บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 1082

บทที่ 1082 สี่พี่น้องแห่งหยูผิง

ตีนเขาด้านใต้ของภูเขาหยูผิง ในป่าเขาที่ดูไม่น่าสนใจแห่งหนึ่ง มีโจรจำนวนมากตั้งค่ายกระจายอยู่ทั่วไป และยังมีโจรทยอยเดินทางมาจากที่ต่าง ๆ อย่างไม่ขาดสาย

ขณะนี้จำนวนโจรเพิ่มขึ้นมากกว่าสี่ร้อยคนแล้ว และพวกมันจะรวมตัวกันเสร็จสิ้นเร็วที่สุดภายในเช้าวันพรุ่งนี้

อู๋เหอลี่ ที่ยืนอยู่บนยอดเขา จ้องมองลงไปยังอำเภอหยูผิงที่อยู่ไกลออกไป

ชายสามคนที่อยู่เคียงข้างเขา ไม่เพียงแต่เป็นรองแม่ทัพ แต่ยังเป็นพี่น้องร่วมสาบานอีกด้วย

“คนที่ไปสืบข่าวที่อำเภอหยูผิงกลับมาหรือยัง?”

เมื่อเผชิญกับคำถามของอู๋เหอลี่ รองแม่ทัพทั้งสามดูผ่อนคลายอย่างมาก ด้วยพวกเขามีความสัมพันธ์แบบเป็นตายด้วยกันมาสิบกว่าปีแล้ว ในใจพวกเขามีพี่ใหญ่เพียงคนเดียว คืออู๋เหอลี่ที่อยู่ตรงหน้านี้

ชายที่มีใบหน้าขาวสะอาดชื่อฉางเฉิง เป็นคนที่สองในบรรดาสี่พี่น้อง และยังเป็นที่ปรึกษาข้างกายอู๋เหอลี่อีกด้วย

“พี่ใหญ่ สืบข่าวได้ชัดเจนแล้ว ฉินเฟิงเข้าไปในอำเภอหยูผิงเพื่อรักษาโรคให้เด็กน้อยคนหนึ่ง”

“มีกองทหารม้าทมิฬติดตามเพียงห้าสิบนาย หลังจากมะรืนตอนเย็นก็จะออกจากอำเภอหยูผิงเพื่อเดินทางกลับเมืองหลวง นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของพวกเรา”

เมื่อได้ยินดังนั้น สายตาของอู๋เหอลี่กลับไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ

ด้วยความสูงหนึ่งเมตรแปดสิบห้า ไม่ว่าจะอยู่ที่ใดก็โดดเด่นกว่าใครๆ ร่างกายกำยำแต่กลับไม่มีกลิ่นอายของความดุดันแม้แต่น้อย

ตรงกันข้าม บารมีของอู๋เหอลี่กลับเก็บซ่อนไว้อย่างมิดชิด ดวงตาทั้งสองคมกริบและเด็ดเดี่ยวดุจดวงตาเหยี่ยว

“เมื่อข่าวระบุว่าฉินเฟิงจะออกเดินทางในวันมะรืนนี้ ไม่ว่าอย่างไรก็คงจะมีความเคลื่อนไหวในวันมะรืนนี้แน่นอน”

“พวกเรายังมีเวลาอีกหนึ่งวัน ให้พี่น้องแทรกซึมเข้าไปในอำเภอหยูผิง เพื่อสอดแนมต่อไป”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ฉางเฉิงอดที่จะหัวเราะเบา ๆ ไม่ได้ “พี่ใหญ่ ท่านกังวลว่าฉินเฟิงตั้งใจปล่อยข่าวเพื่อลวงพวกเราหรือ?”

อู๋เหอลี่ส่ายหน้า “ไม่ว่าจะเป็นกลอุบายหรือไม่ก็ตาม ระมัดระวังไว้หน่อยก็ไม่ผิด”

“ฉินเฟิงผู้นี้ไม่เพียงแต่มีความสามารถระดับแม่ทัพขุนพล ยังเป็นคนเจ้าเล่ห์เพทุบายและมากประสบการณ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งยังเชี่ยวชาญด้านการสงครามข่าวกรอง ไม่ว่าเขาจะไปที่ใด รอบตัวจะต้องมีองครักษ์เสื้อแพรปฏิบัติการอยู่เสมอ”

เมื่อพี่ใหญ่พูดเช่นนี้แล้ว ฉางไจ่ก็ไม่ลังเล สั่งการทันทีให้สายสืบที่เพิ่งกลับมารายงานตัว กลับไปเฝ้าดูอำเภอหยูผิงต่อ

เล่ยเหมิงและเฉินเหยียนจงสบตากัน แล้วพากันพูดล้อเล่น

“พี่ใหญ่ ท่านระมัดระวังมากเกินไปแล้วกระมัง?”

“ฉินเฟิงมีแค่กองทหารม้าทมิฬห้าสิบคน แต่พวกเรามีถึงแปดร้อยคน แปดร้อยสู้ห้าสิบ เมื่อเรามีการเตรียมพร้อม แม้กองทหารม้าทมิฬพวกนั้นจะเป็นเทพลงมาจากสวรรค์ ก็ไม่มีทางหนีพ้นเงื้อมมือพวกเราไปได้”

เฉินเหยียนจงกอดอก สายตาเต็มไปด้วยความดูแคลนฉินเฟิง”ข่าวลือในละแวกนี้ว่าฉินเฟิงรบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง แม้แต่มหาแม่ทัพเป่ยตี๋เฉินซือก็ยังไม่ใช่คู่มือของเขา”

“ข้าใจร้อนอยากประมือกับเขาเต็มทีแล้ว”

“พี่ใหญ่ วางใจได้ พอเจอฉินเฟิงไม่ต้องให้ท่านลงมือหรอก ข้าจะสับหัวมันก่อนเลย”

ก่อนที่อู๋เหอลี่จะทันได้เอ่ยปาก ฉางเฉิงก็ดุด่าขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด

“น้องสาม น้องสี่ พวกเจ้าทั้งสองต้องระวังตัวหน่อย อย่าได้หยิ่งผยองนัก ศึกใหญ่ใกล้จะมาถึงแล้ว สิ่งที่ต้องระวังที่สุดคือการประมาทศัตรู”

“เมื่อต้องเผชิญหน้ากับฉินเฟิงพวกเราควรมีความเกรงกลัวในใจ”

แม้ว่าฉางเฉิงจะเป็นเพียงบัณฑิตผู้อ่อนแอ แต่เขาก็เป็นพี่คนที่สอง และเป็นน้องที่อยู่ข้างกายอู๋เหอลี่มาตั้งแต่แรก ดังนั้นถึงแม้เล่ยเหมิงและเฉินเหยียนจงจะดุดันหยิ่งผยองเพียงใด เมื่อถูกฉางเฉิงตำหนิก็ไม่ได้รู้สึกไม่พอใจแต่อย่างใด

เฉินเหยียนจงดูถูกฉินเฟิงอยู่ในใจ เมื่อเห็นพี่ใหญ่และพี่รองระมัดระวังจนเกินไป เขาอดรู้สึกไม่ได้ว่าเป็นการเพิ่มขวัญกำลังใจให้ศัตรูและลดความน่าเกรงขามของตนเอง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน