บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 1081

บทที่ 1081 ใช้กำลังน้อยล้อมปราบกำลังมาก

เรื่องนี้ฉินเฟิง จ้าวอวี้หลงและหลิ่วหมิงต่างมีความคิดเห็นตรงกัน ตระกูลใหญ่ทางใต้เป็นกำลังที่สามารถต่อกรกับฮ่องเต้ต้าเหลียงได้ แม้จะไม่สามารถส่งทัพมาโค่นล้มต้าเหลียงได้โดยตรง แต่ด้วยกำลังทรัพย์ของพวกเขา ก็เพียงพอที่จะก่อความวุ่นวายมากมายภายในต้าเหลียงได้

โจรผู้ร้ายในอำเภอหยูผิงก็คือก้าวแรกของ ตระกูลใหญ่ทางใต้

หากไม่สามารถโจมตีและปราบปรามพวกมันด้วยมือเหล็กได้ ก็จะเป็นการเพิ่มความเหิมเกริมให้กับ ตระกูลใหญ่ทางใต้

เรื่องแบบนี้จะมีแต่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

ต้องกำจัดโจรพวกนี้ให้สิ้นซาก ไม่มีอะไรต้องพูดอีก!

ฉินเฟิงพาจ้าวอวี้หลงกลับมาที่ห้องโถงใหญ่ของที่ว่าการอำเภอไม่พูดอ้อมค้อม สั่งอู๋เฉิงกงตรง ๆ ว่า “ตอนนี้เจ้าจงรีบส่งคนไปปล่อยข่าวว่า ข้าจะออกเดินทางกลับเมืองหลวงในตอนเย็นมะรืนนี้”

ดวงตาของอู๋เฉิงกงเป็นประกาย แม้เขาจะไร้ความสามารถ แต่ก็เข้าใจความหมายในคำพูดของ ฉินเฟิง

ชายตรงหน้านี้สามารถบุกทะลวงทั่วทั้งเป่ยตี๋ทำให้ยอดขุนศึกฮ่องเต้เป่ยตี๋ต้องตายอย่างแค้นใจ เมื่อมีเขาลงมือ ปัญหาโจรในอำเภอหยูผิงก็จะถูกแก้ไขอย่างง่ายดาย

“ท่านโหวฉิน ข้าน้อยขอขอบคุณในนามของชาวบ้านกว่าหนึ่งแสนคนในอำเภอหยูผิง ที่ท่านยื่นมือเข้าช่วยเหลือ”

ขณะพูดอู๋เฉิงกงถึงกับคุกเข่าลงกับพื้น แล้วก้มศีรษะคำนับฉินเฟิง

ฉินเฟิงรีบดึงอู๋เฉิงกงลุกขึ้น พลางพูดอย่างหงุดหงิด “ใต้เข่าบุรุษมีทองคำ เจ้าไม่มีอะไรทำหรือไร ถึงได้มาคำนับให้เสียเวลา?”

“อีกอย่าง การที่ข้าปราบโจร ก็เป็นหน้าที่ของข้าอยู่แล้ว ไม่เกี่ยวกับเจ้า”

อู๋เฉิงกงรู้สึกตื้นตันใจยิ่งนัก ท่านโหวโหวฉินนั้นเป็นคนมีคุณธรรมสมกับที่เล่าลือกันจริง ๆ

แม้ว่าตอนนี้จะเป็นช่วงดึกแล้ว แต่อู๋เฉิงกงก็ไม่ง่วงนอนเลย รีบวิ่งออกไปรวบรวมคนเพื่อปฏิบัติตามคำสั่งของฉินเฟิง

จ้าวอวี้หลงมองดูอู๋เฉิงกงที่ทุ่มเททำงานอย่างเต็มที่แล้วอดรู้สึกทึ่งไม่ได้ “ขุนนางที่ดีอย่างอู๋เฉิงกงนี้ หาได้ยากเสียจริง”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉินเฟิงก็ยิ้มอย่างมีนัยยะ

“เป็นขุนนางที่ดีก็จริง แต่ความสามารถยังด้อยไปหน่อย”

“เจ้าว่าขุนนางคดโกงน่าชังกว่า หรือขุนนางไร้ความสามารถน่าชังกว่ากัน?”

จ้าวอวี้หลงถูกถามจนพูดไม่ออก ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยคิดถึงปัญหาที่ลึกซึ้งเช่นนี้มาก่อน

ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จ้าวอวี้หลงก็ลองตอบอย่างระแวดระวัง “ผู้ใดสร้างความเสียหายมากกว่า ผู้นั้นก็น่าชังกว่า”

ฉินเฟิงยิ้มพลางพยักหน้า “พูดถูกต้อง ความซื่อสัตย์และคดโกงไม่ใช่มาตรฐานเดียวในการวัดขุนนาง”

“อย่างที่ว่า น้ำใสเกินไปย่อมไม่มีปลา หากวงการขุนนางสะอาดบริสุทธิ์ถึงเพียงนั้น คนมีความสามารถก็คงไม่อยากเป็นขุนนาง””

“แค่เป็นคนมีความสามารถ ตราบใดที่ไม่โลภมากเกินไป ก็พอจะหลับตาข้างหนึ่งได้ พูดง่าย ๆ คือ ราชสำนักให้ความสำคัญกับความสามารถของขุนนางผู้นั้น มากกว่าความสะอาดของมือเขา”

จ้าวอวี้หลงจมอยู่ในความคิดอีกครั้ง ก่อนจะถามอย่างสงสัย “แม้ขุนนางคดโกงจะมีความสามารถ แต่พวกเขาก็ขาดความจงรักภักดีอย่างที่สุด หากวันหนึ่งแทงข้างหลังขึ้นมาจะทำอย่างไร?”

ฉินเฟิงยักไหล่พลางกล่าว “นี่แหละเหตุผลที่ข้ายินดีอยู่ในอำเภอเป่ยซีอันเล็ก ๆ นี้”

ดวงตาของจ้าวอวี้หลงเป็นประกาย ในที่สุดก็เข้าใจความนัยลึกซึ้งของฉินเฟิง

เป็นที่รู้กันดีว่าทั่วทั้งต้าเหลียงมีสองกำลังที่สามารถโค่นล้มฮ่องเต้ต้าเหลียงได้โดยตรง หนึ่งคือตระกูลใหญ่ทางใต้อีกหนึ่งก็คือฉินเฟิง

แต่ฉินเฟิงกลับจงรักภักดีต่อต้าเหลียงอย่างสุดหัวใจ ไม่เคยมีความคิดกบฏแม้แต่น้อย

บางคนคิดว่านี่เป็นเพราะความรู้แจ้งและความสูงส่งของฉินเฟิงแต่ตอนนี้จ้าวอวี้หลงเข้าใจแล้วว่าความคิดของฉินเฟิงนั้นเป็นเรื่องจริง

หากท่านก้าวไปถึงจุดนั้น แม้จะเป็นเพื่อประโยชน์ของแคว้นในอนาคต ก็ต้องติดต่อกับพวกคนชั่วทุกสารทิศ และต้องแสร้งทำเป็นจริงใจอย่างไร้ความจริง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน