บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 1116

บทที่ 1116 การเจรจาที่เสี่ยงอันตราย

ข่าวที่องครักษ์เสื้อแพรนำมา เหมือนเป็นการซ้ำเติมความยากลำบากที่มีอยู่แล้ว

ภายใต้สถานการณ์ที่เสียเปรียบทั้งด้านจำนวนคน อาวุธยุทโธปกรณ์ และขวัญกำลังใจของทหาร การโจมตีใด ๆ ก็เท่ากับเป็นการฆ่าตัวตาย

ยิ่งไปกว่านั้น แม่ทัพฝ่ายตรงข้ามคาดการณ์ได้แม่นยำมาก พวกเขารู้ว่าหลังจากฉินเฟิงมาถึงอำเภอฉือแล้ว เวลาที่เหลือมีน้อยเต็มที

เส้นทางที่อยู่เบื้องหน้าฉินเฟิงมีเพียงสองทาง คือไม่สนใจชะตากรรมของชาวบ้านตระกูลหลี่แล้วมุ่งหน้าไปเมืองหลวงทันที

หรือไม่ก็นำกำลังทหารบุกเข้าโจมตีศาลเจ้าโดยตรง

ในช่วงเวลานี้ ไม่มีเวลาพอที่จะเกณฑ์ทหารเพิ่มเติม

หากเลือกทางแรก นอกจากตัวประกันจากหมู่บ้านตระกูลหลี่จะถูกสังหารหมดแล้ว พวกเขายังจะหาทุกวิถีทางเพื่อโยนศพของคนชรา สตรี และเด็กเหล่านั้นไปยังสถานที่จัดงานอภิเษกของฉินเฟิง

ส่วนการเลือกทางที่สอง ก็เท่ากับเป็นการเดินเข้าไปหาความตายโดยแท้

สถานการณ์ตอนนี้สำหรับฉินเฟิงแล้ว ดูเหมือนจะเป็นทางตันไม่ว่าจะเลือกทางไหน

ความจริงที่โหดร้ายที่สุดก็อยู่ตรงหน้า แม้ว่าฉินเฟิงจะมีโอกาสบุกเข้าศาลเจ้าที่ดินได้สักนิด

แต่ก่อนที่ฉินเฟิงจะสามารถเอาชนะทหารของแคว้นเยว่จ้าวได้ ฝ่ายตรงข้ามก็มีเวลามากพอที่จะสังหารตัวประกันในมือให้หมดสิ้น

ดังนั้นการซุ่มโจมตีที่วางแผนมาอย่างแยบยลครั้งนี้ จึงแทบจะไม่มีทางแก้

แต่ฉินเฟิงก็ไม่ได้ยอมแพ้ เพราะฮองเฮาหนานกงมองข้ามเรื่องหนึ่งไป นั่นก็คือความจริงที่ว่าทหารพลีชีพของแคว้นเยว่จ้าวเป็น ‘ทหารรับจ้าง’

พวกทหารพลีชีพที่รับเงินมาทำงานเหล่านี้ ความจงรักภักดีที่มีต่อองค์หญิงหนานกงยังไม่ถึงขั้น ‘มั่นคงดั่งกำแพงเหล็ก’

ดังนั้นตอนนี้ ปัญหาใหญ่ที่ฉินเฟิงเผชิญอยู่ไม่ใช่การเอาชนะทหารพลีชีพของแคว้นเยว่จ้าวแต่เป็นการจะพบกับหัวหน้าของพวกเขา

เมื่อจ้าวอวี้หลงรู้ความคิดที่แท้จริงของฉินเฟิงไม่เพียงไม่รู้สึกโล่งใจ แต่กลับจริงจังกว่าเดิมเสียอีก

“พี่ฉิน!”

“ไม่ว่าพวกเราจะตะโกนเรียกอย่างไร อีกฝ่ายก็จะไม่หวั่นไหวง่าย ๆ”

“หากท่านคิดจะใช้ตัวเองเป็นเหยื่อล่อ ข้าจะไม่มีวันยอม”

น้ำเสียงของจ้าวอวี้หลงแสดงถึงความเด็ดขาด ตั้งแต่แรกก็ปิดทางที่ฉินเฟิงจะเสี่ยงอันตราย

ในสายตาของจ้าวอวี้หลงแม้ตัวประกันในหมู่บ้านตระกูลหลี่จะเป็นประชาชนของต้าเหลียงแต่ก็ไม่คุ้มค่าให้ฉินเฟิงต้องเสี่ยงอันตรายเพื่อพวกเขา

หากคิดในแง่ผลประโยชน์ การบาดเจ็บล้มตายของประชาชนเหล่านี้มีผลกระทบต่อแคว้นน้อยมาก แต่หากฉินเฟิงเกิดเรื่องไม่คาดฝัน จะส่งผลกระทบเป็นลูกโซ่ แม้แต่นโยบายของแคว้นก็จะสั่นคลอน

นั่นจะเป็นหายนะสำหรับทุกคน

ฉินเฟิงตบบ่าจ้าวอวี้หลงพลางพูดอย่างจริงจัง “วางใจเถิด ข้าย่อมไม่เอาอนาคตของต้าเหลียงมาเสี่ยง”

“ข้าจะพยายามสุดความสามารถ หากไม่สามารถพลิกสถานการณ์ได้ ก็คงต้องถือว่า… ชาวบ้านหมู่บ้านตระกูลหลี่โชคร้ายเท่านั้น”

แม้จ้าวอวี้หลงจะยังไม่วางใจ แต่เมื่อฉินเฟิงพูดถึงขนาดนี้แล้ว จ้าวอวี้หลงก็ไม่อาจคัดค้านได้

จ้าวอวี้หลงไม่มีทางเลือก จำต้องฝืนใจรวบรวมกำลังคนทั้งหมดที่มีอยู่ในตอนนี้

กองทหารม้าทมิฬห้านาย องครักษ์เสื้อแพรหกนาย หน่วยอาวุธมืดแปดนาย

รวมทั้งจ้าวอวี้หลงด้วย พอดียี่สิบคน

กองทหารม้าทมิฬทั้งห้านายถอดเกราะบางส่วนออกมาประกอบเข้าด้วยกันให้ฉินเฟิงสวมใส่ จนทำให้ฉินเฟิงติดอาวุธครบมือ

จากนั้นฉินเฟิงก้าวเท้าอันหนักอึ้งเดินไปทางศาลเจ้าทีละก้าว ขณะที่จ้าวอวี้หลงและคนอื่น ๆ ติดตามฉินเฟิงอย่างใกล้ชิด โดยรักษาระยะห่างสามสิบก้าว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน