บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 1083

บทที่ 1083 สถานการณ์กองทัพทั่วหล้า

การที่บุกทะลวงผ่านครึ่งหนึ่งของเป่ยตี้นั้นยังไม่ใช่เรื่องสำคัญ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เมื่อกองทัพนี้ถอยกลับต้าเหลียงโครงสร้างกองกำลังยังคงสมบูรณ์ถึงเก้าส่วน ซึ่งเป็นตัวเลขที่น่าตกตะลึง

กล่าวอีกนัยหนึ่ง หลังผ่านการรบตลอดฤดูหนาว กองทัพเป่ยซีสูญเสียทหารเพียงหนึ่งส่วนเท่านั้น นี่คือความเก่งกาจสามารถขนาดไหน?

ไม่มีกองทัพใดสามารถเอาชนะกองทัพเป่ยซีได้ฝ่ายเดียว หากต้องการเอาชนะกองกำลังชั้นยอดนี้ มีเพียงวิธีเดียวคือ ใช้จำนวนทหารที่เ

หนือกว่าล้อมและบีบให้อ่อนกำลัง แล้วค่อย ๆ กัดกร่อน หากปะทะกันซึ่งหน้า เท่ากับเป็นการหาทางตาย

นี่เป็นเพียงกำลังรบโดยรวมของกองทัพเป่ยซีเท่านั้น หากนับรวมจำนวนม้าศึกมหาศาล และพลาธิการที่สมบูรณ์จนน่าหวาดหวั่น ใต้หล้านี้ไม่มีกองทัพใดจะเชี่ยวชาญการรบดุเดือดเท่ากองทัพเป่ยซีอีกแล้ว

เล่ยเหมิงและเฉินเหยียนจงแน่นอนว่ารู้ถึงความเก่งกาจของกองทัพเป่ยซี แต่ไม่คิดว่าฉางเฉิงจะประเมินค่ากองกำลังนี้สูงถึงเพียงนี้ ฉางเฉิงไม่สนใจสายตาประหลาดใจของทั้งสอง วิเคราะห์ต่อไป

“กองทัพเป่ยซีนั้นอยู่ในระดับสูงสุด กองทัพภายใต้การบังคับบัญชาของสามแม่ทัพแห่งชายแดนเหนือก็ล้วนผ่านการหล่อหลอมจากสงครามระหว่างแคว้น”

“กำลังรบของสามแม่ทัพแห่งชายแดนเหนือแม้จะด้อยกว่ากองทัพเป่ยซีเล็กน้อย แต่ประสบการณ์การรบจริงนั้นยังคงทิ้งห่างกองทัพอื่นไปไกล”

“พวกเจ้าต้องรู้ว่า กองทัพแห่งชายแดนเหนือล้วนเก่งกาจในการรบ เหตุผลง่าย ๆ คือคู่ต่อสู้ต่างกัน”

เล่ยเหมิงขมวดคิ้ว สายตาเผยความสงสัยบางอย่าง

ตามความเข้าใจของเขา กองทัพชายแดนเหนือค่อนข้างยากจน ในขณะที่ทหารประจำเมืองหลวงของต้าเหลียงล้วนร่ำรวยมหาศาล เนื่องจากความแตกต่างด้านอาวุธยุทโธปกรณ์ กองทัพชายแดนเหนือควรจะด้อยกว่าทหารประจำเมืองหลวงอย่างมาก

แต่ทำไมพอออกจากปากฉางเฉิง กองทัพชายแดนเหนือกลับกลายเป็นกองกำลังชั้นยอดรองจากกองทัพเป่ยซีไปได้?

“เป็นไปได้อย่างไรที่แม้แต่กองทัพมังกรซ่อนพยัคฆ์ยังอ่อนแอกว่ากองทัพชายแดนเหนือ? เป็นไปไม่ได้!”

ฉางเฉิงมองด้วยสายตาเคร่งขรึม น้ำเสียงลึกซึ้ง “ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้”

“ข้าขอพูดอีกครั้ง คู่ต่อสู้ต่างกัน พละกำลังในการต่อสู้ก็ต่างกันมาก”

“พวกเจ้าลองคิดดู กองทัพมังกรซ่อนพยัคฆ์ต้องต่อสู้กับใคร? ส่วนใหญ่แล้วพวกเขาแทบไม่มีคู่ต่อสู้เลย นาน ๆ จะได้ออกรบสักครั้ง ก็เป็นเพียงการปราบโจรและรักษาความสงบเท่านั้น”

“แต่คู่ต่อสู้ของกองทัพชายแดนเหนือคือชาวเป่ยตี๋!”

“พวกเจ้าต้องเข้าใจความแตกต่างระหว่างความกล้าหาญกับความเก่งกาจในการรบ”

“กองทัพมังกรซ่อนพยัคฆ์มีความกล้าหาญ แต่นั่นเพียงแค่แสดงว่าพวกเขาสามารถรับมือกับสงครามใหญ่ได้ แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับชาวเป่ยตี๋พวกเขาก็จะถูกตีกลับในทันที”

“ชาวเป่ยตี๋เติบโตมาบนหลังม้าตั้งแต่เด็ก ชำนาญการขี่ม้าและยิงธนู ทุกคนที่เป็นคนเลี้ยงสัตว์ล้วนเป็นกองทหารม้าจรยุทธ์ที่มีคุณภาพ”

“ภารกิจของทหารชายแดนเหนือ คือการป้องกันไม่ให้ชาวเป่ยตี๋บุกรุกชายแดน พวกเขาต่อสู้กับชาวเป่ยตี๋มาเป็นเวลานาน จนผ่านการฝึกฝนมาอย่างโชกโชน”

“พูดให้เข้าใจง่าย ๆ คือผู้ที่ต่อสู้กับกองทหารม้านอกด่านมาเป็นเวลานาน ย่อมแข็งแกร่งกว่าทหารในพื้นที่จงหยวนมากนัก”

“กองทัพชายแดนเหนืออยู่อันดับสอง อันดับสามคือกองทัพของตระกูลใหญ่ทางใต้”

“ชายแดนทางใต้ติดกับพวกป่าเถื่อนทางใต้ จำเป็นต้องทำสงครามกับพวกนั้นอยู่เสมอ พละกำลังจึงไม่อาจดูแคลนได้”

“อันดับสี่ จึงเป็นกองทัพมังกรซ่อนพยัคฆ์”

เมื่อได้ยินคำพูดของฉางเฉิง หัวใจของเล่ยเหมิงก็เย็นวาบไปครึ่งหนึ่ง แม้ว่าเฉินเหยียนจงจะคุยโวมาตลอดว่าเขากับพี่ชายสามารถเอาชนะกองทัพมังกรซ่อนพยัคฆ์ได้ แต่นั่นก็เป็นเพียงการพูดเพื่อปลุกขวัญกำลังใจ และเป็นการอวดอ้างชัยชนะเกินจริงเท่านั้น

ความจริงแล้ว เฉินเหยียนจงกับอู๋เหอลี่ถูกกองทัพมังกรซ่อนพยัคฆ์ไล่ล่าจนต้องหนีกระเจิดกระเจิงราวกับกระต่าย

หากต้องประจันหน้ากันจริง ๆ เกรงว่าเพียงแค่ปะทะกันครั้งเดียว กองทัพมังกรซ่อนพยัคฆ์ก็สามารถทำลายฝ่ายของพวกเขาได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน