บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 164

บทที่ 164 ปัญหาที่ไร้คำตอบ

ช่างหัวด่านกลยุทธ์นี่เถอะ ภายใต้ความช่วยเหลือจากฉินเฟิง สุดท้ายสวีโม่ก็เป็นผู้ชนะอย่างไร้ข้อกังขา

แต่คำถามที่ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงได้เตรียมไว้ล่วงหน้าจะไม่เอามาใช้ได้อย่างไร?

พระองค์จึงตรัสออกมาทันที “ทหารราบเกราะเบาสามพันนายต่อสู้อย่างดุเดือดในสนาม จะรับมือกับทหารม้าห้าพันนายได้อย่างไร”

ทันทีที่สิ้นประโยค ทั่วทั้งพื้นที่ก็เงียบสนิท

ผู้เข้าประลองตำแหน่งแม่ทัพทุกคนต่างมองหน้ากันไปมา ในใจตื่นตะลึง คำถามนี้ของฮ่องเต้ยากเกินไปแล้ว

แม้แต่บรรดาแม่ทัพก็ยังตกใจกับคำถามที่ฝ่าบาทตรัสออกมา ระดับความยากนี้เกินไปจริง ๆ อย่าว่าแต่มือใหม่ที่ขาดประสบการณ์ในสนามรบ แม้แม่ทัพทหารผ่านศึกก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกลำบากใจเมื่อต้องเผชิญกับคำถามดังกล่าว

เวลาหนึ่งถ้วยชาผ่านไป ยังไม่มีผู้ใดที่ตอบคำถามนี้ได้

เมื่อเห็นสถานการณ์นี้ ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงก็รู้สึกผิดหวัง พลางถอนหายใจเบา ๆ “แม้ว่าปัญหานี้จะยาก แต่ก็เป็นปัญหาที่ชายแดนมักจะเผชิญอยู่บ่อยครั้ง ทหารราบของต้าเหลียงเราล้วนกล้าหาญ เคยบุกเบิกดินแดน ทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับทหารม้าเป่ยตี๋กำลังที่มีก็ไม่เป็นดั่งใจ นี่เป็นสิ่งที่ต้าเหลียงจนปัญญา ทั้งยังเป็นปัญหาในทางปฏิบัติที่ทั้งแม่ทัพและแม่ทัพรุ่นเยาว์จะต้องเผชิญในอนาคตด้วย”

ทันทีสิ้นประโยค ทั่วทั้งลานก็เงียบยิ่งกว่าเดิม

เพราะอย่างไรเสีย คำถามนี้ก็อิงจากสภาพความเป็นจริง อีกทั้งยังอาจส่งผลต่อรูปแบบการรบที่ชายแดนในอนาคต จะกล้าพูดอย่างบุ่มบ่ามได้อย่างไร

เดิมทีหลี่ซวี่ต้องการใช้โอกาสนี้ส่งต่อความเสี่ยงให้กับฉินเฟิง

น่าเสียดายที่ตอนนี้ถูกฝ่าบาทเพ่งเล็งจึงไม่กล้าพูดไร้สาระอีกต่อไป

ในตอนที่หลี่ซวี่กำลังประสบความยุ่งยากใจ เสียงขององค์ชายรองก็ดังเข้าหู หลี่ซวี่อดไม่ได้ที่จะตาเป็นประกาย

แม้ว่าองค์ชายรองจะมีใจอยากชักชวนฉินเฟิงเป็นพรรคพวก แต่ตราบใดที่มีโอกาสจะกำจัดคนผู้นี้ เขาย่อมไม่ปล่อยมันหลุดมือไปได้

คนเช่นนายน้อยฉินถ้าจะจับก็ต้องจับให้มั่น ถ้าจะบีบคั้นก็ต้องบีบคั้นให้ตาย!

องค์ชายรองยืนขึ้น โค้งคำนับฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียง แสร้งทำเป็นถ่อมตัว แล้วพูดว่า “ฝ่าบาท คำถามยากเช่นนี้ อย่าว่าแต่ผู้เข้าประลองตำแหน่งแม่ทัพเลย แม้แต่แม่ทัพที่เคยเข้าร่วมในสงครามเป่ยตี๋ก็ยังยากจะรับมือ ในที่แห่งนี้เกรงว่าคงจะมีเพียงฉินเฟิงเท่านั้นที่ชาญฉลาดพอ ไม่สู้ให้เขาลองตอบดูเถิดพ่ะย่ะค่ะ?”

คำพูดนี้เหมือนเยินยอ แต่แท้จริงแล้วกำลังเหยียบย่ำอย่างลับ ๆ

อย่างไรก็ตาม ฉินเฟิงก็ได้แสดงความสามารถในด่านกลยุทธ์ทางทหารแล้ว ไม่ว่าเขาจะตอบหรือไม่ตอบคำถามของฝ่าบาทก็ไม่ส่งผลกระทบต่อผลการตัดสิน

แต่ถ้าตอบแล้วคำตอบดีจะถือเป็นคะแนนพิเศษ ทว่าคำถามนี้ จะตอบได้ดีอย่างง่ายดายได้อย่างไรเล่า?

มิหนำซ้ำหากตอบได้ไม่ดีก็อาจจะปล่อยไก่เอาได้ อย่าว่าแต่คะแนนก่อนหน้านี้จะถูกหักออกเลย เขาอาจจะถูกฝ่าบาทรังเกียจ เพราะตอบคำถามอย่างไม่ใส่ใจอีกด้วย

ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงทำได้เพียงฝากความหวังไว้กับฉินเฟิง “ฉินเฟิง เจ้ามีกลยุทธ์ในการรับมือเรื่องนี้หรือไม่?”

ฉินเฟิงจะไม่รู้ทันแผนการร้ายกาจขององค์ชายรองได้อย่างไร คนผู้นี้หัวแข็ง แม้ว่าเบื้องหน้าจะยื่นไมตรีให้ แต่ในใจยังคงมีเจตนาชั่วร้ายคิดจะทำให้เขาตายให้ได้!

เรื่องที่ทำแล้วไม่ได้หน้าแบบนี้ ฉินเฟิงย่อมไม่อยากที่จะทำ

ชายหนุ่มจึงแบมือออกด้วยสีหน้าสับสนทันที “ฝ่าบาท ปัญหาระดับนี้ควรได้รับการจัดการโดยแม่ทัพ คนธรรมดาสามัญตัวเล็ก ๆ อย่างกระหม่อม จะมีคุณสมบัติถกปัญหาเกี่ยวกับเรื่องทางการทหาร และการเมืองได้อย่างไรหรือพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อเห็นว่าฉินเฟิงก็ไม่มีหนทาง ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงก็ผิดหวัง กำลังจะโบกพระหัตถ์เพื่อประกาศการสิ้นสุดด่านกลยุทธ์ทางทหาร แต่องค์หญิงใหญ่ก็ชิงพูดขึ้นหนึ่งประโยค

“ฉินเฟิงไม่จำเป็นต้องถ่อมตน เจ้าแค่ตอบคำถามตามความคิดก็พอแล้ว แม้ว่าจะตอบผิดก็ไม่เป็นอะไร”

เมื่อสัมผัสได้ถึงแผนการในสายตาขององค์หญิงใหญ่

ฉินเฟิงก็ได้แต่คิดกับตัวเอง ‘หากข้าหลงเชื่อท่านก็คงบ้าแล้ว ท่านเป็นสตรีที่ร้ายกาจนัก!’

นายน้อยฉินเตรียมหาทางหลบเลี่ยง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน