บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 818

บทที่ 818 ข้าไม่ยอมรับ!!

บทที่ 818 ข้าไม่ยอมรับ!!

วานรปีศาจเขาโลหิตระดับสูงสุดเป็นสิ่งมีชีวิตที่สามารถสังหารได้กระทั่งผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีระดับหนึ่ง!

พร้อมกันนั้น มันก็เป็นสัตว์อสูรจักรวาลที่แข็งแกร่งที่สุดในบททดสอบนี้เช่นเดียวกัน

ทุกคนต่างตกตะลึงเมื่อได้ยินว่าเวิ่นเทียนเซี่ยวอยากท้าทายอสูรเช่นนี้ เพราะนับตั้งแต่การทดสอบเริ่มขึ้น ผู้เข้าร่วมที่แข็งแกร่งที่สุดก็ทำได้เพียงสังหารวานรปีศาจเขาโลหิตระดับสูงเท่านั้น ยังไม่มีใครกล้าท้าทายวานรปีศาจเขาโลหิตระดับสูงสุดเลยสักคน

ทางด้านเวิ่นเทียนเซี่ยว เมื่อเห็นทุกคนตกตะลึงเจ้าตัวก็พลันรู้สึกพอใจ ส่งสายตาท้าทายไปทางเฉินซีเหมือนต้องการบอกว่า ‘เจ้าหนู ดูนี่เสียก่อน!’

ทว่าเฉินซีกลับยังคงสีหน้าเดิมไม่เปลี่ยนแปลง คือยังทำสีหน้าสบายอารมณ์อยู่

เวิ่นเทียนเซี่ยวที่เห็นอีกฝ่ายทำท่าทางเช่นนั้นจึงคำรามลั่นออกมาอย่างขัดใจ!

ผู้แทนแห่งโถงอันดับที่เก้าพลันยกมือเป็นเครื่องหมายให้วานรปีศาจเขาโลหิตระดับสูงสุดออกมา แต่จังหวะนั้นเองก็ได้มีเสียงหนึ่งขัดขึ้นเสียก่อน “เดี๋ยวก่อน”

เงาร่างสง่างามเดินออกมาจากฝูงชน นางมีดวงตาสุกใส ฟันขาว รูปร่างสวยสดงดงาม เมื่อปรากฏตัวขึ้นก็ทำเอาฝูงชนเกิดความว้าวุ่นใจ

เห็นได้ชัดว่าทุกคนจำหญิงสาวผู้นี้ได้

ที่อีกฝั่งหนึ่ง หลังจากเฉินซีเห็นอีกฝ่าย เขาก็ทราบในทันทีว่านางคือผู้บ่มเพาะขอบเขตสถิตกายาระดับชั้นยอดที่เขาเห็นมาก่อนหน้านี้นั่นเอง

“เหยาลู่เวย!” เวิ่นเทียนเซี่ยวชะงักไป จากนั้นเอ่ยด้วยเสียงไม่พอใจขึ้นว่า “อันใดกัน? เจ้าคิดจะรบกวนการเดิมพันของคุณชายผู้นี้หรือ?”

หญิงสาวผู้มีนามว่าเหยาลู่เวยส่ายหน้าพลางเอ่ยว่า “ในเมื่อเป็นการเดิมพัน ข้าเองก็อยากร่วมด้วยเช่นกัน ไม่รู้ว่าพี่เวิ่นจะกล้าตอบตกลงหรือไม่?”

นางท้าว่าเขากล้าหรือไม่ ไม่ได้ใช้คำว่าเต็มใจหรือไม่ ถึงน้ำเสียงจะดูสงบนิ่ง แต่การทำเช่นนี้กลับเป็นการท้าทายอย่างหนึ่ง!

และแน่นอนว่าเวิ่นเทียนเซี่ยวย่อมคำรามออกมา “ได้ยินมานานแล้วว่า เหยาลู่เวยแห่งภพบ่อวิญญาณผู้ได้รับสมญานามว่ายอดสตรีอัจฉริยะอันดับหนึ่ง คล้ายกับเป็นวีรสตรีผู้เก่งกล้า …ดูเหมือนเจ้าจะใจถึงไม่ใช่น้อย แต่ก็ยังเทียบคุณชายผู้นี้ไม่ติดหรอก ขอแนะนำว่าเจ้าอย่าเข้ามายุ่งเลยดีกว่า”

หญิงสาวยังมีสีหน้าสุขุมและถามขึ้นอีกครั้ง “ขอถามอีกครั้งว่ากล้าหรือไม่กล้า?”

เวิ่นเทียนเซี่ยวหน้าเปลี่ยนสีทันที เขาเหลือบมองคนตรงหน้าก่อนเคลื่อนสายตาไปทางเฉินซี จากนั้นส่งเสียงเยาะออกมา “อันใดกัน? คิดจะเข้าข้างเจ้าเด็กนั่นจริงหรือ?”

สิ้นคำนั้น ทุกคนพลันสัมผัสได้ถึงความนัย ใช่แล้ว เหยาลู่เวยคงไม่ออกมาขัดจังหวะนี้เพราะเป็นสหายกับชายหนุ่มคนนั้นหรอกกระมัง?

เฉินซีเองก็ประหลาดใจเช่นกัน ก่อนมาถึงที่นี่เขาไม่เคยได้ยินชื่อของภพบ่อวิญญาณมาก่อนเลย ดังนั้นเขาจะเคยรู้จักหญิงสาวตรงหน้าที่ชื่อเหยาลู่เวยได้อย่างไรกัน

เหตุใดนางถึงต้องทำเช่นนี้? หรือนั่งทนดูไม่ได้จึงต้องลุกขึ้นปกป้องข้าเพื่อความยุติธรรมอย่างนั้นหรือ?

ชายหนุ่มส่ายหน้าแล้วหยุดคิดฟุ้งซ่านในใจ

เมื่อเจอคำถามเช่นนั้นของเวิ่นเทียนเซี่ยว เหยาลู่เวยกลับเพียงคลี่ยิ้มเล็กน้อย ทว่านางไม่ได้ตอบกลับแต่อย่างไร

ผู้แทนแห่งโถงอันดับที่เก้าเห็นแล้วพลันขมวดคิ้ว ขณะเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเย็นชาว่า “หากยังชักช้าข้าจะตัดสิทธิ์เจ้าทั้งสองคนเสียเลย!”

ในฐานะสมาชิกโถงอันดับที่เก้า เขาย่อมมีความมั่นใจในการกล่าวเช่นนี้ โดยไม่จำเป็นต้องสนใจว่าสองคนนั้นจะเป็นใครมาจากไหน ในเมื่อเข้ามาในพิภพยันต์อักขระ ทุกอย่างก็ต้องตกอยู่ภายใต้กฎของพิภพยันต์อักขระ!

“เอาล่ะ! ถ้าหากแพ้ก็ต้องนำสมบัติอมตะสี่ชิ้นมามอบให้ข้าเสียล่ะ!” เวิ่นเทียนเซี่ยวตวัดสายตามองเหยาลู่เวย เขารู้สึกเสียหน้าอยู่เล็กน้อย เพราะทุกคนคล้ายไม่เคยมองเขาด้วยสายตาจริงจังเลยนับตั้งแต่เข้าพิภพยันต์อักขระมา…

ตู้ม!

ผู้แทนแห่งโถงอันดับที่เก้าจึงสะบัดมือ ส่งผลให้เงาดำแวบออกมาจากประตูสีดำสนิท

มันมีความสูงราวสามจั้ง ตัวใหญ่กว่าวานรปีศาจเขาโลหิตปกติเกือบเท่าตัว เกล็ดทั่วร่างเรืองแสงสีทองออกมา ประหนึ่งมีดาบคมชั้นหนึ่งประดับไว้

เมื่อปรากฏตัวขึ้น มันก็ส่งเสียงคำรามขึ้นฟ้า ระเบิดกลิ่นอายดุร้าย แผ่ออกไปทั่วบริเวณจนทำให้ห้วงอากาศรอบข้างเกิดความผันผวน

นี่ก็คือวานรปีศาจเขาโลหิตระดับสูงสุด เมื่อมันคลั่งแล้วก็จะสามารถฉีกกระชากร่างของผู้บ่มเพาะขอบเขตสถิตกายาทั้งหลายและผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีระดับหนึ่งได้!

“จะคำรามอะไรอีก! ตายไปเสียเถอะ!” เวิ่นเทียนเซี่ยวตวัดสายตามองพร้อมปลดปล่อยกลิ่นอายดุดันอันน่าเกรงขามออกมา เขาระบายโทสะในใจลงกับสัตว์อสูรจักรวาล โดยใช้กระบี่เซียนสีเงินซัดไปทางวานรปีศาจเขาโลหิตเต็มแรง!

ครืน!

กระบี่เซียนในมือเขามีชื่อว่ากระบี่ล้ำลึกเก้าจรัสแสง เป็นสมบัติอมตะอย่างแท้จริง เมื่อมันซัดพลังออกไปแล้ว ปราณเซียนพลันพุ่งออกไปผ่าร่างของศัตรูเป็นรอยยาว

“พฤกษาครามขวางวารี ขจัดความชั่วร้ายทั้งหลายเสีย!” เวิ่นเทียนเซี่ยวคำรามอีกครั้ง ในขณะที่ปราณกระบี่กระจายตัวออกไปดั่งหมอกโอบล้อมธารน้ำ จากนั้นตัวคนจึงกระโจนเข้าสู่การต่อสู้อันดุดันกับวานรปีศาจเขาโลหิตทันที

ต้องยอมรับเลยว่าถึงแม้เวิ่นเทียนเซี่ยวจะเย่อหยิ่ง แต่อีกฝ่ายก็มีความแข็งแกร่งไม่ใช่น้อย เมื่อผนวกกับสมบัติอมตะในมือ คนผู้นี้ถึงกับสามารถข้ามขอบเขตสังหารศัตรูได้ ดังนั้นการโจมตีของเขาจึงทำให้วานรปีศาจเขาโลหิตได้รับบาดเจ็บจนเลือดออกไม่หยุด ร้องเสียงโหยหวนออกมาด้วยความเจ็บปวด

ในแดนภวังค์ทมิฬ ตัวตนเช่นนี้นับได้ว่าเก่งเหลือใครและเป็นยอดอัจฉริยะอันดับหนึ่ง!

ฟึ่บ!

ผ่านไปไม่นานเท่าไร กระบี่เซียนพลันทะลวงเข้ากะโหลกศีรษะของเจ้าวานรจนกระทั่งสิ้นใจ ก่อนที่เลือดจะสาดกระเซ็นออกมา และร่างใหญ่ล้มลงกับพื้นเสียงดังก้อง

“ผ่าน!” ผู้แทนแห่งโถงอันดับที่เก้าซึ่งอยู่ใกล้เคียงยังคงมีสีหน้าไร้อารมณ์ขณะประกาศผลลัพธ์ออกมา