บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 820

บทที่ 820 เริ่มต้นการฝึกฝน

บทที่ 820 เริ่มต้นการฝึกฝน

เฉินซีไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีเรื่องบังเอิญเช่นนี้เกิดขึ้นจริง เพราะเขาเพิ่งได้ถุงมือสยบมารแสงทมิฬ และพัดหัวใจครามพิฆาตวิญญาณจากเวิ่นเทียนเซี่ยว แต่กลับถูกจัดให้มาอยู่ในกลุ่มเดียวกับอีกฝ่าย

แน่นอนว่ายังมีเหยาลู่เวยด้วย!

ในแง่ของภูมิหลัง หญิงสาวที่งดงามคนนี้ไม่ได้ด้อยกว่าเวิ่นเทียนเซี่ยวเลยแม้แต่น้อย และนางก็เป็นหญิงสาวอัจฉริยะที่เป็นดั่งพระอาทิตย์แผดเผาในท้องฟ้ายามเที่ยงภายในภพบ่อวิญญาณ ซึ่งต้นกำเนิดของนางก็ยิ่งใหญ่มาก

เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว ภายในกลุ่มนี้ ตัวตนของเฉินซีดูจะด้อยกว่าอีกสองคน แต่เมื่อพวกนางได้ยินว่าเขามาจากแดนภวังค์ทมิฬ มันก็ทำให้คนทั้งสองประหลาดใจทันที

แดนภวังค์ทมิฬเป็นทวีปที่กว้างใหญ่ซึ่งอยู่ใกล้กับภพเซียนมากที่สุดในบรรดาโลกทั้งสามพันแห่ง และมันได้ให้กำเนิดผู้ยิ่งใหญ่นับไม่ถ้วนที่สร้างความสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งภพทั้งสาม จนเกิดตำนานเล่าขานออกมามากมาย

นอกจากนี้ แดนภวังค์ทมิฬยังห่างไกลจากพิภพยันต์อักขระเป็นอย่างมาก ไม่ต้องกล่าวถึงเซียนสวรรค์ แม้แต่ตัวตนที่อยู่เหนือขอบเขตเซียนสวรรค์ ก็ยังพบว่าการสำรวจจักรวาลอันไร้ขอบเขตเพื่อมาถึงพิภพยันต์อักขระก็ยังยากมาก

ทว่าเฉินซีกลับมาถึงพิภพยันต์อักขระจากแดนภวังค์ทมิฬ แล้วพวกเขาจะไม่ตกใจได้อย่างไร?

โอม!

คลื่นเสียงพึมพำดังขึ้น จากนั้นภาพตรงหน้าพลันวูบวาบไปมา ในชั่วพริบตาจากนั้น พวกเขาได้หายเข้าไปในค่ายกลเคลื่อนย้ายมิติของเมืองพยัคฆ์กระโจน

…

“หมู่บ้านจินซางตั้งอยู่ที่ชายแดนทางใต้ของพิภพยันต์อักขระ และภูมิประเทศก็เต็มไปด้วยภยันตราย มีชาวบ้านอาศัยอยู่มากกว่าสามพันคน และสัตว์อสูรจักรวาลจำนวนมากต่างเคลื่อนไหวอยู่ในบริเวณโดยรอบของหมู่บ้าน ความแข็งแกร่งของสัตว์อสูรจักรวาลเหล่านี้อยู่ที่ประมาณขอบเขตสถิตกายา แต่การมีอยู่ของสัตว์ร้ายที่เทียบเท่ากับขอบเขตเซียนปฐพีใช่ว่าจะไม่มีหลุดรอดมาบ้าง” เถิงหลานกล่าวอย่างชัดเจน ในขณะที่เขาแนะนำทุกอย่างเกี่ยวกับหมู่บ้านจินซางให้เฉินซีฟัง เขาเป็นตัวแทนของโถงอันดับเก้า ซึ่งหมัวเจียงได้ส่งมาโดยมีหน้าที่พาเฉินซีและคนอื่น ๆ ไปยังหมู่บ้านจินซาง

“จำไว้ว่า พิภพยันต์อักขระไม่เหมือนแดนดินอื่น ข้อห้ามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดก็คือการฆ่าชาวบ้าน เมื่อเหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้น เต๋าแห่งสวรรค์จะริบเอาพลังธรรมเทพของเจ้าไป และเจ้าจะต้องถูกลงโทษ ซึ่งบางคนที่มีความผิดร้ายแรงจะถูกฆ่าตายทันที”

“ด้วยความแข็งแกร่งของสหายเต๋า จะใช้เวลาอย่างมากที่สุดก็ราว ๆ สามปี ก่อนที่เจ้าจะเก็บสะสมพลังธรรมเทพเพียงพอจนสามารถออกจากหมู่บ้านจินซางและมาถึงเมืองที่ใกล้ที่สุด นั่นคือเมืองนกนางแอ่นแดง!”

…

เมื่อเถิงหลานแนะนำสถานการณ์โดยรวมของหมู่บ้านจินซางเสร็จเรียบร้อย ทุกคนต่างก็รู้สึกว่าภาพตรงหน้าของพวกเขาวูบวาบ ก่อนที่ทุกคนจะมาปรากฏตัวในหมู่บ้าน

ทุกที่ที่สายตาสาดส่องถึง จะเห็นเข้ากับมีต้นหม่อนโบราณสีทองอร่าม ใต้ร่มเงาของต้นไม้มีที่อยู่อาศัยมากมาย ในขณะที่มีหอคอยสูงตระหง่านตั้งอยู่กลางหมู่บ้าน ซึ่งโดดเด่นเป็นสง่ายิ่ง

หอคอยทั้งหลังดูจะทำจากทองสัมฤทธิ์ และอาบไล้ด้วยประกายโลหะท่ามกลางแสงอาทิตย์ ยิ่งกว่านั้น มันยังเปล่งคลื่นพลังที่ยิ่งใหญ่ สง่างาม และควบแน่นคลื่นพลังยิ่งใหญ่ ซึ่งปกคลุมหมู่บ้านทั้งหมดไว้

นี่คือหอคอยยันต์อักขระ หอคอยนี้มีความสูงถึงสิบห้าลี้ ทำหน้าที่คล้ายกับค่ายกลป้องกันขนาดใหญ่ ทั้งหมู่บ้าน เมือง และมณฑลทั้งหมดในพิภพยันต์อักขระ ล้วนได้รับการปกป้องโดยหอคอยยันต์อักขระที่ว่านี้

“ฮึ่ม! มีคนอีกกลุ่มที่เอาชีวิตมาทิ้งอีกแล้ว!” ที่ปากทางเข้าของหมู่บ้าน มีชายชราใบหน้าซีดเซียว ซึ่งดูราวกับเขาจะรออยู่ที่นี่มานานแล้ว และเจ้าตัวก็อดไม่ได้ที่จะแค่นเสียง เมื่อเห็นเถิงหลานปรากฏตัวพร้อมกับกลุ่มสามคนของเฉินซี

“มารดามันเถอะ! ระวังคำพูดหน่อยตาเฒ่า!” เวิ่นเทียนเซี่ยวโกรธมาก เขาชี้ไปที่ชายชราขณะที่ก่นด่า

“ข้าผิดหรือ? มีผู้บ่มเพาะสามสิบเจ็ดกลุ่มถูกส่งมาอย่างต่อเนื่อง แต่จนถึงตอนนี้ พวกมันกลับไม่สามารถจัดการกับหายนะในหมู่บ้านจินซางของข้าได้ และพวกมันต่างก็ถูกฆ่าโดยสัตว์อสูรจักรวาล หรือหนีไปอย่างสุนัขหางตก พวกมันทั้งหมดล้วนเป็นขยะและไร้ประโยชน์!”

ชายชรากล่าวเยาะเย้ย และไม่สนใจคำขู่ของเวิ่นเทียนเซี่ยวโดยสิ้นเชิง

สิ่งนี้ทำให้เวิ่นเทียนเซี่ยวจ้องเขม็ง และโกรธจนแทบลุกเป็นไฟ แต่เมื่อนึกถึงคำพูดที่เถิงหลางเคยกำชับไว้ว่า ห้ามฆ่าชาวบ้านที่นี่เป็นอันขาด มิฉะนั้นเขาจะต้องรับโทษจากเต๋าแห่งสวรรค์ เจ้าตัวจึงรู้สึกหดหู่ใจยิ่ง ในหัวคิดว่าคนธรรมดาดันกลายเป็นคนน่าเกรงขามที่ผู้บ่มเพาะต้องเกรงอกเกรงใจตั้งแต่เมื่อไรกัน?

“สหายเต๋า นี่คือเซวียหมิง ผู้อาวุโสของหมู่บ้านจินซาง หากพวกเจ้าขาดแคลนวารีวิญญาณหรือหินอมตะในช่วงที่เจ้าบ่มเพาะ เจ้าสามารถแลกเปลี่ยนสิ่งของจากเขาโดยใช้พลังธรรมเทพที่เจ้าครอบครองอยู่ได้” เถิงหลานแนะนำตัว “นอกจากนี้ ทุกท่านสามารถถกปัญหาต่าง ๆ กับผู้อาวุโสเซวียหมิงได้”

ทันทีที่กล่าวจบ เถิงหลานก็ประสานมือคำนับให้แก่เฉินซีและคนอื่น ๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ข้าหวังว่าพวกเจ้าทุกคนจะได้รับชัยชนะ!”

…

“ไปกันเถิด เหล่าผู้บ่มเพาะที่น่านับถือ” หลังจากเถิงหลานจากไป ผู้อาวุโสเซวียหมิงพลันตะโกนออกมาอย่างประชดประชัน จากนั้นเจ้าตัวก็หันหลังกลับและเดินไปที่หมู่บ้าน

“ถ้านี่คือโลกภายนอก ข้าคงตัดลิ้นแพะแก่นี่ไปแล้ว!” เวิ่นเทียนเซี่ยวแค่นเสียง

“เหตุใดเจ้าไม่ฆ่าเขาไปเลยเสียเล่า?” เหยาลู่เวยชำเลืองมองไปยังเขา

“ไร้สาระ! ข้าดูเหมือนคนที่ฆ่าผู้บริสุทธิ์ตามอำเภอใจหรือไม่? หากเขากล้าด่าทอข้า ข้าจะตัดลิ้นเขา และถ้าเขากล้าต่อต้านข้า ข้าก็จะฆ่าเขา! นี่คือคติที่นายน้อยคนนี้ ข้าเป็นคนเปิดเผยและตรงไปตรงมา นอกจากนี้ ยังให้ความสำคัญกับการให้รางวัลและการลงโทษอย่างเหมาะสม” เวิ่นเทียนเซี่ยวอดไม่ได้ที่จะพึงพอใจในขณะที่เขากล่าว

“มาทำความเข้าใจสถานการณ์ก่อนที่พวกเราจะเคลื่อนไหวกันเถอะ” เฉินซีครุ่นคิดสั้น ๆ ก่อนจะเดินตามผู้อาวุโสเซวียหมิงไป หลังจากกล่าวสิ่งนี้

ชายหนุ่มรู้สึกได้ว่า หัวใจของผู้อาวุโสเซวียหมิงนี้ดูจะเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง และจากสิ่งที่อีกฝ่ายกล่าว ผู้บ่มเพาะส่วนใหญ่ที่มายังหมู่บ้านจินซางล้วนประสบเภทภัยจริง ๆ!