บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 1249

บทที่ 1249 กองกำลังเสริมมาถึงแล้ว

เมื่อเห็นเสิ่นชิงฉือมีความเข้าใจในหลักการอันยิ่งใหญ่ ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดและรวดเร็ว หลิ่วหมิงรู้สึกเคารพนับถืออย่างสุดหัวใจ จึงรับทหารฝีมือดีหนึ่งพันห้าร้อยนายเข้าร่วมกับซุนปอ และสั่งให้พวกเขารีบไปยังแนวรบตะวันออกเพื่อช่วยเหลือฉินเฟิงทันที

อีกด้านหนึ่ง ฉินเฟิงมีสีหน้าที่เคร่งเครียดมากขึ้นเรื่อย ๆ

เมื่อครู่นี้ เขาเองก็ได้รับรายงานว่ามีกองทัพศัตรูอีกหนึ่งหมื่นนายเข้าสู่สนามรบเช่นกัน

ความแตกต่างของจำนวนทหารระหว่างฝ่ายเราและศัตรูยิ่งห่างกันมากขึ้นเรื่อย ๆ นี่คือผลลัพธ์ของการที่ไม่สามารถยึดเมืองกูซูได้ ก่อนที่จะทำสงครามกับชายแดนใต้

แต่ตอนนี้ไม่ว่าสถานการณ์จะยากลำบากเพียงใด ฉินเฟิงก็ต้องสู้ต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ ไม่อาจถอยแม้แต่ก้าวเดียว

ในช่วงเวลาคับขันนี้ ทหารส่งสารก็ปรากฏตัวต่อหน้าฉินเฟิง

“ท่านอ๋อง! คุณหนูใหญ่มาแล้วขอรับ”

ฉินเฟิงที่กำลังวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงของสนามรบอยู่นั้น คิดว่าตนเองหูฝาดไป จึงไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ

จนกระทั่งทหารส่งสารร้องบอกอีกครั้ง ฉินเฟิงจึงตระหนักว่าตนเองไม่ได้ฟังผิด พี่หญิงใหญ่เสิ่นชิงฉือมาแล้ว…

ฉินเฟิงค่อย ๆ หันไปมองทหารส่งสาร ใบหน้าที่เหนื่อยล้าของเขาซีดขาวจนดูเหมือนคนป่วย ดวงตาทั้งสองข้างเต็มไปด้วยเส้นเลือดแดง ราวกับคนที่ป่วยหนักใกล้ตาย

ไม่เพียงแต่ฉินเฟิงเท่านั้น แม่ทัพนายกองที่อยู่ในที่นี้ทุกคนล้วนเหนื่อยล้าอ่อนแรง ยืนหยัดอยู่ได้ด้วยพลังใจเท่านั้น

“พี่หญิงใหญ่…”

หากเป็นเมื่อก่อน การที่เสิ่นชิงฉือบุกมาถึงแนวหน้าเช่นนี้ ฉินเฟิงคงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟไปแล้ว

แต่ตอนนี้ ความรู้สึกของฉินเฟิงกลับตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง ราวกับว่าความเหนื่อยล้าทั้งหมดมลายหายไปในพริบตา

บางทีอาจเป็นเพราะฉินเฟิงเองก็คิดว่าสงครามครั้งนี้มีโอกาสรอดน้อยกว่าตาย ภายใต้ความทรมานจากแรงกดดันที่ไม่เคยมีมาก่อน แม้แต่ร่างกายที่แข็งแกร่งดั่งเหล็กก็เกือบจะพังทลายแล้ว

ในช่วงเวลานี้ การที่จู่ ๆ ก็มีญาติสนิทปรากฏตัวขึ้นข้างกาย ฉินเฟิงรู้สึกเพียงว่าเหมือนได้รับพลังบางอย่าง

“พี่หญิงใหญ่อยู่ที่ไหน?”

เมื่อเผชิญกับคำถามของฉินเฟิงทหารส่งสารรีบตอบทันที “อยู่ที่ค่ายใหญ่ขอรับ”

เมื่อได้ยินคำตอบ สายตาของฉินเฟิงกลับวาบไปด้วยความหม่นหมอง แม้ว่าเขาจะรู้ดีว่าเสิ่นชิงฉือไม่มีทางมาที่แนวตะวันออกได้ แม้ว่านางจะมา ฉินเฟิงก็จะไล่นางไป

แต่ว่า…

ในชั่วขณะนั้น แท้จริงแล้วฉินเฟิงกลับเกิดความคาดหวังขึ้นมา

สำหรับฉินเฟิงในตอนนี้ เพียงแค่ได้เห็นญาติที่อยู่เบื้องหลังสักแวบเดียว แม้ต้องตายก็คุ้มค่า

แม้แต่ฉินเฟิงผู้เกิดมาเพื่อสงคราม ก็ยังทนไม่ไหวกับสงครามที่ยาวนานและโหดร้ายนี้แล้ว

ตอนนี้เขาเพียงต้องการออกจากสถานที่บ้า ๆ นี่โดยเร็วที่สุด กลับไปรวมตัวกับบิดามารดา ภรรยา และพี่สาวทั้งหลาย ใช้ชีวิตแบบกิน ๆ นอน ๆ รอวันตายเช่นที่เคยใฝ่ฝันมาตลอด

ฉินเฟิงสูดหายใจลึก ๆ อดทนต่อความคาดหวังอันรุนแรง ค่อย ๆ หันตัว และโยนสายตากลับไปยังสนามรบอีกครั้ง

“คงไม่นานแล้ว…”

“หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ไม่ว่าจะสำเร็จหรือล้มเหลว ภายในไม่กี่ชั่วยามก็จะได้ผลลัพธ์”

“พี่หญิงใหญ่ พี่หญิงรอง เซียวหลาน เชียนอิ่ง อวิ๋นเอ๋อร์… จบศึกนี้เมื่อไหร่ข้าจะกลับไปหาพวกเจ้า”

เหล่าทหารที่อยู่ข้าง ๆ ต่างก็รู้สึกใจเช่นกันเมื่อได้ยินคำพูดของฉินเฟิง

แม้แต่ฉินเฟิงก็ไม่ได้เก่งไปเสียทุกอย่าง เมื่อเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ ก็ไม่อาจพลิกสถานการณ์ได้เช่นกัน

หรือว่าฉินอ๋องผู้เคยเอาชนะเป่ยตี๋ได้ สุดท้ายแล้วจะต้องพ่ายแพ้ที่นี่หรือ?

ขณะที่ทุกคนกำลังสับสน เสียงฝีเท้าหนาแน่นก็ดังขึ้น เมื่อมองไปตามเสียง เห็นกองทัพใหญ่กำลังมุ่งหน้ามาทางนี้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน