บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 210

บทที่ 210 ผู้ฝึกสอนที่ได้รับค่าตอบแทนสูง

เมื่อได้ยินเช่นนี้ฉินเฟิงก็ได้ใจ จึงพูดเผิน ๆ ว่า “อะไรกัน พี่หญิงสี่ประเมินข้าต่ำเกินไปแล้ว! หากเป็นผู้อื่น ค่าตอบแทนจะถูกกำหนดโดยเงินรายเดือนหรือเงินรายปี แต่พี่หญิงสี่ก็คือยอดฝีมือที่มีชื่อเสียงเลื่องลือ เป็นธรรมดาที่ค่าตอบแทนของอาจารย์ที่มีชื่อเสียงเช่นท่านจะดีเป็นพิเศษ”

“เอาเช่นนี้! เงินเดือนของพี่หญิงสี่ขึ้นอยู่กับบทเรียนเป็นอย่างไร ข้าจะให้ท่านห้าร้อยตำลึงเงินต่อหนึ่งคาบเรียนกับกองทัพใหม่!”

เมื่อต้องเผชิญกับการประจบเอาใจของฉินเฟิง และ ‘การเสนอเงินเดือนสูงลิ่ว’ จิ่งเชียนอิ่งก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกใจเต้น

ประการแรกคือ นางจะมีรายได้ และประการที่สองคือ นางมีเรื่องให้ทำคลายเหงา เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วเหตุใดจะไม่ทำเล่า?

จิ่งเชียนอิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็พยักหน้าเห็นด้วย

เมื่อพี่หญิงสี่เห็นด้วย ฉินเฟิงก็กระโดดขึ้นมาด้วยความดีใจ เขาลุกขึ้นเต้นแบบ ‘โรบอตแดนซ์’ ง่อย ๆ ทันที จิ่งเชียนอิ่งอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วไปกับภาพตรงหน้า

ด้วยเหตุนี้ คุณหนูทั้งสามของตระกูลฉินจึงถูกฉินเฟิงเกลี้ยกล่อมมาร่วมมือจนหมด

พี่หญิงใหญ่ เสิ่นชิงฉือ รับผิดชอบกิจการร้านหนังสือ

พี่หญิงรอง หลิ่วหงเหยียน รับผิดชอบด้านบัญชี

และพี่หญิงสี่ จิ่งเชียนอิ่งรับผิดชอบเป็น ‘ผู้ฝึกสอนพิเศษ’ สอนศิลปะการต่อสู้ให้กับกองทัพใหม่

ค่ายที่ฉินเฟิงสร้างขึ้นด้วยความทุ่มเท ในที่สุดก็เริ่มเข้าร่องเข้ารอยแล้ว

เพื่อให้ทุกคนรู้สึกถึงความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ฉินเฟิงให้ฉินเสี่ยวฝูนำเงินจำนวนมากมาสร้างแผ่นป้ายโลหะเพื่อแขวนไว้ที่ประตูค่าย โดยมีคำว่า ‘ค่ายเทียนจี’ สามคำเขียนอยู่บนนั้น

ถูกต้อง คำว่า ‘ค่ายเทียนจี’ ฉินเฟิงก็ลอกมาจากคนอื่นเช่นกัน

อย่างไรก็ไม่ต้องกังวลว่าจะมีคนฟ้องร้องลิขสิทธิ์!

และเนื่องจากระยะนี้ตาเฒ่าฉินยุ่งเกินไป ไม่มีเวลามาสนใจเรื่องภายในบ้าน ฉินเฟิงจึงถือโอกาสอาศัยอยู่ในค่ายเทียนจี และเริ่มออกแบบอาวุธสำหรับกองทัพใหม่

หน้าไม้และดาบม่อเตาที่ออกแบบไว้ก่อนหน้านี้ได้ส่งมอบให้กับกรมโยธาเพื่อการผลิตอย่างเต็มกำลังแล้ว ฉินเฟิงประหยัดแรงได้ไม่น้อย ชายหนุ่มทุ่มเทความสนใจทั้งหมดไปกับการออกแบบชุดเกราะ

คุณภาพของชุดเกราะจะส่งผลโดยตรงต่อประสิทธิภาพการต่อสู้ของกองทัพใหม่!

ตั้งแต่สมัยโบราณ ใครก็ตามที่ซ่อนชุดเกราะไว้เป็นการส่วนตัว ล้วนมีโทษร้ายแรงถึงขั้นตัดศีรษะ

ด้วยเหตุนี้ นี่แสดงให้เห็นว่าชุดเกราะมีความสำคัญต่อสงครามยุคโบราณมากเพียงใด

ในแง่ของความสามารถในการป้องกัน เกราะเหล็กขึ้นชื่อเรื่องประสิทธิภาพมากกว่าบรรดาเกราะทุกประเภท โดยเฉพาะเกราะเหล็กของยุโรป ไม่เพียงใช้เพื่อป้องกันลูกธนูเท่านั้น แต่ยังใช้ป้องกันปืนคาบศิลา*[1] อีกด้วย เนื่องจากการการพัฒนางานฝีมืออย่างต่อเนื่องที่ละเล็กทีละน้อย ข้อต่อของเกราะเหล็กยุโรปจึงมีความยืดหยุ่นสูง แต่จุดอ่อนของมันก็ค่อนข้างชัดเจนเช่นกัน

ประการแรก ไม่สะดวกต่อการสวมใส่ ประการที่สอง มีน้ำหนักมากเกินไป และประการที่สาม วัสดุที่ต้องใช้คือเหล็ก หลังจากพิจารณาอย่างรอบคอบแล้ว ฉินเฟิงก็ล้มเลิกความคิดในการสร้างเกราะเหล็ก

ทว่าอย่างไร เกราะธรรมดาก็ไม่ค่อยมีประสิทธิภาพในการป้องกันลูกธนูมากนัก

ฉะนั้นแนวคิดการออกแบบชุดเกราะของกองทัพใหม่จะต้องเป็นไปตามเงื่อนไขหลักสามประการ

ประการแรกต้องมีหน้ำหนักเบาและยืดหยุ่น ประการที่สองต้องป้องกันลูกธนูได้เกือบทุกประเภท และอย่างที่สามต้องสะดวกต่อการซ่อน หลังจากพิจารณาอย่างครอบคลุมและอ้างอิงถึง ‘ชุดกันกระสุน’ ในยุคหลัง ฉินเฟิงก็ค่อย ๆ ร่างต้นแบบชุดเกราะของกองทัพใหม่ออกมา

ช่วงอกด้านหน้าและด้านหลังทำจากแผ่นเหล็กบาง ๆ สองแผ่น มีไม้ไผ่ติดไว้ที่ด้านในแผ่นเหล็กหนึ่งชั้น การมีแผ่นเหล็กบาง ๆ คอยเสริมการป้องกันเล็กน้อยดีกว่าไม่มีอะไรเลย อีกอย่างความหนาของแผ่นเหล็กก็สามารถเพิ่มขึ้นได้ด้วยไม้ไผ่ แม้ว่าลูกธนูจะยิงทะลุแผ่นเหล็กเข้ามา แต่การสกัดกั้นของแผ่นไม้ไผ่จะช่วยลดความลึกของลูกธนูลง ทำให้ความเสียหายที่ผู้สวมเกราะได้จะรับลดลงเป็นอย่างมาก

แรกเริ่มเดิมที ฉินเฟิงไม่ได้ตั้งใจจะป้องกันลูกธนูอย่างสมบูรณ์ เขาสร้างเกราะเพียงต้องการลดพลังโจมตีของลูกธนูเท่านั้น

ส่วนแขนขาใช้เกราะเกล็ดถัก*[2] โดยใช้ประโยชน์จากคุณลักษณะของเกราะชนิดนี้ลดพลังงานจลน์ของลูกธนู กล่าวคือ ทำให้ ‘หัวศร’ กระเด็นออกไปนั่นเอง

ด้วยวิธีนี้เกราะจึงมีน้ำหนักเบาและสามารถป้องกันลูกธนูได้

แม้ว่าหากเผชิญหน้ากับกองทัพประจำการจะมีข้อเสียอย่างมาก แต่ฉินเฟิงไม่มีความคิดที่จะปล่อยให้กองทัพใหม่ต่อสู้แบบเผชิญหน้ากับกองทัพประจำการอยู่แล้ว ความเป็นไปได้ของการต่อสู้แบบตะลุมบอนจึงถูกตัดออกไปตั้งแต่ต้น

ถ้าเอาชนะได้ก็สู้ ถ้าทำไม่ได้ก็วิ่งหนี!

สุดท้ายนี้ เพื่อป้องกันไม่ให้ชุดเกราะดูน่าเกลียดจนเกินไป จึงมีการบุและห่อด้วยชั้นผ้าด้านนอก ซึ่งไม่เพียงช่วยให้มีรูปลักษณ์ที่สวยงามเท่านั้น แต่ยังช่วยให้ซ่อนได้ง่ายอีกด้วย

ฉินเฟิงเรียกฉินเสี่ยวฝูให้ไปส่งพิมพ์เขียวชุดเกราะที่เขาออกแบบให้กับหลู่หมิง เพื่อเริ่มสร้างชุดเกราะกองทัพใหม่ชุดแรกจำนวนสามร้อยชุดทันที

เพราะต้องลองให้ทหารองครักษ์สามร้อยคนได้สวมใส่และทดสอบในการต่อสู้จริงก่อน จึงจะสามารถตัดสินใจได้ว่าจะสร้างพวกมันต่อไปหรือไม่

หลังจากชุดเกราะ ต่อไปก็คืออาวุธ

อาวุธหลักของกองทัพใหม่ไม่ใช่คมดาบ แต่เป็นธนู!

ในเมื่อบทบาทหลักของกองทัพใหม่นี้คือ การต่อสู้แบบกองโจร เช่นนั้นก็ต้องทำตัวให้สมกับที่เป็นโจร การประจัญบานใด ๆ ย่อมมีผู้เสียชีวิตอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แม้ว่าจะมีอุปกรณ์ครบครันเพียบพร้อม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน