง มันคือแหล่งน้ำท่ามกลางทะเลทรายอันกว้างใหญ่ ในตอนนั้น ชิงซิ่วอี้กับฟ่านอวิ๋นหลานต่างพ่ายแพ้ให้กับเขา ซึ่งคนทั้งคู่ต่างเดือดดาลจนอยากสับชายหนุ่มเป็นชิ้น ๆ ทว่าโชคยังดีที่หญิงสาวลงมือได้ทันเวลา ด้วยความช่วยเหลือดังกล่าว ทำให้ชายหนุ่มรอดพ้นหายนะมาได้

ทว่าการพบกันสองครั้งแรกเหมือนเพียงชั่วขณะ พวกเขาเพียงสนทนากันไม่กี่คำเท่านั้น แม้กระทั่งในตอนนี้ เฉินซีก็ยังไม่ทราบชื่อของ ‘ศิษย์พี่’ ผู้นี้เลย

ทว่าเขามั่นใจว่านางคือศิษย์ของฝูซีผู้เป็นปรมาจารย์แห่งเคหาบ่มเพาะ ดังนั้นในใจของชายหนุ่มจึงนับว่านางเป็นศิษย์พี่

เมื่ออยู่ต่อหน้านาง ชายหนุ่มไม่จำเป็นต้องเสแสร้งแต่อย่างใด เขาไม่ต้องกังวลว่าอีกฝ่ายจะคิดร้าย …และนี่คือความรู้สึกเชื่อใจที่ไม่อาจบรรยายได้

อาจจะเป็นเพราะรากฐานการบ่มเพาะของอีกฝ่ายสูงเกินไป มันสูงเสียจนแม้แต่ตอนนี้ชายหนุ่มก็ทำได้เพียงเงยหน้ามองเท่านั้น และหากตัวตนเช่นนั้นต้องการจะทำร้ายเขา …อีกฝ่ายย่อมไม่จำเป็นต้องคิดหาวิธีการให้มากมาย

“ใช่แล้ว ๆ หายากนักที่จะสามารถบ่มเพาะถึงระดับนี้ได้เพียงไม่กี่ทศวรรษ” หญิงสาวเอามือไพล่หลัง นางมองเฉินซีพร้อมกับยิ้มออกมา ดวงตากระจ่างใสเต็มไปด้วยความชื่นชม

“ศิษย์พี่อย่าล้อเล่นสิขอรับ” ตอนนี้ เฉินซีคล้ายกับอายเล็กน้อย

หญิงสาวยื่นมือเรียวราวกับหยกออกไป จิ้มที่แก้มของเฉินซี หัวเราะคิกคักแล้วกล่าวว่า “เจ้ากำลังจะก้าวข้ามภัยพิบัติขอบเขตเซียนปฐพี จะอายไปทำไม”

เมื่อถูกหญิงสาว ‘ลวนลาม’ เช่นนี้ เฉินซีพลันรู้สึกอายขึ้นมา ใบหน้าของเขาแดงก่ำ ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรต่อ

“เอาล่ะ ข้าไม่แกล้งเจ้าแล้ว” หญิงสาวโบกมือ นางยิ้มแล้วกล่าวว่า “ศิษย์น้อง ข้ามาที่นี่ในครั้งนี้ก็เพื่อพาเจ้าไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง”

“ท่านจะพาไปที่ใด?” สีหน้าของเฉินซีจริงจังขึ้นมาเมื่อได้ยินคำพูดดังกล่าว

“เมื่อไปถึงเดี๋ยวเจ้าก็รู้เอง”

หญิงสาวยิ้ม ริมฝีปากแดงคลี่ออกเล็กน้อย นางเปลี่ยนเรื่องแล้วกล่าวช้า ๆ ว่า “เจ้าน่าจะเข้าใจแล้วว่า โชคชะตานั้นถูกบดบังด้วยความลับแห่งสวรรค์ ดังนั้น เมื่อเจ้าก้าวข้ามภัยพิบัติเพื่อเข้าสู่ขอบเขตเซียนปฐพีในครั้งนี้ เจ้ารู้หรือไม่ว่าจะเกิดอันใดขึ้น?”

เฉินซีตกตะลึงสักพัก เขารู้เรื่องนี้มานานแล้ว แต่เขาไม่คาดคิดว่ามันจะข้องเกี่ยวกับการก้าวข้ามภัยพิบัติ

“ง่ายมาก เจ้านับว่าเป็น ‘สิ่งแปลกปลอม’ ของวิถีสวรรค์ สายฟ้าแห่งทัณฑ์สวรรค์จึงถูกส่งมาเพื่อฆ่าเจ้าในอึดใจเดียว ไม่มีโอกาสที่จะรอดชีวิตมาได้”

ดวงตาของหญิงสาวกระจ่างใสราวทะเลสาบ นางจ้องมองท้องนภาไกลออกไป แล้วจึงกล่าวว่า “เจ้ายังไม่จำเป็นต้องทำความเข้าใจในตอนนี้ ทว่าสายฟ้าแห่งทัณฑ์สวรรค์นี้ แม้กระทั่งเซียนทองคำขั้นสมบูรณ์ในอาณาจักรเบื้องบนที่ได้รับการตราหน้าจากวิถีสวรรค์ว่าเป็นสิ่งแปลกปลอม ยังถูกกวาดล้างจนสิ้นเลย”

เฉินซีตกตะลึงด้วยความหวาดกลัว สายฟ้าแห่งทัณฑ์สวรรค์? เซียนทองคำขั้นสมบูรณ์? นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเคยได้ยินคำพูดเหล่านั้น ซึ่งมันทำให้ชายหนุ่มตกตะลึงกับคำพูดของหญิงสาว

สิ่งแปลกปลอม!

กลายเป็นว่าเขาคือสิ่งแปลกปลอมมาโดยตลอด…

เฉินซีสับสนเล็กน้อย เขาไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดี สิ่งที่เรียกว่า สิ่งแปลกปลอมคือตัวตนที่แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง ส่วนจะดีหรือไม่นั้น คงมีเพียงทวยเทพที่ล่วงรู้

“แต่ศิษย์น้องไม่ต้องกังวลไป สถานที่ที่ข้าจะพาเจ้าไปสมารถคลี่คลายปัญหานี้ได้” หญิงสาวยิ้มเล็กน้อย ดวงตากระจ่างใสเต็มไปด้วยความหวัง นางกล่าวอย่างราบเรียบว่า “เมื่อเจ้ายืนอยู่ในสามภพได้อย่างภาคภูมิ เจ้าจะเข้าใจเองว่าสิ่งที่เรียกว่าวิถีสวรรค์นั้นไม่ได้ไร้เทียมทาน”

เฉินซีสูดหายใจเข้า เขาพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ขอบคุณศิษย์พี่ที่ช่วยชี้แนะ”

เขาสงสัยยิ่งว่า ศิษย์พี่ลึกลับผู้นี้เข้าใจสถานการณ์ของตนได้อย่างไร ทั้งยังเข้าใจความจริงที่ตัวเขากำลังจะบรรลุสู่ขอบเขตเซียนปฐพีอีก!

แต่ชายหนุ่มไม่คิดจะถาม มีหลายสิ่งในโลกที่อธิบายไม่ได้มากเกินไป มันอาจจะเป็นดังที่ศิษย์พี่ว่า เมื่อเขาแข็งแกร่งขึ้น ทุกสิ่งในใจจะเด่นชัดขึ้นเอง

“ศิษย์น้องเตรียมตัวให้พร้อม ข้าจะมารับเจ้าในอีกสามวัน”

หญิงสาวยิ้ม นางไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรอีก ก่อนที่ทั่วทั้งร่างจะเปล่งแสงดาราเจิดจ้า จากนั้นจึงหายไปอย่างไร้ร่องรอย

กลายเป็นว่าตอนมาก็ไม่รู้ ตอนไปก็ไม่ทราบ ไม่มีความชัดเจนดั่งโอกาสมหาวิถี ภูตผีทวยเทพไม่อาจทราบได้ เซียนและอสูรทั้งหลายไม่อาจรับรู้

“ถึงจะไม่ทราบว่าเป็นสถานที่แบบใด แต่หากคิดจะเอาลูกเสือก็ต้องเข้าถ้ำเสือ ขอเพียงบรรลุสู่ขอบเขตเซียนปฐพีได้ อย่างไรตัวข้าก็จำเป็นต้องไป!”