บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 1218

บทที่ 1218 การรบในพื้นที่ภูเขา

หลังจากนั้นฉินเฟิงใช้เวลาถึงสามวันเต็มในการสำรวจสภาพพื้นที่ทั้งหมดของภูเขาเอินซาน และบันทึกไว้อย่างละเอียด จึงนำทหารทั้งหมดเดินทางลึกเข้าไปต่อ

ในช่วงเวลานี้องครักษ์เสื้อแพรคอยเฝ้าติดตามความเคลื่อนไหวของอู๋เหอลี่อยู่ตลอด

เพื่อความปลอดภัย แม้จะไม่กล้าเข้าไปสอดแนมใกล้ ๆ แต่เพียงแค่สังเกตร่องรอยกิจกรรมรอบนอกก็สามารถตัดสินได้ว่าอู๋เหอลี่เข้าไปในเทือกเขาฉีเหลียนหรือไม่

อย่างไรก็ตาม การที่คนหลายร้อยคนจะลบร่องรอยทั้งหมดได้นั้นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

ทันทีที่ฉินเฟิงเริ่มเดินทางลึกเข้าไป องครักษ์เสื้อแพรก็รีบมารายงาน

“ท่านอ๋อง อู๋เหอลี่นำผู้ใต้บังคับบัญชาของเขามุ่งหน้าไปยังเทือกเขาฉีเหลียนแล้วขอรับ”

เป็นไปตามที่ฉินเฟิงคาดการณ์ไว้อู๋เหอลี่มีความคิดที่ชัดเจนมาก หลีกเลี่ยงการต่อสู้เมื่อมีโอกาส เพราะตระกูลใหญ่ทางใต้ให้ทหารมาเพียงไม่กี่ร้อยคน หากสูญเสียไปแล้วต้องการเสริมกำลังเพิ่ม ก็จะยิ่งยากลำบากขึ้นไปอีก

ยิ่งไปกว่านั้น พื้นที่ทั้งหมดระหว่างเทือกเขาฉีเหลียนและเมืองกูซูถูกองครักษ์เสื้อแพรจับตาดูอย่างเข้มงวด

ไม่ว่าอู๋เหอลี่จะออกจากภูเขา หรือตระกูลใหญ่ทางใต้จะส่งกำลังเสริม ก็จำเป็นต้องอ้อมไปไกล มิฉะนั้นอาจถูกกองทัพของฉินเฟิงล้อมและทำลาย

ในทางกลับกันฉินเฟิงมีแนวหน้าเป็นที่พึ่ง การเสริมกำลังพลจึงสะดวกมาก

เมื่อกองทัพมาถึงรอยต่อระหว่างภูเขาเอินซานกับเทือกเขาฉีเหลียน พวกเขาก็พบร่องรอยที่อู๋เหอลี่เคยตั้งค่ายพักชั่วคราว

จ้าวอวี้หลงสังเกตอย่างละเอียดแล้วกล่าวเสียงทุ้มว่า “อู๋เหอลี่จากไปไม่นานนัก”

“ก่อนหน้านี้ตอนที่พวกเราเพิ่งเข้าเขามา ก็พลาดไปแล้ว เพียงแค่ช้าไปหนึ่งชั่วยาม”

“และครั้งนี้ อู๋เหอลี่อาศัยความเข้าใจในสภาพพื้นที่ ทำให้พวกเราช้าไปเพียงก้าวเดียวอีกแล้ว ชัดเจนว่ากำลังจงใจหยอกล้อพวกเรา”

“ส่งองครักษ์ค่ายเทียนจีออกไปไล่ล่าก่อน เพื่อถ่วงเวลาอู๋เหอลี่ แล้วค่อยให้กองกำลังหลักตามไปสมทบ กวาดล้างพวกมันให้หมดในคราวเดียว จากนั้นค่อยสำรวจสภาพพื้นที่ของเทือกเขาฉีเหลียนอย่างละเอียด”

ข้อเสนอของจ้าวอวี้หลงก็นับว่าเป็นวิธีที่ดี แต่ราคาที่ต้องจ่ายจะสูงขึ้น

“สภาพพื้นที่ของเทือกเขาฉีเหลียนซับซ้อน และค่ายเทียนจีองครักษ์ก็ไม่คุ้นเคยกับที่นี่ หากไล่ล่าอย่างไม่ระมัดระวัง เกรงว่าจะเสี่ยงต่อการถูกซุ่มโจมตี”

“อู๋เหอลี่เพียงแค่ยั่วยุอยู่ข้างหน้า ไม่ต้องสนใจก็ได้”

“เพียงแค่ส่งหน่วยลับคอยจับตาความเคลื่อนไหวของพวกมันก็พอ ที่มันกล้าทำเช่นนี้ ก็เพราะได้เตรียมเสบียงไว้ในเทือกเขาฉีเหลียนล่วงหน้าแล้วไม่ใช่หรือ?”

“เมื่อถึงจุดเก็บเสบียง มันก็จะไม่สามารถถอยได้อย่างสบายอีกต่อไป”

เมื่อได้ยินคำพูดของฉินเฟิงจ้าวอวี้หลงจึงสงบสติอารมณ์ลง

ไม่ว่าจะเป็นก่อนหน้านี้ที่เชิงเขา หรือตอนนี้ที่มาถึงเขตเทือกเขาฉีเหลียน อู๋เหอลี่ยังคงจงใจยั่วยุ จุดประสงค์ก็คือการรบกวนความคิดของฉินเฟิงทำให้เขาล้มเลิกการไล่ล่า เพื่อบรรลุเป้าหมายในการชนะโดยไม่ต้องสู้

แต่ตราบใดที่ฉินเฟิงยังคงไล่ตามอย่างเป็นขั้นเป็นตอน เมื่ออู๋เหอลี่ไปถึงจุดเก็บเสบียง ก็จะไม่สามารถละทิ้งค่ายและถอยไปได้อย่างง่ายดาย

เพราะม้าไม่สามารถเข้าไปในเขาได้ และอู๋เหอลี่ก็ไม่มีลาหรือกรรมกรแบกหาม ดังนั้นการขนย้ายเสบียงจึงเป็นปัญหาใหญ่

จ้าวอวี้หลงเข้าใจในที่สุดว่า ยิ่งอู๋เหอลี่ยั่วยุมากเท่าไร ก็ยิ่งเป็นการพิสูจน์ว่ามันกำลังจะไม่มีทางถอยแล้ว

จ้าวอวี้หลงมองสายตาของฉินเฟิงแล้วอดไม่ได้ที่จะแสดงความชื่นชมออกมา

“พี่ฉินท่านเห็นแผนการของอู๋เหอลี่มาตั้งนานแล้วหรือ?”

ฉินเฟิงยักไหล่ พูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “นี่มันไม่ใช่เรื่องที่เห็นได้ชัด ๆ หรอกหรือ?”

“อู๋เหอลี่เพียงแค่ตั้งค่ายชั่วคราวบนภูเขาเอินซานเท่านั้น การทิ้งค่ายพวกนั้นไป เขาย่อมไม่ลังเลใจ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน