บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 1232

บทที่ 1232 สร้างหายนะอย่างแท้จริง

หลิวเถาก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่แล้วก็กลับมาเป็นปกติในพริบตา หัวเราะเยาะไม่หยุด

“มาไม้นี้อีกแล้วหรือ?!”

“ข้าจะไม่หลงกลเจ้าอีกแล้ว”

“สตรีทั้งสามคนนี้ ต่อให้เป็นเชื้อพระวงศ์ วันนี้คุณชายผู้นี้ก็จะเก็บไว้ทั้งหมด!”

เคยเห็นคนหยิ่งยโส แต่ไม่เคยเห็นคนที่หยิ่งยโสขนาดนี้มาก่อน

เกาเฉิงหลับตาลง สูดหายใจลึก ส่ายหน้าอย่างจนปัญญา ในใจของเขา หลิวเถาถูกตัดสินประหารชีวิตไปแล้ว

น่ากลัวว่า ต่อให้เป็นใครหน้าไหนก็ช่วยเขาไม่ได้แล้ว

เกาเฉิงไม่ลังเลอีกต่อไป เพื่อรักษาตำแหน่งของตระกูลเขาในอำเภอเฉาอวิ๋น ไม่ให้ถูกหลิวเถาลากไปเกี่ยวข้องด้วย น้ำเสียงของเขาทุ้มลึกขึ้นทันที

“เชื้อพระวงศ์? ในสามคนนี้มีเชื้อพระวงศ์อยู่จริง ไม่ทราบว่าฉีหยางจวิ้นจู่จะเข้าตาเจ้าหรือไม่?”

หลิวเถาที่เมื่อครู่ยังยิ้มอย่างโหดเหี้ยม รอยยิ้มของเขาแข็งค้างทันที

ฉีหยางจวิ้นจู่?!

ถึงแม้หลิวเถาจะไม่เคยไปที่เมืองหลวงแต่ในฐานะญาติของพระสนมอี๋ เขาย่อมภาคภูมิใจในเมืองหลวงมักจะสอบถามผู้คนเกี่ยวกับสภาพของเมืองหลวงอยู่เสมอ เพื่อที่จะได้โอ้อวดกับชาวอำเภอเฉาอวิ๋น

เขาย่อมรู้ว่าเมืองหลวงมีหนึ่งฉีหยางจวิ้นจู่นางคือธิดาขององค์หญิงใหญ่

นี่คือ…หลานสาวแท้ ๆ ของฝ่าบาทองค์ปัจจุบัน

หากหลิวเถาแตะต้องฉีหยางจวิ้นจู่แม้แต่เส้นผม เขาจะต้องถูกลงโทษอย่างหนัก ความรับผิดชอบนี้เขาแบกรับไม่ไหวแน่

“เจ้า…เจ้าอย่ามาพูดเหลวไหลกับข้า”

“ฉีหยางจวิ้นจู่เป็นถึงบุคคลสูงศักดิ์ จะมาปรากฏตัวที่อำเภอเฉาอวิ๋นได้อย่างไร?”

“หากคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าเป็นฉีหยางจวิ้นจู่จริง ย่อมต้องมีทหารคุ้มกันมากมาย ข้าเห็นเจ้าแค่กำลังขู่เท่านั้น”

เห็นหลิวเถายังไม่ยอมเลิกรา เกาเฉิงจึงแค่นเสียงเย็นชา “เจ้าช่างรนหาที่ตายจริง ๆ!”

“ท่านผู้สูงศักดิ์ทั้งสามท่านนี้ ไม่ต้องการรบกวนชีวิตของชาวบ้าน จึงเดินทางอย่างเงียบ ๆ พาแค่องครักษ์ที่ปลอมตัวมาเท่านั้น”

“เจ้าไม่ใช่อยากเห็นกองกำลังใหญ่หรอกหรือ? พวกเขาทั้งหมดประจำการอยู่นอกอำเภอ เพียงแค่สตรีทั้งสามเอ่ยคำเดียว พวกเขาก็จะบุกเข้ามาฆ่าล้างตระกูลหลิวของเจ้าทั้งหมด!”

อะไรนะ?!

หลิวเถาเบิกตากว้าง เพราะคำพูดของเกาเฉิงไม่เหมือนการขู่เปล่า

เขารีบมองไปยังทหารอารักขาที่มาด้วย และพบว่าผู้ช่วยเจ้ากรมเมืองที่นำทาง เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก

“นอก…นอกอำเภอมีกองทัพประจำการอยู่จริงหรือ?”

เมื่อเผชิญกับคำถามที่ติดอ่างของหลิวเถา ผู้ช่วยเจ้ากรมเมืองแทบอยากตายให้รู้แล้วรู้รอด

ผู้ช่วยเจ้ากรมเมืองรู้มานานแล้วว่ามีกองทัพมาถึงนอกเมือง แต่เห็นว่าพวกเขาไม่ได้เข้าใกล้กำแพงเมือง คาดว่าน่าจะเป็นกองทัพที่เพียงแค่ผ่านทางไป จึงไม่ได้ใส่ใจมากนัก

ผลปรากฏว่า…

กองทัพเหล่านี้ กลับเป็นองครักษ์ที่คุ้มกันเชื้อพระวงศ์

หากเรื่องนี้ลุกลามใหญ่โต ทั้งอำเภอเฉาอวิ๋นจะต้องพลิกคว่ำ

แม้ว่าผู้ช่วยเจ้ากรมเมืองจะไม่ได้ตอบ แต่สีหน้าที่ตกใจของเขาก็ทำให้หลิวเถารู้ว่าสิ่งที่เกาเฉิงพูดไม่ใช่เรื่องเท็จ ในบรรดาหญิงสาวทั้งสามคนตรงหน้านี้ มีหนึ่งคนที่เป็นเชื้อพระวงศ์จริง ๆ

ชาวบ้านที่รวมตัวกันอยู่นอกประตูยิ่งตกตะลึง หลังจากความเงียบงันชั่วขณะ ก็ระเบิดเสียงอุทานดังสนั่นหวั่นไหว

“อะไรนะ? ในบรรดาหญิงสาวทั้งสามคนนี้ มีคนหนึ่งเป็นฉีหยางจวิ้นจู่?!”

“ฉีหยางจวิ้นจู่? ไม่เคยได้ยินมาก่อน…”

“พูดเหลวไหล เจ้าแน่นอนว่าไม่เคยได้ยิน ฉีหยางจวิ้นจู่เป็นธิดาขององค์หญิงใหญ่ เป็นหลานสาวแท้ ๆ ของฝ่าบาท”

“เป็นถึงหลานฝ่าบาทเชียวหรือ?”

“หลิวเถากล้าไม่ให้ความเคารพฉีหยางจวิ้นจู่หากมีการสอบสวนเรื่องนี้ ข้าเกรงว่าแม้แต่พระสนมอี๋ก็คงปกป้องเขาไม่ได้กระมัง?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน