บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 886

บทที่ 886 เดินทางผ่านแคว้นต้าเยี่ยน

บทที่ 886 เดินทางผ่านแคว้นต้าเยี่ยน

เสียงหัวเราะของมารบงกชเต็มไปด้วยความบ้าคลั่งและความเศร้าสร้อย แต่ยามลอยเข้าหูเหมยลั่วเซียวและอวี๋จงเสีย มันกลับไม่ต่างจากสายฟ้าที่สั่นสะเทือนจิตใจอย่างรุนแรง!

“บัดซบ! ตัวตนถูกเปิดเผยแล้ว ไป!” เหมยลั่วเซียวตัดสินใจในฉับพลัน เขาคว้ามือของอวี๋จงเสียไว้ จากนั้นก็ใช้ยันต์เคลื่อนย้ายมิติก่อนหายไปในพริบตา

“เหอะ! อยู่ใต้จมูกของข้าผู้นี้ คิดว่าจะหนีไปได้หรือ?” มารบงกชกลั้นหัวเราะ จิตสังหารฉายวาบในดวงตาเย็นยะเยือกของเขา ก่อนเอื้อมมือหนึ่งออกไปคว้า

ปราณกระบี่สีโลหิตอันน่าสะพรึงปรากฏขึ้นในฝ่ามือ จากนั้นพลันพุ่งทะลวงผ่านมิติจำนวนมาก ฟาดฟันแหวกอากาศ!

ตู้ม!

ไกลออกไปหนึ่งหมื่นลี้ เสียงกรีดร้องโหยหวนสองเสียงดังขึ้น ความว่างเปล่าอันสงบสุขปะทุขึ้น ฝนโลหิตสีทองสาดกระเซ็น ผสานเข้ากับเศษเนื้อหนัง ดูน่าสะพรึงยิ่งนัก

“ตายหรือ?” เมื่อเฉินซีมาถึง เขามองก้อนเนื้อบนพื้นด้วยความไม่อยากเชื่อ เบื้องหน้าคือแอ่งโลหิตสีทองเจิ่งนอง ดูแปลกประหลาดนัก

“ยามข้าผู้นี้ลงมือ มีหรือใครจะรอด?” มารบงกชเอามือไพล่หลังขณะก้าวมาข้างหน้า ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความชั่วร้ายเย็นชา สีหน้าเปี่ยมด้วยความเจ้าเล่ห์ดูถูก ราวกับมารผู้ไร้เทียมทานจุติลงมา

เฉินซีสูดหายใจเข้าลึก สองคนนี้คือเซียนสวรรค์ผู้ยืนอยู่เหนือผู้คน มีชีวิตยืนยาว! ทว่าตอนนี้กลับเป็นดั่งไก่สุนัขข้างถนน ถูกมารบงกชทุบตีเล็กน้อย ก็ถึงแก่ความตายอยู่ในความว่างเปล่า!

จนกระทั่งออกจากถ้ำกระบี่วิญญาณโลหิต ในที่สุดเฉินซีก็พบว่า เป้าหมายของเหมยลั่วเซียวและอวี๋จงเสียที่ลงมาสู่ภพมนุษย์ ไม่ใช่เพื่อช่วยนิกายกระบี่เก้าเรืองรองต้านทานภัยคุกคามจากพวกต่างพิภพ แต่เป็นเพราะหมายตากระบี่เต๋าวิบัติ!

เหตุผลเป็นอย่างที่เต๋าบงกชว่าไว้ เพราะมรดกเต๋าของนิกายกระบี่เก้าเรืองรองในภพเซียนได้ถูกกวาดล้างไปแล้ว!

เฉินซีถึงขั้นสงสัยว่า ตอนที่ประมุขนิกายเวินหัวถิงทราบข่าว เขาอาจจะไม่เชื่อว่าเป็นความจริง แต่ไม่ว่าอย่างไร ก็ยังคงต้องบอกออกไปอยู่ดี

เพราะถึงอย่างไร แม้พวกเหมยลั่วเซียวจะตายแล้ว ก็ไม่มีอันใดรับประกันว่าเรื่องแบบนั้นจะไม่เกิดขึ้นอีก

…

หลังเดินออกจากหอสยบวิญญาณ แล้วเงยหน้ามองท้องนภาสีคราม เฉินซีถอนหายใจด้วยความโล่งอก ความรู้สึกหนักอึ้งในใจลดลงไปมาก

“หาก…” มารบงกชจู่ ๆ ก็กล่าวขึ้น สีหน้าดูจริงจังผิดปกติ

“อันใดหรือ?” เฉินซีตกใจเล็กน้อย

“หากข้าตาย อย่าบอกเต๋าบงกชล่ะ” มารบงกชคล้ายกับตัดสินใจได้ในที่สุด ก่อนหันมาจ้องเฉินซี “เจ้าน่าจะรู้ว่าข้าหมายถึงอันใด”

หัวใจของเฉินซีบีบรัด เขารู้ดียิ่งว่าเมื่อมารบงกชกล่าวคำพูดเหล่านี้ อีกฝ่ายได้ตัดสินใจที่จะตายแล้ว

แต่เขาไร้พลังที่จะหยุดยั้งสิ่งใด ชายหนุ่มไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามารบงกชจะไปแก้แค้นที่ใด แต่เขารู้ดีว่ามารบงกชไม่ได้มองโลกในแง่ดีต่อสิ่งที่เกิดขึ้นมากนัก

“แต่ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้าตายหรือไม่?” เฉินซีเงยหน้าขึ้นพลางเอ่ยถาม

แม้ประโยคนี้จะเหมือนกับเป็นการไม่ให้ความเคารพ แต่น่าแปลกที่ยามนี้มารบงกชไม่ได้รู้สึกโกรธ เขาครุ่นคิดอย่างจริงจัง จากนั้นตอบว่า “เมื่อเจ้าพบว่ามีดอกบัวเพิ่มขึ้นบนกระบี่เต๋าวิบัติ นั่นหมายความว่าข้าได้จากไปแล้ว”

น้ำเสียงของเขาทั้งแหบต่ำและสงบ เปี่ยมด้วยความใจกว้าง รวมถึงความมุ่งมั่น

เมื่อเฉินซีเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง เขาก็ไม่พบร่องรอยของมารบงกชแล้ว ราวกับอีกฝ่ายระเหยไปกับอากาศธาตุ มีเพียงเสียงที่ยังคงดังก้องในหู

…

ณ ยอดเขาสัประยุทธ์

ยามเฉินซีเดินออกมาจากห้องโถงใหญ่ ภายนอกก็ปกคลุมด้วยรัตติกาลอันมืดมิดแล้ว มีจุดดวงดาวระยิบระยับอยู่บนท้องนภา เปล่งแสงแวววับ ขณะที่ไกลออกไป เสียงของเหล่าศิษย์ท่องตำราได้แว่วมาอย่างแผ่วเบา

สายลมราตรีพัดพาอย่างแผ่วเบา ต้นสนลู่ตาม หมอกสนธยาแผ่ปกคลุมราวกับทะเลหมู่เมฆ

ขณะเดินอยู่บนยอดเขาอย่างเงียบงัน เขาได้ยินเสียงแมลงร้องเป็นระยะ มันช่างสงบสุขยิ่งนัก

เฉินซีเอามือไพล่หลัง เดินย่างอย่างเกียจคร้าน ราวกับกำลังเดินเล่น เพียงแต่คิ้วของเขาขมวดแน่น เป็นข้อพิสูจน์ว่าอารมณ์ของชายหนุ่มไม่ได้ดี และสงบเหมือนอย่างที่เห็นจากภายนอก

“ขอเพียงผู้อาวุโสเต๋าบงกชอยู่ นิกายกระบี่เก้าเรืองรองก็จะปลอดภัย…”

ผ่านไปพักใหญ่ เฉินซีก็หยุดนิ่ง จากนั้นเขาก็หันไปมองยอดเขาสัประยุทธ์ที่อยู่ไกลออกไป ในห้องโถงใหญ่มีแสงสว่างเจิดจ้า ดูพร่างพราวยิ่งเมื่ออยู่ในยามราตรี

ชายหนุ่มรู้ดีว่า ประมุขนิกายเวินหัวถิงกำลังหารือเรื่องมาตรการโต้กลับร่วมกับปราชญ์เก้าเรืองรองทั้งสามท่าน และบรรดาผู้อาวุโสระดับสูงของนิกาย

…ตั้งแต่วันพรุ่งนี้ เหมยชิงหยวนและพวกคนอวดดีจากภพเซียนเหล่านี้อาจจะไม่ถูกพบเห็นอีก

และนั่นหมายความว่า นับจากนี้ไป นิกายกระบี่เก้าเรืองรองจะไม่ได้รับความช่วยเหลือจากภพเซียนอีก ไม่เพียงแค่นั้น พวกเขายังต้องเฝ้าระวังภัยคุกคามจากภพเซียนตลอดเวลาอีกด้วย

หากนับรวมภัยคุกคามจากคนต่างพิภพ สถานการณ์ทั่วทั้งนิกายกระบี่เก้าเรืองรองก็คล้ายจะล่อแหลมขึ้นทุกที!

เรื่องทั้งหมดนี้…เฉินซีไร้พลังที่จะเปลี่ยนแปลง สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือเก็บรักษากระบี่เต๋าวิบัติเอาไว้ ต่อให้บางสิ่งที่คาดไม่ถึงจะเกิดขึ้นในสักวัน เขาก็ยังสามารถรักษาเมล็ดพันธุ์ของนิกายกระบี่เก้าเรืองรองเอาไว้ได้…

แต่เขาก็หวังว่าวันนั้นจะไม่มาถึง

…

สามวันต่อมา