บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 1019

บทที่ 1019 กองทัพเข้าประชิดเมือง

สวีโม่มาถึง ฉินเฟิงย่อมดีใจ เขาตัดสินใจแล้ว หากสถานการณ์เป่ยตี๋มั่นคง เขาจะต้องดื่มกับพี่น้องให้เมามาย ไม่เมาไม่กลับ

แต่ตอนนี้จะต้องไม่ปล่อยตัวตามอารมณ์ ยิ่งใกล้จุดหมายยิ่งต้องรักษาสติ ไม่ให้ความยินดีทำให้ฟุ้งซ่าน

ฉินเฟิงพาสวีโม่เข้าเมืองด้วยตนเอง ส่วนกองทัพรบไกลเนื่องจากมีคนจำนวนมากจึงไม่สามารถเข้าเมือง ได้แต่ตั้งค่ายอยู่นอกเมือง

พอสวีโม่เดินเข้าเมือง หนิงหู่ก็เข้ามากอดเขา

หนิงหู่ตื่นเต้นไม่ต่างกับฉินเฟิง “ฮ่า ๆๆ พี่สวีเจ้ามาแล้ว ข้ายังคิดว่าพวกเจ้าติดอยู่เอ้อโจว ถูกเฉินซือกวาดล้างแล้ว”

เผชิญกับการล้อเลียนของหนิงหู่ เพราะสวีโม่ไม่คิดเล้กคิดน้อย เทียบกับคนอื่น สวีโม่กับหนิงหู่เป็นสองคนแรกที่ติดตามฉินเฟิง สนิทสนมกันราวพี่น้องแท้ ๆ

สวีโม่ไม่ยอมแพ้โต้กลับด้วยการชกหมัดใส่อกของหนิงหู่แล้วหัวเราะอย่างองอาจ “โหวน้อย เจ้ากับโหวฉินติดอยู่ในเมืองเล็ก ๆ นานนัก แต่ยังคงมีกำลังวังชา พลังเช่นนี้ช่างน่าอิจฉาจริง ๆ”

“รอปราบเป่ยตี๋สำเร็จ พวกเราพี่น้องต้องนั่งคุยกันยาวแล้ว”

หนิงหู่พยักหน้าราวตำข้าวสาลี “ใช่แล้ว ใช่แล้ว ฮ่า ๆๆ”

ฉินเฟิงเร่งเร้าสวีโม่ให้มุ่งหน้าไปยังศาลาว่าการอำเภอ ขณะเดียวกัน ข่าวที่กองทัพรบไกลเป่ยซีถึงฉางสุ่ยแล้วก็แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว

ชาวเมืองในเมืองฉางสุ่ยรุ้ว่ากองกำลังสนับสนุนของฉินเฟิงมาถึงแล้วย่อมยินดีปรีดา

พวกเขาหวังให้ฉินเฟิงชนะมากกว่าใคร เพราะพวกเขาที่เป็นคนของเป่ยตี๋ ยอมจำนนต่อฉินเฟิง หากฉินเฟิงพ่ายแพ้นั่นหมายถึงหายนะสำหรับพวกเขา

ยามรุ่งโรจน์ร่วมรุ่งเรือง ยามตกต่ำร่วมร่วงโรย

แต่เนื่องจากกองทัพยังไม่ได้เข้าเมือง ชาวเมืองฉางสุ่ยจึงไม่อาจเห็นความยิ่งใหญ่ของกองทัพรบไกลเป่ยซี ได้แต่คาดเดาไปต่าง ๆ นานา

“ฮ่า ๆๆ น้องชายข้าทำงานกองพลาธิการเคยขึ้นไปบนกำแพงเมืองตอนขนไม้ แล้วก็ได้เห็นกองทัพรบไกลเป่ยซีแล้ว พวกเจ้าไม่รู้หรอก น้องชายของข้าบอกว่า ชีวิตนี้ไม่เคยเห็นกองทัพยิ่งใหญ่เช่นนี้มาก่อน”

“เหล่าทหารที่มาจากอำเภอเป่ยซีต่างก็แกร่งกล้าราวกับเทพสงครามสวรรค์”

“เมื่อโหวฉินมีกองทัพยิ่งใหญ่เก่งกาจจ แล้วะพ่ายแพ้ได้อย่างไร”

“ตอนพวกเราวางใจได้แล้ว พวกเราสามารถเกาะขาใหญ่ของโหวฉินได้ วันข้างหน้าย่อมมีเรื่องดีมาถึงในไม่ช้า”

ท่าทางยินดีปรีดาของชายวัยกลางคน ทำให้ดวงตาของชาวบ้านที่มุงอยู่รอบข้างเต็มไปด้วยความริษยา

หลายคนถอนหาย ได้แต่คิดว่าตนเองช่างไร้โชควาสนา ไม่อาจได้เห็นกองทัพรบไกลเป่ยซีด้วยตาตนเอง

อย่างไรก็ตาม พวกเขายังคงมีความสุขอย่างยิ่ง เมื่อฉินเฟิงรวมตัวกับกองทัพใหญ่แล้วก็ไม่ต้องกังวลอีกต่อไป เมื่อเป่ยตี๋ถูกตีแตก ชาวเมืองก็จะได้นอนหลับอย่างสบายใจ

เนื่องจากกองทัพรบไกลของเป่ยตี๋มีขนาดใหญ่ และตั้งค่ายอยู่นอกเมือง ข่าวสารก็ไปถึงหูของบรรดาแม่ทัพในเมืองหลวงอย่างรวดเร็ว

ถายในเมืองหลวง รองแม่ทัพเฉินหล่างได้รับข่าวก็สั่นสะท้านไปทั้งร่าง กระโดดยืนขึ้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน