บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 1222

บทที่ 1222 คุณหนูก็จะเอาแต่ใจเหมือนกัน

รองนายกองแทบอยากตาย หลิ่วหงเหยียนตัดสินใจเรื่องนี้ด้วยการตบหน้าผากตัวเอง แต่ผลกระทบนั้นลึกซึ้งและร้ายแรงมาก

หากเกิดความผิดพลาดแม้เพียงเล็กน้อย ไม่เพียงแต่แนวหน้าเท่านั้น แม้แต่ทั้งต้าเหลียงก็อาจเกิดความวุ่นวายได้

ใครบ้างไม่รู้ว่าหลิ่วหงเหยียนมีความสำคัญเพียงใดในใจของฉินเฟิง?

น่าเสียดายที่เมื่อคุณหนูรองตัดสินใจแล้ว รองนายกองไม่อาจขัดใจได้เลย แม้อยากจะแจ้งฉินเฟิงก็ไม่ทันการณ์ เพราะตอนนี้ฉินเฟิงกำลังปราบโจรอยู่ในเทือกเขาฉีเหลียน

เมื่อจนมุม รองนายกองจึงได้แต่ร้องขออย่างหนัก จนหลิ่วหงเหยียนยอมเลื่อนการเดินทางออกไปอีกสองวัน

ระหว่างช่วงเวลานี้ เขารีบกลับไปยังค่ายแนวหน้าและรายงานเรื่องนี้ให้สวีโม่ทราบทันที

เมื่อรู้ว่าหลิ่วหงเหยียนจะไปอำเภอเป่ยซี สวีโม่โกรธจัด “พวกเจ้าทำงานอะไรกัน? ทำไมไม่ห้ามคุณหนูรองไว้?”

“หากเกิดเรื่องผิดพลาดระหว่างทาง พวกเจ้ารับผิดชอบไหวหรือ!”

เผชิญกับการตำหนิของสวีโม่รองนายกองทำหน้าน้อยใจ “แม่ทัพข้าจะไม่ทัดทานได้อย่างไร ริมฝีปากแทบจะสึกหมดแล้ว แต่เมื่อคุณหนูรองตัดสินใจแล้ว ข้าจะทำอย่างไรได้?”

“ข้าแทบจะคุกเข่าลงแล้ว คุณหนูรองถึงได้ยอมอยู่ที่เมืองหลิงโจวอีกสองวัน”

“นี่ไง ข้ารีบกลับมารายงานเรื่องนี้ให้แม่ทัพทราบทันที”

แม้สวีโม่จะโกรธจนแทบระงับไม่อยู่ แต่ก็รู้ว่าเรื่องนี้ไม่อาจโทษคนอื่นได้

หลังจากยืนยันหลายครั้งว่าไม่สามารถโน้มน้าวหลิ่วหงเหยียนได้ สวีโม่ก็ไม่มีทางเลือกอื่น จำต้องเดินทางไปยังหลิงโจวด้วยตนเอง

เมื่อได้พบกับหลิ่วหงเหยียนท่าทีของสวีโม่ก็ไม่ต่างจากรองนายกองเท่าไร เขาพยายามชี้แจงเหตุผลและขอร้องด้วยความรู้สึก เกือบจะคุกเข่าอ้อนวอนอยู่แล้ว

“คุณหนูรอง ท่านต้องการไปอำเภอเป่ยซีก็ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนในตอนนี้”

“รอให้ฉินอ๋องกลับมาดูแลสถานการณ์ ข้าจะคุ้มกันพวกท่านไปอำเภอเป่ยซีเอง”

“ในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ ฉินอ๋องไม่อยู่ ข้าก็ต้องอยู่ควบคุมสถานการณ์สงคราม หากส่งคนอื่นไปคุ้มกันท่านกับพระชายากลับอำเภอเป่ยซีข้าก็ไม่สบายใจเลย”

หลิ่วหงเหยียนรู้ดีถึงความสัมพันธ์ระหว่างสวีโม่กับฉินเฟิงและรู้ว่าสวีโม่เป็นหนึ่งในสามแม่ทัพใหญ่แห่งอำเภอเป่ยซีมีตำแหน่งสูงและอำนาจมาก

ดังนั้นเมื่อเผชิญหน้ากับสวีโม่หลิ่วหงเหยียนจึงแสดงความสุภาพ แต่ท่าทีของนางไม่ได้หวั่นไหวแม้แต่น้อย

“สวีโม่เรื่องนี้ท่านไม่ต้องพยายามห้ามปรามอีก ข้าและพระชายาตัดสินใจแน่วแน่แล้ว”

“หากตอนนี้ไปไม่ได้ การจะไปอำเภอเป่ยซีอีกครั้ง ก็ไม่รู้ว่าจะต้องรอถึงเมื่อไหร่”

“หากในอนาคตเจ้าหนูนั่นโกรธเคือง ก็ผลักความรับผิดชอบทั้งหมดมาที่ข้าก็แล้วกัน เจ้าเด็กเหลือขอคนนั้น จะกินข้าได้หรือไร?”

เมื่อพูดมาถึงขั้นนี้แล้ว สวีโม่ก็ได้แต่ประนีประนอม

เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีข้อผิดพลาดใด ๆ สวีโม่จึงรีบจัดตั้งกองกำลังคุ้มกันขึ้นทันที

ห้าสิบกองทหารม้าทมิฬ ห้าสิบองครักษ์ค่ายเทียนจี ยี่สิบองครักษ์เสื้อแพร ยี่สิบหน่วยอาวุธมืด สองร้อยทหารม้าเบาแห่งอำเภอเป่ยซีรวมทั้งคนรับใช้และลูกจ้างอื่น ๆ รวมทั้งหมดเกือบสี่ร้อยคน

มาตรฐานนี้ เว้นแต่จะเผชิญกับการล้อมโจมตีจากศัตรูนับพันคน มิเช่นนั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะเกิดปัญหา

สองวันต่อมา สตรีทั้งสามก็ออกเดินทางไปยังอำเภอเป่ยซีอย่างเอิกเกริก ภายใต้การคุ้มกันของเหล่าองครักษ์

ในขณะเดียวกัน การต่อสู้ในเทือกเขาฉีเหลียนก็ปะทุขึ้นอีกครั้ง

ฉินเฟิงนำจ้าวอวี้หลงและองครักษ์ค่ายเทียนจียี่สิบคน ได้ปะทะกับอู๋เหอลี่แล้ว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน